Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΩΣ ΤΕΧΝΗ, ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ Φ.1784
Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη
«Άς γίνει φως! Δώσε φως και ο Λαός θα βρει τον δρόμο του» [ ΔΑΝΤΗΣ ]
«Ό Δημοσιογράφος πρέπει να δίνει μόνο έγκυρες και ακριβείς πληροφορίες».
[ ΙΩΣΗΦ ΠΟΥΛΙΤΖΕΡ ]
[ ΙΩΣΗΦ ΠΟΥΛΙΤΖΕΡ ]
«Ό Δημοσιογράφος πρέπει να λέει πάντα την αλήθεια, να είναι σαφής και να αποφεύγει τη ριπαρότητα και τους υπαινιγμούς.» [ ΑΝΤΟΛΦ ΌΞ ]
Ό Δημοσιογράφος πρέπει να αποφεύγει τη ρυπαρότητα της Κομματικής Πολιτικής και να εκφράζει ελεύθερα και σαφώς τα πάντα, που να αφορούν τον δημόσιο βίο.
[ΤΖΕΪΜΣ ΜΠΕΝΕΤ] ΓΚΟΡΝΤΟΝ
Οι Αρχαίοι Πρόγονοί μας πίστευαν, λειτουργώντας σε Πόλεις-Κράτη, πως, για να ευτυχήσουν και να διατηρήσουν την ελευθερία τους, ο Λαός πρέπει να συνέρχεται σε ένα δημόσιο χώρο (Εκκλησία του Δήμου), για να ακούνε όλοι οι πολίτες, πλούσιοι και φτωχοί, τι έχουν να τους πουν οι ηγέτες τους, να συζητούν μαζί τους και να τους ελέγχουν. Σήμερα ο Τύπος, έντυπος, τηλεοπτικός, ηλεκτρονικός-διαδικτυακός είναι η παγκόσμια, δημόσια πλατεία, όπου συγκεντρώνονται εκατομμύρια άνθρωποι και συζητούν τα πάντα, που τους αφορούν.
-Παλιότερα,η διάδοση της πληροφορίας γινόταν με απλό τρόπο. Στη συνέχεια, με την εφεύρεση της Τυπογραφίας, από τον Γουτεμβέργιο και πριν γεννηθούν και γιγαντωθούν τα δημοσιογραφικά συγκροτήματα του Παγκόσμιου Τύπου, με τη τεράστια δύναμη, που όριζαν και ορίζουν τον κόσμο μας, ο δημοσιογράφος φορούσε την πατροπαράδοτη ποδιά του, που ήταν γιομάτη μουτζούρα από τα στοιχεία, και μπορούσε να εκφράζεται ελεύθερα, να δημοσιεύει αδέσμευτος τη πραγματικότητα με ό,τι αυτό σημαίνει. Στη συνέχεια, όμως, όπως προείπαμε, η Δημοσιογραφία έγινε παντοδύναμη, έτσι που περπάτησε και περπατάει σε μεγάλους δρόμους, όπου δημοσιογραφικά συγκροτήματα, ανήκουν σε παντοδύναμους ,που ασκούν εξουσία, και έχει ονομαστεί «Τέταρτη Εξουσία», αλλά μάλλον «η Πρώτη» είναι ......
-Η Δημοσιογραφία από τότε μέχρι τις μέρες μας δεν είναι πλέον μονοδιάστατη. Αποτελείται από δύο μέρη:
«Το έντιμο» και το «ανέντιμο», σε απόλυτο διαχωρισμό μεταξύ «προβάτων και εριφίων».
Η έντιμη Δημοσιογραφία και βέβαια είναι διαχρονικά παρούσα στο Οικουμενικό Τοπίο και οι πανταχού σκεπτόμενοι πολίτες, με κριτική σκέψη, και την διακρίνουν και τη ξεχωρίζουν, και, τη σέβονται και την εκτιμούν κατά πως της πρέπει. Ας μιλήσουμε αρχικά για αυτή την Θαυμαστή εντιμότατη Κυρία.
