ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ : Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ «ΔΙΩΧΝΕΙ» ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ… «… Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να χαρακτηρίζει τις κινητοποιήσεις των μαθητών φασιστικές, όπως έγινε τελευταία κατά κόρον από στελέχη της κυβέρνησης…»

Του Σάββα Καλεντερίδη *

Οσο απουσιάζει η ηθική α­πό την πολιτική η Ελλάδα θα συνεχίζει να καταστρέφεται και δεν πρόκειται να χαράξει ποτέ στον ορίζοντα το φως της ελπίδας. Τις ημέρες αυ­τές γινόμαστε μάρτυρες μιας απίστευτης ατιμίας και αθλι­ότητας που γίνεται εις βάρος των μαθητών οι οποίοι απο­φάσισαν να διαμαρτυρηθούν για την κατάπτυστη και προ­δοτική Συμφωνία των Πρε­σπών με καταλήψεις και δι­αδηλώσεις. Καταρχάς, να πούμε ότι οι μαθητές προ­βαίνουν σε καταλήψεις έπει­τα από αποφάσεις που λαμ­βάνουν με δημοκρατικές δι­αδικασίες τα δεκαπενταμελή συμβούλια, τα οποία έχουν συγκροτηθεί έπειτα από ε­κλογές που έγιναν σε κάθε μαθητική κοινότητα. Αρα, οι καταλήψεις και οι κινητοποι­ήσεις είναι υπόθεση των μα­θητών και από κει και πέρα είναι πιθανόν να γίνονται α­πόπειρες εκμετάλλευσης ή και καπελώματος από διάφο­ρους κομματικούς και πολιτι­κούς κύκλους. 
Ομως το γεγονός αυτό δεν δίνει σε κανέναν το δι­καίωμα να χαρακτηρίζει τις κινητοποιήσεις των μαθητών «φασιστικές» και τους μαθη­τές «φασίστες», όπως έγινε κατά κόρον τις τελευταίες η­μέρες από στελέχη της κυ­βέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ και από σοβαρή μερίδα δημοσι­ογράφων και ΜΜΕ που πρό­σκεινται στην κυβέρνηση. 
Το ενδιαφέρον είναι ό­τι και η αξιωματική αντιπολί­τευση παρακολουθεί αμήχα­νη την πατριωτική εξέγερση της μαθητιώσας νεολαίας, ε­νώ το ΚΙΝ.ΑΛ. κινείται στη λο­γική της καταδίκης της, κρα­τώντας πιο ήπιους τόνους α­πό τους άκρως προσβλητι­κούς, προβοκατόρικους και διχαστικούς τόνους της κυ­βέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ. 
Οσον αφορά το δικαίω­μα των μαθητών να διαδη­λώνουν για εθνικά θέματα, το οποίο ορισμένοι αμφισβη­τούν, ανάμεσα σε αυτούς και αριστερίζοντες καθηγητές, να θυμίσω τις φλογερές δι­αδηλώσεις των μαθητών για την Κύπρο τη δεκαετία του 1950 και για το άρθρο 114 του Συντάγματος την επόμε­νη δεκαετία. Τι έγινε, τι άλλα­ξε από τότε που ήταν πατρι­ωτική πράξη και σήμερα χα­ρακτηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση Ακροδε­ξιά και φασισμός η έκφραση διαφωνίας για την προδοτική συμφωνία, που -να υπενθυ­μίσουμε- απορρίπτει το 70% της ελληνικής κοινής γνώ­μης με βάση σχεδόν όλες τις δημοσκοπήσεις, ενώ εκείνοι που την εγκρίνουν δεν ξε­περνούν το 15%; 
Και εν πάση περιπτώσει, γιατί δεν κάνουν την απλή σκέψη ότι τα παιδιά αυτά εί­ναι τα παιδιά των οικογενει­ών που είναι αντίθετες στη συμφωνία και στο ξεπούλη­μα της Μακεδονίας, είναι ό­λοι αυτοί που δεν ρωτήθη­καν από κανέναν αν συμ­φωνούν μ’ αυτό, είναι όλοι αυτοί που προσπαθούν α­πεγνωσμένα να δώσουν έ­να μήνυμα πατριωτισμού και δημοκρατίας. 
Εξίσου τραγικό με τις προ­σβλητικές εκφράσεις και χα­ρακτηρισμούς που εκτοξεύ­ονται εναντίον των μαθη­τών και των κινητοποιήσε­ών τους είναι το γεγονός ότι οι ίδιοι που τους κατηγορούν πως είναι θύματα υποκίνη­σης από τη Χρυσή Αυγή και ακροδεξιούς κύκλους διορ­γανώνουν διάφορα «συντο­νιστικά», τα οποία πραγματι­κά κανείς δεν γνωρίζει ποιος ακριβώς τα ορίζει και ποιος τα καθοδηγεί! 
Αυτά τα «συντονιστικά» χύνουν ακόμα πιο φαρμα­κερό δηλητήριο στην εξε­γερμένη μαθητιώσα νεολαί­α, δημιουργώντας ένα επι­κίνδυνο κλίμα μίσους και δι­χασμού. 
