Η Εθνική Λυρική Σκηνή «ταξίδεψε» στο Κιάτο με τη θρυλική οπερέτα «Θέλω να δω τον Πάπα!» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη (Φ. 1962)

  

Το Κέντρο Πολιτισμού «Γιάννης Σπανός» στο Κιάτο εγκαινιάσθηκε με τον καλύτερο τρόπο, με το κοινό να ξεσπά σε αυθόρμητο γέλιο παρακολουθώντας την σκανδαλώδη για την εποχή της οπερέτα «Θέλω να δω τον Πάπα!»

 

 

γράφει-επιμελείται η Εύη Κοκκίνου - Κελλάρη*

 

 Το Κέντρο Πολιτισμού «Γιάννης Σπανός» στο Κιάτο εγκαινιάσθηκε με τον καλύτερο τρόπο, με το κοινό να διασκεδάζει ξεσπώντας σε αυθόρμητο γέλιο παρακολουθώντας την σκανδαλώδη για την εποχή της οπερέτα «Θέλω να δω τον Πάπα!» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη.

Η ανάλαφρη και άκρως διασκεδαστική παραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής της Ελληνικής Λυρικής Σκηνής, σε μουσική διεύθυνση Νίκου Βασιλείου, σκηνοθεσία Νατάσας Τριανταφύλλη και με τη συμμετοχή ενός εξαιρετικού καστ λυρικών ερμηνευτών και μουσικών, παρουσιάστηκε χθες σε δύο παραστάσεις (απογευματική και βραδινή), ικανοποιώντας τις ανάγκες του εργαζόμενου κοινού.

 

«Στην οπερέτα «Θέλω να δω τον Πάπα!» (1920), που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στην εποχή της, ξεδιπλώνεται στο έπακρο η σύγχρονη αστική θεματολογία του εκπροσώπου της οπερέτας στην Ελλάδα Θεόφραστου Σακελλαρίδη. O συνθέτης υπογράφει και το λιμπρέτο του έργου, το οποίο αποτελεί διασκευή της φάρσας του Μωρίς Εννεκέν «Οικιακές χαρές» (1894), με πρωταγωνιστές ένα νεόνυμφο αστικό ζευγάρι, η σχέση του οποίου διαταράσσεται όταν, κατά τη διάρκεια του γαμήλιου ταξιδιού τους στη Ρώμη, η νεαρή σύζυγος εκφράζει την επιθυμία να δει από κοντά τον Ποντίφικα!

Ύφος, γλώσσα, χαρακτήρες, μουσική και ρυθμός αποκαλύπτουν έναν σαγηνευτικό σκηνικό κόσμο, όπου σατιρίζονται αξιοθαύμαστα η υποκρισία και η υπερβολή, η επιδειξιομανία αλλά και η άκριτη εξιδανίκευση κάποιων κοινωνικών θεσμών. Ένας γάμος, οι προσδοκίες των νεονύμφων και των συγγενών τους και ο Πάπας που… ποτέ δεν εμφανίζεται, αλλά παραμένει αφανής πρωταγωνιστής καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, για να μας θυμίζει ότι συχνά η σύγχυση, το μπέρδεμα και οι παγίδες των κατεστημένων αξιών αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια της ανθρώπινης επιθυμίας.».

Κατά την περυσινή σεζόν της ΕΛΣ, τα εισιτήρια γίνονταν ανάρπαστα σε κάθε παράσταση και αυτό έγινε και αυτές τις ημέρες στο Κιάτο.

Ο κόσμος που γέμισε το νέο θέατρο δικαιώθηκε πλήρως με τον ρυθμό και τη ζωντάνια της οπερέτας, η οποία κράτησε το ενδιαφέρον αμείωτο σε κάθε σκηνή. Όλο το καστ λυρικών τραγουδιστών ξεχώρισε με τις καθαρές, δυνατές φωνές, την άψογη τεχνική και εκφραστικότητα, δίνοντας ψυχή στους χαρακτήρες του έργου, προσφέροντας μια ολοκληρωμένη λυρική εμπειρία.

Εξαιρετικοί στους πολύ απαιτητικούς μουσικά ρόλους τους όλοι οι συντελεστές: Βαρονάς: Δημήτρης Σιγαλός • Λατρούδης: Βαγγέλης Μανιάτης • Κυρία Λατρούδη: Τζούλια Σουγλάκου • Άννα: Χρύσα Μαλιαμάνη • Αδριανός: Νικόλας Μαραζιώτης • Ρίτα: Μαρισία Παπαλεξίου • Δημοσθένης: Αντώνης Κυριακάκης • Ενωματάρχης: Νίκος Βασιλείου, Συμμετείχε μικρό μουσικό σύνολο.

Αποκατάσταση ενορχήστρωσης και προσαρμογή για μικρό σύνολο: Γιάννης Μπελώνης, Μουσική διεύθυνση: Νίκος Βασιλείου, Σκηνοθεσία: Νατάσα Τριανταφύλλη, Δραματουργική επεξεργασία, διασκευή: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου, Σκηνικό, κοστούμια: Τίνα Τζόκα, Κινησιολογία: Δήμητρα Μητροπούλου, Σχεδιασμός φωτισμών: Χρήστος Τζιόγκας.

 

 

Φωτογραφία: Α. Σιμόπουλος, athinorama.gr

 

Εμείς οι Κορίνθιοι, βεβαίως, νιώσαμε μία ιδιαίτερη χαρά, αφού στο καστ συμμετείχε και η Κορίνθια μέτζο σοπράνο Μαρισία Παπαλεξίου στον υπέροχο, λαμπερό και σπιρτόζο ρόλο της Ρίτας, που ταίριαζε απολύτως στο εύρος της φωνής της και στην μοναδική σκηνική της παρουσία.

Συγχαρητήρια σε όλους, Καλό ταξίδι στην ΕΛΣ και Καλή Συνέχεια στη Νέα Θεατρική Σκηνή του Κιάτου!