Header Ads

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ : ΝΕΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ


Του Ιωάννη Ασλανίδη

Όταν λέμε Πατριωτισμό εννο­ούμε την φιλοπατρία δηλ. την υ­περβολική αγάπη προς την πατρί­δα, όπως επίσης όταν λέμε θρη­σκεία, απλά εννοούμε την φυσική και τέλεια ολόψυχη στροφή και α­φοσίωση του ανθρώπου στο Θε­ό. Ώστε! Ο άνθρωπος με αυτή την στροφή του προς τον Θεό, να νοι­ώθει και να ομολογεί, πως χωρίς τον θεό δεν μπορεί να ζήσει, ού­τε χαρούμενος, ούτε ευτυχισμέ­νος, ούτε και ειρηνικός. 
Κατά καιρούς είδαν το φως της Δημοσιότητος κινήσεις έμμεσες και άμεσες διάσπασης της σχέσε­ως πίστεως και πατρίδος του Ελ­ληνικού λαού και τούτο γίνεται φανερόν ότι αποσκοπεί εις την αποδυνάμωση του Εθνικού και θρησκευτικού φρονήματος υπε­ρασπίσεως των ιδανικών της πα­τρίδος της Ελευθερίας και της Δη­μοκρατίας.Η ταύτισης του Ελληνι­σμού και της Ορθοδοξίας αποτε­λεί θετικό στοιχείον και πηγή προ­όδου του έθνους, διότι με την σύ­ζευξη των δύο τούτων παραγό­ντων και με τον άρρηκτο δεσμό των δύο τούτων εννοιών, το έ­θνος μεγαλούργησε κατά την μα­κραίωνα ιστορική του πορεία. 
Που αποσκοπούν οι νέες τά­σεις περί θρησκείας και πατριω­τισμού καταφαίνονται από τις δη­λώσεις που ο τέως Υπουργός των Η.Π.Α. Χένρυ Κίσσινγκερ, ο σύγ­χρονος Μέττερνιχ της Ευρώπης, ομιλών το 1994 εις την Ουάσιν­γκτον, κατά την βράβευσή του α­πό προσωπικότητες του επιχει­ρηματικού κόσμου, μεταξύ άλ­λων, έκαμε την εξής καταπληκτι­κή δήλωση (Σεπτ. 1994): «Ο ελλη­νικός λαός είναι δυσκολοκυβέρ­νητος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθειά στις πολιτιστι­κές του ρίζες. Εννοώ, δηλαδή να πλήξουμε την γλώσσα, την θρη­σκεία, τα πνευματικά και ιστορι­κά του αποθέματα, να αποκόψου­με κάθε επαφή με το παρελθόν των, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα του να αναπτυ­χθεί να διακριθεί και να επικρατή­σει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια. 
Σήμερα κυκλοφορεί από κά­ποιους κύκλους δυστυχώς και στην Ελλάδα ότι: «Εις την Ελ­λάδα, η ισχυρά έννοια της εθνι­κής ταυτότητας που συνδέεται με την Ορθοδοξία και την Ελλη­νική καταγωγή, ημπορεί να οδη­γήσει εις υπερβολικό εθνικισμό ή εθνοκεντρισμό». Άρα, δεν εί­ναι μόνο οι ξένοι οι οποίοι επιδιώ­κουν την αποκοπή των Ελλήνων από την θρησκεία των, είναι και μερικοί Έλληνες, άλλοι ενσυνει­δήτως και άλλοι ασυνειδήτως και αφελώς. οι οποίοι θέλουν να με­ταλλάξουν την υπάρχουσα ταύτι­ση μεταξύ Ελληνισμού και Ορθο­δοξίας: 
Η προσφώνηση που ο αείμνη­στος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρι­στόδουλος, απηύθυνε στον Πά­πα ήταν, κατά κοινή ομολογία, έ­να λαμπρό πολιτικό-θρησκευτικό κείμενο. Θα μπορούσε άνετα να συγκριθεί με την προσφώνη­ση που είχε απευθύνει αργότε­ρα ο τότε Πρόεδρος της Ελληνι­κής Δημοκρατίας κ. Στεφανόπου­λος στον Πρόεδρο των Η.Π.Α. Κλί­ντον. Η εύστοχη και ευγενική τόλ­μη και των δυο αυτών προσφωνή­σεων έδωσαν στην Ελληνική κοι­νωνία την αίσθηση ότι εκφράζε­ται η συλλογική της αξιοπρέπεια, που αγνοείται οδυνηρά και σκόπι­μα από τον επίσημο σήμερα Κυ­βερνητικό λόγο. 
Έχει μεγάλη σημασία για την ψυχολογία και το φρόνημα κάθε λαού, να τον εκφράζουν οι ηγέ­τες του, με απεριόριστη καταγγε­λία των ταπεινώσεων που έχει υ­ποστεί και να απαιτούν απ’ τους αυτουργούς τουλάχιστον αίτηση συγνώμης. 
