Header Ads

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΑ ΝΕΑ φ.1708

ΕΘΙΜΟΤΥΠΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ Α/ΒΑΘΜΙΑΣ & Β/ ΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΟΝ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΑΣ κ. ΔΙΟΝΥΣΙΟ



Εθιμοτυπική επίσκεψη πραγματοποίησαν σήμερα Δευτέρα, 31 Αυγούστου 2020, ο Διδάσκαλος, νέος Διευθυντής της Α/βάθμιας Εκπαίδευσης Κορινθίας, κ. Δημήτριος Ντρίμερης, και ο Φιλόλογος, νέος Διευθυντής της Β/βάθμιας Εκπαίδευσης Κορινθίας, κ. Δημήτριος Ασβεστόπουλος, στα Γραφεία της Ι. Μητροπόλεως μας, όπου είχαν κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Σεβ. Μητροπολίτη μας κ. Διονύσιο και τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Κεγχρεών κ. Αγάπιο.

Κατά την διάρκεια της επισκέψεως, ο Ποιμενάρχης μας, ο Θεοφιλέστατος και οι κ. Διευθυντές, σε πολύ θερμό κλίμα, αντάλλαξαν απόψεις και σκέψεις για θέματα που αφορούν στην Ελληνική Παιδεία, στην συνεργασία Εκκλησίας και Εκπαίδευσης για την «σφαιρική» μόρφωση των παιδιών και γενικότερα στην ευαίσθητη παιδική και εφηβική ηλικία των νέων μας, αλλά και στην αδυσώπητη καθημερινότητα, που αυτοί αντιμετωπίζουν.

Ο Μητροπολίτης μας ευχαρίστησε τον κ. Ντρίμερη και τον κ. Ασβεστόπουλο για την ευγενική επίσκεψή τους και τους ευχήθηκε «καλή δύναμη» στο πολυσήμαντο και δύσκολο έργο τους, δίδοντας τους συμβολικά αναμνηστικά δώρα της επισκέψεώς τους.






ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΖΩΝΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 
ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ



Ιερά Αγρυπνία τέλεσε ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Διονύσιος χθες Κυριακή, 30 Αυγούστου 2020, στο Μητροπολιτικό Ι. Παρεκκλήσιο της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος στην Κόρινθο, επί τη εορτή της Καταθέσεως της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου. Τον Ποιμενάρχη μας πλαισίωσαν οι Πανοσ. Αρχιμ. π. Αρκάδιος Ραζνύ και π. Αθανάσιος Πέζος, ο Αιδεσ. π. Δημήτριος Στεργιόπουλος και οι Διάκονοι π. Δαμασκηνός Γεννηματάς και π. Δημήτριος Μπαλλάς.

Στον λόγο του, προς τους αγρυπνήσαντες Πιστούς, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε αρχικά στην Αγία Ζώνη της Θεοτόκου και στα συνεχή θαύματα που επιτελούνται απ᾿ Αυτή. Στην συνέχεια τόνισε ότι, όσοι αφήνουν την ζωή τους στα χέρια του Θεού, έχουν πάντοτε την βεβαιότητα ότι ο Θεός, ο Οποίος «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Τιμ. Α΄, β΄, 4) θα τους οδηγήσει στην Αλήθεια και στην αιώνια Ζωή!

Ολοκληρώνοντας, ο Μητροπολίτης μας, ευχήθηκε στους συμπροσευχομένους Πιστούς η Υπεραγία Θεοτόκος να πρεσβεύει στον Σωτήρα και Λυτρωτή μας Κύριο, ώστε ν’ αντιμετωπίζουν και ν’ ανταπεξέρχονται όλες τις δυσκολίες της ζωής τους!







Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΣΤΗΝ 
Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΑΣ 
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2020



Στην Ι. Μονή Παναγίας Κορυφής λειτούργησε την Κυριακή, 30 Αυγούστου 2020, ο Θεοφιλέστατος Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεως μας Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος. Στον λόγο του, προς την Ι. Αδελφότητα και τους ευσεβείς προσκυνητές, ο Θεοφιλέστατος ανέλυσε την Ευαγγελική περικοπή επισημαίνοντας ότι ο κάθε άνθρωπος που διαθέτει υγεία, μόρφωση, κοινωνική εκτίμηση ή οικονομική ευμάρεια είναι «πλούσιος» αλλά αυτός ο «πλούτος», ανάλογα με το πως θα τον διαχειριστεί, θα τον οδηγήσει ή στην σωτηρία της ψυχής του ή στην απώλεια αυτής. Περαίνοντας τον λόγο του μετέφερε προς όλους τις ευχές του σεπτού Ποιμενάρχου μας και ευχήθηκε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός να τους οδηγεί στην αλήθεια και να ανοίγει τους πνευματικούς τους οφθαλμούς, ώστε, να μπορούν να βλέπουν την ματαιότητα της παρούσης ζωής και να προσανατολίζονται ορθώς προς την Βασιλεία του Θεού, την πραγματική και μόνη μακαριότητα!

