ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΟΥΝ ΤΟΝ ΙΔΡΥΤΗ ΤΗΣ "ΦΩΝΗΣ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ" (Φ.1941)

21^η Μαΐου 2025, η ύστατη ημέρα για τον Ιδρυτή της Φωνής της Κορινθίας Βαγγέλη Κόκκινο! Ύστατη για την επίγεια ζωή του, αλλά και απαρχή για την αιωνιότητα στην οποία βαδίζει…

Με την παρακαταθήκη του, τις αρχές του, τις συμβουλές και οδηγίες του, η μεγάλη οικογένεια της Φωνής της Κορινθίας συνεχίζει το έργο του!

Το παρόν φύλλο αφιερώνεται στη μνήμη του Βαγγέλη Κόκκινου, με κείμενα μελών της οικογένειάς του, συνεργατών και φίλων του.

Οι οικογένειες Κυριάκου Κόκκινου-Σίσσυ Κατσούδα, Εύης Κοκκίνου-Τάσου Κελλάρη και Χριστίνας Κουρή, ευχαριστούμε όλους όσοι συμπαρασταθήκατε με οποιονδήποτε τρόπο στο πένθος μας και όλους όσοι παρευρεθήκατε κατά την εξόδιο ακολουθία το Σάββατο, 24 Μαΐου, στον Ι.Ν. Αγίας Άννας Κορίνθου.

Το 40νθήμερο μνημόσυνο θα τελεσθεί στον ίδιο Ι.Ν. στις 29 Ιουνίου.

Δήλωση Χρ. Δήμα για Ευάγγελο Κόκκινο

Ο Βαγγέλης Κόκκινος υπήρξε πρωτίστως σπουδαίος οικογενειάρχης και ένας άνθρωπος που αγαπούσε την πατρίδα μας υπηρετώντας την ως αξιωματικός καταδρομέας αλεξιπτωτιστής.

Η αγάπη του όμως για την πόλη της Κορίνθου, αλλά και για ολόκληρη την Κορινθία ήταν αυτό που τον χαρακτήριζε και που ο ίδιος ξεχώριζε.

Αφιέρωσε τη ζωή του στην ενημέρωση και έγινε «Η Φωνή» της, αφού το όνομά του συνδυάστηκε με την ίδρυση και έκδοση της ιστορικής εφημερίδας του Νομού μας.

Για πάνω από τέσσερις δεκαετίες, αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την ενημέρωση, την πολιτική, την τοπική κοινωνία, προβάλλοντας πάντα με την πένα του τα θέματα που απασχολούσαν την καθημερινότητά των πολιτών στην ευρύτερη περιοχή μας, χωρίς να λοιδορεί.

Προσωπικά, με γνώριζε από μικρό παιδί και αργότερα με τίμησε με τη φιλία του και με τις συζητήσεις που κάναμε για την Κορινθία.

Αυτό όμως που κρατώ στην μνήμη μου και δεν θα ξεχάσω, είναι η καλοσύνη με την οποία αντιμετώπιζε την διακοπή των συζητήσεων που έκανε με τον πατέρα μου, όταν ερχόταν προς μέρος του κάποια μπάλα, που συνήθως είχα «στραβοκλοτσήσει» εγώ!

Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του, στα παιδιά του, στα εγγόνια του και στους οικείους του.

Χρίστος Δήμας

Βουλευτής Κορινθίας

Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών

Ένας γνήσιος πατριώτης έφυγε για την αιωνιότητα.
Ένας αγνός ιδεολόγος.
Ένας οικογενειάρχης με μεγάλη φαμίλια άμεμπτη και άριστη στην κορινθιακή κοινωνία.
Ένας άνθρωπος γεννημένος στη φτώχια, κτυπημένος στη δυστυχία της απώλειας στενών προσώπων της οικογένειάς του, ένας άνθρωπος αγωνιστής για την οικογένεια , τη γειτονιά, την Κόρινθο, την Πατρίδα.
Ένας άνθρωπος που βοήθησε πολλούς Κορίνθιους. Το γνωρίζω καλά.
Ένας άνθρωπος που είχε συγκεκριμένο τόνο στη πένα του, αλλά χωρίς ποτέ να καταφερθεί για την αντίθετη άποψη.
Ένας άνθρωπος που τον είχα δίπλα μου στη γειτονιά από μικρό παιδί.
Με αγαπούσε, με συμβούλευε, με ένιωθε δικό του άνθρωπο, παρά τις αντιθέσεις μας.
Αυτός ήταν ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ.
Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ, δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ.
Καλό παράδεισο κύριε Βαγγέλη.

