ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΥΨΩΘΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΝΑ ΕΠΙΤΕΛΕΣΕΙ ΤΟΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ (Φ. 1840)

 

<Ο Ελληνικός Πολιτισμός ,πέρασε όπως το ιώδιο, πάνω 

στις πονεμένες περιοχές της Ανθρωπότητας, τον 19ο αιώνα,

Επειδή άπαξ και επέτυχε, δεν μπορεί παρά να επανέλθει! Μετά λιγα, πολλά,μυριάδες χρόνια?

Θά επανέλθει!

{ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ} Από τον τελευταίο πεζό του λόγο

<Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ>Αθήνα2004

 

Κάθε φορά που ό Λαός μας περνάει δύσκολα, φίλε Αναγνώστη, <τρικυμίζει> η ψυχή του, όταν εύχεται <ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ> την υπέροχη αυτή θρησκευτική φράση, ,των ημερών ,και ενώνει, δίχως να το καταλάβει, αυτή την ευχή, με την άλλη τη μεγάλη δέηση, το τροπάρι-Εθνικό Ύμνο του Ελληνικού Βυζάντιου. <Τή Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια> Καί αγαλλιάζει η ψυχή μας, έτσι που αισθανόμαστε να κυλάει το αίμα της Παράδοσης και Πίστης, στις αρτηρίες μας και να μας  δυναμώνει. για να προχωρήσουμε, με το κεφάλι ψηλά όπως μας πρέπει ως Έλληνες. Να υψωθεί  η Πατρίδα μας, που δεν έχει περάσει και λίγα, τα τελευταία χρόνια. ’Ο Στρατής Μυριβήλης, προκειμένου να δώσει κουράγιο, στον Λαό, όταν καταλάβαινε, την εποχή που ζούσε, και δημιουργούσε και αγωνιζόταν, με το σπαθί της αστραπής του λόγου, ότι υπάρχει κίνδυνος ο πολύπαθος Έλληνας, να μην αντέξει, να λυγίσει, του θύμιζε  αυτά που έπρεπε. Να μη ξεχάσει ποτε, τόν αγώνα των Προγόνων του, που φλέγονταν από αγάπη για της Πατρίδας, τη Πίστη την αγία, και  αγωνίστηκαν, έδωσαν την ζωή τους για την Ελευθερία της,. Από την άλλη, επισήμαινε τα σημεία των καιρών, την παρακμή των αξιών, την επιβολή των λίγων, έναντι των πολλών, που μοιάζει τόσο με τη σημερινή, και έγραφε.’ <Άλλοι καιροί! Ή ψυχή δεν τρικυμίζει πιά για τη λευτεριά. Τώρα δεν ξέρεις ποιός είναι ο δούλος, και ποιός ο ελεύθερος. Αλληλοκαλύπτονται αυτά τα δύο.> Πόσο δίκιο είχε ο Ποιητής μας! Τί ίδιο δεν συμβαίνει και σήμερα? Καί ίσως περισσότερο από ποτέ άλλοτε?

ΕΜΕΙΣ οι απλοί Πολίτες αυτού του Τόπου, για παράδειγμα, ποτέ από την απελευθέρωσή του όχι μόνο, δεν  πληροφορηθήκαμε ,ούτε καν υποψιαστήκαμε τα δεινά που μας περίμεναν. Τό μαθαίναμε όταν πιά ήταν πολύ αργά, και δεν προλαβαίναμε ποτέ να  προετοιμαστούμε, να μας βρούνε έτοιμους και θαρραλέους, κατά πως μας λέει στον ωραίο του λόγο, ο Αλεξανδρινός Ποιητής. Μόνο ελπίζαμε, και ελπίζουμε και σήμερα, πως τα πράγματα αύριο θα είναι καλύτερα, πως θα γίνει το θαύμα, θα υψωθεί  η Ελλάδα μας κατα΄πως της πρέπει, αλλάζοντας τη πραγματικότητα τη δική της, αλλά και όλης της Ανθρωπότητας. που βολοδέρνει στον φόβο και την ανασφάλεια. Να λάμψουν και πάλι, τα  Μνημεία της, στου ήλιου το χάδι, να ακουσθεί ό αρχαίος λόγος, ο γεμάτος αξίες, πανανθρώπινες, που τείνουν να εξαφανιστούν, από προσώπου γής στούς τωρινούς καιρούς και εδώ, στη γενέθλια γή τους. Σε μια εποχή, που οι λίγοι Παντοδύναμοι, που κρατουν τη τύχη των πολλών στα χέρια τους, έχουν βγεί εκτός ορίων, λες και κάποια αόρατη δύναμη, τους προτρέπει, να ρίξουν την Ανθρωπότητα στο χάος όνας είναι κυρίαρχοι, αποφασίζουν και διατάσουν, και αλίμονο σε όποιον τολμήσει να τους εναντιωθεί Οί κατά καιρούς Κυβερνώντες, τα ων μικρών ή μεγαλύτερων τόπων, δεν είναι ΗΓΕΤΕΣ αλλά ΙΚΕΤΕΣ. Γέρνουν τη μέση, με δουλικότητα, εκτελούν τις όποιες αποφάσεις, αδιαμαρτύρητα, όσα τους γυρεύουν απαιτητικά, ό,τι τραβάει η όρεξή τους ,ακόμα και ΓΗ και ΥΔΩΡ,

