Header Ads

28 Απριλίου 2019 : ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ


«ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΕΑΣΑΜΕΝΟΙ»

Χριστός ανέστη, αδελφοί! Ό Κύριός μας Ίησοϋς Χριστός καί Θεός μας, άφοϋ νίκησε μέ τόν θάνατό του τόν θάνατο, «ήμάς διεβίβασεν» άπό τόν θάνατο στή ζωή καί άπό τή γη στον ουρανό. Καί ή Εκκλησία μάς καλεί γιά σαράντα μέρες νά γιορτάζουμε αυτόν τόν θρίαμβο ψάλλοντας τόν έπινίκιο ΰμνο «Χριστός ανέστη έκ νεκρών...» καί λέγοντας τήν αναστάσιμη προσευχή «Άνάστασιν Χριστού θεασάμενοι...».

Τά τεκμήρια τής Ανάστασης
«Αν προσέξουμε όμως αυτή τήν προσευχή, ίσως νιώσουμε λίγο άβολα, γιατί θά διαπιστώσουμε ότι ή Εκκλησία μάς καλεί νά ομολογούμε ότι όχι άπλώς πιστεύουμε στην ανάσταση τοϋ Χριστού, άλλα καί ότι τήν έχουμε δει. Πού καί πότε τήν είδαμε; Ή απάντηση είναι διπλή: Πρώτα καλούμαστε νά τή δούμε -όπως λέει τό πρώτο τροπάριο τοϋ αναστάσιμου κανόνα- στην προσωπική μας ζωή καθαίροντας τίς αίσθήσεις μας. Αύτός είναι ένας ίσόβιος άγώνας, πού μάς δίνει τή δυνατότητα νά άποκτήσουμε εκείνα τά τόσο καθαρά μάτια, μέ τά όποια μπορούμε όντως νά δούμε «έξαστράπτοντα» τόν αναστημένο Χριστό. Ό δεύτερος «χώρος» όπου μπορούμε νά δούμε τήν ανάσταση τοϋ Χριστοΰ είναι ή ζωή τής Έκκλησίας καί ιδιαίτερα ή ζωή τής πρώτης ‘Εκκλησίας. Αύτός είναι καί ό λόγος πού οι άγιοι Πατέρες όρισαν τά αποστολικά αναγνώσματα άπό τό Πάσχα μέχρι τήν Πεντηκοστή νά είναι άπό τό βιβλίο τών «Πράξεων τών Αποστόλων», τό όποιο έγραψε ό Άγιος ευαγγελιστής Λουκάς. Ό χαρακτηριστικός τίτλος του δείχνει ότι αναφέρεται όχι τόσο σέ διδασκαλίες άλλα κυρίως σέ γεγονότα. «Αν χρησιμοποιούσαμε έναν σύγχρονο κινηματογραφικό όρο, θά λέγαμε ότι αποτελεί ένα ντοκιμαντέρ τής ζωής τών Αποστόλων καί τής πρώτης Έκκλησίας. Καί ή κύρια αλήθεια πού καταδεικνύει αυτό τό ντοκουμέντο είναι ή ανάσταση τοϋ Χριστοϋ. «Ολο τό βιβλίο τών Πράξεων βρονιοφωνάζει «Χριστός άνέστη»! Από τίς πρώτες γραμμές τοϋ βιβλίου ό ευαγγελιστής Λουκάς μάς λέει ότι ό Χριστός, «μετά τόν θάνατό του, γιά σαράντα όλόκληρες ήμέρες παρουσιαζόταν στούς μαθητές του -καί βεβαίωνε τήν ανάσταση του- μέ πολλές αποδείξει». Μέ τήν άπειρη αγάπη καί συγκατάβαση του στήριζε τούς μαθητές του στην πίστη χαρίζοντας καί σέ μας άξιόπιστους μάρτυρες τής νίκης του κατά τοϋ θανάτου. Καί ή συγκατάβαση του έφτασε στό νά φάει καί νά πιεϊ μαζί τους, γιά νά μή νομίζουν οι Απόστολοι ότι είναι φάντασμα. Υπήρχε, βέβαια, μιά διαφορά: Πρίν άπό τήν Ανάσταση συνέτρωγε μαζί τους διότι ή άναμάρτητη ανθρώπινη φύση του εϊχε καί τό αδιάβλητο πάθος τής πείνας. Μετά όμως τήν ανάσταση τό άπαθές καί άφθαρτο Σώμα του δέν είχε ανάγκη τροφής- έφαγε μόνο γιά νά βεβαιώσει ότι είναι παρών μέ τό αναστημένο Σώμα του, μέ τό όποιο «έπαθε εκών καί ανέστη θεοπρεπώς» (άγιος θεοφύλακτος).

