ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΑ ΝΕΑ φ.1709

Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020

Στον Ι. Ναό Αγίου Βλασίου Ξυλοκάστρου λειτούργησε την Κυριακή, 7 Σεπτεμβρίου 2020, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Διονύσιος πλαισιούμενος από τους συνοδούς του Κληρικούς και τον Εφημέριο του Ι. Ναού Αιδεσ. π. Ευάγγελο Βαλιμήτη.

Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος ανέλυσε την Αποστολική περικοπή της Κυριακής τονίζοντας ότι ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, απ’ όπου κι αν βρισκόταν, έστελνε τις επιστολές του στις κατά τόπους Εκκλησίες, που ο ίδιος είχε ιδρύσει, προκειμένου οι Χριστιανοί να βαδίζουν πάντοτε τον σωστό δρόμο προς την σωτηρία της ψυχής τους και όχι προς την απώλεια αυτής. Κατά τον ίδιο τρόπο και ο Ποιμενάρχης μας, ως διάδοχος του Απόστολου Παύλου, οφείλει να πράττει το ίδιο και να καθοδηγεί το εμπεπιστευμένο Ποίμνιό του στην σωτηρία. Για αυτό τον λόγο ο Σεβασμιώτατος έκρουσε τον κώδωνα του κίνδυνου προς άπαντες, προκειμένου να προφυλαχθούν από το εσχάτως συχνά παρατηρούμενο φαινόμενο, καθηρημένοι ψευδο-ιερείς να «τελούν» τα Ι. Μυστήρια σε κοσμικά κέντρα ή ακόμα και μπροστά στη θάλασσα (!) μόνο και μόνο για το «θεαθήναι», με άμεσο όμως αποτέλεσμα οι «νεόνυμφοι» να παραμένουν ανύπαντροι και τα μωρά αβάπτιστα αποστερούμενοι την Χάρι του Θεού, καθώς τα Ι. Μυστήρια, χωρίς τους κανονικώς Χειροτονημένους από την Εκκλησία του Χριστού ιερείς μεταβάλλονται δυστυχώς σε θεατρικά δρώμενα. Ολοκληρώνοντας προέτρεψε τους Πιστούς να μην παρασύρονται από αυτές τις «πρωτότυπες» κοσμικότητες, που γίνονται «της μόδας», εμπιστευόμενοι «ξένους» ψευδο-ιερείς αλλά να εμπιστεύονται και να ζητούν την ευλογία και την Χάρι του Αγίου Θεού από τον Επίσκοπο και τους Ιερείς μας!

Στην ορεινή Κορινθία και το χωριό Γκούρα μετέβη ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος προκειμένου να τελέσει την Θ. Λειτουργία στον Ι. Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών. Στον λόγο του προς τους ευσεβείς Πιστούς ο Θεοφιλέστατος ανέλυσε την Ευαγγελική περικοπή τονίζοντας ότι, δυστυχώς οι Χριστιανοί αμελούν τα της σωτηρίας της ψυχής τους, θεωρώντας ότι έχουν καιρό γι’ αυτό στα ύστερα του βίου τους. Το μόνο όμως σίγουρο στην ζωή είναι ο θάνατος και όταν ο θάνατος έλθει ο Κύριος θα ζητήσει από εμάς τους καρπούς των αγώνων μας. Ολοκληρώνοντας ο άγιος Κεγχρεών, αφού μετέφερε τις ευλογίες του σεπτού Ποιμενάρχου μας κ. Διονυσίου, προέτρεψε τους Πιστούς να προσευχηθούν, ώστε ο Αρχιστράτηγος Μιχαήλ προστάτης του χωριού τους, που εόρταζε, ή ο φύλακας Άγγελός μας να μας αφυπνίσει, ώστε να εργαζόμαστε τις εντολές του Θεού και να καρποφορούμε τους καρπούς των, τις αρετές, που μας εισάγουν στον Παράδεισο.

Την ίδια ημέρα και στην Ι. Μονή Αγίου Αθανασίου Πουλίτσας λειτούργησε ο Ιεροκήρυξ π. Άνθιμος Παπαλεξόπουλος, ο οποίος στο κήρυγμα του αναφέρθηκε στην Ευαγγελική περικοπή των κακών γεωργών. Τόνισε ότι ο καθένας απ’ εμάς είναι ένα αμπέλι, όπως και η ψυχή μας είναι ένα αμπέλι προς καλλιέργειαν. Καλλιεργούμεθα μέσα στην Εκκλησία και ευχόμεθα υπέρ των καρποφορούντων και καλλιεργούντων εν ταις αγίαις του Θεού Εκκλησίαις.

