ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ Β6 φ.1693

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΙΑΚΗ ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ

Μετακίνηση Β6.

Η Μαρία Πετρίτση, συγγραφέας, γράφει για τη ΦτΚ!

Γράφει - Επιμελείται: Εύη Κοκκίνου - Κελλάρη*

Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1693

Η «περίοδος περισυλλογής κι επαναπροσδιορισμού» -έτσι θα τιτλοφορώ πια το διάστημα «Μένουμε Σπίτι!»- μου έδωσε την ευκαιρία να παρακολουθήσω στο facebook τις πολύ ενδιαφέρουσες αναρτήσεις της Μαρίας Πετρίτση, που ο κορονοϊός την βρήκε στην όμορφη Κέρκυρα! 

Η Μαρία Πετρίτση είναι συγγραφέας. Καταγόμενη από το Λουτράκι, φοίτησε σε Γυμνάσιο και Λύκειο της Κορίνθου, ενώ ζει και εργάζεται μεταξύ Βρυξελλών και Κέρκυρας. Έχει γράψει μυθιστορήματα, διηγήματα, άρθρα και βιβλιοκριτικές, ενώ κείμενά της δημοσιεύονται σε εφημερίδες και ηλεκτρονικά περιοδικά ή σελίδες. Περιγράφοντας την περίοδο που διανύουμε, αφιερώνει το παρακάτω κείμενό της αποκλειστικά στους αναγνώστες της ΦτΚ: 

Μετακίνηση Β6! 

Άνοιξη του 2020. Ο πλανήτης σε αναταραχή, η ζωή μάς ξανασυστήνεται σαν κάτι καινούριο. Με άλλους όρους, με άλλες με απαιτήσεις και με άλλα χαρακτηριστικά. Βιώνουμε μέρες παράξενες και πρωτοφανείς. Σαν παραμύθι. Αλλάζουν οι συνήθειες και ο τρόπος ζωής μας, αλλάζει η σκέψη και η επικοινωνία μας. Μιλάμε και αντιδρούμε αλλιώτικα, γινόμαστε πιο αυστηροί - πρωτίστως με τον εαυτό μας και μετά με τους συνανθρώπους μας. 

Η στενή επαφή με τους γύρω μας, ακόμα και σε περιστάσεις απολύτως φυσιολογικές έτσι όπως την γνωρίζαμε ως τώρα, πλέον λογίζεται μέγα ρίσκο. Όσα χθες εμφανίζονταν ως κάτι απλό σήμερα μπορεί να θεωρηθούν απερίσκεπτα, ή ακόμα και εξεζητημένα. Μια χειραψία, μια αγκαλιά, ένα φιλί, δυο κουβέντες σε απόσταση μικρότερη του ενός μέτρου πλέον απαγορεύονται. Είμαστε υποχρεωμένοι να προστατέψουμε τόσο τον εαυτό μας από τους άλλους όσο και τους άλλους από εμάς τους ίδιους. Όσο αθώοι και υγιείς κι αν αισθανόμαστε, κανένας δεν είναι υπεράνω του κινδύνου. 

Αν κάποιος τα περιέγραφε όλα αυτά πριν μερικούς μήνες θα τον χαρακτηρίζαμε γραφικό ή φαντασιόπληκτο. Σκηνές σαν αυτές αφορούσαν ταινίες φρίκης ή βιβλία επιστημονικής φαντασίας. Απίστευτα πράγματα, αδιανόητα και απωθητικά, που δεν αφορούσαν παρά ηθοποιούς άκομψου τηλεπαιχνιδιού ή χάρτινους ήρωες μυθιστορημάτων. Κι όμως, να που η φαντασία έγινε πραγματικότητα και η καθημερινότητα των κατοίκων ολόκληρου του πλανήτη άλλαξε σχήμα και μορφή μέσα σε λίγες μέρες. 

Κλειστήκαμε όλοι στα σπίτια μας. Τα σχολεία, τα μαγαζιά, τα μουσεία, οι συναυλιακοί χώροι σφραγίστηκαν, οι γιορτές και οι συναθροίσεις, απαγορεύτηκαν. Ο κόσμος φαντάζει απειλητικός. Οι πολίτες κυκλοφορούν με ωράριο και μέχρι πρότινος δηλώνοντας το σκοπό της μετακίνησής τους. Οι παραβάτες των κανόνων τιμωρούνται παραδειγματικά, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης επαναλαμβάνουν καθημερινά οδηγίες και στατιστικές προς αποφυγήν του κινδύνου. Το ζητούμενο δεν είναι να σπαρθεί ο πανικός. Το ζητούμενο είναι να περιορίσουμε τον κίνδυνο της μόλυνσης και να αποφύγουμε τα χειρότερα, για τα οποία κανείς δεν είναι πλήρως προετοιμασμένος. 

Ακόμα και αν η εποχή μας θυμίζει στρατιωτικό καθεστώς, το μόνο που συμβαίνει πραγματικά είναι το πρώτο στάδιο μιας σημαντικής μετάβασης από το παρόν στο μέλλον. Κανείς δεν μπορεί να αναμετρηθεί με τη φυσική ροή των πραγμάτων, κανένας δεν μπορεί να υψώσει ανάστημα στη Φύση. Διανύουμε μια περίοδο αιφνιδιαστική, που θα μας οδηγήσει σε κάτι καινούριο. Αν το δούμε με καθαρή ματιά και με ψυχραιμία, πρόκειται μία ακόμα σημαντική σελίδα που γυρίζει στο μεγάλο βιβλίο της ανθρώπινης ιστορίας. Κι εμείς που την βιώνουμε ως παρόν, δεν είμαστε μόνο οι μεγάλοι άτυχοι που την υφίστανται, αλλά και οι μεγάλοι τυχεροί που θα την ξεπεράσουν. 

