Ποια είναι η καλύτερη ηλικία; (Φ. 1938)

*Θεόδωρος Σαρέλας

Όλα τα χρόνια είναι όμορφα, σαν ξέρεις να τα ζήσεις, φτάνει για λίγο να σταθείς να τα φιλοσοφήσεις... Πραγματικά, θα μπερδευτώ, αν πρέπει ν' απαντήσω, σε ποια ηλικία θα ήθελα και πάλι να γυρίσω...

Αν επιπόλαια σκεφτώ, θα διάλεγα την πρώτη, όμως, τι λέω η κουτή, πάλι ξανά σχολεία, διαβάσματα, τρεξίματα με σάκα και βιβλία.

Μα ας σταθώ στη δεύτερη, αυτή που είσαι νέα με τα φτερά σου έτοιμα στον κόσμο να περ τάξεις για να γνωρίσεις τη ζωή και την καλή να πιάσεις. Μα αν στο πρώτο πέταγμα σου πέσουν τα φτερά σου, άντε ξανά από την αρχή να βρεις το πέταγμά σου.

Κι έτσι στην τρίτη στέκομαι για να την μελετήσω, αφού στο ερώτημα αυτό θα πρέπει να απαντήσω. Βάζω κάτω τα πράγματα και ψάχνομαι καλά. Βλέπω στο ημερολόγιο, ο μήνας έχει εννιά. Μα σαν μου φαίνεται καλά εδώ να σταματήσω και τη ζωή μου όμορφη να ζήσω, να γλεντήσω.

Όπως είδατε καλύτερη ηλικία είναι η τρίτη...

Μπορούμε να αφιερώνουμε την υπόλοιπη ζωή μας για να υμνούμε την αγάπη, την ειρήνη, τη γαλήνη και την ταπεινοφροσύνη. Να στρέφουμε την προσοχή και το ενδιαφέρον μας στην ευτυχία των γύρω μας. Έτσι θα μπορούμε να χαιρόμα στε το τραγούδι των παιδιών και όλες τις γύρω ομορφιές. Να νιώθουμε σαν παιδάκια με μια σακούλα καραμέλες που τις πρώτες τις καταβροχθίσαμε με λαιμαργία, αλλά τώρα έμειναν λίγες και πρέπει να τις απολαύ σουμε χωρίς βιασύνη. Να ζή σουμε σαν ώριμοι άνθρωποι, σκεπτόμενοι, να μην πάει καμιά καραμέλα χαμένη...

Σκοπό μας θα πρέπει να έχουμε πρόσωπο γερασμέ έχουμε να φτάσουμε στο τέλος (που να είναι όσο γίνεται πιο μακριά) ικανοποιημένοι και με ήρεμη συνείδηση.

Τα γηρατειά δεν είναι κακοτυχία.

Είναι για τους τυχερούς που φτάνουν εκεί. Στη ζωή μας ό,τι έχουμε δημιουργήσει, οι αναμνήσεις μας, η αγάπη που δώσαμε και πήραμε είναι ικανοποίηση μεγάλη. Ανεξάρτητα από την ηλικία μας, να διατηρούμα οτε παιδιά, ανάλογα βέβαια και με τον χαρακτήρα και τη διάθεσή μας.

Η ζωή του καθενός δεν είναι δεδομένη, γι' αυτό θα πρέπει κάθε στιγμή μας να τη ζούμε. Μεγαλώνουμε, το σώμα μας φθείρεται, η ψυχή μας όμως είναι άφθαρτη και αγέραστη. Μέσα στο διάβα της ζωής μας αποκτήσαμε σοφία και κρίση για την επίλυση των καθημερινών ζητημάτων. Επιπλέον μπορούμε να αντιμετωπίζουμε καταστά σεις με μεγαλύτερη υπομονή και ανεκτικότητα. Μπορούμε να δικαιολογούμε την ανωριμότη, τα των ηλικιακά μικρότερων Καθημερινά να αποδεικνύουμε ότι σκεφτόμαστε δημιουργικά και να συμμετέχουμε στη ζωή. Να κάνουμε ακόμη όνειρα, να έχουμε επιθυμίες, να είμαστε όσο το δυνατόν πιο χρήσιμοι και απαραίτητοι. Να κοιτάζουμε τις σωστές αλλά και τις λάθος επιλογές που πήραμε στο παρελθόν, και να αναλογιζόμαστε τι χαρές γευτήκαμε, τι πόνους ζήσαμε και τι προβλήματα ξε περάσαμε. Με τον τρόπο αυτό θα ατενίζουμε το μέλλον μας και το τέλος μας χωρίς τρόμο και απελπισία.