Στο Ιερό Ησυχαστήριο Αγίου Γερασίμου Περαχώρας λειτούργησε, συμπαραστατούμενος και από άλλους κληρικούς, ο Ιεροκήρυξ της Ι. Μητροπόλεως μας π. Άνθιμος Παπαλεξόπουλος όπου και ετέλεσε το τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο του Λουτρακιώτη Υποστρατήγου ε.α. Αναστασίου Γλυκοφρύδη, ποικιλοτρόπως ευεργετήσαντος το Ι. Ησυχαστήριο. Στο κήρυγμά του τόνισε ότι η τήρηση των εντολών του Θεού είναι αναγκαία και χρειάζεται θυσίες. Τα υλικά αγαθά είναι ευλογία Θεού, αλλά η προσκόλληση σ’ αυτά και η ειδωλοποίησή τους αποτελούν ύψιστο κίνδυνο για την είσοδο «εις την Ζωήν».

Ολοκληρώνοντας και αφού μετέφερε τις ευχές του Σεβ. Μητροπολίτου μας ευχήθηκε στους παριστάμενους Πιστούς και στην οικογένεια του τεθνεώτος να κάνουν τις σωστές επιλογές, ώστε να μη μείνουν μακριά από τον Χριστό!








6 Σεπτεμβρίου 2020 : ΚΥΡΙΑΚΗ Iγ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ο ΘΕΟΣ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΙ ΕΜΕΙΣ

Μία άπό τίς πιό συγκλονιστικές παραβολές γιά τόν κόσμο καί τόν άνθρωπο είναι αύτη των κακών γεωργών. Λίγο πρίν τό πάθος του ό Χριστός περιγράφει ποιος εΐναι ό Θεός, ποιος ό άνθρωπος καί ποιος ό κόσμος. Χρησιμοποιεί, όπως τό συνηθίζει, μία εικόνα άπό τή ζωή τών ανθρώπων, καί συγκεκριμένα άπό τήν αμπελουργία.

Ό οικοδεσπότης Πατέρας

Ό Θεός χαρακτηρίζεται ώς «οικοδεσπότης». Μέ μιά σειρά άπό ρήματα, πού μαρτυρούν λόγο καί ενέργεια, αποκαλύπτεται ό τρόπος μέ τόν όποιο μάς φανερώνεται. «Φύτεψε ένα αμπέλι, τό περιέφραξε, έσκαψε σ’ αυτό πατητήρι, έχτισε πύργο, τό παραχώρησε σέ γεωργούς καί έφυγε γιά άλλον τόπο» (Ματθ. 21,33). Ό κόσμος είναι αμπελώνας πού φυτεύτηκε άπό τόν Θεό. Ό αμπελώνας παράγει σταφύλια, τά όποια τρέφουν καί ευφραίνουν μέ τό κρασί τόν άνθρωπο. Τά σταφύλια έχουν μία ξεχωριστή ομορφιά. Μαρτυρούν αφθονία καί λιτότητα. Αφθονία μέ τή γεμάτη όψη καί ομορφιά πού έχουν πάνω στό κλήμα. Λιτότητα μέ τους μικρούς καρπούς, πού γλυκαίνουν καί χορταίνουν, άλλα δέν χρειάζεται νά φάει κανείς πολύ άπ’ αυτούς.

Ή χαρά καί ή ασφάλεια στην Εκκλησία

Ό Θεός έβαλε όρια στον κόσμο, περιφράσσοντας τον. Τά πάντα είναι δικά μας, άλλα υπάρχει καί κάτι πού δέν μάς ανήκει. Αυτό είναι ή δυνατότητα νά γίνουμε κατά χάριν θεοί άπό μόνοι μας. Ή θέωση έρχεται εντός τοΰ άμπελώνος, μέσα άπό τήν κοινωνία μέ τόν Θεό. Γιατί ό αμπελώνας δέν είναι μόνο υλικός. Είναι ή ίδια ή Εκκλησία, δηλαδή ό κόσμος στον όποιο ή σχέση μέ τόν Θεό δίνει τό νόημα τής ζωής. «Αν βγούμε άπό τά όρια του αμπελώνα, τότε απομακρυνόμαστε άπό τή χαρά καί τήν ασφάλεια πού ό Θεός μας παρέχει. Ή απομάκρυνση εΐναι ή αμαρτία. Κάθε τί πού είναι έκτος των ορίων του άμπελώνος μπορεί νά μας κάνει νά αισθανθούμε προσωρινά ελεύθεροι, άλλα μάς παραδίδει στό κακό καί τήν αμαρτία.

