ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ φ.1727

ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Άρθρο του   Περικλή Καπνιστή*

Τούτη η μέρα μου η σημερινή, σημαδεύτηκε από νωρίς όταν μια πρωινή τηλεοπτική εκπομπή αναφερόταν στο δράμα της Ιωάννας, εκείνης της όμορφης κοπέλας, που η τυφλή ζήλια κ.ά όπλισαν το χέρι ενός ανθρωπόμορφου τέρατος στην αποτρόπαια και φρικιαστική πράξη με το βιτριόλι. Σ’ αυτή που οδήγησε την Ιωάννα σ’ έναν ατέλειωτο Γολγοθά επεμβάσεων που πρέπει να υποστεί, προκειμένου να επιτευχθεί πρωτίστως η υγεία του προσώπου της και εν συνεχεία η ψυχολογική και αισθητική αποκατάστασή της.

Αλήθεια πόση σκληρότητα μπορεί να χωρέσει σε μια ανθρώπινη ψυχή – όσο διαταραγμένη κι αν είναι,- τί τέρας μπορεί να κρύβεται πίσω από μια ανθρωπόμορφη μάσκα, πόση υποκρισία μπορεί να φωλιάζει σ ΄ένα χαμογελαστό πρόσωπο; Συγκλονίστηκα τόσο που άθελά μου θυμήθηκα εκείνους τους καταπληκτικούς στίχους του Μάνου Κουφιανάκη, που μελοποιήθηκαν και τραγουδήθηκαν την εποχή του «νέου κύματος» από τον Κώστα Χατζή με τίτλο ‘’ ο γερο-γαϊδαράκος’’. Έτρεξα στη δισκοθήκη μου για να τους ξαναθυμηθώ και τους παραθέτω αυτούσιους:

Κλαίει ο γερογαϊδαράκος με παράπονο πολύ γιατί άνθρωπο τον είπαν και είν΄ μεγάλη προσβολή, στα βαθιά τα γηρατειά του άνθρωπο να τον ειπούνε, πώς τη λεν’ τέτοια κουβέντα δίχως να τον λυπηθούνε; Κλαίει ο γερογαϊδαράκος με παράπονο πολύ λέει στ’ αναφιλητά του με σπαρακτική φωνή: «άνθρωπος εγώ δεν είμαι και μπορώ να τ’ αποδείξω αντικλείδια εγώ δεν φτιάχνω δεν μπορώ να διαρρήξω, τα παιδιά μου δεν τα δέρνω, δεν μπορώ να κοροϊδεύω, δεν μετέχω σε απάτες, δεν σκοτώνω, δεν ληστεύω, εγώ δεν κάνω ατιμίες ούτε σαμποτάζ και φόνους, στυγερές δολοφονίες, δεν προδίδω εγώ τους νόμους.

Όλα αυτά να τα σκεφθείτε γιατί λάθος έχει γίνει, είμαι γνήσιο γαϊδούρι, ‘’άνθρωπος’’ δεν έχω γίνει».

Ο στιχουργός με έναν μοναδικά δηκτικό τρόπο, σατιρίζει την απέχθεια και τη ντροπή του συμπαθέστατου και άκακου τετράποδου για τον ‘’άνθρωπο’’, όταν κάποιοι κατά λάθος του έδωσαν αυτό το προσωνύμιο. Αλήθεια πόση ειρωνεία, κόλαφο και αιχμηρό παραλληλισμό διακρίνει κανείς σ’ αυτούς τους στίχους και πόση επικαιρότητα αποκτούν, όταν τέτοια ανθρωπόμορφα τέρατα σαν την βιτριολίστρια κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Νομίζω πως πρέπει η περίπτωση να εξετασθεί με ιδιαίτερη προσοχή και να αντιμετωπισθεί σαν μια σατανικής έμπνευσης και οργάνωσης έγκλημα, μακράν των συνήθων μεθοδολογιών και εφευρημάτων, που οδηγούν τη δικαιοσύνη σε τιμωρίες επιείκειας και συμπάθειας προς τον δράστη .

Ισως έτσι αποτινάξουμε από πάνω μας έστω και ως υποψία, όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που έκαναν τον γερογαϊδαράκο να νιώθει απόλυτα προσβεβλημένος που κάποιοι του έδωσαν τον υποτιμητικό τίτλο άνθρωπο και απαλλαγούμε από τις καταγγελτικές του θέσεις, κάνοντας την Ιωάννα να χαμογελάσει.

Διαφορετικά η περίπτωση της συσσωρευμένης κακίας, του απύθμενου μίσους και της κτηνώδους βίας στην προσωπικότητα της βιτιολίστριας, θα δικαιώσει πανηγυρικά τον Μαρκ Τουέιν όταν έλεγε: «Το γεγονός ότι ο άνθρωπος γνωρίζει το καλό και το κακό, αποδεικνύει την ανωτερότητα της σκέψης του σε σχέση με τα ζώα, Το γεγονός πως παρ’ όλα αυτά κάνει το κακό, αποδεικνύει την ηθική του κατωτερότητα σε σχέση με τα ζώα». Κι ο γερο-γαϊδαράκος θα φαντάζει απόλυτα δικαιωμένος εν τέλει όταν κλαίει μ’ αναφιλητά που τον είπαν άνθρωπο.

*Ο κ. Περικλής καπνιστής είναι Εκπαιδευτικός από την Κόρινθο.