Την πείρα και τις γνώσεις μας που αποκτήσαμε στη ζωή μπορούμε να τις μεταλαμπα δεύσουμε στους νεότερους και να γίνουμε με τον τρόπο αυτό χρήσιμοι στους γύρω μας. Διαθέτουμε ελεύθερο χρόνο πια και μπορούμε να ασχολη θούμε με πτυχές της ζωής μας που είχαμε παραμελήσει. Να απολαμβάνουμε την συντροφι κότητα χωρίς το άγχος της καθημερινότητας και της εργα σίας. Μπορούμε επίσης να προσφέρουμε εθελοντικά την βοήθειά μας στους οικείους μας.

Ξέρουμε πόσο χρονών είμαστε αλλά απολαμβάνουμε τη ζωή που ζούμε. Άλλοι έφυγαν νέοι... Μπορούμε λοιπόν να βιώνουμε την ηρεμία, να μην μας απασχολεί μόνο το δίκιο μας. Μπορούμε, αν θέλουμε, να μεν άλλα εύθυμο και γελα- στο. Ούτε να δίνουμε σημασία σε κακίες και κάθε είδους στε ναχώριες. Αυτές φέρουν με λαγχολίες και δεν μας χρειάζο νται πλέον στη ζωή μας. Να σκεφτόμαστε ότι παρά τις δυ σκολίες που αντιμετωπίζουμε, μια ρόδα είναι η ζωή μας και γυρίζει και κάποια στιγμή θα σταματήσει. Ο θάνατος ισχύει για όλους. Βέβαια ο θάνατος ενός φίλου ή συζύγου αυξάνει την μοναξιά των ηλικιωμένων. Αλλά και αυτό θέλει σκέψη για

να το αποδεχτείς, να το αντέ ξεις και να το δικαιολογήσεις.

Να λέμε όχι στα γηρατειά που αναδιπλώνονται συνέχεια

στον εαυτό τους και στα ανώτ φελα παράπονα. Να λέμε όχι στα λάθη του παρελθόντος και στις εριστικές και δύστροπες συμπεριφορές που φέρνουνε ταραχές, χαλάνε τη διάθεση και επιφέρουν προβλήματα. Να μην στεναχωριόμαστε για ό ποιες αισθήσεις έχουμε χάσει λόγω ηλικίας.

Αν το δέρμα μας ρυτιδώνε ται, αν τα οστά μας γίνονται πιο εύθραυστα, αν η μνήμη μας μειώνεται, να αποδεχόμαστε τη φθορά και με υπομονή να δεχόμαστε τις απώλειες σαν φυσική συνέπεια της ζωής μας. Απώλειες στο συναισθηματικό, πνευματικό και σωματικό επίπε δο. Οι φόβοι του θανάτου, των ασθενειών και της φθοράς να είναι μακριά από τη σκέψη μας. Αν έρθουν, να είμαστε υπομο νετικοί.

Η τρίτη ηλικία παρουσιάζει ται στην κοινωνία μας σαν ένα πρόβλημα. Οι ηλικιωμένοι αντιμετωπίζονται στην χώρα μας σαν άρρωστοι. Πολλοί υπολογί ζουν πόσο κοστίζουν οι άνθρω- ποι της τρίτης ηλικίας σε συντάξεις και δαπάνες στην υγεία. Δεν εστιάζουν στο πώς οι συ νταξιούχοι μπορούν να είναι ενεργοί κοινωνικά προσφέρο ντας ποικιλοτρόπως βοήθεια σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Δεν σκέφτονται όλοι ότι (αν έχουνε τύχη) και αυτοί θα συ νταξιοδοτηθούν... Δεν σκέφτονται ότι οι συνταξιούχοι αγωνί στηκαν στη ζωή τους σκληρά.