Μάλιστα, αυτά τα «συντο­νιστικά» διοργάνωσαν «συλ­λαλητήριο ενάντια στον φα­σισμό που έχει διεισδύσει στα σχολεία» στην Αθήνα, ό­που είδαμε τις κλασικές κου­κούλες, τις πέτρες, τους λο­στούς και τις μολότοφ, με τις καταστροφές τραπεζών και καταστημάτων, ενώ στις πορείες και στα συλλαλη­τήρια των «ακροδεξιών» και των «φασιστών» μαθητών, που έγιναν σε δεκάδες πό­λεις στην Ελλάδα, δεν είδα­με ούτε τραμπουκισμούς ού­τε προβοκάτσιες ούτε κα­ταστροφές, όπως αυτές της πορείας που διοργάνωσαν τα «συντονιστικά» με την υ­ποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ. Εξαί­ρεση, η πορεία των μαθητών στη Θεσσαλονίκη, στην οποί­α διείσδυσαν οι «γνωστοί ά­γνωστοι» τραμπούκοι, με α­ποτέλεσμα να προκληθούν μικρής έκτασης συμπλοκές με την Αστυνομία. 
Να επανέλθουμε, λοι­πόν, στην αρχή του άρθρου. Η ηθική στην πολιτική. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ ενοχλούνται α­πό την έκφραση της βούλη­σης του ελληνικού λαού για την προδοτική* Συμφωνία των Πρεσπών. 
Ομως, πόσο ανήθικος πρέ­πει να είσαι για να στοχοποι­είς και να χαρακτηρίζεις φα­σίστες και χρυσαυγίτες δε­καεξάχρονα παιδιά προκει­μένου να σπιλώσεις τον α­γώνα τους; Πόσο ανήθικος πρέπει να είσαι για να προ­σβάλλεις χιλιάδες παιδιά και τις οικογένειές τους, όταν ε­σύ ο ίδιος ήσουν επί μήνες στο ίδιο «μετερίζι» και στην ί­δια πλατεία με τη Χρυσή Αυ­γή, στην κάτω εσύ, στην πά­νω αυτοί, την περίοδο των Α­γανακτισμένων; 
Πόσο ανήθικος πρέπει να είσαι για να δημιουργείς δι­χαστικό κλίμα και κλίμα μί­σους σε μια κοινωνία η οποί­α έχει ήδη υποφέρει από την ανηθικότητά σου, και αναφέ­ρομαι στις υποσχέσεις που έ­δωσες για τα Μνημόνια που θα έσκιζες, για τη Σεισάχθει­α, για το «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», για τον ΕΝ­ΦΙΑ που θα καταργούσες, για τα ΜΑΤ που θα καταργού­σες και τώρα σε προστατεύ­ουν μέρα νύχτα από την ορ­γή του κόσμου, τα ΜΑΤ που έπνιξαν στα δακρυγόνα, που επίσης θα καταργούσες, τους διαδηλωτές στο Πισοδέρι, ό­ταν ξεπουλούσες τη Μακε­δονία και στη Θεσσαλονίκη, όταν ήθελαν να σου εκφρά­σουν την αντίθεσή τους στη συμφωνία; 
Και για να μην αφήσουμε τη Νέα Δημοκρατία παραπο­νεμένη, είναι επίσης ανήθικο να μην ξεκαθαρίζεις τη θέση σου για τις κινητοποιήσεις των μαθητών, όπως επίσης είναι ανήθικο να μην επιδιώ­κεις την κατάργηση της συμ­φωνίας με κάθε τρόπο και δυνατότητα που σου δίνουν το Σύνταγμα και οι νόμοι και δηλώνεις ότι δεν πρόκει­ται να κυρώσεις εσύ ποτέ τη συμφωνία, περιμένοντας ότι θα την περάσει ο άλλος, λό­γω ιδεολογίας αλλά και λό­γω των υποσχέσεων που έ­δωσε σε Ουάσινγκτον και Βε­ρολίνο. Μήπως η Νέα Δημο­κρατία φοβάται ότι το κίνη­μα των μαθητών θα ανατρέ­ψει τα δεδομένα και γι’ αυ­τό δεν παίρνει ξεκάθαρη θέ­ση για το θέμα; 
Αισθάνομαι την ανάγκη να κλείσω το σημερινό μου άρ­θρο όπως άρχισα, επαναλαμ­βάνοντας ότι όσο απουσιάζει η ηθική από την πολιτική η Ελλάδα θα συνεχίζει να κα­ταστρέφεται και δεν πρόκει­ται να χαράξει ποτέ στον ορί­ζοντα το φως της ελπίδας. 
*Ο Χαρίλαος Φλωράκης, σύμφωνα με τον καθηγητή κ. Βερέμη, που δεν τον λες και δεξιό ούτε φασίστα, του ο­μολόγησε ότι «οι έξω μας πί­εζαν να αναγνωρίσουμε μα­κεδονική γλώσσα και ταυτό­τητα. Δεν μπορούσαμε να το κάνουμε και εγώ αντιδρού­σα, γιατί ήταν προδοσία. Και το πλήρωσα ακριβά αυτό». Α­ρα, τη χαρακτηρίζω προδοτι­κή, δανειζόμενος τον όρο α­πό τον Χαρίλαο Φλωράκη. 

Ο κ. Σάββας Καλεντερί­δης είναι Ανώτ. Αξιωματι­κός ε.α., Στρατηγικός Ανα­λυτής, Συγγραφέας και αρ­θρογράφος στη ¨δ¨.