«Στερνό Αντίο» στην εδώ ζωή για την Ελένη Αλεξιάδη-Κοκκίνου! (Φ. 1936)

 

«Στερνό Αντίο» στην εδώ ζωή για την Ελένη Αλεξιάδη-Κοκκίνου!

Αγ. Άννα Κορίνθου, Παρασκευή, 11 Απριλίου 2025

 Είπαν και έγραψαν για τη σύζυγο, μητέρα, γιαγιά, αδελφή μας, Ελένη Κοκκίνου

 

 

Κυριάκος Κόκκινος, υιός εκλιπούσης-Δικηγόρος

 Ο καρδιακός αποχαιρετισμός μου στη γλυκιά ψυχή της μητέρας μου!:

Λίγες ημέρες πριν την Ανάσταση του Κυρίου μας και η αγαπημένη μας Ελένη, η Νίτσα μας, κίνησε την πορεία της από τον κόσμο της ματαιότητας, προς την Αληθινή Ζωή, περνώντας την απαραβίαστη θύρα.

Και ενώ η γήινη καρδιά μας σκίζεται από πόνο, το ουράνιο πνεύμα μας εορτάζει, γιατί αναγνωρίζουμε τον θάνατο ως λυτρωτή, δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, των ώριμων ψυχών που εργάστηκαν σκληρά κατά τη διάρκεια της εδώ ζωής τους, πολλαπλασιάζοντας επ' αγαθώ τα τάλαντά τους.

Γιατί όσοι, όπως η μάνα, πέρασαν πολλά, με υπομονή, χωρίς να χάσουν την πίστη τους, με χαμόγελο και αγάπη, αξιώνονται φθάνοντας στον τερματισμό, των επουράνιων αγαθών.

Κατά την υπόσχεση του Κυρίου, ο οποίος πιστεύω ότι με πολλή αγάπη ήδη την υποδέχθηκε, που μας λέει:

«Eύγε, δούλε αγαθέ, και πιστέ· στα λίγα φάνηκες πιστός, επάνω σε πολλά θα σε καταστήσω· μπες μέσα στη χαρά του Κυρίου σου».

Κι η Ελένη μας, αφού έλαβε στη διάρκεια των 90 ετών της, άξια, πολλά από τα ανεξίτηλα παράσημα της εγκοσμιότητας, αξίζει να μπει και αυτή στη χαρά του Κυρίου μας:

Υπήρξε μία υπέροχη κόρη, αδελφή, σύζυγος, μητέρα, γιαγιά, θεία, εξαδέλφη, συγγενής, φίλη, συνάδελφος.

Έζησε με θάρρος την αγριότητα του πολέμου και της κατοχής,

με αξιοπρέπεια την ορφάνια στην ευαίσθητη παιδική της ηλικία.

Εργάστηκε φιλότιμα από μικρή για να βοηθά την πολύτεκνη οικογένειά της στον αγώνα της επιβίωσης.

Έφτιαξε από αγάπη μία οικογένεια, στην οποία υπήρξε «ο πελεκάν», που απλώνοντας τα φτερά του μας συγκέντρωνε όλους και μας προστάτευε, πάντα με το χαμόγελο στα χείλη.

Πρόσφερε με ανιδιοτέλεια ό,τι διέθετε ακόμη και από το υστέρημά της.

Έζησε αγόγγυστα, ακόμη και όταν τα άγρια κύματα της ζωής την χτύπησαν αδυσώπητα με τον θάνατο του αδελφού μας

ή όταν οι αρρώστιες την έφθειραν σωματικά, αλλά δεν την καταρράκωσαν ψυχικά,

πάντα αγαπημένη και ερωτευμένη με τον πατέρα μας έως τέλους,

αρωγός του σε ό,τι νέο αναλάμβανε, πάντα για το καλό της μεγάλης μας οικογένειες,

πάντα ένα σταθερό στήριγμα δίπλα στους συγγενείς και φίλους.