Η Έντιμη Δημοσιογραφία, φίλε αναγνώστη, είναι ύψιστη Τέχνη του Λόγου, αλλά όχι μόνο. Είναι Δημιούργημα, Επιστήμη, και Επάγγελμα.
Η Δημοσιογραφία, με το κοσμητικό «έντιμη» είναι μια ευγενής Τέχνη, με ευγενείς σκοπούς, τόσο για τη δημόσια, όσο και για τη ιδιωτική ζωή των πολιτών, και οι αξίες αυτής, της ανθρώπινης υψηλής διαδικασίας, είναι διαχρονικές! [Ρόλος, διδαχή, μύηση, αλήθεια στη πληροφόρηση, μυστικά και μυστήριο.} Δυστυχώς, στους χαλεπούς καιρούς μας, περνάει παντού, λόγω της παγκοσμιοποίησης, περίοδο αμφισβήτησης, που σίγουρα δεν της αξίζει. Το βλέπουμε να συμβαίνει άκριτα και εδώ στη δική μας Πατρίδα, δικαιολογημέναήαδικαιολόγητα.Μπαίνει στα σπίτια μας καθημερινά, άλλοτε καλοδεχούμενη, και άλλοτε ανεπιθύμητη. Κάποιες φορές σαν αγαπημένη φίλη, που εκτιμούμε βαθιά και μας αρέσει να μας συντροφεύει, να μας πληροφορεί, να μας διδάσκει. Μπαίνει στα σπίτια μας και πλημμυρίζουν φως, και άλλοτε, κλείνουμε πόρτες και παράθυρα, για να μη τρυπώσει, έτσι που αμφιβάλλουμε και αναρωτιόμαστε, ειδικά αυτά τα τελευταία χρόνια, που περάσαμε πολύ δύσκολα, αν επιτελεί τον προορισμό της, μιας και δεν είμαστε σίγουροι για κανέναν και για τίποτα. Κι όμως είναι τόσο σπουδαία σαν Τέχνη-Επιστήμη, αλλά και ως επάγγελμα-λειτούργημα. Ένα επάγγελμα τόσο σπουδαίο για την ευημερία της κοινωνίας των πολιτών, όσο κανένα άλλο, που βρίσκεται μέσα στη δυνατότητα του ανθρώπου. Η αποστολή για παράδειγμα του Δικηγόρου συνίσταται στην εξασφάλιση της ισότητας και της Δικαιοσύνης μεταξύ των ανθρώπων. Του Ιερέα, για τη καθοδήγηση της ψυχής του και του Γιατρού για τη θεραπεία του σώματός του. Ό ρόλος όμως του Δημοσιογράφου της έντιμης Δημοσιογραφίας είναι να διατηρεί την ισότητα και την ισορροπία στων πολιτών τη ζωή, ασκώντας κριτική στην πολιτική διακυβέρνηση της χώρας του, αλλά και πληροφορώντας τους πολίτες για ό,τι συμβαίνει γύρω τους και μακριά τους, εντός και εκτός των τειχών.
-Σήμερα, βέβαια, του προσφέρονται σχεδόν όλα από τα πρακτορεία ειδήσεων, κυρίως, εκτός από αυτές τις πληροφορίες που τις συλλέγει από το άμεσο περιβάλλον. Καλείται, όμως, σε κάθε περίπτωση, να τις διασταυρώσει, να τις αξιολογήσει και να τις προβάλει αποφεύγοντας εντυπωσιακούς-παραπλανητικούς τίτλους και φρασεολογία, που χαμηλώνει το επίπεδό του, την ποιότητα, αλλά και την ορθή ερμηνεία της είδησης.
