ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΡΑΚΜΗΣ (Φ. 1932)

Ο 14χρονος Βίκτωρ Γιαννικόπουλος είναι διάνοια της αστροφυσικής και ξεχώρισε πέρυσι στη Θεσσαλονίκη, ανά­μεσα σε 80 μαθητές/τριες από την Ελλάδα και όλες τις χώρες των Βαλκανίων, ηλικίας 13-17 ετών, στο 1ο Βαλκανικό Θερινό Σχολείο Αστρονομίας και Αστρο­φυσικής. Εντυπωσίασε με την εργασία του με τίτλο «Voyager 1 and 2 The epic journey in vast cosmic sea», ο νεαρός μα­θητής και ανέδειξε με ώριμη ματιά την επίδραση των social media και τη σημασία της δημι­ουργικότητας: Αρωγός και έμ­πνευση για την προσπάθεια του ήταν ο Δρ. Σταμάτιος Κριμιζής, επικεφαλής των δύο αποστο­λών Voyager και νυν Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών.

«Κάποια παιδιά της ηλικίας μου έχουν χάσει τον προσανατο­λισμό τους. Ασχολούνται πολύ με τα social media και γίνεται η μάχη των likes. Προσπαθούν να βγάλουν την καλύτερη φωτο­γραφία για να πάρουν τα περισ­σότερα likes. Κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να ασχολούνται με κάτι πιο δημιουργικό»,

Φέρνοντας ως παράδειγμα τον Ισαάκ Νεύτωνα, εξήγησε πώς η παραγωγική χρήση του χρόνου μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές ανακαλύψεις: «Το 1600, όταν ο Νεύτωνας ήταν φοιτητής στην Αγγλία, ξέσπασε πανδημία και αναγκάστηκε να κλειστεί στο σπίτι του για δύο χρόνια. Αυτά τα χρόνια ήταν τα πιο παραγωγικά για τον ίδιο, κα­θώς ανακάλυψε τους νευτώνειους νόμους, το νόμο της βαρύτητας και τη διάθλαση του φωτός. Ε­κείνη την εποχή δεν υπήρχαν social media, διαδίκτυο ή ηλεκτρικό ρεύμα».

Εξέφρασε ακόμη ανησυχία για τον εθισμό ορισμένων νέων στις ψηφιακές πλατφόρμες και μίλησε για τις προκλήσεις της Τεχνητής Νοημοσύνης: «Έχουμε την Τεχνη­τή Νοημοσύνη που, αν πέσει σε λάθος χέρια, μπορεί να γίνει κα­ταστροφική. Θεωρώ επίσης ότι περιστατικά, όπως αυτά που σχε­τίζονται με τη βία ανηλίκων, υπερπροωθούνται από τα μέσα μα­ζικής ενημέρωσης», πρόσθεσε ο Βίκτωρας «Το παιδί που μετράει τ' άστρα», σε μια Ελλάδα παρακ­μής·

Καί ο παγκοσμίου φήμης α­θλητής του μπάσκετ Γιάν­νης Άντετοκοϋνμπο μέ ανάρτη­ση του στά μέσα κοινωνικής δι­κτύωσης εξέφρασε τήν υπερηφά­νεια του γιά τήν 22χρονη φίλη του Κλαυδία Παπαδοπούλου, μέ τήν ερμηνεία της «Άστερομάτας» πού χάρισε τήν έκτη θέση στην Ελλάδα στον διαγωνισμό της Εurovision,

Ό Γιάννης γνωρίζουμε ;oτι έχει γεννηθεί στην Ελλάδα, έχει μεγαλώσει στην Αθήνα, στά Σεπό­λια, έχει τελειώσει ελληνικό σχο­λείο, υπήρξε σημαιοφόρος τής τάξεως του, αγωνίζεται μέ τήν Εθνική ομάδα τής Ελλάδος καί δηλώνει υπερήφανος γι' αυτό, ό­πως καί τά αδέλφια του, Θανά­σης καί Κώστας. Εΐναι πιστοί Χρι­στιανοί και σέ όλες τους τίς δη­λώσεις, αναφέρονται «στη βοήθεια του Θεοϋ» καί -είτε συμφωνεί κανείς είτε αδιαφορεί για τά Θεια- παραδέχονται και ομολογούν ότι σέβονται καί αι­σθάνονται ευγνώμονες γιά τήν τύχη πού τους επεφύλαξε ή ζωή.

