ΠΡΟ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ φ.1740

Προ Του Πάθους 

Συνοδοιπόροι στο Θείο Πάθος…

  

Ο Κύριος πορεύεται προς τα Ιεροσόλημα εκεί οπού σε λίγες μέρες πρόκειται να συμβούν τα φοβερά γεγονότα του θείου Πάθους Tου. Πορεύεται σε βήμα ταχύ και αποφασιστικό, αν και γνωρίζει όλα όσα θα ακολουθήσουν.

Τα προλέγει μάλιστα στους μαθητές του. Ό υιός του ανθρώπου ,τους λέει θα παραδοθεί στους αρχιερείς και τους γραμματείς και αυτοί θα Τον καταδικάσουν σε θάνατο και Τον παραδώσουν στους ρωμαίους στρατιώτες . Κι εκείνοι θα Τον εμπαίξουν , θα Τον μαστιγώσουν , θα Το επτύσουν και θα Τον θανατώσουν. Την Τρίτη ημέρα όμως από το θάνατο Tου θα αναστηθεί.

Τον πλησιάζουν να τους βάλει να καθίσουν ο ένας στα δεξιά Του κι ο άλλος στα αριστερά Του , όταν ανέλθει στον ένδοξο βασιλικό τTου θρόνο που , όπως πίστευαν θα ήταν επίγειος .

«Ούκ οίδατε τι αίτεισθε» τους απάντησε ο Ιησούς . Δεν ξέρετε τι ζητάτε. Μπορείτε να πείτε το ποτήριο του θανάτου, που πρόκειται έπειτα από λίγο να πιω Εγώ και να βαπτισθείτε το βάπτισμα του μαρτυρίου που θα υποστώ; Εκείνοι , χωρίς να το σκεφθούν καλά απάντησαν:

Μπορούμε . Τότε τους είπε ο Κύριος: Το ποτήριο του μαρτυρίου που έπειτα από λίγο θα πιω , θα το πιείτε κι εσείς , και το βάπτισμα των παθημάτων που θα υποστώ θα το υποστείτε κι εσείς. Το να καθίσετε όμως στα δεξιά ή στα αριστερά μου εξαρτάται από Μένα το να σας το δώσω , αλλά θα δοθεί σ¨΄ εκείνους για τους οποίους έχει ετοιμασθεί από ton δικαιοκρίτη Πατέρα μου.

Κάνει εντύπωση ότι, ενώ ο Κύριος περιγράφει στους μαθητές τις δραματικές σκηνές από τον επερχόμενο θάνατο Tου, εκείνοι δεν μπορούν να κατανοήσουν τη σημασία των λόγων του. Κι όχι μόνο δεν συγκινούνται , αλλά επιπλέον ζητούν επίγειες τιμές και δόξα Φαίνεται να συμπορεύονται μαζί Του στα Ιεροσόλυμα, χωρίς όμως να συμπάσχουν και να συμμερίζονται την αγωνία του, και τελικά στις κρίσιμες αυτές ώρες Τον αφήνουν μόνο.

Μας φαίνεται παράδοξο , αλλά δεν πρέπει να λησμονούμε ότι βρισκόμαστε προ της Πεντηκοστής .

Η σκέψη των μαθητών δεν είχε φωτισθεί ακόμα από το Άγιο Πνεύμα . Μια πορεία προς το άχραντο Πάθος του Κυρίου είναι η περίοδος της Μ. Τεσσαρακοστής . Βρισκόμαστε λίγες μόλις ημέρες πριν από τη Μ. Εβδομάδα. Πόσοι όμως τελικά συμπορευόμαστε με τον χριστό τις άγιες ημέρες; Μας συνέχει η ασύλληπτη θυσία Tου για τη σωτηρία του καθενός μας ή χανόμαστε σε επίγειες επιθυμίες και μάταιες επιδιώξεις; Ας γιορτάσουμε ταπεινά ενώπιον του Εσταυρωμένου κι ας Του εκφράσουμε τη βαθιά ευγνωμοσύνη μας για την άπειρη αγάπη του, ώστε να ζήσουμε και τη χαρά της Αναστάσεώς Tου.

Ο Δρόμος για την κορυφή 

Όταν οι υπόλοιποι μαθητές άκουσαν το φιλόδοξο αίτημα του Ιακώβου και του Ιωάννη , άρχισαν να αγανακτούν απέναντί τους. Ο Ιησούς τότε τους κάλεσε κοντά Του και τους είπε: Οι άρχοντες των εθνών ασκούν ανεξέλεγκτα την εξουσία τους και καταδυναστεύουν τους ανθρώπους , σαν να είναι δούλοι τους. Μεταξύ σας όμως δεν επιτρέπεται αυτό . «Ός εάν θέλη γενέσθαι ός εάν θέλη υμών γενέσθαι πρώτος , εσταί πάντων δούλος».

Όποιος , δηλαδή θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας , ας είναι υπηρέτης των άλλων Και όποιος από εσάς θέλει να γίνει πρώτος , ας γίνει δούλος όλων.

Άλλωστε και Εγώ , ο υιός του ανθρώπου , ο Μεσσίας , δεν ήλθα στον κόσμο για να υπηρετηθώ ,αλλά για να υπηρετήσω και να δώσω τη ζωή μου λύτρο, προκειμένου να εξαγορασθούν και να ελευθερωθούν πολλοί από την αμαρτία και τον θάνατο.

Αληθινά μεγάλος λοιπόν δεν είναι αυτός που έχει πολλές γνώσεις ,αμύθητα πλούτη , εξωτερική δύναμη ,εξουσία και πολλούς υποτελείς. Ούτε αυτός που έχει φημισμένο όνομα και τίτλους και αποδοχή του κόσμο. Αληθινά μεγάλος είναι ο ταπεινός . Αυτός που απαρνείται τον εαυτό του. Αυτός που δέχεται ευχαρίστως να παραγκωνισθεί και να περιφρονηθεί.

Αυτός που είναι εξυπηρετικός στις ανάγκες των συνανθρώπων του. Μοναδικά πράγματι τα λόγια το Κυρίου ! Τέτοια , που κανένας επίγειος βασιλιάς δεν τόλμησε ποτέ να εκφράσει , διότι την ίδια στιγμή θα έχανε τη νομιζόμενη μεγαλοσύνη του. Η μόνη οδός λοιπόν που οδηγεί στην κορυφή είναι η ταπείνωση .

Τότε μόνο ο άνθρωπος γίνεται μεγάλος , γίνεται πρώτος: όταν είναι ταπεινός. Αυτή την οδό πορεύθηκε ο Κύριος κατά το άχραντο Πάθος Του κι αυτήν καλούμαστε κι εμείς να πορευθούμε για να συνδοξασθούμε μαζί Του.

(Πηγή: περιοδικό «Ο Σωτήρ» τεύχος Απριλίου 2021 ) (Επιμέλεια Ελένη Κ. Αρμπή)