ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ : Εκλογές Ευρωπαϊκού Τύπου

Του Ναπολέωντος Λίναρδατου*

Στο δελτίο του Σκάι ακούσαμε ότι ο υποψήφιος υπουργός Οικονομικών των αντισυστημικών κομμάτων στην Ιταλία, ο Πάολο Σαβόνα, είναι η ιταλική έκδο­ση του Γιάνη Βαρουφάκη. Ο Πάολο Σα­βόνα, εκτός από καθηγητής πανεπιστη­μίου, είναι πρώην υπουρ­γός, πρώην ανώτερο στέ­λεχος της Κεντρικής Τρά­πεζας, πρώην πρόεδρος του ιταλικού Συνδέσμου Βιομηχάνων και πρώην δι­ευθυντής επενδυτικού ορ­γανισμού στο Λονδίνο. Α­πό τα παραπάνω είναι κά­πως λίγο δύσκολο να τον εντάξεις στον κύκλο μπα­ρουφολογίας Βαρουφάκη. 
Ομως, για τα ΜΜΕ όλοι όσοι ασκούν κριτική στο ευρώ και στην ευρωκρατία ανήκουν στο ίδιο στρατό­πεδο, ανεξάρτητα από το σκεπτικό και την ιδεολογική προέλευ­ση των επιχειρημάτων τους. Είναι η με­τάσταση της συριζαϊκής λογικής και τα­κτικής που κρίνει πως ό,τι βρίσκεται στα δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια απόχρωση της άκρας Δεξιάς. Η κριτική στην ευρωκρατί­α είναι αποδεκτή μόνο σε επίπεδο τακτι­κής ή από τη σκοπιά τού «δεν προχωρού­με αρκετά γρήγορα προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση». Οτιδήποτε άλλο είναι μια έκφραση παραλογισμού και, επομένως, το τσουβάλιασμα των αντιφρονούντων είναι η λογική κατάληξη της πεφωτισμέ­νης δημοσιογραφικής τάξης. 
Οι Ιταλοί τώρα, όπως οι Βρετανοί, οι Γάλλοι, οι Δανοί, οι Ιρλανδοί και οι Ελ­ληνες παλαιότερα, έκαναν το λάθος να πιστέψουν ότι η ψήφος σε εκλογές θα μπορούσε να αλλάξει τις πολιτικές που εφαρμόζονται. Αυτή είναι μια απαρχαι­ωμένη άποψη, που δεν συνάδει με τα σύγχρονα ευρωπαϊκά ιδεώδη. Αν μη τι άλλο, το πρώτο και βασικό πλεονέκτη­μα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης είναι η δυνατότητα της πολιτικής τάξης να παίρνει τις επιθυμητές αποφάσεις χωρίς την αναγκαιότητα δημοκρατικής νομιμο­ποίησης. Για να χρησιμοποιήσουμε την προσφιλή φράση του Ευάγγελου Βενι­ζέλου, στο τέλος τα κόμματα συντάσ­σονται στην «εθνική στρα­τηγική», που βασικά ορίζε­ται από τις Βρυξέλλες. Πα­ρεμπιπτόντως, βασικό α­ποτέλεσμα αυτής της «ε­θνικής» στρατηγικής είναι η κατάργηση της δυνατό­τητας εθνικής στρατηγικής και επιλογής. 
Το βιοτικό επίπεδο των Ιταλών έχει «κολλήσει» στο έτος 1995. Λαμβάνο­ντας υπόψη το χρέος της Ιταλίας και μερικά άλλα οικονομικά δεδομένα, δεν είναι τόσο δύσκολο να δει κανείς ότι η ιταλική οικο­νομία βρίσκεται σε μια κατάσταση στασι­μοχρεοκοπίας. 
Οι Βρυξέλλες, φυσικά, δεν έχουν κα­μία λύση για το συγκεκριμένο θέμα. Οι Βρυξέλλες όμως έχουν πρόβλημα με τρία θέματα που οι εκλογές ανέδειξαν: με την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, την υψηλή φορολογία και τη λαθρομε­τανάστευση. Τα τρία αυτά θέματα είναι βασικές προτεραιότητες της ευρωκρα­τίας και ταυτόχρονα ανάθεμα για τα έ­θνη της Ευρώπης. Υπάρχει μια διαρκής σύγκρουση μεταξύ κυβερνώντων και κυ­βερνωμένων, με τους δεύτερους να μη δείχνουν να θέλουν να συμβιβαστούν στον ρόλο του πειθήνιου υπηκόου. Ισως σε καιρούς ευημερίας η τυφλή υπακοή να ήταν εφικτή, αλλά ποιος θέλει να εί­ναι υποτακτικός σε μια ευρωκρατία της μιζέριας ;

* Ο Ναπολέων Λιναρδάτος, γεννήθη­κε και μεγάλωσε στα Βαλσαμάτα/Φρα­γκάτα Κεφαλλονιάς. Zεί και εργάζεται στη Νέα Υόρκη.