Ολοκληρώνοντας προέτρεψε τους παρισταμένους να φροντίσουν κι αυτοί το «αμπέλι» τους, καθώς όσα είπε στους κακούς καλλιεργητές ο Χριστός ισχύουν και για εμάς και μετέφερε τις ευλογίες και τις ευχές του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας.

ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ.

13 Σεπτεμβρίου 2020 : ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΝ ΥΨΩΣΕΩΣ

ΤΟ ΦΙΔΙ ΚΑΙ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ

Μέ μιά προτύπωση του Σταύρου του Χρίστου στην Παλαιά Διαθήκη μας προετοιμάζει ή Εκκλησία γιά νά εορτάσουμε τη μεγάλη εορτή της Υψώσεως τοΰ Τιμίου Σταύρου, τήν Κυριακή πού προηγείται αυτής. Ό ευαγγελιστής Ιωάννης μας θυμίζει τόν λόγο τοΰ Χριστού ότι «όπως ό Μωυσής ύψωσε τό χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι έπρεπε νά υψωθεί καί ό Υιός τοϋ άνθρωπου επάνω στον Σταυρό» (Ίωάν. 3,14).

Γνωστό τό περιστατικό. Επιδρομή φιδιών στην έρημο τοΰ Σινά καί οι Εβραίοι πεθαίνουν άπό τά δήγματα τους. Καί ό Μωυσής, κατόπιν εντολής τοϋ Θεού, υψώνει ένα χάλκινο φίδι, ώστε όποιος δεχθεί τό δάγκωμα τοΰ φιδιού νά μπορεί νά τό ατενίσει καί νά ανασταλεί ή δράση τοΰ δηλητηρίου στό σώμα του, αποφεύγοντας έτσι τόν θάνατο. Τό χάλκινο φίδι καί ή ενατένιση του σώζουν τους Εβραίους, επιτρέποντας τους νά συνεχίσουν τήν πορεία τους προς τή γη τής Επαγγελίας.

Πνευματικοί όφεις
Ό Χριστός μεταφέρει τό περιστατικό άπό τήν Παλαιά στην Καινή Διαθήκη. Μόνο πού έδώ δεν είναι ένα χάλκινο φίδι, τό όποιο θά υψωθεί, άλλα ό ϊδιος ό Υιός τοΰ άνθρωπου επάνω στον Σταυρό. «Ερημος πνευματικά είναι ό κόσμος. «Οπως οι Εβραίοι αναζητούσαν τήν επιβίωση τους, άλλα καί τήν όδό γιά τή γη τής Επαγγελίας, έτσι καί όλοι οι άνθρωποι αναζητούν τήν επιβίωση τους, δηλαδή νά μπορέσουν νά βρούνε νόημα καί σκοπό στή ζωή τους, καί τήν όδό γιά τή γη τής Επαγγελίας, τόν τρόπο εκείνον πού θά υπερβαίνει τόν χρόνο καί τόν χωρισμό άπό τόν πλησίον καί τή ζωή. Αυτός ό τρόπος, ακόμη καί γι’ αυτούς πού δέν τό γνωρίζουν, είναι ή βασιλεία τοϋ Θεοΰ. Φίδια υλικά αφαιρούν άπό τους Εβραίους τή ζωή. Φίδια πνευματικά αφαιρούν άπό τόν καθέναν μας τήν αιώνια ζωή. Έκεΐ τό ιοβόλο δήγμα έχει ώς άμεση συνέπεια τόν θάνατο. Σέ εμάς τά δήγματα, τά δαγκώματα τής αμαρτίας, του εγωισμοί), των παθών πού τά φίδια τών δαιμόνων, τά φίδια τής αύτοθέωσης, τά φίδια τής αδιαφορίας προσφέρουν «έν αφθονία» στή ζωή μας, έχουν ώς συνέπεια τόν πνευματικό θάνατο. Βλέπουμε τίς σχέσεις μας μέ τους άλλους μέσα άπό τό πρίσμα του συμφέροντος, τής ικανοποίησης τών επιθυμιών μας, χωρίς νά νοιαζόμαστε γιά τήν πνευματική μας ωφέλεια, εμπιστευόμαστε μόνο τίς δικές μας δυνάμεις, τήν επιστήμη, τήν ιατρική, τήν τεχνολογία, πού δέν μπορούν όμως νά μάς βοηθήσουν νά νικήσουμε οϋτε τόν σωματικό θάνατο.

