ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ : «ΙΔΟΥ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ» Ανδρέας Λασκαράτος, Μάϊος 2018
Ο Λασκαράτος γεννήθηκε την Πρωτομαγιά του 1811 στο Ληξούρι της Κεφαλλονιάς σε αρχοντική οικογένεια. Ο πατέρας του Γεράσιμος ήταν κτηματίας.
Τα πρώτα γράμματα τα διδάχθηκε από το μεγάλο δάσκαλο του Γένους Νεόφυτο Βάμβα στα 1825, ενώ παιδί ακόμα γνώρισε τον Βύρωνα. Στα 1827 μαθήτεψε στην Κέρκυρα υπό τον Ανδρέα Κάλβο. Όλοι οι μεγάλοι αυτοί άντρες του ενέπνευσαν την αγάπη για τα γράμματα ώστε αργότερα έφυγε στην Ευρώπη για σπουδές στη Νομική, παρόλο που ο ίδιος επιθυμούσε να γίνει γιατρός. Στα 1839 μετά από 4 χρόνια σπουδών σε Ιταλία και Γαλλία ξαναγύρισε στο Ληξούρι όπου άσκησε τη δικηγορία για 3 χρόνια. Στη συνέχεια αφοσιώθηκε στη συγγραφή εκδίδοντας πολλά έργα.
Υπήρξε πολέμιος της εκκλησίας με την οποία βρέθηκε στα άκρα και αφορίστηκε, αλλά τελικά έκλεισε τα μάτια στα 1901 αφού είχε συμφιλιωθεί κι ο αφορισμός του είχε αρθεί.
Το βιβλίο του «ΙΔΟΥ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ» είναι ένα μωσαϊκό της ανθρώπινης ψυχής, που συνδυάζει την καθαρεύουσα, τη δημοτική και την επτανησιακή διάλεκτο της εποχής του.
Παραθέτω αυτούσιο ένα κομμάτι με τον τίτλο «Εκλογεύς» :
Ο ψηφοφόρος τούτος εκλογεύς, εχτός σπανίων εξαιρέσεων, είναι ον ολοκλήρως ανίδεον των ηθικό-πολιτικό-κοινωνικών συμφερόντων της ανθρωπότητος, του έθνους του, ή του τόπου του. Αλλά και αν τον έκανες ναν τα καταλάβη, έμενε παντελώς αδιάφορος δι’ αυτά. Αντί τούτων, εχτιμά και γυρεύει το ιδιαίτερον ατομικόν του συμφέρον.
Εις την ψήφον οπού του έδωσεν ο μεγαλόδωρος νομοθέτης, αυτός έχει ένα πίστωμα. Πίστωμα χωρίς προσδιορισμένον ποσόν· αλλ’ οπού, στην περίσταση, δια συμβιβασμού, ορίζεται το ποσόν και πληρώνεται, πέντε φράνκα, δέκα φράνκα, περισσότερο ή λιγώτερο.
Πώς θα πάη κ΄ εκείνος αύριο στας Αθήνας να λάβη τόσα;...
Πληρώνεται ακόμη το πίστωμά του και μּε υπόσχεση θέσεως υπάλληλος εις τα
δικαστήρια, δασοφύλακας, τελώνης, αρχαιοφύλακας... κλ.
Πληρώνεται και με υπόσχεση μεσιτείας δια την υπόθεσή του... Είναι τόσος καιρός οπού γυρεύει ναν του παραχωρηθή το δείּ
να, ή το δείνα άλλο και ο υποστηριζόμε
νός του θα μιλήση με το φίλο του τον υπουργόν, και θαν του κατορθώση ό,τι θέλּει
κλ. κλ. κλ.
Τέτοια είναι τα δάχτυλα που ρίχνουνε ψήφους μέσα στες κάλπες! Ανοίγουντ΄ έπειτα η κάλπες τούτες, κηρύττονται οι μείναντες βουλευταί, και σημαίνουνε οι καμπάνες χαρά μεγάλη!...