Νίκος Σταυρέλης
Δήμαρχος Κορινθίων

Για τον Βαγγέλη Κόκκινο που αφήνει μία κληρονομιά αγάπης, ήθους και παραδείγματος ζωής!

Ο Βαγγέλης Κόκκινος που πρόσφατα έφυγε από κοντά μας ήταν ένα πρόσωπο που με τον χαρακτήρα του, την ενασχόλησή του με τα κοινά και την αγάπη του για την Κορινθία άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα σε όσους τον γνώρισαν.

Η εφημερίδα του κάθε εβδομάδα ήταν σημείο αναφοράς και παρέμβασης με ουσιαστική και θετική συμβολή στην πρόοδο της Κορίνθου.

Η ζωή του υπήρξε γεμάτη από αφοσίωση στην οικογένεια, στη δουλειά του και στις αρχές τις οποίες πίστευε και υπηρετούσε με στρατιωτική πειθαρχία.

Όσοι είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε, να μας τιμήσει με τη φιλία του και να συνεργαστούμε μαζί του, νιώθουμε βαθιά ευγνωμοσύνη για όλα όσα μας προσέφερε.

Ήταν άνθρωπος που στήριζε χωρίς υστεροβουλία, που αγαπούσε χωρίς ιδιοτέλεια, που νοιαζόταν αθόρυβα αλλά ουσιαστικά. Η απώλειά του αφήνει ένα κενό, αλλά και μια κληρονομιά αγάπης, ήθους και παραδείγματος ζωής.

Μέσα από τις αναμνήσεις, τα λόγια και τις πράξεις του θα συνεχίσει να ζει.

Θα τον θυμόμαστε με συγκίνηση και με αγάπη.

Βασίλης Νανόπουλος

τ. Δήμαρχος Κορινθίων

Α.Γ. Καλλής: Καλό σας ταξίδι Κύριε Β. Κόκκινε ...

Φωνή της Κορινθίας

Υπάρχουν άνθρωποι που στέκονται ορθοί στην πρώτη γραμμή, υπηρετώντας τις αρχές και τις αξίες τους.

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν την ανάγκη να πουν, να εξηγήσουν, να αναλύσουν τα όσα τους αφορούν, δίνοντας έτσι την δυνατότητα παρερμηνειών σε εκείνους που μονίμως κρίνουν χωρίς να πράττουν το ελάχιστο.

Υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν στην ζωή τους πρωτίστως να είναι Άνθρωποι με όλη τη σημασία της λέξης.

Άνθρωποι ακριβοδίκαιοι , συνεπείς, αντικειμενικοί, μαχητές, ευαίσθητοι, ιδεολόγοι και οραματιστές.

Ένας τέτοιος άνθρωπος που είχα την τύχη να γνωρίσω στην ζωή μου, ήταν και ο κος Βαγγέλης Κόκκινος, που με τιμούσε με την φιλία του.

Γνωριστήκαμε όταν ανέλαβα πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Νεμέας, για τέσσερις συνεχής θητείες, και δεν έπαψε ποτέ να με στηρίζει στον αγώνα μου για τα δίκαια της Νεμέας, παρά το γεγονός ότι είχαμε διαφορετική ιδεολογική προσέγγιση ως προς τον μετασχηματισμό, την οργάνωση και την λειτουργία της κοινωνίας.

Αυτή η τελευταία διαπίστωση αποδεικνύει και το μεγαλείο του Ανδρός, όπως και την αντικειμενικότητα της ιστορικής εφημερίδας που δημιούργησε, την «Φωνή της Κορινθίας», που πραγματικά δικαίωσε στο έπακρο τον τίτλο της, φιλοξενώντας όλες τις φωνές που στο τέλος έγιναν μέλη μιας άτυπα μοναδικής δημοσιογραφικής «χορωδίας».

Όλα αυτά έγιναν η αιτία μιας φιλίας που στηρίζονταν σε μια κοινή βάση που είχε να κάνει με την άδολη και ανόθευτη αγάπη, την χωρίς ανταλλάγματα και αξιώματα, για τον τόπο, για την πατρίδα, για την κοινωνία που γινόταν αιτία υποταγής του Εγώ στο Εμείς, για να επιτευχθεί το κοινό καλό.

Ανώτερος Αξιωματικός ε.α. (γεννημένος το 1933), καταδρομέας, αλεξιπτωτιστής και ιδρυτής μιας δημοσιογραφικής κιβωτού, όπως ήταν η εφημερίδα που ανέστησε εκ του μηδενός δίνοντας σε όλους μας την δυνατότητα να εκφράσουμε χωρίς κανένα περιορισμό τις σκέψεις και τις απόψεις μας, πάντα βεβαίως με κόσμιο τρόπο (υπέρτατη αρχή της «Φωνής της Κορινθίας»).

