ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΙΑΚΗ ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ φ.1686
Περί facebook και άλλων διαδικτυακών εφαρμογών και πλατφορμών!
Συμμετέχοντας σε ένα πείραμα!
Υπάρχει πραγματική επικοινωνία μέσω των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης;
Τις τελευταίες ημέρες, ευρισκόμενοι όλοι μας ή –έστω- όσοι μπορούν εντός τειχών στην προσπάθεια «αναχαίτισης» του εισβολέα κοροναϊού, χρησιμοποιούμε κατά κόρον τα μέσα της τεχνολογίας, για να εργασθούμε, αλλά κυρίως για να έρθουμε σε e-«επαφή» με τον έξω κόσμο, τους ανθρώπους μας -φίλους, συγγενείς, πελάτες- αντιμετωπίζοντας έτσι την Αδράνεια (με την έννοια που χρησιμοποιείται ο όρος στη Φυσική), την Ανία, τη Μονοτονία. Φωτιά έχουν πάρει τα πληκτρολόγια, τα smartphones και όλες οι άλλες «έξυπνες» μικροσυσκευές! Για τις κοινωνικές μας e«συναναστροφές» χρησιμοποιούμε ιδίως το facebook, οι νεώτεροι το instagram και άλλες εφαρμογές του διαδικτύου.
Δεν είναι περίεργο, όταν όλες οι λέξεις που έως σήμερα περιέγραφαν την πραγματική συνεύρεσή μας με τους συνανθρώπους μας γράφονται πλέον με το πρόθεμα «e-». Δεν θα μιλάμε πια για επαφή, αλλά για e-επαφή, δεν θα μιλάμε για συναναστροφή, αλλά για eσυναναστροφή! Κι αυτό γιατί δεν βρισκόμαστε πια κοντά, ο ένας δίπλα στον άλλον, για να μιλήσουμε, να γελάσουμε, να φιλοσοφήσουμε, αλλά χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο για την «εξ αποστάσεως» επικοινωνία μας.
Λυπηρό; Πράγματι είναι λυπηρό, ίσως και τραγικό, αλλά υπό τις παρούσες συνθήκες αναγκαίο και ελπιδοφόρο! Ίσως αυτή η εξ αποστάσεως επικοινωνία να βοηθήσει την ανθρωπότητα να αντιμετωπίσει τον ιό, πιστεύουμε ή δεν πιστεύουμε ότι είναι «κατασκευασμένος σε εργαστήρια», αποδεχόμενοι ή όχι τα συγκεκριμένα μέτρα που έλαβε η Κυβέρνηση υπό την καθοδήγηση της αρμόδιας ομάδας λοιμωξιολόγων.
Μοιράζομαι, λοιπόν, μαζί σας ένα κοινωνικό πείραμα, στο οποίο κλήθηκα σήμερα μέσω facebook να συμμετάσχω. Κατά κανόνα δεν αντιδρώ και δεν λαμβάνω μέρος σε παρόμοιες δράσεις, που δεν γνωρίζω ποιος και γιατί τις έχει ενεργοποιήσει! Μάλιστα τις περισσότερες τις θεωρώ άσκοπες, ίσως και γελοίες. Αλλά, είπαμε, υπό τις παρούσες συνθήκες κάνουμε και πράγματα που –συνήθως- αποφεύγουμε! Το πείραμα, λοιπόν, καλούσε τους διαδικτυακούς φίλους (κατά το γνωστόν fbfriends) ενός ατόμου να διαβάσουν το κείμενο κι αφού το διαβάσουν να γράψουν μία λέξη, ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΙΑ ΛΕΞΗ, που να αναφέρεται στο πρόσωπο του αναρτήσαντος το πείραμα ατόμου, δηλαδή μία λέξη που να περιγράφει το ίδιο το άτομο ή να δείχνει τον τόπο γνωριμίας τους, κλπ. Έπειτα έπρεπε να προβούν σε μία διαδικασία και από όλο αυτό θα διαπιστωνόταν αν τελικά διαβάζουμε κείμενα που δημοσιεύονται στο facebook μέχρι το τέλος ή απλώς αντιδρούμε με ένα «like» ή με καρδούλες και περιοριζόμαστε σε φωτογραφίες, στην εικόνα δηλαδή που είναι πιο εύκολη και εύληπτη.
