ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ φ.1759

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ

  

Δέσποινα άχραντη και ιερή , καθώς ατενίζουμε τη σεπτή μορφή σου , χαμηλώνουμε η Παναγιά διάλεξε ευλαβικά το βλέμμα και συλλογιζόμαστε ότι εμείς χωρίς Εσένα αδυνατούμε να πορευθούμε , αδυνατούμε να ζήσουμε .

Μπορεί άλλωστε ένα παιδί να αποχωρισθεί τη μητέρα του και να ζήσει; Και αν ζήσει , τι ζωή θα είναι αυτή ! Έτσι κι εμείς πώς μπορούμε να ζήσουμε χωρίς Εσένα; Χωρίς τη θερμή σου αγάπη και στοργή , χωρίς τη μακρόπνοη παρουσία σου και τη μητρική σου αγκάλη ;

Είσαι για μας η πολυφίλητη Μητέρα μας, η πολυαγαπημένη και συνάμα η πιο πονεμένη η πιο πληγωμένη , η πιο δακρυσμένη . Γι ‘ αυτό και Σε αγαπούμε πιο πολύ , γιατί τα βάσανα σημάδεψαν τη ζωή σου και πλήγωσαν την ευαίσθητη καρδιά σου.

Πως μπορούμε να μένουμε αδιάφοροί στον πόνο και τον στεναγμό της ψυχής σου; Πως τα δάκρυά μας να παύσουν να κυλούν συλλογιζόμενοι τα δικά σου δάκρυα ;

Δύο ποτάμια τα μάτια σου σ’ όλα τα χρόνια της ζωής σου και μάλιστα τότε , την ύστατη ώρα , πάνω στο πιο ιερό λόφο , όταν ο ήλιος αντίκρυζε τη μεγαλύτερη αδικία των αιώνων Ήσουν κι εσύ εκεί δίπλα στον μονάκριβο Υιό σου, συνεχώς αμετακίνητη σαν βράχος.

Κι ας έλειωνες σαν το κερί απ τον πόνο , κι ας έβλεπες τον λατρευτό Υιό σου να σφαλίζει τα μάτια του σαν να ήταν κακούργος, κι ας έσβηνε η ελπίδα σου κι ο στηριγμός σου.

Και τότε πάλι τα ιερά σου δάκρυα πλημμύριζαν το παρθενικό σου πρόσωπο , και πότιζαν τον λόφο εκείνο του Γολγοθά , μαζί με το πάντιμο Αίμα του Θεού.

Ω Μήτερ αμόλυντη και ιερή! Απ ’την ώρα εκείνη του Σταυρού δεχθήκαμε δώρο υπερκόσμιο. Έγινες και δική μας αληθινή και γνήσια Μητέρα , χαρίσθηκες σε μας.

«Ιδού η μήτηρ σου», πρόσφεραν τότε για πρώτη φορά τα θεϊκά Του χείλη . Από τότε πλέον δεν είναι πλέον μόνο η Μήτηρ του Κυρίου είσαι η φιλόστοργη Μητέρα των δούλων , των οικετών . Και δεν παύεις ούτε λεπτό να μας σκέπτεσαι εμάς τους δούλους , να μας συμπονείς , να μας ελεείς , να μας ευσπλαχνίζεσαι , να μεταβάλει τη θλίψη μας σε χαρά , να μας ασπάζεσαι νοερώς , όπως κάθε στοργική μητέρα το σπλάχνο της .

Λειώνεις στην προσευχή για τα παιδιά σου στο θρόνο του ελέους και των οικτιρμών . «Έλεος , έλεος , έλεος Πολυεύσπλαχνε. Για χάρη δική σου σβήσε τα πταίσματα των ικετών σου».

Και η απόφαση αθωωτική . «Έλεος , ίαση , άφεση , μόνο για χάρη σου , Μητέρα». «Πολύ γαρ ισχύει δέησις Μητρός». Κι εμείς , Πανάχραντε Μήτερ, δεν μένουμε ασυγκίνητοι μπροστά στην αγαπώσα καρδία σου. Τα λόγια είναι όμως είναι τόσο φτωχά για να πούμε πόσο σε αγαπούμε , πόσο σε ποθούμε , Εσένα , την πιο γλυκιά Μητέρα όλης της πλάσεως Κι επειδή τα λόγια δεν επαρκούν, πέφτουμε στα άχραντα πόδια σου και σε παρακαλούμε :

Χάρισε και σ’ εμάς κάτι λίγο , κάτι μικρό απ’ τη δική σου ολάνθιστη ψυχή , για να σε αγαπούμε κάθε μέρα πιο πολύ και όταν αναχωρήσουμε , να βρεθούμε κοντά σου , κοντά σε Σένα, την πολυπόθητη Μητέρα μας, για πάντα!

(Πηγή: <<Ο ΣΩΤΗΡ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2020 ΤΕΥΧΟΣ 2226) (Επιμέλεια: ΕΛΕΝΗ Κ. ΑΡΜΠΗ)