Πίσω απ' όλα αυτά τα σπουδαία και σημαντικά όμως υπήρχε μια σπουδαία και σημαντική γυναίκα, η γυναίκα του, η κυρία Ελένη Αλεξιάδη – Κοκκίνου, γεννημένη το 1935 με καταγωγή από την Μ. Ασία, που αγαπούσε τα λουλούδια, το φως, τους ανθρώπους, την οικογένειά της και τον σύντροφό της Βαγγέλη όσο τίποτε άλλο στον κόσμο...

Έφυγε μία μέρα του Απρίλη του 2025, σαράντα τρεις μέρες πριν από την γιορτή της, και βύθισε στο πένθος όλη την οικογένεια, μα περισσότερο απ' όλους εκείνον που η παρουσία της ήταν η ίδια του η ζωή, ο λόγος ύπαρξής του, το αίτιον και το αιτιατόν μιας ολόκληρης ζωής.

Έτσι αφού έσφιξε τα δόντια ως γνήσιος στρατιώτης, όπως ήταν πάντα, κρατήθηκε στην ζωή για να κάνει τα πρέποντα, το τελευταίο καθήκον, την τελευταία του υποχρέωση ... που δεν ήταν άλλη από το να την μνημονεύσει για στερνή φορά σε όλους και όλα όταν πέρασαν οι σαράντα δυσβάσταχτες μέρες τηρώντας τις προβλεπόμενες παραδόσεις σε μια τελετή αντάξια της εαρινής της πορείας ως αρχή των συντεταγμένων των ουράνιων σωμάτων.

Και μετά; Θα μπορούσε να υπάρξει μετά χωρίς εκείνη;

Μετά ... θα ήταν ελεύθερος να φύγει κι εκείνος για το μεγάλο ταξίδι, για να συναντήσει την αγαπημένη του ανήμερα της εορτής της... Τετάρτη, 21 Μαϊου 2025 ...

Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, γιατί τα σώματά τους με τα χρόνια είχαν γίνει ένα, και οι ψυχές τους συνέχιζαν να παιανίζουν για το γενόμενο θαύμα της ζωής και της ένωσής τους από την πρώτη στιγμή που είχαν βρεθεί μικρά παιδιά ακόμη...

Καθώς λοιπόν έπεφτε η αυλαία, άπλωσε τα χέρια της κι εκείνος τα δικά του.

«Ήρθες;», του είπε.

«Σε περίμενα...».

Έσφιξαν τα χέρια και χάθηκαν στο βάθος ενός φωτεινού διαδρόμου... χαρούμενοι και

αγαπημένοι όπως ήταν πάντα...

Έδωσε μάχη ο θάνατος να τους χωρίσει, αλλά άντεξε μονάχα 43 μέρες ...

Νικήθηκε κατά κράτος κι αυτός, από τη δύναμη της αγάπης... της παντοτινής και αιώνιας αγάπης που ξέρει να υπομένει ,να ελπίζει, να αφήνεται στην απεραντοσύνη ενός σύμπαντος που διαρκώς διαστέλλεται μέχρι το φως να κερδίσει το σκοτάδι δια παντός... ως φως εκ τού φωτός.

Καλό σας ταξίδι!

Αιώνια η μνήμη!

*Α.Γ Καλλής

επ. πρόεδρος Εμπορικού Συλλόγου Νεμέας

**Υ.Γ Να είστε καλά στην γειτονιά των Αγγέλων Κύριε Κόκκινε, εγώ ως πρόεδρος, οι συνεργάτες μου μα και ολόκληρη η Νεμέα, σας ευχαριστούμε για όλα όσα μας προσφέρατε στον άδολο αγώνα για τα δίκαια του τόπου μας...

Καλό σας ταξίδι...!

Καλό ταξίδι και στους δύο σας!

Αποχαιρετιστήριο μήνυμα του Εξωραϊστικού & Πολιτιστικού Συλλόγου Βραχατίου «Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ» προς τον πρώην Πρόεδρό μας Βαγγέλη Κόκκινο

Αγαπητοί συγγενείς, φίλοι, συμπολίτες και μέλη του Εξωραϊστικού και Πολιτιστικού Συλλόγου Βραχατίου «Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ»

Το προηγούμενο Σάββατο, 24 Μαΐου 2025, αποχαιρετήσαμε με βαθιά συγκίνηση έναν σπουδαίο άνθρωπο, έναν ακέραιο χαρακτήρα, έναν πραγματικό υπηρέτη του τόπου και της κοινότητας. Τον Βαγγέλη Κόκκινο -απόστρατο αξιωματικό των Καταδρομών, Επίτιμο Πρόεδρο του Εξωραϊστικού και Πολιτιστικού Συλλόγου Βραχατίου «Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ» και έναν από τους πιο δραστήριους και σταθερούς πυλώνες του συλλόγου μας.