Ας περάσουμε τώρα στά άτομα εκείνα, πού άπό τήν πρώτη στιγμή έσπευσαν νά χα­ρακτηρίσουν τό τραγούδι τής Κλαυδίας, πού επέλεξε εφέτος (ευτυχώς) ή ΕΡΤ γιά τόν διαγω­νισμό, άσχετο καί, κυρίως, ακα­τάλληλο γιά Eurovision. Φυσικά, όλη αυτή (oχι ;oλη, αλλά τό μεγα­λύτερο μέρος) ή συνομοσπονδία πού έχει καταλάβει τά πρωινάδικα στην ελληνική τηλεόραση, δέν εΐναι μόνον υπέρ τοΰ ύφους πού έχει υιοθετήσει τά τελευταία χρόνια ή Eurovision, άλλα έσπευ­σαν πέρυσι -πειθαρχώντας στό κλίμα υπέρ τής «διαφορετι­κότητας» πού είχε καλλιεργη -θεΐ έντέχνως καί επιμόνως στην

Ελλάδα- νά αποθεώσουν εκεί­νο τό οικτρό κατασκεύασμα πού παρουσίασε ένα άτομο τό όποιο επέμενε νά αποκαλείται «Το». Καί τί δέν είχαμε ακούσει τότε γι' αύτη τήν «διαφορετικό­τητα». Κάποιος, μάλιστα (τό κάποιος με επιφύλαξη) είχε πει οτι «μπορείς νά δηλώσεις δτι είσαι o,τι σου αρέσει, ακόμη καί ...δένδρο!». Φυσικά δέν μας εΐχε πει τό είδος τοϋ «δένδρου» (κάποιοι αντιλαμβάνονται), άλλα αυτές οι δηλώσεις, πού συμβάδιζαν απολύτως μέ τήν κατάντια στην όποια έχει περιέλθει ή ραγδαίως πα­ρακμάζουσα Ευρώπη (μό­νο τό 24% των νοικοκυριών της ΕΕ έχει παιδιά), λίγο έλειψε νά αποτελέσουν θέσφατο γιά τήν ελληνική πραγματικότητα. Πώς, λοιπόν, δταν επαινείς εκείνο τό δνστοπικό θέαμα πού επέμεινε νά μας παρουσιάσει καί εφέτος ή Ελβετία ώς τραγούδι μέ ΤΟΝ εκτελεστή νά εμφανίζε­ται μέ μορφή αλλόκοτη (επιει­κής ό χαρακτηρισμός), θά μπορούσες νά αποδεχθείς τήν Κλανδία καί τήν «Άστερομάτα»;

Συμπέρασμα...

Όπως ο 14χρονος Βί­κτωρ ας, τολμά ελεύθερα και δημόσια να καταθέτει ότι περι­στατικά, όπως αυτά που σχετί­ζονται με τη βία ανηλίκων, υπερπροωθούνται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, και για τα likes, και τη γνώμη του, για τη δημιουργική ενασχόληση των παιδιών, με τήν ίδια ειλι­κρίνεια και τόλμη τά αδέλ­φια Άντετοκοϋνμπο, σέ όλες τους τίς δηλώσεις, αναφέρονται «στη βοήθεια του Θεοΰ», έτσι καί ή 22χρονη Κλαυδία στήνΈλλάδα της παρακμής έκανε μέ περηφάνεια, τή δική της προσωπική δήλωση μετά τήν επιτυχία της:

«Οι άξιες καί τά ιδανικά τον ποντιακού Ελληνισμού υπάρ­χουν στό άξιακό μου σύστημα, είναι κομμάτι μου, καθώς με­γάλωσα καί γαλουχήθηκα μέ αυτά. Είμαι περήφανη γιά τίς ποντιακές μου ρίζες καί τίς τιμώ καί μέσα άπό τή μουσική μου».

Συγχαίρουμε τά νέα παιδιά. Γιά εμάς ή «ομολογία» τους αποτελεί ΕΛΠΙΔΑ!

Πρέπει νά σταματήσει κάποια στιγμή αυτός ό καταιγισμός της άγραμματοσύνης καί της με­τριότητας πού έχει επικρατήσει στην παραπαίουσα ελληνική κοινωνία μας. Μόνο έτσι θά επα­νέλθουμε στην σωστή τροχειά.

Πηγή Κοινωνικοί Τομείς τεύχος 149/2025

*Βλ. και Δημ. Καπράνος εφ «ΕΣΤΙΑ» 22 Μαΐου 2025)