Το πείραμα βρίσκεται σε εξέλιξη, οπότε δεν θα σας αποκαλύψω σήμερα τα δικά μου τουλάχιστον αποτελέσματα, αλλά η απορία μένει. Χρησιμοποιούμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (ΜΚΔ), για την πραγματική επικοινωνία μεταξύ μας ή αρκούμαστε σε μία μηχανική –πλέον- κίνηση του πατήματος ενός πλήκτρου κάνοντας «like» ή βάζοντας μία καρδούλα ή ένα gif (έτοιμη εικόνα του διαδικτύου); Διαβάζουμε τα όσα οι φίλοι μας γράφουν ή πατάμε απλώς ένα «like», για να δείξουμε ότι είμαστε ενεργοί και «in» διαδικτυακά;
Την απάντηση την έχω δώσει ήδη βλέποντας το πώς ο καθένας αντιδρά στα ΜΚΔ και δυστυχώς είναι σε βάρος της ύπαρξης αληθινής επικοινωνίας. Διότι δεν είναι επικοινωνία η μη ανταλλαγή απόψεων! Δεν είναι επικοινωνία το «like» ή το «Χαχαχα» χωρίς να έχεις διαβάσει, δηλαδή μελετήσει, τα όσα ο άλλος έχει γράψει, ενώ σπεύδεις να αντιδράσεις με όποιο εργαλείο σου προσφέρεται. Και μπορεί να λέγεται ότι η εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις, αλλά πλέον η εικόνα δεν αντιπροσωπεύει την αλήθεια, αφού όλοι μας γελάμε για να βγάλουμε μία selfie, διότι θα κοινοποιηθεί και δεν θέλουμε να φανεί ότι την ίδια στιγμή θα προτιμούσαμε να κλάψουμε ή να νευριάσουμε. Διότι εν τέλει στα ΜΚΔ ζούμε μία εικονική πραγματικότητα!
Πόσο πράγματι θα ήθελα αυτές οι δύσκολες συγκυρίες που ζούμε να μας οδηγήσουν σε μία άλλη αντιμετώπιση των πραγμάτων, πιο ουσιαστική και αληθινή, χωρίς το φόβο της έκθεσης της αλήθειας, της δικής μας αλήθειας όποιας και να’ναι!
Αγαπημένοι φίλοι και αναγνώστες η e-επικοινωνία μπορεί να έχει αποτέλεσμα εάν εμείς παραμείνουμε άνθρωποι και όχι e-άνθρωποι και εάν χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο ως πραγματικό εργαλείο ανθρώπινης επαφής!
*Η Εύη Κοκκίνου – Κελλάρη είναι Δικηγόρος Διαμεσολαβήτρια Υπεύθυνη Προστασίας Δεδομένων – DPO
Διεύθυνση Γραφείου: Απ. Παύλου 40 – Κόρινθος
Τηλ. 27410 84568 6944964225
Συμμετέχοντας σε ένα πείραμα!
 |
Εύη Κοκκίνου - Κελλάρη
|
Τις τελευταίες ημέρες, ευρισκόμενοι όλοι μας ή –έστω- όσοι μπορούν εντός τειχών στην προσπάθεια «αναχαίτισης» του εισβολέα κοροναϊού, χρησιμοποιούμε κατά κόρον τα μέσα της τεχνολογίας, για να εργασθούμε, αλλά κυρίως για να έρθουμε σε e-«επαφή» με τον έξω κόσμο, τους ανθρώπους μας -φίλους, συγγενείς, πελάτες- αντιμετωπίζοντας έτσι την Αδράνεια (με την έννοια που χρησιμοποιείται ο όρος στη Φυσική), την Ανία, τη Μονοτονία. Φωτιά έχουν πάρει τα πληκτρολόγια, τα smartphones και όλες οι άλλες «έξυπνες» μικροσυσκευές! Για τις κοινωνικές μας e«συναναστροφές» χρησιμοποιούμε ιδίως το facebook, οι νεώτεροι το instagram και άλλες εφαρμογές του διαδικτύου.
Δεν είναι περίεργο, όταν όλες οι λέξεις που έως σήμερα περιέγραφαν την πραγματική συνεύρεσή μας με τους συνανθρώπους μας γράφονται πλέον με το πρόθεμα «e-». Δεν θα μιλάμε πια για επαφή, αλλά για e-επαφή, δεν θα μιλάμε για συναναστροφή, αλλά για eσυναναστροφή! Κι αυτό γιατί δεν βρισκόμαστε πια κοντά, ο ένας δίπλα στον άλλον, για να μιλήσουμε, να γελάσουμε, να φιλοσοφήσουμε, αλλά χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο για την «εξ αποστάσεως» επικοινωνία μας.
Λυπηρό; Πράγματι είναι λυπηρό, ίσως και τραγικό, αλλά υπό τις παρούσες συνθήκες αναγκαίο και ελπιδοφόρο! Ίσως αυτή η εξ αποστάσεως επικοινωνία να βοηθήσει την ανθρωπότητα να αντιμετωπίσει τον ιό, πιστεύουμε ή δεν πιστεύουμε ότι είναι «κατασκευασμένος σε εργαστήρια», αποδεχόμενοι ή όχι τα συγκεκριμένα μέτρα που έλαβε η Κυβέρνηση υπό την καθοδήγηση της αρμόδιας ομάδας λοιμωξιολόγων.