Ο Βαγγέλης υπήρξε άνθρωπος της πράξης. Από τα χρόνια της υπηρεσίας του στις Ένοπλες Δυνάμεις μέχρι την παρουσία του στον σύλλογο μας και στην τοπική κοινωνία, έδειχνε πάντοτε προσήλωση, πειθαρχία, αλλά και ευαισθησία -μια σπάνια ισορροπία που τον χαρακτήριζε μέχρι τέλους. Δεν ήθελε τα μεγάλα λόγια· τον ενδιέφεραν τα έργα. Και πράγματι, με τη δράση του, την εμπειρία του και το ήθος του, συνέβαλε αποφασιστικά στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας του συλλόγου μας.

Η παρουσία του στη Σαμούτανη Βραχατίου δεν ήταν μόνο συμβολική. Ήταν ενεργή, ουσιαστική, καρποφόρα. Με αγάπη για τη φύση, με πίστη στην αξία της συλλογικότητας και με βαθύ σεβασμό για την ιστορία και την παράδοση του τόπου, υπήρξε παρών σε κάθε προσπάθεια εξωραϊσμού, πολιτιστικής ανάδειξης και ενίσχυσης της τοπικής ταυτότητας.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που με το βλέμμα του στραμμένο στο μέλλον, μας προέτρεπε να συνεχίσουμε. «Ο τόπος μας αξίζει» έλεγε. Και η φωνή του, σταθερή και καθαρή, γινόταν φάρος για όλους εμάς τους νεότερους.

Ο Βαγγέλης Κόκκινος υπήρξε πρότυπο προσφοράς και υπευθυνότητας. Και τώρα που δεν είναι πια μαζί μας, η μνήμη του θα είναι φως και καθοδήγηση. Το έργο του, οι αξίες του, η ακεραιότητά του, είναι η παρακαταθήκη που μας αφήνει. Και είναι χρέος μας να τη συνεχίσουμε με το ίδιο πάθος, την ίδια εντιμότητα.

Αγαπημένε μας Βαγγέλη, σε ευχαριστούμε για όλα όσα πρόσφερες, για όλα όσα ήσουν. Καλό σου ταξίδι. Θα σε θυμόμαστε με σεβασμό και αγάπη.

Το ΔΣ του Συλλόγου:

Σπυρίδων Πανταζάτος, Πρόεδρος

Σωτήρης Τσολακίδης, Αντιπρόεδρος

Νάντια Πετροπούλου, Γραμματέας

Σπύρος Γκόφας, Ταμίας

Στυλιανός Δασύρας, μέλος ΔΣ

Παρασκευή Δασύρα, μέλος ΔΣ

Κωσταντίνος Παππάς, μέλος ΔΣ

Σούλα Μπιτσάκου, μέλος ΔΣ

Παναγιώτα Ζαφειρίου, μέλος ΔΣ

ΣΤΟΝ ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΟΚΚΙΝΟ: ΤΟΝ ΜΑΧΗΤΗ, ΤΟΝ ΑΟΚΝΟ ΕΡΓΑΤΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Στο μεγάλο ταξίδι κάποιου για νέους κόσμους, για ουράνιες κατοικίες, ακούγονται διάφορα κατευόδια από συγγενείς, φίλους κ.ά. και λίγο μετά ακολουθούν τα ιερά μνημόσυνα για ανάπαυση της ψυχής. Όμως πέραν του τελετουργικού μέρους, όπως προβλέπει η θρησκεία μας, θεωρώ ότι ένα είδος σημαντικού μνημόσυνου για ανθρώπους σαν τον φίλο και συνεργάτη Βαγγέλη Κόκκινο, είναι και το να γράψει κανείς δυο αράδες, που θα θυμίζουν λίγες στιγμές από την πολυεπίπεδη ζωή και προσφορά του. Και βέβαια η διαδικασία ενδελεχούς αναφοράς σε ξεχωριστές δράσεις και πτυχές της ζωής του, ανήκει σε πιο κοντινούς του ανθρώπους, και περισσότερο γνώστες της αξιόλογης πορείας του.