Όλοι -είμαι βέβαιος- έχουμε μία καλή ανάμνηση από το πέρασμά της από τον Κόσμο,

ως μια γλυκιά ψυχή που τον ομόρφυνε με την παρουσία της!

Αγαπημένη μας ψυχή, είσαι και θα παραμείνεις ενωμένη για πάντα μαζί μας κι η παρουσία σου ζωντανή μέσα στη ζωή μας, έως του Αιώνος!

 

 

 

Βασιλική Ευστρατιάδου, Πρόεδρος Μικρασιατικής Στέγης Κορίνθου, σ/χος εκπαιδευτικός

 «Πέπρωται θανέειν άπασιν»! Σοφή ρήση των Αρχαίων, που εκφράζει τον αδήριτο νόμο της Ζωής, που κυριαρχεί αφότου έπλασε ο Θεός τον κόσμο!

Έτσι καθημερινά πληροφορούμεθα για απώλειες συνανθρώπων που μας πληγώνουν, από ατυχήματα ενίοτε, ασθένειες κι εγκλήματα δυστυχώς! Αλλά και φυσικές αναχωρήσεις λόγω ηλικίας συμπολιτών, απλών ή διακριτών ανθρώπων, που μας πληγώνουν, γνωστών και φίλων και γειτόνων αγαπητών.

Όπως σήμερα, που η Εκκλησία μας κατευοδώνει μία αγαπημένη συμπολίτισσα και συμπατριώτισσα, την Ελένη Αλεξιάδη-Κοκκίνου την αγαπημένη μας. Μία γυναίκα ξεχωριστή για το ήθος της, την απλότητά της, χαρισματική σα σύζυγο, μητέρα και γιαγιά, τη Νίτσα, όπως την αποκαλούσαμε όλοι μας στη γειτονιά και την πόλη.

Μια γλυκειά, ευγενική Μικρασιάτισσα, σεμνή μα σπουδαία σα νοικοκυρά και Άνθρωπος, που της ταιριάζει το των Αρχαίων «ως χαρίεν εστ΄ άνθρωπος, εάν άνθρωπος η»!

Είχε την τύχη να προσφέρει ως υπάλληλος στη Νομαρχία Κορινθίας και να έλθει σε γάμου κοινωνία με τον γνωστό τοις πάσι και αξιόλογο συμπολίτη Στρατιωτικό Βαγγέλη Κόκκινο και να κάνουν άριστη οικογένεια, διακριτή στην πόλη μας!

Ζευγάρι αγαπημένο, που μεγάλωσαν σωστά τα τρία παιδιά τους, χάρηκαν τις σπουδές τους, την πρόοδό τους, τους γάμους τους και τα οκτώ εγγόνια που σήμερα ίστανται γύρω από το σκήνωμά της ως Άγγελοι κι ένα δισέγγονο.

Ευλογία Κυρίου!

Σαν άνθρωπος και Μάνα δοκιμάστηκε από του χάρου το μαχαίρι και πληγώθηκε από την απώλεια του υπέροχου υιού της Ιατρού Γυναικολόγου, Δημήτρη, που έφυγε νεώτατος!

Όμως, η πίστη και η υπομονή της, την κράτησαν όρθια και συνέχισε στηρίζοντας την οικογένεια, δίνοντας μαθήματα εγκαρτέρησης και χριστιανικής αποδοχής σε όλους μας.  

Η ευγένεια, η απλότητα, η καλωσύνη της έγραψε ιστορία. Ευχόμεθα να είναι πρότυπο για την κοινωνία μας.

Αγαπημένη μας Νίτσα,

Καλό σου ταξείδι!

Πιστεύουμε ότι σε μία εβδομάδα αγκαλιά με τους κουρασμένους γονείς σου και το παλληκάρι Σου, θα υποδεχθείτε στον Παράδεισο, όπου ήδη είσαι, τον Αναστάντα Κύριο!

Η Κόρινθος και η Μικρασιατική Στέγη Κορίνθου αισθάνεται με την απώλειά σου φτωχότερη.