Μοιράζομαι, λοιπόν, μαζί σας ένα κοινωνικό πείραμα, στο οποίο κλήθηκα σήμερα μέσω facebook να συμμετάσχω. Κατά κανόνα δεν αντιδρώ και δεν λαμβάνω μέρος σε παρόμοιες δράσεις, που δεν γνωρίζω ποιος και γιατί τις έχει ενεργοποιήσει! Μάλιστα τις περισσότερες τις θεωρώ άσκοπες, ίσως και γελοίες. Αλλά, είπαμε, υπό τις παρούσες συνθήκες κάνουμε και πράγματα που –συνήθως- αποφεύγουμε! Το πείραμα, λοιπόν, καλούσε τους διαδικτυακούς φίλους (κατά το γνωστόν fbfriends) ενός ατόμου να διαβάσουν το κείμενο κι αφού το διαβάσουν να γράψουν μία λέξη, ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΙΑ ΛΕΞΗ, που να αναφέρεται στο πρόσωπο του αναρτήσαντος το πείραμα ατόμου, δηλαδή μία λέξη που να περιγράφει το ίδιο το άτομο ή να δείχνει τον τόπο γνωριμίας τους, κλπ. Έπειτα έπρεπε να προβούν σε μία διαδικασία και από όλο αυτό θα διαπιστωνόταν αν τελικά διαβάζουμε κείμενα που δημοσιεύονται στο facebook μέχρι το τέλος ή απλώς αντιδρούμε με ένα «like» ή με καρδούλες και περιοριζόμαστε σε φωτογραφίες, στην εικόνα δηλαδή που είναι πιο εύκολη και εύληπτη.
Το πείραμα βρίσκεται σε εξέλιξη, οπότε δεν θα σας αποκαλύψω σήμερα τα δικά μου τουλάχιστον αποτελέσματα, αλλά η απορία μένει. Χρησιμοποιούμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (ΜΚΔ), για την πραγματική επικοινωνία μεταξύ μας ή αρκούμαστε σε μία μηχανική –πλέον- κίνηση του πατήματος ενός πλήκτρου κάνοντας «like» ή βάζοντας μία καρδούλα ή ένα gif (έτοιμη εικόνα του διαδικτύου); Διαβάζουμε τα όσα οι φίλοι μας γράφουν ή πατάμε απλώς ένα «like», για να δείξουμε ότι είμαστε ενεργοί και «in» διαδικτυακά;
Την απάντηση την έχω δώσει ήδη βλέποντας το πώς ο καθένας αντιδρά στα ΜΚΔ και δυστυχώς είναι σε βάρος της ύπαρξης αληθινής επικοινωνίας. Διότι δεν είναι επικοινωνία η μη ανταλλαγή απόψεων! Δεν είναι επικοινωνία το «like» ή το «Χαχαχα» χωρίς να έχεις διαβάσει, δηλαδή μελετήσει, τα όσα ο άλλος έχει γράψει, ενώ σπεύδεις να αντιδράσεις με όποιο εργαλείο σου προσφέρεται. Και μπορεί να λέγεται ότι η εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις, αλλά πλέον η εικόνα δεν αντιπροσωπεύει την αλήθεια, αφού όλοι μας γελάμε για να βγάλουμε μία selfie, διότι θα κοινοποιηθεί και δεν θέλουμε να φανεί ότι την ίδια στιγμή θα προτιμούσαμε να κλάψουμε ή να νευριάσουμε. Διότι εν τέλει στα ΜΚΔ ζούμε μία εικονική πραγματικότητα!
Πόσο πράγματι θα ήθελα αυτές οι δύσκολες συγκυρίες που ζούμε να μας οδηγήσουν σε μία άλλη αντιμετώπιση των πραγμάτων, πιο ουσιαστική και αληθινή, χωρίς το φόβο της έκθεσης της αλήθειας, της δικής μας αλήθειας όποιας και να’ναι!
Αγαπημένοι φίλοι και αναγνώστες η e-επικοινωνία μπορεί να έχει αποτέλεσμα εάν εμείς παραμείνουμε άνθρωποι και όχι e-άνθρωποι και εάν χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο ως πραγματικό εργαλείο ανθρώπινης επαφής!
*Η Εύη Κοκκίνου – Κελλάρη είναι Δικηγόρος Διαμεσολαβήτρια Υπεύθυνη Προστασίας Δεδομένων – DPO
Διεύθυνση Γραφείου: Απ. Παύλου 40 – Κόρινθος
Τηλ. 27410 84568 6944964225
Αφήστε ένα σχόλιο