Η δική μου αποχαιρετιστήρια παρέμβαση, θα είναι μια σύντομη αναφορά σε μια θαρραλέα φωνή, που μέσω των μονόστηλων του «ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ» κυρίως, έκρουε συχνά – πυκνά τον κώδωνα του κινδύνου για εξαιρετικά λεπτά θέματα. Σ’ αυτά εξέφραζε την αγωνία και τις ανησυχίες του για την επικινδυνότητα του καλλιεργούμενου εθνικού διχασμού, για ύποπτα σχέδια αφελληνισμού της χώρας λόγω του πληθυσμιακού μαρασμού και της ανεξήγητης επιτάχυνσης της γλωσσικής μας υποβάθμισης, έντεχνα προωθούμενης από ανθελληνικά κέντρα. Διαλαλούσε τον προβληματισμό του για τη Μουσουλμανοποίηση της χώρας και τη σταδιακή αλλοτρίωση των αξιακών και παραδοσιακών ηθικοπλαστικών στοιχείων της. Στιγμάτιζε την επιλεκτική αμνησία για τις επιβλαβείς επιπτώσεις ανίερων ευκαιριακών πολιτικών συμμαχιών του κοντινού παρελθόντος, σε θέματα εθνικά, οικονομικά κ.ά.

Δεν έπαυε να καυτηριάζει τις απαράδεκτες υποχωρήσεις σε θέματα θρησκείας και πίστης, θυσία στον βωμό του δήθεν σεβασμού της ελεύθερης πολυπολιτισμικότητας και ανεξιθρησκείας από μας, όταν η Αγιά Σοφιά γίνεται τζαμί, ο Ελληνισμός στην απέναντι όχθη τεχνηέντως συρρικνώνεται και η πληθυσμιακή σύνθεση της χώρας αλλάζει δραματικά.

Θα ήταν άτοπο εκ μέρους μου να επεκταθώ λεπτομερώς σε όλα τα μεγάλα θέματα που άγγιζε με τον δικό του μοναδικό κοφτερό λόγο, στερώντας την δυνατότητα σε κάποιους περισσότερο ειδήμονες, να πάρουν λίγο χώρο σ’ αυτό το φύλλο της εφημερίδας εκθέτοντας τις απόψεις τους.

Εγώ απλά θα ήθελα να σημειώσω, πως αν κανείς σταχυολογούσε αποσπάσματα και μόνο από τα μονόστηλα του «ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ», δεν θα μπορούσε παρά να υποκλιθεί με σεβασμό σ’ έναν μαχητή της αλήθειας, σ’ έναν ανυποχώρητο κήρυκα των Ελληνικών ιδανικών, της φιλοπατρίας, της αδέσμευτης κατάθεσης κάθε ψυχικού του αποθέματος – κόντρα στις ηλικιακές δυσκολίες – στην διακήρυξη του Ελληνοχριστιανικού ιδεώδους, αρχές που ήταν κατασταλαγμένες στην ψυχή του από την παιδική ηλικία και γιγαντώθηκαν μέσα από την στρατιωτική αγωγή και πειθαρχία, κι από την εν συνεχεία δημιουργική και οικογενειοκεντρική πορεία του.

Θα ήθελα να κλείσω επαναλαμβάνοντας αυτό που στο συλλυπητήριο μήνυμά μου έγραψα γιατί το αξίζει, χαρακτηρίζοντάς τον σαν «άνθρωπο που αφιέρωσε τη ζωή του για κάτι που θα διαρκέσει περισσότερο απ’ αυτήν την ίδια».

Περικλής Καπνιστής

Αγαπητή μου κυρία Εύη,

Με πολλή θλίψη διάβασα το e-mail σας για την απώλεια του προσφιλούς σας πατρός, αείμνηστου, Ευάγγελου Κόκκινου, ιδρυτή και εκδότη της "ΦΩΝΗΣ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ".

"Έφυγε" ένας κορυφαίος εκπρόσωπος της κορινθιακής δημοσιογραφίας, που για πολλές δεκαετίες κατέγραψε και πρόβαλε από τις στήλες της έγκριτης Εφημερίδας του τη θρησκευτική, πνευματική, πολιτιστική και πολιτική ζωή της Κορινθίας, ενημερώνοντας τους αναγνώστες του και αφήνοντας ένα σπουδαίο αρχείο. Εξάλλου, με την αρθρογραφία του διατύπωνε ευθαρσώς τις σκέψεις του για σοβαρά πολιτικά και εθνικά θέματα, ενώ παράλληλα υπηρετούσε με ζήλο τον πλουραλισμό της πληροφόρησης.