Έτσι ο ψηφοφόρος τούτος εκλογεύς δεν είναι πολίτης γνωμοδοτών δια της ψήφּου
του εις τα συμφέροντα της κοινωνίας
αλλ’ απλώς μόνον είναι κάτοχος πιστώματος ποσού, και είδους αορίστου συναλλαττομένου κατ΄ αρέσκειαν, με χρήματα, ή με υπόσχεσες.
Αλλά εμείς οι ανατολίτες αντιγράφουμε τους πολιτικούς θεσμούς από τους Κώδικας των Ευρωπαίων, καθώς αντιγράφουμε και τες μόδες από τα φιγουρίνια τους.-
Κι ο «Υποψήφιος Βουλευτής» :
Ο υποψήφιος τούτος πολύν καιρόν πριν της ψηφοφορίας αρχίζει να χαιρετά, τους μεν εγκαρδίως, τους δε βαθυσεβάστως, όλους όσους έχουνε ψήφο.
Κάποτε βάνει απάνου κ΄ εφημερίδα, με την οποία κατακρένει αυστηρώς τες πράξες της κυβερνήσεως, ως ασύμφερες δια τον λαόν. Αν ημπορέση και ατομικώς να χτυπήση υπαλλήλους της κυβερνήσεως, θα ήναι μία τύχη δι’ αυτόν. Αφού εξεσπάθωσε υπέρ του λαού, όσους περισσότερους υπέρ του λαού θανατώση, τόση περισσότερη η αξιοπιστία του.
Πηαίνει στα χωριά και γλυκομιλεί των χωριάτωνε.
Αδερφάκια μου και αϊταράκια μου...!
Τες ύστερες ημέρες βγάνει και πρόγραμμα.
Στο πρόγραμμά του υπόσχεται όσα και ο πρωθυπουργός υπόσχεται στον βασιλικόν λόγον· και, εννοείται, με την ίδιαν ιδέαν εχτελέσεως.
Αν ήναι πλούσιος, ή αν έχη πλούσιους υποστηριχτάς, οι φτωχοί ψηφοφόροι εκείνες τες ημέρες οικονομούνται με 5-10-15 φράνκα ο καθένας δια την ψήφον του. Επειδή ο υποψήφιος αγοράζει, πότε φθηνά, και πότε ακριβά, κατά τους ανθρώπους, και κατά την ώρα.
Τελειωμένο έτσι και πιτυχημένο το έργον του εις τον τόπον του, φεύγει τότε δια τας Αθήνας. (Ω, Αθήνα μου, βουλευτάδες οπού σου στέλνουμε!...) Στας Αθήνας, ο εις τον τόπο του μεγαλέμπορος εκλογικών ψήφων παρουσιάζεται μεταπράτης, αλλά θησαυρού μεταπράτης, επειδή φέρνει χιλάδες ψήφους συμπυκνωμένες εις μίαν μόνην αλλά πολύτιμην ψήφον, δυναμένην να συντελέση εις την στερέωσην, ή την φτώσην του Υπουργείου.
Μία τέτοια ψήφος, ένας τέτοιος πολύτιμος αδάμας, δεν αγοράζεται με 5-10-15 φράνκα· αλλά με δημόσιες θέσες του υιού, του αδελφού, του ξαδέλφου· με μετάθεσες μη ευνοουμένων υπαλλήλων, με παύσες, με διορισμούς, με ρουσφέτια άλλα. Και έτσι, τελειωμένη και τούτη η δεύτερη πράξη, τελειώνει μαζύ της και όλο το βουλευτικό στάδιο του βουλευτή μας.
Οποίο κατόρθωμα δια τον τόπο, και δια το έθνος!-
Αχ Αθάνατη Ελλάδας μας…! Σας θυμίζουν κάτι τα παραπάνω ;
Ευγενία Γ.Μαρσέλη
Αρχαία Φενεός Κορινθίας
Αφήστε ένα σχόλιο