Τό «βάπτισμα» τοΰ Αγίου Πνεύματος
Καί ένώ τούς κάλεσε μέσω τών Μυροφόρων καί τούς εμφανίστηκε στή Γαλιλαίο, τώρα τούς παραγγέλλει νά μήν απομακρυνθούν άπό τά Ιεροσόλυμα, αλλά έκεΐ νά περιμένουν τήν εκπλήρωση τής ύπόσχεσης γιά τήν κάθοδο τοϋ Αγίου Πνεύματος. Έκεΐ ό Χριστός κατά τήν προφητεία θά έγκαθίστατο βασιλέας «έπί Σιών όρος τό άγιον αύτοΰ». Στην πόλη οπού ό Κύριος έγινε «όνειδος ανθρώπων καί έξουθένημα λαού», έκεϊ έπρεπε νά τιμηθεΐ καί νά «γεννηθεί» ή Εκκλησία του. Αύτά τά «γενέθλια» θά άρχιζαν μέ τό «βάπτισμα» τών αγίων Αποστόλων «έν Πνεύματι άγίω». Πρόκειται γιά βάπτισμα άσύγκριτα άνώτερο άπό τό βάπτισμα τοΰ Τιμίου Προδρόμου. Εκείνο βοηθούσε άπλώς στό νά συνειδητοποιοϋν οι άνθρωποι τίς άμαρτίες τους καί νά νιώθουν τήν ανάγκη τής κάθαρσης καί τοΰ έλέους τοΰ θεοϋ. Μέ τό «βάπτισμα» τής Πεντηκοστής οϊ Άπόστολοι θά ελάμβαναν όλο τόν πλοϋτο τών χαρισμάτων τοΰ Αγίου Πνεύματος καί θά όδηγοϋντο «είς πασαν τήν άλήθειαν». Τώρα είναι ακόμη άτελεΐς- καί γι’ αύτό, καί μετά τήν ανάσταση προβάλλουν τίς έλπίδες τους γιά άποκατάσταση τοΰ εγκόσμιου μεγαλείου τοΰ Ισραήλ καί άναζητοϋν στόν Χριστό τόν μελλοντικό επίγειο βασιλέα τους. Ό Χριστός όμως τούς άποτρέπει άπό τέτοιες μελλοντολογικές περιέργειες καί τούς άποκαλύπτει ότι ό κύριος καρπός τοΰ «βαπτίσματός» τους στό «Αγιο Πνεύμα θά είναι νά τούς δυναμώσει, ώστε νά δώσουν τή σωστή μαρτυρία γι’ Αύτόν· νά κηρύξουν ότι ήλθε, ότι γιά νά γίνει έπίγειος βασιλιάς, άλλα γιά νά νικήσει τόν θάνατο μέ τήν «Ανάσταση του καί νά μάς χαρίσει τήν αληθινή καί αιώνια ζωή.

Ή γνήσια αναστάσιμη μαρτυρία
Αυτή ή απαίτηση καί εντολή τοϋ Χριστού καταδικάζει τή σύγχρονη ακατάσχετη προφητολογία καί μελλοντολογία καί επικεντρώνει τό κήρυγμα τής Έκκλησίας στή μαρτυρία καί νικητήρια ιαχή: «Χριστος ανέστη»! Αποκλίσεΐς άπό τό καθαρά αναστάσιμο κήρυγμα τής Έκκλησίας κοστίζουν τή σύγχυση καί -όχι σπάνια- τήν απώλεια ψυχών. «Ετσι παρ’ ολίγον νά όδηγεΐτο σε άβυσσο άπόγνωσης ό τότε άγνωστικιστής νεαρός Άντώνιος Μπλούμ, ό μετέπειτα έπίσκοπος Σουρόζ καί κήρυκας τής Όρθοδοξίας στή δυτική Ευρώπη. «Είχα αποφασίσει», εξομολογείται ό Άντώνιος, «ότι άν σέ ένα έτος δεν έβρισκα κάποιο νόημα στή ζωή, θά αυτοκτονούσα. Κοντά στό τέλος τής προθεσμίας, μιά θρησκευτική ομιλία όπου μέ πήγαν με τό ζόρι μέ απογοήτευσε πλήρως. θέλοντας λοιπόν νά διαπιστώσω άν τό Ευαγγέλιο υποστήριζε τήν τερατώδη εντύπωση, πού αποκόμισα άπό τήν ομιλία, διάλεξα νά διαβάσω τό μικρότερο Ευαγγέλιο, τό κατά Μάρκον. Καί τότε, πρίν φτάσω στό τρίτο κεφάλαιο, ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι στην άλλη πλευρά τοϋ γραφείου μου υπήρχε Κάποιος. Καί ή βεβαιότητα ότι ήταν ό Χριστός, ήταν τόσο έντονη, ώστε ποτέ δέν μέ εγκατέλειψε. Τήν Ανάσταση τήν γνώρισα πλέον σάν γεγονός». Οι Πράξει τών Αποστόλων τοΰ Χριστού συνεχίζονται νά γράφονται καί στην εποχή μας.

Αρχιμ. Β. Λ.

Δεν υπάρχουν σχόλια