ΜΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ : Ο προβληματισμός βρήκε τη λύση του...

Έρχονται στιγμές κατά τη διάρκεια της εφαρμογής των όρων του Μνημονίου, τον τελευταίο χρόνο, που η οργή και η αγανάκτηση κατά της δικομματικής Κυβέρνησης και του Αλέξη Τσίπρα περισσεύει. Θεωρώ ότι είναι αδιανόητο να πρόσκειμαι ακόμη σε μία Εξουσία, που ξεκίνησε αντιμνημονιακή και κατέληξε να συζητά με τους μήνες ποία οικονομικά μέτρα θα πάρει, προκειμένου να βγει η χώρα από την κρίση. Όταν ανέλαβε την εξουσία για πρώτη και δεύτερη φορά όλα έδειχναν ότι είμαστε έτοιμοι να αποχαιρετήσουμε την Τρόϊκα. Η Κυνβέρνηση όμως είπε ψέματα στον Ελληνικό Λαό και συνέχιζε να διαβουλεύεται
Η απέχθεια για το γενικό ξεπούλημα της χώρας και η απώλεια της Εθνικής μας Κυριαρχίας με οδηγούσαν σε σκέψεις εγκατάλειψης κάθε προσπάθειας. Απηύθυνα όμως το βλέμμα γύρο μου και ο προβληματισμός της καθημερινής προπαγάνδας, την οποία έχω σπουδάσει, μου προκαλούσε επιθετική οργή. Το βλέμμα μου σε άλλους κομματικούς μηχανισμούς δεν έβρισκε το κόμμα που εμπνέει εμπιστοσύνη, πως έχει τα εχέγγυα μίας κάποιας Εθνικής Πατριωτικής σιγουριάς. Οι κομματικοί ηγέτες, που βρίσκονται στο τιμόνι Κοινοβουλευτικών κομμάτων δεν δίνουν την εντύπωση πως αγωνίζονται για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Παντού και σε όλους αποπνέει η αίσθηση ότι οι πάντες αποτελούν την ίδια όψη του ιδίου νομίσματος.
Η αποχή και η ψήφος διαμαρτυρίας δεν αποτελούσε ίδιον της ψυχοσύνθεσης, που με διακατέχει. Έστω και με μία ψήφο, επιθυμούσα να είμαι παρών στη διαμόρφωση της Κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, μπας και κάτι καλύτερο βγάλει η Κάλπη. Και εκεί που έκανα αυτές της σκέψεις φυγής, ήλθαν γεγονότα, που ανέτρεψαν τις τελικές αποφάσεις. Η επανεκτίμηση της πολιτικής κατάστασης και η ρευστότητα, που επικρατεί, επιβάλλουν, είπα, επαναπροσέγγιση στους άμεσους προβληματισμούς.
Ακούμε οι πολίτες τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Κυριάκο Μητσοτάκη, να αναμασάει την ίδια καραμέλα, απευθυνόμενος προς την Κυβέρνηση, λέγοντας ότι δεν διαπραγματεύεται με την Τρόϊκα και δεν θα ψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών, προφανώς διότι βλέπει από άλλη οπτική γωνία το θέμα του Μακεδονικού Προβλήματος. Όπως κατήγγειλε τότε επισήμως ότι επί ένα εξάμηνο συνομιλιών, ανταλλαγής απόψεων για να εκταμιευτεί η δόση, κόστισε στην Ελλάδα δεκάδες δις. Ευρώ, το ίδιο κάνει και τώρα, που ήλθε η ώρα να ψηφισθεί η επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών. Αυτά εκτιμούμε και κάνουμε υπομονή με γνώμονα «προ δυό κακών το μη χείρον βέλτιστο!» .Οι διαδικασίες για την απόκτηση ψήφου εμπιστοσύνης με μηδίσαντες βουλευτές προκαλεί εμετική αλλεργία. Δεν είναι μόνο θέμα ξεδιάντροπης Αποστασίας, αλλά πρωτίστως Εθνικής προδοσίας, που πρέπει να διερευνηθεί η μελλοντική τιμωρία της πολιτικής αλητείας…

 Ο «Κορίνθιος»

Σ.Σ. Ζητάω την κατανόηση των αναγνωστών για το προσωπικό ύφος του άρθρου, αλλά έτσι μου ήλθε…