ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ (Φ. 1961)

 

Γλώσσα διδασκαλίας ἡ Ἑλληνικὴ σὲ σχολεῖο τῆς Ἀμερικῆς

 

23 Οκτωβρίου, 2025

Ἡ εἴδηση ποὺ ἀντλοῦμε ἀπὸ τὴ δημοσιότητα («kathimerini.gr» 2-10-2025) εἶναι ἐκπληκτική:

«Στὸ Odyssey Charter School τὸ προσωπι­κὸ εἶναι σχεδὸν ἐξ ὁλοκλήρου ἑλληνόφωνο, ἐνῶ ἀπὸ τοὺς 2.500 μαθητὲς τὸ 98% δὲν ἔχουν ἑλληνικὴ καταγωγή. Στὴν περιοχὴ Γκρίνβιλ, στὸ Γουίλμινγκτον τῆς Πολιτείας τοῦ Ντελάγουερ, ἕνα δημόσιο ἀμερικανικὸ σχολεῖο λειτουργεῖ μὲ τρόπο ποὺ θὰ φαινόταν ἀδιανόητος πρὶν ἀπὸ μερικὲς δεκαετίες. (…) “Ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα δὲν εἶναι ἁπλῶς ἐπιλογή, εἶναι βασικὸ μάθημα δύο ὡρῶν καθημερινά”, ἐξηγεῖ (…) ἡ Ἰωάννα Λεκκάκου, ἀντιπρόεδρος τοῦ σχολείου καὶ ἐπικεφαλῆς τοῦ Hellenic Education and Global Outreach. Ἡ ἴδια ἐπισημαίνει ὅτι ἡ ἰδιαιτερότητα αὐτὴ τράβηξε ἐξαρχῆς τὸ ἐνδιαφέρον οἰκογενειῶν ποὺ δὲν εἶχαν καμία σχέση μὲ τὴν Ἑλλάδα. “Οἱ γονεῖς βλέπουν στὴν πράξη ὅτι τὰ παιδιά τους βελτιώνουν τὶς ἐπιδόσεις τους στὰ ἀμερικανικὰ τέστ. Ἡ διγλωσσία δὲν εἶναι θεωρία· μεταφράζεται σὲ καλύτερα ἀποτελέσματα”».

Ἐπιπλέον στὸ σχολεῖο αὐτὸ λειτουργεῖ εἰδικὸ πρόγραμμα γιὰ τὸ Δημοτικὸ «ἐμβάπτισης στὰ ἑλληνικά», κατὰ τὸ ὁποῖο «τὰ παιδιὰ χωρίζουν τὴν ἡμέρα τους στὴ μέση: μὲ τὴν ἀγγλόφωνη δασκάλα κάνουν γλώσσα καὶ κοινωνικὲς ἐπιστῆμες, ἐνῶ μὲ τὴν ἑλληνόφωνη δασκάλα μαθηματικὰ καὶ φυσικὲς ἐπιστῆμες, ἀποκλειστικὰ στὰ ἑλληνικά». Αἰτιολογεῖ λοιπὸν ἡ κ. Λεκκάκου τὸν λόγο αὐτοῦ τοῦ προγράμματος: «Τὸ 90% τοῦ λεξιλογίου τῶν STEM μαθημάτων ἔχει ἑλληνικὲς καὶ λατινικὲς ρίζες, ἐνῶ 30% τῆς ἀγγλικῆς γλώσσας εἶναι ἐτυμολογικὰ ἑλληνικό. Ἂν μάθεις ἑλληνικά, μαθαίνεις καλύτερα καὶ ἀγγλικά, γι᾿ αὐτὸ καὶ οἱ γονεῖς συνεχίζουν νὰ στέλνουν τὰ παιδιά τους».

Γιὰ τὸ ἐκπαιδευτικὸ προσωπικὸ ἰσχύει, συν­εχίζει, ὅτι «ὅλοι οἱ ἐκπαιδευτικοί μας πρέπει νὰ ἔχουν τὴν ἑλληνικὴ ὡς μητρικὴ γλώσσα. Ἔχουμε Ἑλληνοαμερικανοὺς ποὺ ἔζησαν καὶ στὶς δύο χῶρες, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς δασκάλους ποὺ ἔρχονται ἀπευθείας ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα». Γιὰ δὲ τὰ ἀποτελέσματα τῆς διδασκαλίας τῆς Ἑλληνικῆς στὸ συγκεκριμένο σχολεῖο, δηλώνει ἡ ἀντιπρόεδρος ὅτι «ἔχουμε μαθητὲς ποὺ ὅταν τοὺς μιλᾶς ἀγγλικά, προσβάλλονται. Θέλουν νὰ τοὺς μιλᾶς ἑλληνικά, γιατὶ εἶναι περήφανοι ποὺ τὰ ἔμαθαν».

Εἶναι πραγματικὰ συγκλονιστικὸ τὸ πῶς ἡ ἀξία τοῦ «ἕλληνος λόγου» ἀναγνωρίζεται διεθνῶς, ὡς συντελεστικοῦ στὴν εὐρύτερη μόρφωση καὶ παιδεία τοῦ ἀνθρώπου καὶ στὴν πληρέστερη ἀξιοποίηση τῶν ἐνδογενῶν προ­σόντων καὶ δεξιοτήτων του. Διαθέτουμε οἱ Ἕλληνες πολύτιμο θησαυρὸ καὶ ἕνα κεφάλαιο δυστυχῶς ἐν πολλοῖς ἀναξιοποίητο στὴν πατρίδα μας, τὴν κοιτίδα αὐτῆς τῆς ὑπέροχης γλώσσας. Ἂν κατανοήσουμε τὴν ἀξία του, καὶ πρωτίστως οἱ ἁρμόδιοι γιὰ τὴν ἐκπαιδευτικὴ πολιτική, θὰ συντελέσουμε στὴν πολιτισμικὴ ἄνοδο αὐτοῦ τοῦ λαοῦ, καὶ μάλιστα τῆς νέας γε­νιᾶς, ποὺ σὲ λίγα χρόνια θὰ κατευθύνει τὶς τύχες τοῦ ἔθνους.