Όμως οι συνταξιούχοι είναι άτομα που δικαιούνται πολλά. Είναι πρωταγωνιστές στην οι κονομία. Έχουν τακτικό μισθό - σύνταξη και διαθέτουν δύναμη αγοραστική. Δεν κάνουν οικονομίες για επενδύσεις και οικογενειακές αγορές. Δεν γίνονται Ωριμάζουν οι ίδιοι ψυχικά αλλά βάρος στους οικείους τους, μεταλλάζουν και την αρνητική Πολλές φορές βοηθούν και οπτική των άλλων απέναντι στα οικονομικά μέλη των οικογε-γηρατειά. Έχουν ελεύθερο νειών τους. Σε όλη τους τη χρόνο για κάνουν την προσωπι- ζωή αγωνίζονται να προσφέ- κή τους ενδοσκόπηση: ποιοι ρουν κάθε δυνατή στήριξη και είμαστε; τι θέλουμε σε αυτή τη βοήθεια στα παιδιά τους. Με τη φάση από τη ζωή μας; τι μας ζωή και τις πράξεις τους δίνει νόημα; τι περιμένουμε καιούνται τον ανάλογο σεβασμό ακόμη να ζήσουμε; από όλους.

Οι σύγχρονοι ηλικιωμένοι σήμερα διεκδικούν και αναζητούν έναν τρόπο ζωής πιο άνε- το και ουσιαστικό, συμμετέχουν σε δραστηριότητες, γίνονται μέλη συλλόγων, Κ.Α.Π.Η, χορωδιών και ομάδων εθελοντισμού. Πολλοί μαθαίνουν ξένες γλώσσες ή κάνουν μαθήματα χειρισμού υπολογιστών, δημιουργούν σελίδες στο Facebook, ασχολούνται με τις τέχνες, όπως τη ζωγραφική, τη γλυπτική, το χορό και άλλες, κι έτσι δυναμώνουν πνευματικά και σωματικά δίνοντας νόημα και χαρά στη ζωή τους. Όταν ανα- ζητάς διεξόδους, τις βρίσκεις. Μέσα από την επικοινωνία με τους φίλους και τους συγγενείς τους, κερδίζουν την υποστήριξη και το σεβασμό τους. Διασκεδάζουν με παρέες, ταξιδεύουν και γεύονται καινούργιες εμπειρίες και απολαύσεις. Όσοι μπορούν να ασχολούνται και με εθελοντισμό, είτε σε διάφορα ιδρύματα, είτε βοηθώντας όποιον έχει ανάγκη, είναι πολύ τυχεροί, γιατί μέσα από την προσφορά τους εισπράττουν αγάπη και ικανοποίηση και νιώθουν τυχεροί και σημαντικοί,

Όσοι μπορούν να ασκούν το σώμα τους, κάνοντας γυμναστι κή, χορό κλπ. και ακολουθώντας μία σωστή διατροφή, πράττουν άριστα, γιατί βελτιώνουν έτσι την σωματική και ψυχική υγεία τους. Αισθάνονται ακόμα νέοι, νέοι στην καρδιά. Τι κι αν αυτή υποφέρει από ανεπάρκεια, οι ηλικιωμένοι εξακολουθούν να έχουν αυτή την άλλη καρδιά, την πιο βαθιά, την άφθαρτη, που παραμένει νέα, με αξιοπρέ πεια, χαρά και γέλιο.

Εύχομαι τέτοια καρδιά να έχουμε όλοι μας. Να απολαμβάνουμε το μυρωδάτο καφεδάκι μας με τραγούδια, μουσική και καλό φαγητό. Τα φιλόξενο σπίτι μας να πλημμυρίζει από γέλια και καλοπροαίρετους ανθρώπους. Να έχουμε καλοσύνη στην καρδιά και αγνότητα στο χαρακτήρα μας. Μόνο έτσι απολαμβάνει κανένας στη ζωή. Να μαστε όλοι καλά.