Ή ύψωση τοΰ Χριστού
Στην έρημο τοϋ Σινά οι Εβραίοι νιώθουν τήν παρουσία τοΰ Θεού, άλλα δέν μπορούν νά υποτάξουν τό θέλημα τους στην εμπιστοσύνη προς Εκείνον. Στην έρημο τοϋ σύγχρονου κόσμου συνήθως αδιαφορούμε εντελώς γιά τήν παρουσία τοΰ Θεού ή καί πάλι δέν τόν εμπιστευόμαστε. Στην Παλαιά Διαθήκη ό Μωυσής έκανε υπακοή στά όσα τοΰ ζήτησε ό Θεός καί ύψωσε τό χάλκινο φίδι. Στην Καινή Διαθήκη ό Υιός τοϋ άνθρωπου, ό Χριστός, κάνει υπακοή στό θέλημα τοΰ Πατρός καί αφήνεται νά υψωθεί ό ϊδιος. Ή ζωή στην Παλαιά Διαθήκη δίνεται μέ τήν ενατένιση τοϋ φιδιού. Στην Καινή Διαθήκη ή ζωή δίνεται μέ τήν ενατένιση τοΰ ύψωθέντος στον Σταυρό Υιού τοΰ άνθρωπου. Έκεΐ ή ζωή ήταν πρόσκαιρη. Δέν μπορεί νά νικήσει ούτε τόν χρόνο ούτε τή διάσπαση πού τό θέλημα μας προκαλεί. Στην Καινή Διαθήκη ή ζωή είναι αιώνια. Νικά τόν χρόνο γιατί ό Χριστός «θανάτω θάνατον έπάτησεν» επάνω στον σταυρό. Νικά τή διάσπαση γιατί ό Χριστός είναι ό Θεός τής αγάπης καί σταυρώνεται άπό αγάπη. Μόνο όποιος αγαπά τόν Χριστό μπορεί νά νικήσει αληθινά τό θέλημα πού τόν χωρίζει άπό τόν συνάνθρωπο καί νά δείξει τήν αγάπη πού δέν θά διακρίνει κανέναν.

Σηκώνουμε τόν σταυρό μας
Μόνο πού τώρα δέν μένουμε απλώς στην ενατένιση. Ό Χριστός άπό τόν Σταυρό απλώνει τά χέρια του καί μας αγκαλιάζει, ζητώντας άπό εμάς νά τόν δεχτούμε εντός της ύπαρξης μας κοινωνώντας τον. Νά σηκώσουμε ό καθένας τόν δικό του σταυρό, δηλαδή νά κάνουμε έναν αγώνα γιά συγγνώμη καί μεγαλοκαρδία, γιά αγάπη καί προσφορά, γιά λόγο καί γιά σιωπή, γιά προσευχή καί υπομονή στην απόρριψη μας άπό τόν κόσμο, νά μήν αφήσουμε τά πάθη καί τήν κακία της αμαρτίας νά μας υποτάξουν. Γιατί τά φίδια μας απειλούν κάθε στιγμή σέ έναν κόσμο πού όλη τήν ώρα μιλά γιά επικοινωνία, άλλα κλείνει τίς καρδιές στό «έγώ» τους. Ή Εκκλησία, δείχνοντας τόν Σταυρό τοΰ Χριστού, μάς υπενθυμίζει ότι στην έρημο τοΰ κόσμου υπάρχει αυτή πού διασώζει τήν κοινωνία μέ τόν Θεό. Μόνο μέσα άπό τήν Εκκλησία καί τή ζωή της υπάρχει ή ελπίδα της νίκης κατά τοΰ χρόνου, τοϋ θανάτου καί της διάσπασης, αυτό τό αληθινά παγκόσμιο άνοιγμα νίκης καί σωτηρίας άπό τά φίδια πού εξακολουθούν νά ζητούν νά μάς καταπιούν. Κι έδώ έγκειται ή ελεύθερη από¬ φαση τοϋ καθενός μας. Νά δει, νά εμπιστευθεί καί νά άρει τόν δικό του σταυρό.

π. Θ. Μ.