Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΤΙΒΟΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ (Φ. 1839)

 

* γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη

          

Ό Πολιτικός στίβος φίλε αναγνώστη, δεν είναι με ροδοπέταλα στρωμένος, κακά τα ψέματα.

Αντίθετα, είναι σκληρός .Οί αγωνιζόμενοι κάνουν την διαφορά. Υπάρχουν δηλαδή και καλοί και άξιοι αλλά και κακοί Πολιτικοί. Ένα είναι σίγουρο. Ή ποιότητα, η στόφα των τωρινών, είναι εντελώς διαφορετική από αυτή των περασμένων χρόνων, τότε που η Ελλάδα μας, περνώντας, μέσα από θύελλες και καταιγίδες, αγωνιζόταν να σταθεί στα πόδια της, φτωχή και ρακέντητη. Αναπόφευκτες οι συγκρίσεις μεταξύ τους. Ορισμένοι από τους νύν διεκδικούν υψηλούς ρόλους, στη Πολιτική σκηνή, και όχι μόνο δεν είναι θετικά πρότυπα ως οφείλουν, αλλά αντίθετα, είναι τόσο ακατάλληλοι που μας θυμώνει η σκέψη και μόνο, πως τέτοιοι άνθρωποι, είναι προβεβλημένοι από τα Κομματικά κέντρα αποφάσεων, για διαφόρους λόγους, όπως για παράδειγμα γιατί είναι αναγνωρίσιμοι, με ό,τι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται. Τά πρόσφατα παραδείγματα, με τους απεσταλμένους στο Κοινοβούλιο, που ντρόπιασαν την Πατρίδα μας, κατά πως δείχνουν τα πράγματα, έτσι που όταν υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά, κατά πως μας λέει η Ελληνική λαϊκή σοφία, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.

 -Οι ΠΑΛΙΟΙ Πολιτικοί, έμπαιναν στον στίβο αγωνίζονταν με πάθος με υπέρτατο σκοπό  να βοηθήσουν κατά δύναμιν τη Πατρίδα τους. Οι τρόποι που αντιμετώπιζαν τα προβλήματα, με τα όποια λάθη, κατά τις δύσκολες στιγμές της νεότερης Ελλάδας  ήταν η σκληρή δουλειά και αυταπάρνηση, ο σεμνός και λιτός τρόπος ζωής, και το ξόδεμα όχι μόνο των ψυχικών και πνευματικών δυνάμεών τους, αλλά και της περιουσίας τους, έτσι που αποδεδειγμένα οι περισσότεροι έμπαιναν πλούσιοι και έφευγαν φτωχοί, με μοναδικό κέρδος τη τιμή και τον σεβασμό που εισέπρατταν από τον λαό. Έμείς οι μεγαλύτεροι τους προλάβαμε, αλλά και οι νεότεροι έχουν ακουστά, για τον σεβασμό και εισέπρατταν εκείνοι οι Βουλευτές, σε σύγκριση με τη τωρινή απαξία. που δεν συνέβη από τη μιά στιγμή στην άλλη.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ που άφησαν οι Πολιτικοί του χθές, οι εξαιρέσεις ,πάντα υπήρχαν, ήταν διδαχή, για τους τωρινούς  Για το τι σημαίνει γνήσιος αγωνιστής, στον στίβο της Πολιτικής, σχετικά με το τι πρέπει να είναι στη πράξη ο βίος και η πολιτεία, ενός δημοκρατικά εκλεγμένου Πολιτικού, έστω και με ατελές πολιτικό σύστημα, όπως αυτό που υπάρχει, πού για να λέμε τα σύκα  σύκα και τη σκάφη σκάφη, δεν λειτουργούν θεσμικά, και υτή η αταξία έχει φέρει την Πατρίδα μας, σε αυτό το σημείο Ευνοεί τα Κόμματα, κυρίως, και όχι το εκλογικό σώμα, τον Λαό, που υποχρεώνεται να ρίξει τη ψήφο του, στον εκλεκτό του κόμματος με αμφιλεγόμενα κριτήρια, και όχι στον δικό του, που είναι δική του ευθύνη, να διαλέξει τον καλύτερο, φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση, από τη μια για την ικανότητα, το ήθος, την εντιμότητα, ώστε να τον εμπιστευθεί σαν πληρεξούσιό του  προς μίμηση. Με την εν γένει συμπεριφορά τους, έκαναν σαφές, ότι για να είναι άξιος πληρεξούσιος

 του Λαού, ο Πολιτικός,  πρέπει να έχει αρετές, σταθερές αρχές, και αξίες, να υπηρετεί σεμνά τον τόπο του, να μη αυτοπροβάλλεται χρησιμοποιώντας διαφόρους αθέμιτους τρόπους, που δυστυχώς το φαινόμενο αυτό σήμερα είναι εκτός ορίων ,και όρων, και να  μη διανοείται να πλουτίσει κατά τη διάρκεια της πολιτικής του θητείας. 