Ας αναπαυθεί πλέον κοντά στην αγαπημένη του σύζυγο Ελένη και ας είναι ελαφρύ το χώμα της κορινθιακής γης που θα τον σκεπάσει.

Θερμά συλλυπητήρια σε σας προσωπικά, στον κ. Κυριάκο και σε όλους τους συγγενείς.

Με αισθήματα συμπαθείας,

Αριστείδης Ν. Δουλαβέρας

Αν. Καθηγητής Πανεπιστημίου

Λίγα λόγια για τον Βαγγέλη Κόκκινο από τον Κωνσταντίνο Ραφτόπουλο Ανώτερο Αξιωματικό ε.α. των Δυνάμεων Καταδρομών και Αλεξιπτωτιστών

Ο Κωνσταντίνος Ραφτόπουλος, Ανώτερος Αξιωματικός ε.α. των Δυνάμεων Καταδρομών και Αλεξιπτωτιστών, λόγω ανωτέρας βίας δεν μπόρεσε να έλθει και να συμμετάσχει στην Εξόδιο Ακολουθία του συμμαθητού του Βαγγέλη, μας έστειλε όμως το κείμενο του τελευταίου χαιρετισμού από τον ίδιο και εκ μέρους όλων των επιζώντων συμμαθητών του της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων της τάξεως 1957, για να αναγνωσθεί κατά την εξόδιο ακολουθία υπό αντιπροσώπου.-

Πολυαγαπημένε μας συμμαθητά Βαγγέλη Κόκκινε,

Είμαστε συγκλονισμένοι από τον αδόκητο θάνατό σου, που πλημμύρισε με αισθήματα λύπης και πόνου τις καρδιές όλων όσοι σε γνώρισαν, σε συναναστράφηκαν, σε έζησαν και σε αγάπησαν.

Από την πρώτη στιγμή που συναντηθήκαμε στη Σχολή Ευελπίδων μάς κέρδισες όλους χάρις στον θαυμάσιο χαρακτήρα σου και τη συναδελφική σου συμπεριφορά. Δεθήκαμε μαζί σου με αδελφική φιλία, που συνεχίσθηκε αδιατάραχτη στον Στρατό και στον Πολιτικό μας Βίο μέχρι σήμερα.

Όταν ανταμώναμε, Βαγγέλη, έπαιρνα δύναμη από την άδολη φιλική σου αγάπη, από το πνεύμα και την φιλοπαίγμονα, με την καλήν έννοια, διάθεσή σου, την πίστη και την αισιοδοξία για τη ζωή.

Τώρα, εγώ από απόσταση και όλοι οι ευρισκόμενοι εντός του Ιερού τούτου χώρου της Αγίας Άννης, οι οικογένειες των παιδιών σου, συγγενείς, γνωστοί και φίλοι, απευθύνουμε τον στερνό χαιρετισμό για το αέναο και ανεπίστρεπτο ταξίδι που ξεκίνησε η ψυχή σου προς την Βασιλεία των ουρανών, προς τον χώρο που επιφυλάσσει ο Καλός Θεός για τους αρίστους εκείνους που τον ευαρέστησαν και τον ευχαρίστησαν επί της γης.

Όλοι εμείς που διαβαίνουμε τον Ρουβίκωνα του τελευταίου μέρους του βίου μας, τελούμε υπό προειδοποίηση για το βιολογικό μας τέλος, αλλά, όταν έλθει, είναι πικρό ποτήρι γι’αυτούς που συνεχίζουν την πορεία τους χάνοντας έναν εκλεκτό και πολύτιμο συνοδοιπόρο στη ζωή, όπως ήσουν εσύ.

Βαγγέλη,

Ως Αξιωματικός ήσουν υπέροχος και διακρίθηκες όπου κι αν υπηρέτησες. Με τον επαγγελματισμό σου και τη στρατιωτική σου συμπεριφορά κέρδιζες πάντοτε τον έπαινο των προϊσταμένων σου, την εκτίμηση, την αγάπη των συναδέλφων σου και τον σεβασμό και την αναγνώριση των υφισταμένων σου.

Έφυγες νέος από τον Στρατό με αίτησή σου και έτσι οι Ένοπλες Δυνάμεις έχασαν έναν άξιο και ικανό αξιωματικό.