Είναι, δηλαδή, το επάγγελμα του έντιμου Δημοσιογράφου, μια ευγενής, αλλά πολύ σκληρή δουλειά, με μεγάλες απαιτήσεις. [Μόρφωση, εξυπνάδα, ηθική, εντιμότητα και ηθική τόλμη. Ο μόνος οδηγός του, πρέπει να είναι το υγιές, πρακτικό, κοινό μυαλό, που να εμπνέει την εργασία, τη ζωή και τη ψυχή των ανθρώπων. Να είναι ο λόγος του κρυστάλλινος, αληθινός, γνήσιος. Να μην υποστηρίζει κανένα πολιτικό κόμμα, ή οποιαδήποτε ομάδα συμφερόντων. Να είναι τολμηρός, θαρραλέος αγωνιστής, στη ψυχή και το πνεύμα. Να αποφεύγει τη ρυπαρότητα των πολιτικών κομμάτων, να εκφράζει απλά, κανανοητά την αλήθεια της είδησης, να εκφράζει ελεύθερα τη γνώμη του, να σχολιάζει, λέγοντάς τη και να την υποστηρίζει με επιχειρήματα, για δημόσια και ιδιωτικά ζητήματα, και για όποιο δημόσιο πρόσωπο. Και βέβαια στο είδος αυτό της έντιμης Δημοσιογραφίας υπάρχει και το οικονομικό όφελος, γιατί μπορεί ο έντιμος Δημοσιογράφος να φθάσει ψηλά στην ιεραρχία, με το ταλέντο του τη σκληρή δουλειά, την αναγνώριση κυρίως, αλλά και την αναγνωρισημότητα που τον κάνει περιζήτητο.Το κυριότερο, όμως, είναι ότι ζει και εισπράττει ηθική ικανοποίηση, αισθάνεται ότι επιτελεί τον προορισμό του, αναγνωρίζεται η αξία του από τους συναδέλφους του, τους εργοδότες του, τους πολίτες, που τον εμπιστεύονται.
Είναι ένας σκληρά εργαζόμενος, αλλά ευτυχισμένος άνθρωπος, γιατί όπως πολύ καλά ξέρουμε, τα πνευματικά συναισθήματα είναι υπέροχα και δεν συγκρίνονται σε ωραιότητα και ποιότητα με όλα τα χρήματα του κόσμου, για έναν άνθρωπο, σε οποιονδήποτε χώρο ζει εργαζόμενος, πόσο μάλλον για έναν Δημοσιογράφο του είδους της έντιμης Δημοσιογραφίας.
-Όμως, όπως προείπαμε, υπάρχει και το άλλο είδος, η ανέντιμη που ήλθε η στιγμή, σε αυτό ακριβώς το σημείο να κάνουμε και το δικό της πορτρέτο, με χρώματα όμως σκοτεινά, γκρίζα και μαύρα, με πενάκι, αλλά και το πορτρέτο του πρόθυμου υπηρέτη της, κατ’όνομα «δημοσιογράφου».
Ή κατ όνομα «δημοσιογραφία» δεν διαφέρει από οποιανδήποτε μορφή «πορνείας», έτσι που οι χώροι που ανθεί, προσελκύουν «πελάτες», ευκολόπιστους χειροκροτητές, {κοινό-κενό} που αποδέχονται, όλα τα θέματα που προβάλονται, ύποπτου περιεχομένου. [Διεστραυλώσεις, εκβιασμοί, απάτες, ψέματα, δολοπλοκίες, συκοφαντίες και πάει λέγοντας. Ακόμα και οι οι πιο έγκυρες πληροφορίες αλλάζουν, τεμαχισμένες, κατά το δοκούν, για χάρη πάντοτε του χρήματος, που είναι συνήθως μαύρο και άραχνο, παράνομο και βρώμικο, το οποίο καταβάλλεται πάντα τις μετρητοίς.....Κύριοι χώροι που ανθεί ,{εντυπωσιακοί τίτλοι-πρωτοσέλιδα, προαγγελίες, δημιουργία φόβου, μίσους, ανασφάλειας, φθόνου και όλων των κακών}.