Θα είσαι για τους νεωτέρους μια λαμπερή Εστιάδα. Αναπαύσου «εν ειρήνη».

Αιωνία σου η μνήμη!

Εκ μέρους της Μικρασιατικής Στέγης Κορίνθου

Βασιλική Ευστρατιάδου

 

 

 Ιωάννα Δ. Κοκκίνου, εγγονή-φιλόλογος

 

Αγαπημένη μου γιαγιά Ελένη, 

 Εσύ που αγαπούσες τα λουλούδια, τώρα θα μυρίζεις τα ευωδιαστά άνθη του παραδείσου μαζί με τον μπαμπά μου! Είσαι ένα ακριβό άνθος της οικογένειας! Δεν θα ξεχάσω όταν ήμουν μικρή που νοσηλευόμουν για μία εβδομάδα στο νοσοκομείο. Με ταλαιπωρούσε μία ίωση και εσύ με τον παππού ήρθατε να με επισκεφτείτε με τα δώρα σας. Δύο υπέροχα δώρα! Θησαυρούς! Δύο βιβλία! Το πρώτο ήταν η Πολυάννα στο Χόλιγουντ. Από τότε, αγάπησα εκείνη την ηρωίδα και τις περιπέτειές της. Το δεύτερο βιβλίο ήταν η Σάρλοτ η μικρή αραχνούλα. Ένα βιβλίο για την αγάπη, την αυτοθυσία και την φιλία. Πόσο την αγάπησα εκείνη την αραχνούλα! Ήταν η παρηγοριά μου στο νοσοκομείο. Εσύ γιαγιά μου, είσαι η δική μου Σάρλοτ! Δεν θα ξεχάσω τα πεντανόστιμα φαγητά και γλυκά σου. Θυμάμαι που έφτιαχνες χορτοπιτάκια και τυροπιτάκια και σε βοηθούσα καμιά φορά όταν σε επισκεπτόμουν. Συνήθιζες να μου διηγείσαι ιστορίες απ’ την ζωή σου και απ’ την οικογένειά σου. Ιστορίες απ’ την πολύπαθη Σμύρνη και από την κατοχή. Τις εποχές που δούλευες σκληρά και παράλληλα πήγαινες σχολείο. Κατάφερες να βγάλεις το εξατάξιο γυμνάσιο θηλέων! Πόσο σε θαυμάζω! Θα ήθελα να σου μοιάσω! Μία φορά μου είχες πει ότι θαύμαζες την Αλίκη Βουγιουκλάκη γιατί είχες διαβάσει πόσο της άρεσε να μαγειρεύει και να είναι καλή νοικοκυρά. Εσύ γιαγιά μου ήσουν υπέροχη νοικοκυρά, μητέρα, σύζυγος και γιαγιά! 

Είσαι η δική μας Ωραία Ελένη! Όπως έλεγε ο μεγάλος Οδυσσέας Ελύτης: «Οι λέξεις που ξεκινούσαν από “ελ” μου ασκούσαν πάντα μια μαγεία. Ελλάδα, ελευθερία, ελπίδα και μια Ελένη που ερωτεύτηκα»

Γιαγιά μου, Ελένη, σ’ αγαπάω πολύ!  

Η εγγονή σου Ιωάννα! 

 

 

Ροδοθέα Κελλάρη, εγγονή - φοιτήτρια Ιατρικής 

    Αν κάποιος ψάξει από άκρη σε άκρη όλο το σύμπαν, αναζητώντας μία γωνιά να ξεκουραστεί και να γαληνέψει, ένα μέρος όπου η ανησυχία εξαφανίζεται , η αποτυχία συγχωρείται και η ελπίδα ξαναζωντανεύει θα συνειδητοποιήσει πως αυτή η γωνιά βρισκόταν πολύ πιο κοντά του από ότι νόμιζε και δεν είναι παρά η αγκαλιά κάποιου που σε αγαπάει.