Πόση εντύπωση μου είχε κάνει, όταν ένας από τους Διοικητές μας, της Σχολής Αλεξιπτωτιστών, ο Αγαμέμνων Γκράτσιος, Ταγματάρχης τότε και μετέπειτα Στρατηγός και Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, μας καλούσε στις συγκεντρώσεις Αξιωματικών της Σχολής για συζήτηση διαφόρων ζητημάτων κι εσύ, Βαγγέλη, αν και Υπολοχαγός με το τάλαντο των γνώσεών σου, διετύπωνες προτάσεις και έδινες καινοτόμες, άριστες και λογικές λύσεις που υιοθετούσε τελικά ο Διοικητής μας.

Θαυμαστό ήταν το μεγαλείο της ψυχής σου, που εθελοντικά πάντοτε συμμετείχες σε δύσκολες ορεινές καταδρομικές ενέργειες και ασκήσεις στα χιονισμένα και κακοτράχαλα βουνά της πατρίδας μας.

Με την ταλαντούχο γραφίδα σου αφήνεις ως πολύτιμη παρακαταθήκη πλήθος περισπούδαστων και εμπεριστατωμένων άρθρων σου με περιεχόμενο πατριωτικό, θρησκευτικό, εθνικό, οικονομικό -ως πτυχιούχος και της Ανωτάτης Εμπορικής-, κοινωνικό και παιδείας, στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Η Φωνή της Κορινθίας», που Ιδρυτής της υπήρξες εσύ, Βαγγέλη. Το συγγραφικό σου έργο θα μείνει διαχρονικά ως φωτεινός φάρος στις τωρινές και μέλλουσες γενεές που θα το μελετούν και θα γαλουχούνται με αυτό.

Μάς αφήνετε Βαγγέλη μαζί με τη Νίτσα, που έφυγε προ σαράντα τριών ημερών, μνήμη χρηστή και αγαθή, την οποίαν θα διατηρήσουμε μέχρι να έλθει και για μας το βιολογικό αναπόφευκτο και πεπρωμένο.

Βαγγέλη, μην ξεχάσεις εκεί πάνω στα ουράνια που θα πας να πεις στους 171 συμμαθητές μας που προηγήθηκαν από σένα ότι δεν τους έχουμε ξεχάσει. Τους θυμόμαστε, τους μνημονεύουμε και τους τιμάμε.

Στα παιδιά σου, στον Κυριάκο και στην Εύη, στις αξιοπρεπείς και εντίμους νύφες σου, Σίσσυ και Χριστίνα, στον έντιμο και αξιοπρεπή γαμπρό σου Τάσο, στα 8 εγγόνια σου και στη δισεγγονή σου, όλοι οι παρευρισκόμενοι στην εξόδιο ακολουθία σου, καθώς κι εγώ, οι συμμαθητές σου, συγγενείς και φίλοι που δεν μπόρεσαν να παραβρεθούμε λόγω ανωτέρας βίας την εξ ύψους παρηγορία.

Και τώρα όλοι με πονεμένη ψυχή και συγκίνηση ας καταθέσουν προ της σορού σου ένα δάκρυ αγάπης και εκτίμησης.

Θα σε περιμένουμε, Βαγγέλη, να έρχεσαι νοερά κοντά μας και με τα καλά σου λόγια και τις καινοτόμες σκέψεις σου να αναβαπτίζεις τις πονεμένες καρδιές μας.

Σου ευχόμεθα το χώμα της Κορινθιακής γης που θα δεχθεί το νεκρό σου σώμα σε λίγο να είναι ελαφρύ σαν την σταγόνα της δροσιάς, σαν της ελιάς το φύλλο, όπως μας λέει ο ποιητής, η δε ταφόπετρα, να γνωρίζεις Βαγγέλη, δεν θα δυνηθεί ποτέ μα ποτέ να καλύψει το Μεγάλο πατριωτικό, θρησκευτικό, στρατιωτικό εθνικό και κοινωνικό ανάστημά σου.

Καλό σου ταξίδι πολυαγαπημένε και αξέχαστε συμμαθητή μας Βαγγέλη Κόκκινε! Να είναι αιωνία η μνήμη σου.

Ο Βαγγέλης Κόκκινος που γνώρισα

Αποχαιρετώντας τον "Κορίνθιο", τον σεβαστό ομοτράπεζο φίλο, δεν μπορώ παρά να επιδιώξω να καταγράψω το τί "έμεινε", στο μυαλό και την καρδιά μου, από μία δεκατετράχρονη ευθεία φιλία και κάπου διακόσια πενήντα τολμηρά άρθρα στη ΦΩΝΗ μας.