Ό Θεός όμως έσκαψε καί πατητήρι. Μάς έδωσε τήν ευκαιρία νά χαρούμε. Ευλόγησε τή ζωή καί τους καρπούς της. Τήν αγάπη, τή συνάντηση των τρυγητάδων πού φέρνουν τόν καρπό τοϋ άμπελώνος, γιά νά τόν πατήσουν στό πατητήρι, νά τόν κάνουν μούστο καί κρασί. Ό μούστος παράγει προϊόντα πού τρέφουν. «Αν «βράσει», γίνεται ό οίνος της χαράς καί της ζωής. Δέν πατά μόνο ένας τά σταφύλια, άλλα πολλοί. Ή Εκκλησία μάς δίνει τήν ευκαιρία νά χαρούμε μαζί μέ τους άλλους, στην ένωση καί τόν χορό της αγάπης, όπως γινόταν παλαιότερα πού ό τρύγος καί τό πάτημα τών σταφυλιών ήταν γιορτή μέ τή συμμετοχή όλων.

Ό Θεός όμως έχτισε καί πύργο. «Αφησε δηλαδή τόπο καί γιά νά ετοιμαστεί τό κρασί στά υπόγεια του, άλλα καί νά μπορούν όσοι ζούνε στον αμπελώνα νά κατοικούν καί νά χαίρονται. Ή Εκκλησία εΐναι ό πύργος της πρόνοιας τοΰ Θεού μέσα στον κόσμο. Καί αυτός ό πύργος μάς κάνει νά παλεύουμε καί γιά τόν επιούσιο άρτο καί γιά τόν άρτο της αληθινής ζωής μέ επίγνωση ότι όλα ανήκουν στον Θεό.

Πρόσκληση αγάπης καί δικαιοσύνης

Ό Θεός όμως παραχωρεί τόν αμπελώνα καί τά πάντα σ’ αυτόν στους γεωργούς, στους ανθρώπους, σ’ εμάς δηλαδή. Ό ίδιος φεύγει. Μάς εμπιστεύεται τόν κόσμο καί μάς δίνει τήν ελευθερία νά παλέψουμε σ’ αυτόν. Νά χαρούμε. Νά καρπωθούμε τά αγαθά του, άλλα καί μέ αγάπη νά μοιραστούμε μέ τους συνανθρώπους μας ό,τι μάς δόθηκε. Ό Θεός στέλνει στον κόσμο εκείνους πού μάς υπενθυμίζουν ότι υπάρχει πάντοτε ένα μερίδιο πού ανήκει σ’ Εκείνον. Αυτό είναι ή αγάπη. Ή ευγνωμοσύνη. Τό «ευχαριστώ» γιά όσα μάς έδωσε καί τήν ϊδια στιγμή ή ευλογία νά μοιραζόμαστε τά χαρίσματα τής αγάπης του πού μάς δόθηκαν, εϊτε αυτά είναι υλικά είτε πνευματικά αγαθά. «Ετσι επιστρέφουμε στον Θεό τό μερίδιο του πού είναι νά τοΰ μοιάσουμε, δίνοντας στους άλλους. Κάποιοι όμως άπό μάς μοιάζουμε μέ τους κακούς γεωργούς. Αψηφούμε τόν Θεό γιατί δέν τόν βλέπουμε μέ τά σωματικά μας μάτια. Γιατί έχουμε τόση εμπιστοσύνη στον εαυτό μας καί τό λογικό μας, τά όπλα καί τίς δυνάμεις μας, πού νομίζουμε ότι μπορούμε νά τόν περιφρονούμε καί νά θανατώνουμε όσους μας ζητούν τό μερίδιο τοΰ Θεού. Νά αρνούμαστε τήν αγάπη καί νά προτάσσουμε την αυτάρκεια. Νά αρνούμαστε τήν ευχαριστία καί νά προτάσσουμε τό δίκιο μας. Νά σκεφτόμαστε ότι ό Θεός δέν θά ασχοληθεί άλλο μαζί μας. Κι ένώ εκείνος επιμένει, στέλνοντας τόν Υιό του, τόν Χριστό μας, έμεΐς επιμένουμε νά κρατάτε τόν κόσμο εγωκεντρικά γιά εμάς. Καί βγάζουμε τόν Χριστό «έξω τοΰ άμπελώνος», έξω άπό τη ζωή μας, γιά νά τόν σκοτώσουμε, νά πούμε ότι δέν υπάρχει γιά εμάς, ώστε νά θεωρούμε ότι τά πάντα μας ανήκουν.

Ό Θεός θά επανέλθει. Τήν ώρα τοΰ θανάτου μας θά γίνει καί ή κρίση μας. Καί τότε ό κόσμος θά δοθεί σέ άλλους, πού θά ξέρουν ότι ή νοικοκυροσύνη, ή δημιουργικότητα, ή πρόνοια, τό σχέδιο τοΰ Θεού, ή Θεία Οικονομία έχει ώς βάση της τήν αγάπη. Μόνο πού μαζί με τήν αγάπη συνυπάρχει ή δικαιοσύνη. Διότι κι αυτή αναδεικνύει τήν αλήθεια. Καί ή μόνη αλήθεια είναι ό Θεός. «Ας ξαναβρούμε στή ζωή της Εκκλησίας τό νόημα καί της δικής μας ζωής, έναντι τοΰ Θεού, έναντι τοΰ πλησίον, έναντι τού εαυτού μας! 
π. Θ. Μ.

Δεν υπάρχουν σχόλια