11 Φεβρουαρίου 2018: Κυριακή της Απόκρεω (Ματθ. κε΄31-46)

11 Φεβρουαρίου 2018: Κυριακή της Απόκρεω (Ματθ. κε΄31-46)

Η ΠΙΟ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΗ ΚΡΙΣΗ
Συχνά λέγεται ότι ό Χριστιανισμός είναι ή θρησκεία της άγάπης. Ή διδασκαλία όμως τοϋ Χριστού δεν έχει καμία σχέση μέ μιά αόριστη άγαπολογία. Στό σημερινό Ευαγγέλιο τής Κρίσεως, ό Χριστός μιλάει πολύ συγκεκριμένα γιά τό ποιός είναι ό σκοπός τής άγάπης καί πώς Έκείνος εννοεί την αγάπη.
Ό σκοπός τής άγάπης
Γιά τόν Χριστό ή άσκηση τής άγάπης δέν έχει άπλώς σκοπό τήν κοινωνική δικαιοσύνη ή τήν οργάνωση φιλανθρωπικών προγραμμάτων. Δέν περιορίζεται στή μείωση τής πείνας, τής φτώχειας, τοΰ πόνου ή τής μοναξιάς τών ανθρώπων.
Σκοπός τής άγάπης είναι νά κάνει ό άνθρωπος τόπο νά έρθει ό Χριστός νά ενθρονιστεί στην καρδιά του. Ή άσκηση τής άγάπης έχει σκοπό νά μάς κάνει μετόχους τής Βασιλείας τοϋ ένός αληθινού θεού- ένός θεού πολύ συγκεκριμένου, ό Όποϊος -όντας ή πηγή τής άληθινής άγάπης- προσέλαβε ανθρώπινη σάρκα καί μπήκε στην ανθρώπινη ιστορία, γιά νά μάς χαρίσει, μέ τόν Σταυρό, τήν Ανάσταση καί τήν Ανάληψη του, τήν «άπό καταβολής κόσμου» γιά έμάς ετοιμασμένη Βασιλεία του. Πρόκειται γιά μετοχή σέ μιά Βασιλεία πού αρχίζει έδώ καί τώρα μέ τήν ενσωμάτωση μας στην Εκκλησία του, καί πού δέν χαρακτηρίζεται άπλώς άπό τήν απουσία «πόνου, λύπης καί στεναγμού», άλλα βιώνεται ώς «απέραντη ηδονή αυτών πού βλέπουν ακατάπαυστα τό άρρητο κάλλος τοϋ Προσώπου του».
Αυτή τήν απερίγραπτη δόξα καί χαρά θά τή στερηθούν όχι μόνο οι δολοφόνοι, οι πόρνοι, οι ψεΰτες καί γενικά όσοι αδίκησαν κάποιον, άλλα καί εκείνοι πού αμέλησαν νά καλλιεργήσουν τή θεοποιό αγάπη, λέει ό Μέγας Βασίλειος. Μιά τέτοια αμέλεια είναι αρκετή γιά νά κατατάξει τόν άνθρωπο στά «ερίφια» καί νά τόν πετάξει στό «εξώτερο σκότος», μακριά άπό τό φώς τής άγάπης τοϋ θεοϋ. Έπομένως δέν βάζει ό θεός κανέναν στην κόλαση, άλλα ό άνθρωπος πάει άπό μόνος του, όταν -λόγω τής άρνησής του νά αγαπήσει τόν συνάνθρωπο του- άρνεΐται τελικά τόν θεό καί ανοίγει πόρτα στόν μισάνθρω-ο διάβολο.
