19 Μαΐου, ημέρα Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού (Φ. 1893)
Μια δραματική ημερομηνία!
Ημέρα αφιερωμένη -ως χρέος ΜΝΗΜΗΣ και ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ- στη ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Από το 1916 κι ως το 1922 με πρόγραμμα και μέθοδο εξαπολύονται σφαγές, εξορίες, απελάσεις παιδιών ως 10 ετών κι εξαφανίσεις ανδρών με επίσημες διαταγές με τις οποίες οδηγούνταν οι Έλληνες του Πόντου στα βάθη της Ανατολίας, όπου πέθαναν οι περισσότεροι από πείνα, ψύχος και κακουχίες.
Επίσης κάηκαν 31 χωριά της περιοχής Σαμψούντας (Αμισού) το 1918 μετά την αποχώρηση των Ρώσων. Πλήρης καταστροφή στο γεωργικό και οικονομικό βίο, αφού δολοφονήθηκε ο ανδρικός πληθυσμός.
Οι Σύλλογοι διαλύθηκαν. Οι εκκλησίες κάηκαν. Ο πληθυσμός μειώθηκε στο ένα πέμπτο. ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ!
Στις 19 Μαΐου του 1919 ο Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα και παραδίδει τον Ελληνισμό στον αιμοσταγή αρχηγό των Τσετών Τοπάλ Οσμάν, που πέρασε την περιοχή και όλο τον Πόντο «δια πυρός και σιδήρου». Εξολοθρεύθηκαν χιλιάδες Ελλήνων με τις πιο βάρβαρες μεθόδους.
Από τον Ιανουάριο του 1921 όλος ο αντρικός πληθυσμός, πάνω από 2.147 άτομα, θανατώνεται με σφαγές και βάναυσες κακουχίες.
Λευκός θάνατος!!
Στις 22 Ιανουαρίου του 1921 συλλαμβάνονται το προσωπικό της Μητρόπολης Αμισού, 72 επιστήμονες, Εκπαιδευτικοί, Υπάλληλοι, Έμποροι, Εκδότες Εφημερίδων και φυλακίζονται στην Αμάσεια με την κατηγορία της εμπλοκής στο ζήτημα της Δημοκρατίας του Πόντου. Περνούν από στημένη δίκη και απαγχονίζονται στις 21 Σεπτεμβρίου το 1921. Η κορύφωση της Γενοκτονίας. Όλο το άνθος του πλούτου, της Κοινωνικής οργάνωσης, της Εκκλησίας, της Διανόησης, του Τύπου και της Οικονομίας του Πόντου αφανίστηκε. Συνολικά 365.000 νεκροί ήταν θύματα της ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ του Πόντου, που αν προστεθούν στις απώλειες και στο Διωγμό των Ελλήνων της υπόλοιπης Μικρασίας, Κωνσταντινούπολης, Ανατ. Θράκης, Ανατ. Ρωμυλίας φθάνουν το ένα εκατομμύριο ψυχές και περισσότερο! Χωρίς επιτίμιο από την πολιτισμένη Ευρώπη γεγονός που χρησίμευσε ως μάθημα για τον μετέπειτα εξολοθρευτή Χίτλερ.
Υποχρέωση η αναφορά και η τιμή κατ’ έτος στα θύματα της ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ. Χρέος, όχι μόνο χάριν της Δικαιοσύνης αλλά και πρόληψης παρόμοιων βάρβαρων μεθόδων, όπου Γης.
Όμως πόσο σοφά το τραγουδάει ο Ποντιακός λαός,
Επίσης κάηκαν 31 χωριά της περιοχής Σαμψούντας (Αμισού) το 1918 μετά την αποχώρηση των Ρώσων. Πλήρης καταστροφή στο γεωργικό και οικονομικό βίο, αφού δολοφονήθηκε ο ανδρικός πληθυσμός.
Οι Σύλλογοι διαλύθηκαν. Οι εκκλησίες κάηκαν. Ο πληθυσμός μειώθηκε στο ένα πέμπτο. ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ!
