ΕΝΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ φ.1695

24 Μαίου: ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

ΕΝΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ

«Γεννήθηκες βουτηγμένος στην αμαρτία καί θέλεις νά μάς κάνεις τόν δάσκαλο;» (Ίωάν. 9,34). Μ’ αυτή τή φράση ολοκληρώνουν τόν διάλογο τόν όποιο είχαν οι Φαρισαΐοι μέ τόν έκ γενετής τυφλό, τόν όποιο θεράπευσε ό Χριστός αναδημιουργώντας τον καί δίδοντας του τή ζωή ποιώντας πηλό, όπως ό Τριαδικός Θεός στην Εδέμ γιά νά δημιουργήσει τόν πρώτο άνθρωπο, τόν Αδάμ. Καί ό αναδημιουργημένος άνθρωπος, ό πρώην τυφλός, ό πρώην ταπεινός ζητιάνος, πού όλοι τόν γνώριζαν ώς σιωπηλό καί δυστυχή, λαμβάνει μεγάλη δύναμη μέσα του. Μπορεί πλέον νά διδάσκει εκείνους πού θεωρούσαν καί είχαν στή ζωή τό μονοπώλιο τής θρησκευτικής καί πνευματικής γνώσης. Καταφέρνει νά τους άποστομώσει, τους αναγκάζει νά τόν απομακρύνουν άπό τή συναγωγή, γιατί δέν άντεχαν τήν παρρησία των λόγων του. 

Ό τυφλός καί οι Φαρισαΐοι 
Ό πρώην τυφλός γίνεται διδάσκαλος. Μόνο πού δέν αποσκοπεί στό νά διδάξει τους Φαρισαίους θεολογικές ερμηνείες σέ χωρία ή πώς μπορεί νά τηρηθεί αληθινά ό μωσαϊκός νόμος. Κι αυτό, διότι δέν είναι ό νους πού κατευθύνει τόν πρώην τυφλό, άλλα ή καρδιά. Είναι ό φωτισμός τής ύπαρξης τόν όποιο γεύτηκε μέ τήν αναδημιουργία του άπό τόν Χριστό. Δέν άνοιξαν μόνο οι οφθαλμοί του σώματος, άλλα καί τά μάτια τής ψυχής. Ό πρώην τυφλός νιώθει ότι δέν μπορεί νά κλείσει τό στόμα του. Δέν μπορεί νά μή διδάξει Αυτόν πού έχει γίνει τό κέντρο τής ζωής του, τόν Ίησού Χριστό. Καί διακηρύσσει ότι ό Χριστός είναι αυτός πού τόν θεράπευσε, ό Χριστός είναι έκ του Θεοΰ προερχόμενος καί όχι ένας άνθρωπος αμαρτωλός, ότι ό Χριστός μόνο άν προέρχεται άπό τόν Θεό μπορεί νά ερμηνευθεί. 

Ή διδαχή τής ευγνωμοσύνης 
Ό πρώην τυφλός γίνεται διδάσκαλος. Διδάσκει τήν ευγνωμοσύνη προς αυτόν πού τόν θεράπευσε. Διδάσκει τήν πίστη, δηλαδή τήν εμπιστοσύνη ότι αυτός πού τόν έκανε καλά όδηγεΐ τους ανθρώπους στον Θεό. Διδάσκει τήν ανδρεία ότι δεν υπολογίζει τήν απόρριψη άπό τους άλλους γιά τή σταθερότητα τής ομολογίας του. Διδάσκει ήθος, αλήθεια καί αυτοσεβασμό, γιατί δεν είναι διατεθειμένος νά συμβιβαστεί μέ τήν κακία εκείνων πού απορρίπτουν τό βίωμα καί τήν εμπειρία ζωής πού τόν μεταμόρφωσε. Διδάσκει τελικά τήν αξιοπρέπεια νά παραμένει κανείς σταθερός στις αρχές του, πού δέν είναι ιδέες ή επιχειρήματα ή σκέψεις, άλλα βιώματα. 

Τό κενό τής αυθεντικής διδαχής 
Πολλές φορές στή ζωή μας έρχονται άνθρωποι, περιστάσεις, δοκιμασίες πού μας καλούν νά συμβιβαστούμε, νά βάλουμε νερό στό κρασί μας, νά υποχωρήσουμε σ’ αυτό πού ζούμε καί πιστεύουμε ώς αληθινό. Νά κάνουμε πίσω καί νά αποδεχθούμε διδασκαλίες πού συγκρούονται μέ όσα πιστεύουμε. Ιδίως στην πνευματική μας ζωή καί πορεία πολλοί μας ζητούν νά αρνηθούμε τήν κολυμβήθρα τοΰ Σιλωάμ, τήν Εκκλησία στην οποία βαπτισθήκαμε καί αναγεννηθήκαμε καί νά ακολουθήσουμε άλλες σκέψεις καί πρόσωπα. Ή απειλή τής άποσυναγωγοποίησης, τής απομόνωσης δηλαδή άπό τόν «προοδευμένο» κόσμο, ή προτροπή για ταύτιση μας με τους πολλούς, μας κάνει εύκολους στην υποχώρηση, μέ αποτέλεσμα οι συμβιβασμοί καί ή άπάρνηση των άξιων νά μας οδηγούν σέ αδιέξοδο. 

Παράλληλα, αισθανόμαστε τό κενό καί τήν έλλειψη διδασκάλων αληθινών πού νά μας στερεώνουν στην πίστη, στό ήθος, στην ευγνωμοσύνη προς τόν Θεό γιά τήν πνευματική μας αναδημιουργία. Διδασκάλων πού έχουν τή γενναιότητα νά πάνε ενάντια στό ρεύμα της εποχής, τής αμαρτίας, τοϋ άτομοκεντρισμοϋ. Λείπει άπό τήν παιδεία, τά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τήν κοινωνία ή διδασκαλία ήθους καί αγάπης, πνευματικής καλλιέργειας καί δεσπόζει ή διδασκαλία άποστεωμένης επιστήμης, ορθολογισμού, έμμονης στον πτωτικό κόσμο. Κάποτε καί στην εκκλησιαστική ζωή, επιμένουμε στην τήρηση καλής συμπεριφοράς, όχι όμως στή βίωση τής παρουσίας τοϋ Θεού μέσα άπό τή ζωή τής πίστης, τής αγάπης, τής κοινωνίας στον συνάνθρωπο. 

«Οχι στη στείρα γνώση»
«Ας αναζητήσουμε αληθινούς διδασκάλους, πού θά μιλούν καί θά δείχνουν τόν Χριστό πού βιώνουν εντός τους. «Ας υπερβούμε τή στείρα γνώση, πού είναι μέν χρήσιμη, άλλα τυφλώνει μέ τήν αϊσθηση τής αυτάρκειας πού γεννά σ’ εκείνους πού τήν κατέχουν. Καί ας μεταποιήσουμε τή ζωή μας σέ αντίσταση στό πνεύμα τοϋ συμβιβασμού μέ τίς αξίες τοϋ κόσμου τούτου. Μόνο μέ αναγέννηση στην Ανάσταση καί άνα-βαπτισμό μας στή ζωή τής κολυμβήθρας τοϋ Σιλωάμ, πού είναι ή Εκκλησία, μπορούμε νά βρούμε νόημα καί φώς. Χριστός Ανέστη! 
π. Θ.Μ