Η πίστη του Ελληνικού λαού στην θρησκεία του είναι βαθει­ά ριζωμένη μέσα του, στηρίζεται στα θεμελιώδη κείμενα της χρι­στιανικής εκκλησίας, που κατα­γράφουν μόνο ιστορικές αλήθειες όχι θεωρητικές αρχές ή ιδεολογι­κές διακηρύξεις. «Εωράκαμεν τοις οφθαλμοίς ημών…» και «εθεασά­μεθα και αι χείρες ημών εψηλά­φησαν». Ιδρυτική επομένως αφε­τηρία της χριστιανικής εκκλησίας είναι η εμπειρική αμεσότητα 
Η άρρηκτη πίστη του Έλληνα στην θρησκεία του απορρέει α­πό την ιστορική αλήθεια καταγε­γραμμένη στα Ευαγγέλια, έρχε­ται να βεβαιώσει ότι ο Ιησούς Χρι­στός πραγμάτωσε ιστορικά την α­γάπη ως τρόπο ελευθερίας από τον θάνατο: «Ανέστη εκ νεκρών». Δίχως ιδεολογικές επεξεργασίες κατατίθεται η μαρτυρία των αυτο­πτών μαρτύρων: τον είδαν να πε­θαίνει μαρτυρικά επί του Σταυρού και οι ίδιοι, ύστερα από τρεις ημέ­ρες τον συνάντησαν σε άμεση εγ­γύτητα, ψηλάφησαν τα σημάδια του μαρτυρίου του, μίλησαν, περ­πάτησαν και έφαγαν μαζί του. Δεν ήταν φάντασμα ή ομαδική αυθυ­ποβολή. Ήταν ο ίδιος που θανα­τώθηκε δημόσια, και τώρα ζω­ντανός με σάρκα και οστά ανάμε­σα στους δύσπιστους και πανικό­βλητους μαθητές του. Η Ανάστα­ση βεβαίωνε ότι ο Ιησούς ήταν υι­ός του Θεού, ήταν ο ενανθρωπί­σας Θεός. (Δηλ. ο ίδιος ο Θεός! το Μ. Σάββατο την πρωία ο Ιερεύς α­ναφωνεί «ΑΝΑΣΤΑ Ο ΘΕΟΣ»). 
Η Παναγία είναι η εικόνα της α­περιόριστης θείας αγάπης. Έτσι μάθαμε και μ’ αυτό τον τρόπο με­γαλώσαμε τόσο εμείς όσο και οι παλαιότεροι από εμάς. Παράδοση που ξεκινά εδώ και περίπου δύο χιλιάδες χρόνια λίγο μετά δηλα­δή από την γέννηση του Χριστού, όταν ο Απόστολος Παύλος ήλθε στην Ελλάδα και δίδαξε στο ανή­συχο πνεύμα των Ελλήνων αυτό που από μόνοι τους επιθυμούσαν να οριστικοποιήσουν τον θάνατο των παλαιών θεών και να εγκολ­πωθούν την ύπαρξη του ενός μο­ναδικού και αληθινού Θεού. 
Το Χριστιανικό στοιχείο αναμεί­χθηκε με το ελληνικό, που βρι­σκόταν τους τελευταίους προ Χρι­στού αιώνες σε παρακμή και έψα­χνε για μια νέα ταυτότητα ή όπως μας εξηγεί ο Γρηγόριος Νύσσης: <<..τελούσε σε διαρκή κατάστα­ση εγκυμοσύνης, χωρίς να κατορ­θώνει να τεκνοποιήσει..>>. 
Ο καρπός της ζωογόνου αυτής ένωσης έμελλε να μεγαλουργή­σει με την δημιουργία ενός ιδιαί­τερου πολιτισμού που διαρκεί μέ­χρι σήμερα και καλείται ΕΛΛΗΝΟ­ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. 
Ενώθηκε η αρχαιοελληνική σο­φία του αρίστου και τέλειου με την χριστιανική του εναρέτου και της αγάπης. 
Σήμερα ο άνθρωπος σε πολλά έχει ξεφύγει από το πλαίσιο της Ελληνοχριστιανικής ζωής. Μέσα στις δύσκολες ώρες που περνάμε καθημερινά, το άτομο αναπτύσ­σεται λανθασμένα και γίνεται ένα ξεπερασμένο γρανάζι το απρόσω­που συστήματος που κανείς δεν ελέγχει. Η κυριαρχία του ανωνύ­μου και η ταύτιση του κακού με την εξουσία και την δύναμη είναι σε κάθε βήμα μπροστά μας. 
Ένας ολοκληρωμένος αντιαν­θρωπισμός, που αποσυνθέτει και αντικειμενοποιεί τον άνθρωπο, βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι υπάρχο­ντες υγιείς τύποι που υπηρετούν το καλό των πολλών, θεωρούνται ξεπερασμένοι ή συνθλίβονται α­πό τους παθολογικούς που υπη­ρετούν τα συμφέροντα των ολί­γων. Πρέπει λοιπόν ο άνθρωπος να επανέλθει στις ρίζες του, εάν θέλει να έχει μέλλον, στην γεμά­τη αγάπη και πίστη θρησκεία του, που επεκτάθηκε όχι γιατί καταπι­έζει, αλλά το αντίθετο, γιατί στην ανθρώπινη σχετική ελευθερία α­ντέτεινε την θεία την απόλυτη ε­λευθερία. 

* O κ. Ιωάννης Μ. Ασλανίδης, είναι Αντ/γος ε. α. Επίτιμος Δκτης της Σ.Σ.Ε. από τη Δράμα διαμέ­νων στην Αθήνα. 

Δεν υπάρχουν σχόλια