ΚΑΊ ΚΑΚΆ τα ψέματα, ή μοναδική αλήθεια είναι πως, όλοι όσοι φιλοδοξούν, να ανέβουν στα υψηλά επίπεδα του Πολιτικού τοπίου της χώρας τους ξέρουν, πως για να το δούν, να πάνε ώς εκεί πέρα, στης Εξουσίας τα περιζήτητα μέρη, και να τα χαρούν, για πολύ, πρέπει να ανεβούν σ’αυτών των δυνατών τις πλάτες, άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Αυτοί, τους εξασφαλίζουν την άνοδο, και παραμονή τους στη περόπτη θέση, στο πολιτικό τοπίο  στην, Αποικία τους, έτσι που η προπαγάνδα υπέρ του εκάστοτε εκλεκτού, τους, πείθει τον ευκολόπιστο Λαό. Καί εδώ στη μικρή-μεγάλη Πατρίδα μας, ακριβώς τα ίδια, έτσι που και ο Έλληνας Λαός, σιγά σιγά χάνει τα χαρακτηριστικά, τις αξίες, που άλλαξαν την Ανθρωπότητα, οικοδομώντας τον Πολιτισμό της. Τόν έφθασαν στο σημείο να ενδιαφέρεται μόνο για την επιβίωσή του. Ακούμε  για παράδειγμα κατά καιρούς, λίγο πριν ξεσπάσει κάποια καταιγίδα, στο οικουμενικό τοπίο .<Εμεις δεν έχουμε κανένα πρόβλημα> > Άς είμαστε ρεαλιστές ,και να αγρυπνούμε ,μας παραγγέλνει ο Νομπελίστας Ποιητής μας, ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ.

ΒΕΒΑΙΑ και με το δίκιο σου φίλε Αναγνώστη, θα μου  πως στους τωρινούς καιρούς περισσότερα παρά ποτέ τα πράγματα έχουν βγεί εκτός ορίων, έτσι που η Απληστία, η αιτία όλων των κακών, έχει τον πρώτο λόγο, είναι αυτή που κυβερνάει τον Κόσμο, τι μπορεί να γίνει, τι μπορούν να κάνουν οι αδύναμοι ,που και που επιβιώνουν, το θεωρούν σχεδόν θαύμα? Μόνο να ελπίζουν μπορούν. Οι Ποιητές που είναι  διορατικοί, και εμπνευσμένοι, μας προειδοποιούν με τον ωραίο προφητικό τους λόγο. Αλλά ή Ποίηση δεν μπορεί να αλλάξει τον Κόσμο, μόνο να δείξει τον δρόμο τον καλό μπορεί. Πως θα μπορούσε άλλωστε? Έδώ, ο Δημιουργός του Σύμπατος Κόσμου, ας τον προκαλούμε εμείς οι ασεβείς, ρωτώντας και ξαναρωτώντας τον, νοερά, γιατί δεν μπορεί, να εκδιώξει το κακό? Που είναι η παντοδυναμίας του? Γιατί αφήνει αυτούς τους μετρημένους στα δάκτυλα να χαράζουν τις τύχες της Ανθρωπότητας ,και την έχουν φέρει,2023 χρόνια από τη θυσία του Μονογενή του,  σε απελπιστική κατάσταση, και είναι έτοιμη να αυτοκτονήσει? Καί δεν έχουμε καμία απάντηση, ούτε ένα για δείγμα, σημάδι. Αντίθετα. Μήπως τελικά  σκοτώσαμε, τον Θεό μας, και είμαστε στο έλεος, μιάς νέας τάξης πραγμάτων, που στέλνει την Ανθρωπότητα στο χάος?