Είναι πολύ επικίνδυνοι τόποι, για τη κοινωνία των πολιτών, έτσι που παράγονται στα εργαστήρια της ανέντιμης αυτής, που έχει το θράσος , όπως προείπαμε, να χρησιμοποιεί το όνομα «Δημοσιογραφία». Ο υπηρέτης της -«δημοσιογράφος» έχει ιδαίτερου είδους χαρακτηριστικά. [Φιγουρατζής, αυτοδιαφημιζόμενος, με κάθε τρόπο, όπως ακριβώς μια γυναίκα ελευθερίων ηθών. Κερδίζει χρήματα όπως ακριβώς εκείνη.....Έτσι χάνει δια βίου, τον σεβασμό και την εκτίμηση των έντιμων συναδέλφων του, που επιτελούν με συνέχεια και συνέπεια τον προορισμό τους, με ανείπωτο κόπο και κόστος της ίδιας της ψυχικής και σωματικής υγείας, όχι λίγες φορές, και όχι μόνο, διασφαλίζουν την αξιοπρέπειά τους, την εντιμότητά τους και απολαμβάνουν την δικαίωση, που ασκώντας, όμως, αυτό το επάγγελμα-λειτούργημα απολαμβάνουν την απόλυτη δικαίωση.
- Φθάνοντας στον επίλογο, φίλε αναγνώστη αυτής της μικρής γραφής σε σχέση με το εύρος της Σπουδαίας αυτής διαδικασίας, θα πούμε, πως πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, αμερόληπτοι κριτές της, και όχι να ισοπεδώνουμε τα πάντα. Να είμαστε έτοιμοι να τη κατακρίνουμε και με πάθος, όπως το βλέπουμε να γίνεται δυστυχώς πολύ συχνά, ειδικά τον τελευταίο καιρό και εδώ στον τόπο μας.
-Από την άλλη πρέπει να απαιτήσουμε ως Έλληνες, να καθιερωθεί όχι μόνο ένα «τύποις» αξιολογικό σύστημα, αλλά ουσιαστικό στους χώρους που λειτουργεί αυτή η ανθρώπινη διαδικασία, με την υψηλή αποστολή! Η Τέχνη, ο Πολιτισμός, η Παιδεία, η Ελληνική ψυχή και σκέψη, με τις πανανθρώπινες αξίες, να έχουν κυρίαρχη θέση στους έντυπους και ηλεκτρονικούς χώρους και όχι να χωρούν απλά σε λίγες αράδες ή σε ελαχιστότατο τηλεοπτικό χρόνο. Να γίνονται οι χώροι της καλοί αγωγοί παραδειγμάτων προς μίμηση, και όχι ηθελημένα ή αθέλητα, να αναπαράγουν τις κοινωνικές παθογένειες, με ευτελή προϊόντα, με ό,τι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται για την τωρινή και αυριανή Πατρίδα μας. Εμείς οι πολίτες, αναγνώστες, θεατές, πρέπει να γίνουμε τιμωροί, της ανέντιμης Δημοσιογραφίας, να την περιφρονήσουμε, γιατί δεν μας πρέπει.
* Η κα Παυλίνα Μπεχράκη, είναι εικαστικός από την Κόρινθο.
-Παλιότερα,η διάδοση της πληροφορίας γινόταν με απλό τρόπο. Στη συνέχεια, με την εφεύρεση της Τυπογραφίας, από τον Γουτεμβέργιο και πριν γεννηθούν και γιγαντωθούν τα δημοσιογραφικά συγκροτήματα του Παγκόσμιου Τύπου, με τη τεράστια δύναμη, που όριζαν και ορίζουν τον κόσμο μας, ο δημοσιογράφος φορούσε την πατροπαράδοτη ποδιά του, που ήταν γιομάτη μουτζούρα από τα στοιχεία, και μπορούσε να εκφράζεται ελεύθερα, να δημοσιεύει αδέσμευτος τη πραγματικότητα με ό,τι αυτό σημαίνει. Στη συνέχεια, όμως, όπως προείπαμε, η Δημοσιογραφία έγινε παντοδύναμη, έτσι που περπάτησε και περπατάει σε μεγάλους δρόμους, όπου δημοσιογραφικά συγκροτήματα, ανήκουν σε παντοδύναμους ,που ασκούν εξουσία, και έχει ονομαστεί «Τέταρτη Εξουσία», αλλά μάλλον «η Πρώτη» είναι ......