Στις 19 Μαΐου του 1919 ο Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα και παραδίδει τον Ελληνισμό στον αιμοσταγή αρχηγό των Τσετών Τοπάλ Οσμάν, που πέρασε την περιοχή και όλο τον Πόντο «δια πυρός και σιδήρου». Εξολοθρεύθηκαν χιλιάδες Ελλήνων με τις πιο βάρβαρες μεθόδους.
Από τον Ιανουάριο του 1921 όλος ο αντρικός πληθυσμός, πάνω από 2.147 άτομα, θανατώνεται με σφαγές και βάναυσες κακουχίες.
Λευκός θάνατος!!
Στις 22 Ιανουαρίου του 1921 συλλαμβάνονται το προσωπικό της Μητρόπολης Αμισού, 72 επιστήμονες, Εκπαιδευτικοί, Υπάλληλοι, Έμποροι, Εκδότες Εφημερίδων και φυλακίζονται στην Αμάσεια με την κατηγορία της εμπλοκής στο ζήτημα της Δημοκρατίας του Πόντου. Περνούν από στημένη δίκη και απαγχονίζονται στις 21 Σεπτεμβρίου το 1921. Η κορύφωση της Γενοκτονίας. Όλο το άνθος του πλούτου, της Κοινωνικής οργάνωσης, της Εκκλησίας, της Διανόησης, του Τύπου και της Οικονομίας του Πόντου αφανίστηκε. Συνολικά 365.000 νεκροί ήταν θύματα της ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ του Πόντου, που αν προστεθούν στις απώλειες και στο Διωγμό των Ελλήνων της υπόλοιπης Μικρασίας, Κωνσταντινούπολης, Ανατ. Θράκης, Ανατ. Ρωμυλίας φθάνουν το ένα εκατομμύριο ψυχές και περισσότερο! Χωρίς επιτίμιο από την πολιτισμένη Ευρώπη γεγονός που χρησίμευσε ως μάθημα για τον μετέπειτα εξολοθρευτή Χίτλερ.
Υποχρέωση η αναφορά και η τιμή κατ’ έτος στα θύματα της ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ. Χρέος, όχι μόνο χάριν της Δικαιοσύνης αλλά και πρόληψης παρόμοιων βάρβαρων μεθόδων, όπου Γης.
Όμως πόσο σοφά το τραγουδάει ο Ποντιακός λαός,
«Η Ρωμανία χάθηκεν
η Ρωμανία πάρθεν!
Η Ρωμανία κι αν χαθεί
ανθεί και φέρει κι άλλο.» και,
«Η ψη μ’ τ’ απέσας οντάς πονεί, όντας τζιζ το καρδόπο’ μ’
εσέναν παίρω μετ’ εμέν και κλαίω το γιαρόπο μ’.
…….
και ‘ς σο ταφείν έμουν απάν’, εσύ μοιρολογάς μας,
και λες… και κλαις… και χαίρεσαι.
(Ποντιακή ποίηση, Πόλυς Χαϊτάς)
Για την Ημέρα της Γενοκτονίας του Πόντου,
Από τη Μικρασιατική Στέγη Κορίνθου,
Βασιλική Ευστρατιάδου
η Ρωμανία πάρθεν!
Η Ρωμανία κι αν χαθεί
ανθεί και φέρει κι άλλο.» και,
«Η ψη μ’ τ’ απέσας οντάς πονεί, όντας τζιζ το καρδόπο’ μ’
εσέναν παίρω μετ’ εμέν και κλαίω το γιαρόπο μ’.
…….
και ‘ς σο ταφείν έμουν απάν’, εσύ μοιρολογάς μας,
και λες… και κλαις… και χαίρεσαι.
(Ποντιακή ποίηση, Πόλυς Χαϊτάς)
Για την Ημέρα της Γενοκτονίας του Πόντου,
Από τη Μικρασιατική Στέγη Κορίνθου,
Βασιλική Ευστρατιάδου
Αφήστε ένα σχόλιο