ΚΑΙ ΜΗΠΩΣ ήλθε η ώρα, για την Ελλάδα να παίξει τον λυτρωτικό της ρόλο? Τά φαινόμενα είναι τόσο ανησυχητικά και όποιος είδε, είδε. Όμως ποιά Ελλάδα? Η Τωρινή? Αυτή που δεν πιστεύει στις  δυνάμεις της, που έχει μεταλλαχθεί, που κινδυνεύει να χάσει ακόμα και την  ωραιότητα της Φύσης της, δεν  σέβεται ούτε τη γονιμότητα της γής που την τρέφει, με την απάξία που δείχνει στους ευσεβείς δουλευτές της, που καλλιεργούν μέσα στον ήλιο, το αμπέλι, για να κεράσουν νέκταρ τους Θεούς της, που την αγάπησαν, και της χάρισαν, δώρα πολύτιμα? Ποιά Ελλάδα? τη τωρινή, που άφησε τη φύτρα της απότιστη, τα τόσο δυνατή απλώθηκε στον Κόσμο όλο? Ή ρήση η σοφή <ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ> δεν είναι άραγε, η παραδοχή, και το μεγάλο ευχαριστώ του Κόσμου μας, στην Αρχαία ψυχή και σκέψη της, που του έδειξε τον δρόμο για να ζήσει, ως την αιωνιότητα, να  ευτυχίσει? Τι έγινε αυτός ο μοναδικός Ελληνικός Λαός.

ΑΥΤΗ η γραφή φίλε Αναγνώστη δεν είναι Πατριωτικό παραλήρημα, είναι παραινετικός λόγος, προς τους Επίδοξους Άρχοντες, μιάς απλής Ελληνίδας, πως ίσως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, η Ελλάδα μας να υψωθεί και πάλι, προκειμένου, να επιτελέσει τον προορισμό της. Καί  θα το μπορέσει άν δοθεί έμφαση από τους αυριανούς Κυβερνώντες, στη Παιδεία τον Πολιτισμό, την εκδίωξη της απληστίας, και της διαφθοράς..Ή Ελλάδα, που κληροδότησε στην Ευρώπη τον διαφωτισμό, και την έσωσε από τη βαρβαρότητα. κατά τον 19ο αιώνα ,όπως ξέρουμε από τα διαβάσματά μας. δεν είναι μια φτωχή χώρα ζήτουλας. Έχει Ττην ωραιότητα και τα πνευματικά πλούτη, τις πανανθρώπινες αξίες, και μόνο αυτή μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα από τη βαρβαρότητα, που που, είναι ήδη εδώ. Πόλεμος, αμφύλιοι,κεριζωμοί,βία, πείνα, και ουκ έστι αριθμός. Αφού πρώτα βρεί τη περπατησιά της, αναζητώντας και ακολουθώντας τις αρετές και τις αξίες να τις διδάξει από την αρχή, έτσι  που κινδυνεύουν να χαθούν, μέσα στη χαοτική γή του  Παγκοσμιοποίημένου, ανθρώπινου τοπίου. Τότε και μόνο τότε, θα μπορέσει να εκπληρώσει τον λυτρωτικό προορισμό η Ελλάδα! Αυτό όμως θα γίνει όταν η Πολιτεία, με τη Πολιτική και  Πνευματική ηγεσία, Πανεπιστήμια, Ακαδημία, Δικαιοσύνη, με αποφασιστικότητα, με συναντίληψη, δουλέψει σκληρά, με έναν και μοναδικό σκοπό την ανάταση του Λαού Τότε  θα  έλθει η ώρα η καλή, που θά γίνει η Πατρίδα μας κατά πως μας λέει ο Ποιητής μας, Πνευματική Ηγέτιδα.φέρνοντας στου ήλιου το φως,τα ις ηθικές αξίες και αρετές της Αρχαίας Ελληνικής ψυχής και σκέψης,  χαρακτηριστικά της Ανθρώπινης Υπόστασης, που έίναι προς εξαφάνιση. Νά δούν επί τέλους οι Πολιτικοί μας,που ούτε μια λέξη δεν λένε για αυτόν τον Σπουδαίο, στους προεκλογικούε τους λόγους, 

 ότι ο Πολιτισμόςε ίναι το πιό καλό χαρτί,   που οχι μόνο δεν αναγνωρίζουν την αξία του, μέχρι σήμερα, αλλά  απαξιώνεται συστηματικά, αν και είναι και μια από τις μεγαλύτερες πηγές εσόδων η επίσκεψη των Μνημείων και μόνο.Μια ματιά στον Προϋπολογισμό της κάθε χρονιάς στα κονδύλια που διατίθενται για χάρη του Πολιτισμού, διαχρονικά, αρκεί για να επιβεβαίωσε του λόγου το αληθές.

 

Παυλίνα Μπεχράκη. Εικαστικός, Συγγραφέας,Ποιήτρια