-Η Δημοσιογραφία από τότε μέχρι τις μέρες μας δεν είναι πλέον μονοδιάστατη. Αποτελείται από δύο μέρη:
«Το έντιμο» και το «ανέντιμο», σε απόλυτο διαχωρισμό μεταξύ «προβάτων και εριφίων».
Η έντιμη Δημοσιογραφία και βέβαια είναι διαχρονικά παρούσα στο Οικουμενικό Τοπίο και οι πανταχού σκεπτόμενοι πολίτες, με κριτική σκέψη, και την διακρίνουν και τη ξεχωρίζουν, και, τη σέβονται και την εκτιμούν κατά πως της πρέπει. Ας μιλήσουμε αρχικά για αυτή την Θαυμαστή εντιμότατη Κυρία.
Η Έντιμη Δημοσιογραφία, φίλε αναγνώστη, είναι ύψιστη Τέχνη του Λόγου, αλλά όχι μόνο. Είναι Δημιούργημα, Επιστήμη, και Επάγγελμα.
Η Δημοσιογραφία, με το κοσμητικό «έντιμη» είναι μια ευγενής Τέχνη, με ευγενείς σκοπούς, τόσο για τη δημόσια, όσο και για τη ιδιωτική ζωή των πολιτών, και οι αξίες αυτής, της ανθρώπινης υψηλής διαδικασίας, είναι διαχρονικές! [Ρόλος, διδαχή, μύηση, αλήθεια στη πληροφόρηση, μυστικά και μυστήριο.} Δυστυχώς, στους χαλεπούς καιρούς μας, περνάει παντού, λόγω της παγκοσμιοποίησης, περίοδο αμφισβήτησης, που σίγουρα δεν της αξίζει. Το βλέπουμε να συμβαίνει άκριτα και εδώ στη δική μας Πατρίδα, δικαιολογημέναήαδικαιολόγητα.Μπαίνει στα σπίτια μας καθημερινά, άλλοτε καλοδεχούμενη, και άλλοτε ανεπιθύμητη. Κάποιες φορές σαν αγαπημένη φίλη, που εκτιμούμε βαθιά και μας αρέσει να μας συντροφεύει, να μας πληροφορεί, να μας διδάσκει. Μπαίνει στα σπίτια μας και πλημμυρίζουν φως, και άλλοτε, κλείνουμε πόρτες και παράθυρα, για να μη τρυπώσει, έτσι που αμφιβάλλουμε και αναρωτιόμαστε, ειδικά αυτά τα τελευταία χρόνια, που περάσαμε πολύ δύσκολα, αν επιτελεί τον προορισμό της, μιας και δεν είμαστε σίγουροι για κανέναν και για τίποτα. Κι όμως είναι τόσο σπουδαία σαν Τέχνη-Επιστήμη, αλλά και ως επάγγελμα-λειτούργημα. Ένα επάγγελμα τόσο σπουδαίο για την ευημερία της κοινωνίας των πολιτών, όσο κανένα άλλο, που βρίσκεται μέσα στη δυνατότητα του ανθρώπου. Η αποστολή για παράδειγμα του Δικηγόρου συνίσταται στην εξασφάλιση της ισότητας και της Δικαιοσύνης μεταξύ των ανθρώπων. Του Ιερέα, για τη καθοδήγηση της ψυχής του και του Γιατρού για τη θεραπεία του σώματός του. Ό ρόλος όμως του Δημοσιογράφου της έντιμης Δημοσιογραφίας είναι να διατηρεί την ισότητα και την ισορροπία στων πολιτών τη ζωή, ασκώντας κριτική στην πολιτική διακυβέρνηση της χώρας του, αλλά και πληροφορώντας τους πολίτες για ό,τι συμβαίνει γύρω τους και μακριά τους, εντός και εκτός των τειχών.