   Πριν μία εβδομάδα έχασα μία από τις δικιές μου <<γωνιές>> , την αγαπημένη μου γιαγιά, την Ελένη. Υπάρχει πια ένα κενό μέσα μου και δεν είναι το κενό στο στομάχι μου, που δεν θα ξαναγευτεί την υπέροχη μαγειρική της αλλά το κενό που άφησε στην καρδιά μου η γλυκιά της φωνή, το καυστικό της χιούμορ και τα ενθαρρυντικά της λόγια.

   Ήταν μια μοναδική γυναίκα, αρχοντική, με το θάρρος και την τιμιότητα που χαρακτήριζε την γενιά της. Βοηθούσε ανιδιοτελώς κάθε άνθρωπο, γιατί ήξερε πως ήταν το να αντιμετωπίζεις δυσκολίες. Μία γιαγιά αισιόδοξη, χαρούμενη και αστεία, σου έφτιαχνε το κέφι αν ήσουν θλιμμένος και σε επανέφερε στην τάξη αν έκανες σκανταλιές.

   Είμαι περήφανη για εκείνη γιατί υπήρξε ένα από τα πιο θετικά πρότυπα της ζωής μου, συνδυάζοντας με έναν μαγικό τρόπο όλα όσα οι άνθρωποι τείνουν να εκλαμβάνουν ως αντίθετα. Ευαισθησία και στωικότητα, κομψότητα και χιούμορ, αυτοπεποίθηση και ταπεινοφροσύνη , αυστηρότητα και αγάπη.

   Δεν θα σου πω αντίο γιαγιά μου, γιατί εσύ με δίδαξες ότι η ζωή δεν τελειώνει με τον βιολογικό μας θάνατο. Θα σου πω εις το επανιδείν και μέχρι τότε να είσαι στην αγκαλιά του Θεού που τόσο αγάπησες ,όπως σου αξίζει.

 

 

Από Βαγγέλη Δ. Κόκκινο, εγγονό - δημοσιογράφο

Την περασμένη εβδομάδα, η οικογένειά μας έχασε ένα μεγάλο και σημαντικό κομμάτι της καρδιάς της. Η γιαγιά μας, η Ελένη, έφυγε από τη ζωή - αφήνοντας πίσω της μια ζεστασιά που δεν θα σβήσει ποτέ. Ήταν μια γυναίκα με βαθιές ρίζες παράδοσης και ακόμη πιο βαθιά αγάπη, με καταγωγή από τη Μικρά Ασία, μια ζωντανή μνήμη από ιστορίες απώλειας και ανθεκτικότητας, με αρχοντική χάρη με την οποία καλωσόριζε τους πάντες στη ζωή της. Για εμάς, ήταν η γιαγιά. Αυτή που σε έκανε να γελάς ακόμα και όταν δεν είχες όρεξη. Που είχε πάντα μια έξυπνη απάντηση, ένα γλυκό για το δρόμο και ένα βιβλίο στο κομοδίνο της. Είχε αυτό το σπάνιο είδος χιούμορ - γρήγορο, ευγενικό και γεμάτο αλήθεια. Η αγάπη της συνεχής και αδιάλειπτη για τον σύζυγό της, τα παιδιά της, τα εγγόνια της και το δισεγγονάκι της. Αυτήν τη σπάνια αγάπη την ένιωθες στο φαγητό της, στις ιστορίες της, στις συμβουλές της. Η γιαγιά Ελένη αφήνει πίσω της κάτι περισσότερο από αναμνήσεις. Αφήνει πίσω της μια φιλοσοφία ύπαρξης: ανοιχτή, ευγενική, σοφή και γεμάτη φως. Μας λείπει ήδη - τρομερά. Αλλά είναι ακόμα εδώ, μέσα σε όλους μας, στο αποτύπωμα που άφησε στις καρδιές μας και στον τόπο που έζησε, αγάπησε και υπηρέτησε, την Κόρινθο. Καλή Ανάσταση!

