ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ (Φ. 1965)

 

Μαζικές μεταστροφὲς στὴν Ὀρθοδοξία

 

 επιμελείται η Ρεντα Αρετή  

27 Νοεμβρίου, 2025

Ἡ ἐφημερίδα «New York Times» ἀφιέρωσε ἐκτενὲς ἄρθρο (στὴν ἔκδοση τῆς 18ης Νοεμβρίου 2025) στὸ φαινόμενο τῶν μεταστρεφόμενων στὴν Ὀρθοδοξία, κυρίως νέων ἀνθρώπων, προερχόμενων ἀπὸ τὸν Προτεσταντισμὸ ἀλλὰ καὶ τὸν Ρωμαιοκαθολικισμό. Τὸ ἄρθρο ξεκινᾶ μὲ τὴ μαρτυρία τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Andrew Damick, ὁ ὁποῖος εἶπε ὅτι «σὲ ὁλόκληρη τὴν ἱστορία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὴν Ἀμερική, αὐτὸ δὲν ἔχει ξανασυμβεῖ», ἀναφερόμενος στὶς μεγάλες ὁμάδες νεαρῶν ἀνθρώπων ποὺ ἐμφανίζονται σὲ πολλὲς ἐνορίες.

Τὸ ἄρθρο ἀναφέρει ὅτι «κάτι ἀλλάζει στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες… Ἱερεῖς μιλοῦν γιὰ πρωτοφανὴ ἀριθμὸ ἐκκλησιασμοῦ… Ἐνορίες καταστρώνουν σχέδια γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουν περισσότερους ὑποψήφιους προσήλυτους ἀπ’ ὅσους μπορεῖ ρεαλιστικὰ νὰ διαχειριστεῖ ὁ ὑφιστάμενος κλῆρος. Σὲ ὅλη τὴ χώρα ἡ ἀρχαία παράδοση τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανοσύνης προσελκύει νέους πιστούς… Τοὺς ἑλκύει αὐτὸ ποὺ περιγράφουν ὡς πιὸ ἀπαιτητική, ἀκόμη καὶ δύσκολη, ἄσκηση τοῦ Χριστιανισμοῦ».

Σὲ ἄλλο σημεῖο τὸ ἄρθρο ἀναφέρει ὅτι «τὰ νέα κύματα νεαρῶν προσήλυτων λένε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία τοὺς προσφέρει σκληρὲς ἀλήθειες καὶ ἐπιβεβαιώνει τὴν ἀνδρεία τους. Στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες… μία ἐγχώρια, “ἀμερικανικὴ” Ὀρθοδοξία ­ἀναδύεται ἐντυπωσιακά. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς νεαροὺς Ἀμερικανούς, ποὺ γεμίζουν τώρα τὰ στασίδια, ἔχουν γνωρίσει τὴν Ὀρθοδοξία μέσα ἀπὸ influencers (σ.σ. ἀνθρώπους τῶν κοινωνικῶν δικτύων ποὺ ἀσκοῦν ἐπιρροὴ στὸ κοινό) στὸ YouTube καὶ σὲ ἄλλες πλατφόρμες…» («Ἐθνικὸς Κήρυκας» 18-11-2025).

Ἀντίστοιχες εἰδήσεις γιὰ μαζικὲς βαπτίσεις νέων ἐνήλικων Ὀρθοδόξων ἀκοῦμε καὶ ἀπὸ τήν Μεγάλη Βρετανία («Flash.gr» 14-4-2025).

Μέχρι πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια ἀκούγαμε μόνο γιὰ ὁμαδικὲς βαπτίσεις στὴν Ἀφρική. Τώρα ὅμως ἔχουμε κάτι τελείως διαφορετικό. Ἔχουμε μαζικὲς μεταστροφὲς σὲ δυτικὲς χῶρες, σὲ χῶρες ὅπου ὁ δυτικὸς Χριστιανισμὸς βιώνει μαζικὴ ἀποσκίρτηση πιστῶν ἀπὸ τὶς τάξεις του. Καὶ εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὸ ὅτι ὅσοι μεταστρέφονται ἀπὸ τὴ δυτικὴ Χριστιανοσύνη στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δὲν τὸ κάνουν ἁπλῶς γιὰ νὰ ἐπιλέξουν μιὰ «πιὸ παραδοσιακὴ κουλτούρα», ἀλλὰ ἐπειδὴ ἀναζητοῦν τὴ μόνη σώζουσα Ἀλήθεια καὶ τὴ μυστηριακὴ κοινωνία μὲ τὸν Θεό. Κατὰ τὴ μαρτυρία τῶν μεταστρεφόμενων, ἡ στροφή τους πρὸς τὴν ἀνόθευτη Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία δὲν εἶναι εὔκολη. Οἱ ἑτερόδοξοι στρέφονται στὴν Ὀρθοδοξία, ὄχι γιὰ νὰ βροῦν ἕνα δρόμο πιὸ εὔκολο, ἀλλὰ γιὰ νὰ βροῦν τὸν μόνο δρόμο, ὅσο δύσκολος κι ἂν εἶναι αὐτός. Ἐπιλέγουν «ὁδοὺς σκληράς», διότι ἀνακάλυψαν τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς τὴ μοναδικὴ πηγὴ ζωῆς ποὺ ξεδιψᾶ πνευματικὰ τὸν ἄνθρωπο.
Αὐτὴ ἡ στροφὴ τῶν ἑτεροδόξων πρέπει νὰ προβληματίσει πολὺ ἐμᾶς τοὺς Ὀρθόδοξους. Ὅταν τὰ βλέμματα τόσων ἑτερο­δόξων στρέφονται πρὸς τὴν ­Ὀρθοδοξία, ἂς ἀναλογισθοῦμε ἐμεῖς τὴν εὐθύνη μας ἀπέναντι στὸν κόσμο αὐτὸ καὶ στὴν ἀν­θρωπότητα ὅλη. Πόσο πρέπει νὰ ἐκτιμήσουμε τὸν θησαυρὸ τῆς Ὀρθόδοξης πίστεως ποὺ ἔχουμε καὶ νὰ τὸν γνωρίσου­με ἀκόμη περισσότερο. Ἀλλὰ καὶ πόσο προσ­εκτικοὶ πρέπει νὰ εἴμαστε στὴν πίστη μας καὶ στὴ ζωή μας. Θὰ ἦταν ὀλέθριο νὰ τοὺς σκανδαλίσουμε ὅλους αὐτοὺς μὲ τὴ ζωή μας καὶ τοὺς συμβιβασμούς μας σὲ θέματα πίστεως.