-Σήμερα, βέβαια, του προσφέρονται σχεδόν όλα από τα πρακτορεία ειδήσεων, κυρίως, εκτός από αυτές τις πληροφορίες που τις συλλέγει από το άμεσο περιβάλλον. Καλείται, όμως, σε κάθε περίπτωση, να τις διασταυρώσει, να τις αξιολογήσει και να τις προβάλει αποφεύγοντας εντυπωσιακούς-παραπλανητικούς τίτλους και φρασεολογία, που χαμηλώνει το επίπεδό του, την ποιότητα, αλλά και την ορθή ερμηνεία της είδησης.
Είναι, δηλαδή, το επάγγελμα του έντιμου Δημοσιογράφου, μια ευγενής, αλλά πολύ σκληρή δουλειά, με μεγάλες απαιτήσεις. [Μόρφωση, εξυπνάδα, ηθική, εντιμότητα και ηθική τόλμη. Ο μόνος οδηγός του, πρέπει να είναι το υγιές, πρακτικό, κοινό μυαλό, που να εμπνέει την εργασία, τη ζωή και τη ψυχή των ανθρώπων. Να είναι ο λόγος του κρυστάλλινος, αληθινός, γνήσιος. Να μην υποστηρίζει κανένα πολιτικό κόμμα, ή οποιαδήποτε ομάδα συμφερόντων. Να είναι τολμηρός, θαρραλέος αγωνιστής, στη ψυχή και το πνεύμα. Να αποφεύγει τη ρυπαρότητα των πολιτικών κομμάτων, να εκφράζει απλά, κανανοητά την αλήθεια της είδησης, να εκφράζει ελεύθερα τη γνώμη του, να σχολιάζει, λέγοντάς τη και να την υποστηρίζει με επιχειρήματα, για δημόσια και ιδιωτικά ζητήματα, και για όποιο δημόσιο πρόσωπο. Και βέβαια στο είδος αυτό της έντιμης Δημοσιογραφίας υπάρχει και το οικονομικό όφελος, γιατί μπορεί ο έντιμος Δημοσιογράφος να φθάσει ψηλά στην ιεραρχία, με το ταλέντο του τη σκληρή δουλειά, την αναγνώριση κυρίως, αλλά και την αναγνωρισημότητα που τον κάνει περιζήτητο.Το κυριότερο, όμως, είναι ότι ζει και εισπράττει ηθική ικανοποίηση, αισθάνεται ότι επιτελεί τον προορισμό του, αναγνωρίζεται η αξία του από τους συναδέλφους του, τους εργοδότες του, τους πολίτες, που τον εμπιστεύονται.
Είναι ένας σκληρά εργαζόμενος, αλλά ευτυχισμένος άνθρωπος, γιατί όπως πολύ καλά ξέρουμε, τα πνευματικά συναισθήματα είναι υπέροχα και δεν συγκρίνονται σε ωραιότητα και ποιότητα με όλα τα χρήματα του κόσμου, για έναν άνθρωπο, σε οποιονδήποτε χώρο ζει εργαζόμενος, πόσο μάλλον για έναν Δημοσιογράφο του είδους της έντιμης Δημοσιογραφίας.
-Όμως, όπως προείπαμε, υπάρχει και το άλλο είδος, η ανέντιμη που ήλθε η στιγμή, σε αυτό ακριβώς το σημείο να κάνουμε και το δικό της πορτρέτο, με χρώματα όμως σκοτεινά, γκρίζα και μαύρα, με πενάκι, αλλά και το πορτρέτο του πρόθυμου υπηρέτη της, κατ’όνομα «δημοσιογράφου».