 

 

Από Νεφελη Δήμητρα, δισεγγονή 

 

Την προ γιαγιά μου Ελένη Κοκκίνου δεν την γνώρισα πολύ. 

   Δεν έχω πολλές αναμνήσεις μαζί της, αλλά θυμάμαι ότι ακόμα και όταν ήταν πολύ άρρωστη και εξαντλημένη, θυμόταν πάντα το όνομά μου. Με έκανε να γελάω.

Περνούσα ωραία τον χρόνο μαζί της.

   Θα μπορούσα να κάθομαι με τις ώρες μαζί της.Ο χαρακτήρας της ήταν αστείος και δυνατός, ήταν ικανή για τα πάντα!!!! Θα ήθελα πολύ να περάσω περισσότερα χρόνια μαζί της,  αλλά και αυτά τα δέκα χρόνια μου φτάνουν γιατί πάντα γελούσα.

   Δεν την έχω δει ποτέ να κλαίει.

   Ήταν  πάντα με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο.

   Μου λείπεις γιαγιά μου και σε αγαπώ πολύ

 

Η δισέγγονή σου

Νεφέλη Δήμητρα Κοκκίνου

 

 

Ελεάννα Κοκκίνου, εγγονή - δικηγόρος 

 

Λατρεμένη μου γιαγιά, 

 Τι προνόμιο που υπήρξα η εγγόνα σου και έχω το όνομά σου. Θα κρατάω σαν φυλαχτό τις αναμνήσεις μας, τη μυρωδιά σου από Nivea, τα πιο ωραία φαγητά που έχω φάει ποτέ στη ζωή μου, τα καλοκαίρια μας στο Βραχάτι, που εσύ με τις αδελφές σου κουμαντάριζες κοντά στα 10 εγγόνια, σαν να ήταν το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Πάντα μου έλεγαν ότι σου μοιάζω, ότι έχω το βλέμμα σου και το χαμόγελό σου. Βλέπω τον εαυτό μου σε σένα  όσο μεγαλώνω,  και υπόσχομαι ότι θα κρατήσω την κληρονομιά σου ζωντανή, μεταφέροντας τις στιγμές μας (και σίγουρα τις πεντανόστιμες συνταγές σου) στις επόμενες γενιές της οικογένειάς μας. 

 

Σε αγαπώ για πάντα, 

Η Ελεάννα σου

 

 

 Δέσποινα - Ίρις Κοκκίνου, εγγονή- οικονομολόγος

 Γιαγιά μου, αντί άλλων, αφιερώνω στη μνήμη σου μία έκθεσή μου, από αυτές που μας έβαζες εργασία  στο δημοτικό, τα καλοκαίρια στο Βραχάτι, για να μην « καθόμαστε» συνέχεια... 

 

Ευάγγελος Αχιλλέας Κόκκινος, εγγονός-Δικηγόρος

Γιαγιά μου, για να γράψω αυτά τα λόγια φέρνω στο νου μου τόσες όμορφες στιγμές που ζήσαμε μαζί. Τα νωχελικά καλοκαιρινά απογεύματα, που ξυπνούσαμε από τη μυρωδιά των λιχουδιών που μας ετοίμαζες. Τα βράδια που έπαιζες μπιρίμπα με τις αδερφές σου και εμείς παίζαμε θέατρο για να σας διασκεδάσουμε. Τις συζητήσεις που κάναμε, όταν άρχισα πια να μεγαλώνω και να μελετώ την ιστορία, για τον ξεριζωμό από τις πατρίδες των προγόνων μας. Είναι πραγματικά ευλογία, για όσο κρατάει αυτή η ζωή, να συνοδεύεσαι από ανθρώπους που την κάνουν με τον τρόπο τους όσο μπορούν πιο όμορφη. Και συ ήσουν ένας τέτοιος άνθρωπος. Και εγώ θα προσπαθώ πάντα να σου μοιάζω σε αυτό. Ήταν προνόμιο να είμαι ο εγγονός σου.