Εν ολίγοις, υπήρξε ο μεγάλος μου αδελφός. Ήταν ο πειθαρχικός και θετικός αδελφός που δίνει -με μέτρο!- κατανόηση στον κατά εικοσιπέντε χρόνια μικρότερο απείθαρχο και απρόβλεπτο. Δεν έκρυψε τον λόγο από το αναγνωστικό κοινό: διέβλεπε αξία στο χάος των στοχασμών που διετύπωνα. Αξία μελλοντική. "Μπροστά".

Αν οι ως άνω αυτοχαρακτηρισμοί εκπλήσσουν, η αλήθεια είναι ακριβώς αυτή: στη ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ κατέθετα πάντα τη σοβαρή πλευρά μου. Να το πω κι αλλιώς: Ρώτησα προ ετών σημαντικό πρόσωπο του νομού "Με διαβάζεις; ή τσάμπα γράφω;" Με κάρφωσε αδίστακτα αλλά δίκαια: "Αν εννοείς στη ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ, ανελλιπώς".

Ο Βαγγέλης Κόκκινος, λοιπόν, δημοσίευσε άρθρα ενός απλού τοπογράφου μηχανικού, επί φιλοσοφικών, φιλολογικών, πολιτικών, αυτοδιοικητικών κ.λ.π. θεμάτων. Ακόμη και ...τεχνικών. Καινοτόμο φορολογικό σύστημα, νέο πολίτευμα, Νέος Ομηρισμός, Νέα Ελληνική Φιλοσοφία -τα κυριότερα. Ελληνική Αναγέννηση -ο στρατηγικός στόχος.

Να το διευκρινίσω με έμφαση: δεν συμφωνούσε, δεν έπαιρνε θέση. Έβλεπε μόνον ότι αξίζουν τον κόπο το χαρτί και το μελάνι. Ενάρετη στάση, βαθιά φιλοσοφημένη. Τόσο σπάνια, έως ανεύρεστη, όμως, στη σημερινή Ελλάδα...

Αυτό το έργο, το προς αξιολόγηση και -ενδεχόμενη- αξιοποίηση, φρόντισε για χρόνια να το ενισχύει σοφά. Το κυριότερο: Με τίμησε, νωρίς-νωρίς, με την πρόσκληση συμμετοχής στην γνωστή "Παρέα της Παρασκευής". Μεζέδες και κρασάκι, την ώρα που μου δινόταν χρόνος να αναπτύσσω ιδέες σε προσωπικότητες όπως ο Νίκος Καλογερόπουλος, ο Αλέξανδρος Παπαγιαννόπουλος, ο Κοσμάς Σπαρτιώτης, ο Ανδρέας Διαμάντης, ο Γιώργος Χαραλαμπάκης, ο Λάμπης Πρεδάρης.

Η επιρροή στα γραπτά μου όλων αυτών, κυρίως στο κρίσιμο θέμα της πειθαρχίας και κατανοητότητας, ήταν ήδη καταφανής στα μέσα του '12, πριν ακόμη εγκατασταθεί ανοικτή γραμμή επικοινωνίας μεταξύ Γενεύης και Διμηνιού.

Συμπέρασμα: Προφανώς, αν έχει κάποια αξία όλο αυτό το έργο, κάθε άλλο παρά είναι αποκλειστικά δικό μου. "Έκαστος εφ' ω ετάχθη". Και ίσως η πιό αναγκαία συμβολή, ης ουκ άνευ, ήταν του Ιδρυτή και Εκδότη της ΦΩΝΗΣ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ.

Κόρινθος 27 Μαΐου 2025

Κώστας Τζαναβάρας

Η απώλεια του εκδότη και δημοσιογράφου της εφημερίδας Ευάγγελου Κόκκινου «Η Φωνή της Κορινθίας» αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό

Όλοι μας μάθαμε για την μεγάλη απώλεια του αγαπητού φίλου, οικογενειάρχη, εκδότη και δημοσιογράφου της εφημερίδας Ευάγγελου Κόκκινου «Η Φωνή της Κορινθίας» που διακόνησε πολιτικά και κοινωνικά για πολλά χρόνια τους πολίτες του Νομού Κορινθίας και όχι μόνο.
Άφησε πίσω του την σφραγίδα του και το αποτύπωμά του.
Ήταν πολύ μεγάλη απώλεια και δυσαναπλήρωτο το κενό που αφήνει.

Η απουσία του από τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα του Νομού Κορινθίας θα γίνει αισθητή, σε εποχές δύσκολες για τον τόπο μας.
Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένεια σε συγγενείς και φίλους. Θα είναι πάντα στη σκέψη μας και την καρδιά μας.
Υ.Γ. Ελπίζω τα μέλη της οικογενείας του να είναι συνεχιστές του έργου του.