Ή κατ όνομα «δημοσιογραφία» δεν διαφέρει από οποιανδήποτε μορφή «πορνείας», έτσι που οι χώροι που ανθεί, προσελκύουν «πελάτες», ευκολόπιστους χειροκροτητές, {κοινό-κενό} που αποδέχονται, όλα τα θέματα που προβάλονται, ύποπτου περιεχομένου. [Διεστραυλώσεις, εκβιασμοί, απάτες, ψέματα, δολοπλοκίες, συκοφαντίες και πάει λέγοντας. Ακόμα και οι οι πιο έγκυρες πληροφορίες αλλάζουν, τεμαχισμένες, κατά το δοκούν, για χάρη πάντοτε του χρήματος, που είναι συνήθως μαύρο και άραχνο, παράνομο και βρώμικο, το οποίο καταβάλλεται πάντα τις μετρητοίς.....Κύριοι χώροι που ανθεί ,{εντυπωσιακοί τίτλοι-πρωτοσέλιδα, προαγγελίες, δημιουργία φόβου, μίσους, ανασφάλειας, φθόνου και όλων των κακών}.
Είναι πολύ επικίνδυνοι τόποι, για τη κοινωνία των πολιτών, έτσι που παράγονται στα εργαστήρια της ανέντιμης αυτής, που έχει το θράσος , όπως προείπαμε, να χρησιμοποιεί το όνομα «Δημοσιογραφία». Ο υπηρέτης της -«δημοσιογράφος» έχει ιδαίτερου είδους χαρακτηριστικά. [Φιγουρατζής, αυτοδιαφημιζόμενος, με κάθε τρόπο, όπως ακριβώς μια γυναίκα ελευθερίων ηθών. Κερδίζει χρήματα όπως ακριβώς εκείνη.....Έτσι χάνει δια βίου, τον σεβασμό και την εκτίμηση των έντιμων συναδέλφων του, που επιτελούν με συνέχεια και συνέπεια τον προορισμό τους, με ανείπωτο κόπο και κόστος της ίδιας της ψυχικής και σωματικής υγείας, όχι λίγες φορές, και όχι μόνο, διασφαλίζουν την αξιοπρέπειά τους, την εντιμότητά τους και απολαμβάνουν την δικαίωση, που ασκώντας, όμως, αυτό το επάγγελμα-λειτούργημα απολαμβάνουν την απόλυτη δικαίωση.
- Φθάνοντας στον επίλογο, φίλε αναγνώστη αυτής της μικρής γραφής σε σχέση με το εύρος της Σπουδαίας αυτής διαδικασίας, θα πούμε, πως πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, αμερόληπτοι κριτές της, και όχι να ισοπεδώνουμε τα πάντα. Να είμαστε έτοιμοι να τη κατακρίνουμε και με πάθος, όπως το βλέπουμε να γίνεται δυστυχώς πολύ συχνά, ειδικά τον τελευταίο καιρό και εδώ στον τόπο μας.
-Από την άλλη πρέπει να απαιτήσουμε ως Έλληνες, να καθιερωθεί όχι μόνο ένα «τύποις» αξιολογικό σύστημα, αλλά ουσιαστικό στους χώρους που λειτουργεί αυτή η ανθρώπινη διαδικασία, με την υψηλή αποστολή! Η Τέχνη, ο Πολιτισμός, η Παιδεία, η Ελληνική ψυχή και σκέψη, με τις πανανθρώπινες αξίες, να έχουν κυρίαρχη θέση στους έντυπους και ηλεκτρονικούς χώρους και όχι να χωρούν απλά σε λίγες αράδες ή σε ελαχιστότατο τηλεοπτικό χρόνο. Να γίνονται οι χώροι της καλοί αγωγοί παραδειγμάτων προς μίμηση, και όχι ηθελημένα ή αθέλητα, να αναπαράγουν τις κοινωνικές παθογένειες, με ευτελή προϊόντα, με ό,τι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται για την τωρινή και αυριανή Πατρίδα μας. Εμείς οι πολίτες, αναγνώστες, θεατές, πρέπει να γίνουμε τιμωροί, της ανέντιμης Δημοσιογραφίας, να την περιφρονήσουμε, γιατί δεν μας πρέπει.
* Η κα Παυλίνα Μπεχράκη, είναι εικαστικός από την Κόρινθο.
Αφήστε ένα σχόλιο