Δεν είναι η πρώτη φορά που μια πανδημία χτυπά τον πλανήτη. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι άνθρωποι αναγκάζονται να κάνουν πίσω, προκειμένου να οχυρωθούν και να δυναμώσουν αρκετά ώστε το επόμενο βήμα τους προς τα εμπρός να είναι σταθερό και σίγουρο. Όλα στον κόσμο έχουν δύο όψεις, και τα πάντα αντιστοιχούν σε κάποιο τίμημα. Είναι σαφές πως μια πανδημία φέρνει δεινά και απώλειες. Αποσταθεροποιεί και ανατρέπει. Κουράζει και εξασθενεί. Αλλάζει τα δεδομένα και στη θέση τους φέρνει καινούρια. Είναι η ώρα που, περισσότερο από ποτέ χρειάζεται προσοχή, προσαρμογή στα νέα δεδομένα και πίστη στο ανθρώπινο δυναμικό και στις αντοχές του. 

Από τα στραβοπατήματα και τις ατυχίες της πορείας μας, καλό είναι να αντλούμε γνώση και εμπειρία. Να τα αξιοποιούμε για να γινόμαστε λιγάκι πιο σοφοί. Να δίνουμε σημασία στα σημαντικά και να παραμερίζουμε όσο γίνεται τα ασήμαντα. Ένα ισχυρό ΕΣΥ, ένα σύγχρονο, ανεπτυγμένο και υγιές κοινωνικό κράτος, μια σθεναρή και καλά μελετημένη κοινωνική και οικονομική διαχείριση κρίσεων, η ενδυνάμωση της παρούσας και μελλοντικής κοινωνικής μέριμνας και της ατομικής ευθύνης είναι στοιχεία που λειτουργούν υπέρ μας. Είναι τα όπλα μας κατά του πάσης φύσεως εχθρού και οι ασπίδες μας ενάντια σε κάθε απειλή. 

Όλα θα επανέλθουν στους νέους φυσιολογικούς ρυθμούς τους. Η επιστήμη και η πρόοδος δεν σταματούν. Η πανδημία θα αντιμετωπιστεί με επάρκεια, αρκεί να είμαστε όλοι σύμμαχοι μεταξύ μας. Να βοηθήσουμε εαυτούς και αλλήλους σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης. Να μην εγκαταλείψουμε τον αγώνα της επικράτησής μας στον κόσμο μας, να σκεφτούμε και να δράσουμε δυναμικά, με σωφροσύνη και πείσμα. 

Θα ξανάρθει η ώρα που η αγκαλιά και το φιλί με τους αγαπημένους μας θα είναι ελεύθερα. Θα ξανάρθει η ώρα που οι καθημερινοί μας ρυθμοί θα εξομαλυνθούν. Θα γίνουν προσπάθειες οι ζημιές και οι απώλειες να αντισταθμιστούν με κάτι αισιόδοξα καινούριο. Δεν θα καταστραφεί ο κόσμος, δεν θα σβήσει ο ήλιος, δεν θα πάψουμε να αναπνέουμε ελεύθεροι και γεροί το οξυγόνο της κάθε καινούριας μέρας. 

Λίγη υπομονή χρειάζεται, πολλή ενσυναίσθηση και μεγάλη προσοχή και διορατικότητα. Τίποτα δεν χτίστηκε σε μία μέρα, και δεν περιμένει κανείς σε μία μέρα να ανατραπεί κάτι που η Φύση έστειλε για άλλη μια φορά στον άνθρωπο για να τον κάνει καλύτερο, πιο σοφό και πιο υποψιασμένο. Το μόνο που χρειάζεται να φυλάμε στην καρδιά και στο μυαλό μας είναι πως θα βγούμε νικητές. Αυτή είναι η μοίρα και ο προορισμός μας. Αρκεί να μην παραιτούμαστε και να μην καταθέτουμε τα όπλα. Να παραμένουμε αισιόδοξοι και μαχητικοί. Θα βρεθεί, έτσι όπως βρίσκεται εκατομμύρια χρόνια πια, η λύση και σε αυτό το πρόβλημα. Ο άνθρωπος θα επικρατήσει. Ο πλανήτης θα συνεχίσει να γυρνά. Η ζωή θα νικήσει, επειδή αυτός είναι ο σκοπός και το νόημά της: να υπερισχύει, να επιμένει, να νικά. 

Βιβλιογραφία: 
«80 νύχτες αιώρησης», «Αγάπη μου, θέλω να γίνω ψάρι», «Μαγείρεψα, και άλλα ποιήματα», «Ο άνθρωπος που ήθελε να γίνει Ευγένιος στη θέση του Αρανίτση» (εκδ. Bibliotheque). 
«Ο βασιλιάς του Τράκ», «Μιράντα», «Όλα λάθος» (εκδ. Κέδρος). 
«Λέμον» (εκδ. Εμπειρία Εκδοτική). 

*Η Εύη Κοκκίνου είναι 

Δικηγόρος 
Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια 

Υπεύθυνη Προστασίας 
Προσωπικών Δεδομένων (DPO) 

Δ/νση Γραφείου: Απ. Παύλου 40 – Κόρινθος 

Τηλ. 2741084568 6944964225