Ό τρόπος άγάπης
Εξίσου πολύ συγκεκριμένα μιλάει ό Χριστός γιά τό πώς έννοεϊ τήν αγάπη. Ξαφνιάζει ακόμα κι αύτούς πού μπαίνουν στή Βασιλεία του, όταν λέει ότι θά ήθελε νά βλέπουν στά πρόσωπα αύτών, στούς όποίους προσφέρουν τήν αγάπη τους, Αυτόν τόν Ίδιο. Ή συγκλονιστική αύτή ταύτιση τοϋ θεανθρώπου Χριστοϋ μέ τόν πεινασμένο, τόν διψασμένο, τόν γυμνό, τόν άρρωστο, τόν φυλακισμένο καί γενικά κάθε άναγκεμένο άνθρωπο, δίνει στήν έκ μέρους μας άσκηση τής άγάπης σωτήριες καί αίώνιες διασχάσεις, καί φυσικά τή διακρίνει άπό κάθε άλλη εγκόσμια φιλανθρωπία ή άλτρουισμό.
Μάλιστα, δίνει αξία ό Χριστός καί στήν έλάχιστη καί πιό άδάπανη προσφορά άγάπης, όπως εΐναι ή απλή επίσκεψη σέ άρρωστο ή φυλακισμένο. Κοίτα, λέει ό άγιος Ιωάννη; ό Χρυσόστομος, πόσο ελαφρά εϊναι αυτά πού ζητάει: Δέν είπε ήρθατε καί μέ βγάλατε άπό τή φυλακή ούτε είπε ήμουν άρρωστος καί μέ κάνατε καλά·άλλα άπλώς ήρθατε καί μέ επισκεφθήκατε. Δυστυχώς όμως, καί αυτά τά ελαφρά, συχνά ή ραθυμία καί ό εγωκεντρισμό; μας τά κάνουν βαριά καί ασήκωτα. Καί προσπαθούμε νά βολευτούμε μόνο μέ φλυαρίες περί αγάπη; καί προσφορά;.
Αγάπη «έδώ καί τώρα»
Μιά φωτεινή μορφή τής σύγχρονης Ρουμανικής Εκκλησίας, ό πρώην έβραϊος αντικαθεστωτικός καί μετέπειτα μοναχός Νικόλαος Στάικχαρντ, γράφει πώς στή φυλακή ανακάλυψε τήν αληθινή έν Χριστώ αγάπη: «Είναι εύκολο νά θέλεις γενικά τό καλό τής άνθρωπότητας καί νά μιλάς γιά τό δίκαιο τής έργατικής τάξης. Τό δύσκολο είναι νά μεταφέρει τόν παράλυτο συγκροτούμενο σου στην τουαλέτα τής φυλακής, νά δώσεις στον ιδιότροπο άρρωστο φυλακισμένο αυτό πού θά σοϋ ζητήσει, νά ύπομείνεις τό ροχαλητό τοϋ διπλανού σου χωρίς νά τόν ξυπνήσεις ή νά άκοϋς υπομονετικά τόν ανυπόφορο πού δεν σταματάει νά διηγείται τίς δυστυχίες του. Αυτόν τόν διπλανό μας πρέπει νά βοηθήσουμε, αυτόν πού έκτός άπό πληγές είναι γεμάτος ϊσως αύθάδεια καί άπαιτήσεις, αυτόν πού τό καλό πού τοϋ κάνουμε δέν αποκλείεται νά τό δει μέ καχυποψία ή ειρωνεία, αν δέν μάς βρίσει κι άπό πάνω. Δέν πρέπει λοιπόν νά περιοριζόμαστε σέ κούφιες άγαπολογίες. Πρέπει νά παρηγορήσουμε τόν Χριστό, στό πρόσωπο τοϋ διπλανού μας, στό πρόσωπο αύτοϋ πού περιμένει έδώ καί τώρα νά τόν συμπονέσουμε».θά μπορούσαμε, λοιπόν, νά διορθώσουμε τή φράση «ό Χριστιανισμός είναι ή θρησκεία τής άγάπης» μέ τά λόγια: «Ή μοναδική πηγή τής άληθινής άγάπης, ό Χριστός, ανύψωσε τήν άσκηση τής άγάπης σέ βασικό κλειδί τής αίώνιας Βασιλείας του».
Άρχιμ. Β.Λ.