ΕΜΕΙΣ οι Κορίνθιοι έχουμε απτά παραδείγματα Πολιτικών του χθές, που ξόδεψαν το βιός τους, και όταν έφυγαν από τη Πολιτική,  ζούσαν λιτά ,σχεδόν φτωχικά αυτοί οι πρώην άρχοντες σε μικρά διαμερίσματα. Παπαληγούρας, Παπακωνσταντίνου, Αδαμόπουλος Ρέντης, αξίζει να μνημονεύσουμε τους καλούς αυτούς Έλληνες. Καί είναι η αλήθεια, όσο και αν φαίνεται σαν υπερβολή φίλε αναγνώστη. Σήμερα  θεατρινιζόμαστε δωρεάν καθημερινά, και εν όψει εκλογών, βλέποντας να καταγγέλλονται τόσο από τη μιά όσο και ,από την αντίπερα όχθη, υψηλά ιστάμενα μέλη του Ελληνικού Πολιτικού τοπίου για  βίλες, και πάει λέγοντας, με ένα για τους τύπους <πόθεν έσχες> Καί αναρωτιόμαστε, καθώς παρακολουθούμε ,τις σκηνές απείρου κάλλους, στο θέατρο του παραλόγου, έτσι που τους βλέπουμε συγχρόνως, να ξυφουλκούν, κατά της διαπλοκής και της διαφθοράς,  Που πήγε, τί έγινε η Ελληνική ψυχή και σκέψη, στους τωρινούς καιρούς, που μιλούσε για την Δικαιοσύνη κι την Αιδώ? Πρέπει όμως να πούμε πως και σήμερα  υπάρχουν έντιμοι,και άξιοι Πολιτικοί, και θα ήταν μεγάλο λάθος να ισοπεδώνουμε τα πάντα. 

ΑΥΤΗ τη χρονική στιγμή, όχι μόνο ή Πατρίδα μας, αλλά όλη η ανθρωπότητα δοκιμάζεται ,από παρακμιακά φαινόμενα. Όλες οι Κυβερνήσεις πειραματίζονται Παγκοσμίως. Αλλά τη φταίνε οι λαοί, που γίνονται είναι αντικείμενα πειραμάτων, σε χέρια, άλλοτε καλών, και άλλοτε κακών Πολιτικών? 1ος αιώνας. Καινούγια μοιρασιά του Κόσμου. Άλλα ήθη, άλλες συνήθειες άλλο λεξιλόγιο, άλλες ιδέες, ανατροπές έκ βάθρων Πόλεμοι, ξεριζωμός ,πισωγύρισμα στην βαρβαρότητα. Ή Πατρίδα μας περνάει δύσκολα, και για έναν ακόμα λόγο. Δέν υπάρχει ομόνοια, μεταξύ των Πολιτικών Κομμάτων, γίνεται το έλα να δείς, και ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται έτσι που δεν συμφωνούν ούτε στα Εθνικά θέματα. Καί βέβαια έχουμε Δημοκρατία! Διακόσια χρόνια πέρασαν, και ακόμα ισχύει αυτό που καθορίζει τους Έλληνες. Ή διχόνοια και όχι μόνο έτσι που ο καθένας που ανεβαίνει στην εξουσία καταργεί τον προηγούμενο, αφού του ψάλλει τα εξ αμάξης. Μέ αποτέλεσμα, η διαφθορά, η έλλειψη παιδείας, η διαστρέβλωση της αλήθειας, οι παρεμβάσεις, οι προσπάθειες υποβιβασμού του πολιτικού αντιπάλου, και πάει λέγοντας, καλά κρατούν. 

 

* Η κα Παυλίνα Μπεχράκη

είναι εικαστικός - συγγραφέας

από την Κόρινθο