Η ΔΙΧΟΝΟΙΑ ΤΟ ΣΑΡΑΚΙ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ

- Εάν προβούμε σε μια αναδρομή στα ιστορικά γεγονότα, από την έναρ­ξη της Επαναστάσεως του 1821 μέχρι σήμερα, και σταθούμε σε ορισμένα α­πό αυτά θα διαπιστώσουμε το μεγάλο μας πρόβλημα που δεν μας αφήνει να ορθοποδήσουμε παρ’ όλο ότι, σαν Ελ­λάδα και σαν Έλληνες έχουμε την δυ­νατότητα για πολύ καλύτερη Μοίρα. 
- Δυστυχώς! παρ’ όλα αυτά δεν πα­ραδειγματιζόμαστε από τα εγκληματι­κά λάθη του παρελθόντος, δηλ. της διχόνοιας και της έλλειψης συνεργα­σίας των πολιτικών δυνάμεων της χώ­ρας. Και! για τα δύο με θλίψη το λέω, δεν μας φταίει κανένας, την ευθύνη φέρουν ακέραια, οι ασχολούμενοι με την πολιτική εξουσία στη χώρα μας. 
- Παρακάτω! επιλεκτικά και λίαν συνοπτικά θ’ αναφερθούμε σε ορι­σμένα παραδείγματα, από τα οποία έ­πρεπε να διδαχθούμε· δυστυχώς, όχι μόνο δεν διδαχθήκαμε μέχρι σήμερα, αλλά συνεχίζουμε να διοικούμε την χώρα με την διχόνοια και την έλλει­ψη συνεργασίας. Να δούμε πόσο θα αντέξει η χώρα μας ακόμη για να πα­ραμείνει ελληνική. 
α. Άνοιξη του 1825, στο Ναύπλιο ο Παλαιών Πατρών Γερμανός λέει στον Παπαφλέσσα: «Δεν θέλουμε να ενοή­σουμε ότι τίποτε δεν εκάμαμε νικήσα­ντες τους Τούρκους, αν δεν νικήσου­με και σύντομα μάλιστα τα πάθη μας. Η Διχόνοια, να ο μεγάλος εχθρός. Αυ­τή ξεθεμελιώνει σπίτια, ρημάζει λαούς και βασίλεια. Αυτή θα μας φάει…». 
- Δυστυχώς! το χειρότερο αποτέ­λεσμα της διχόνοιας ήταν ότι, χρειά­στηκε η επέμβαση τριών Ευρωπαϊκών Δυνάμεων στην Ναυμαχία του Ναυα­ρίνου, για να σωθούμε. Η Διχόνοια και τα πολλά «ΕΓΩ» που δεν μπόρεσαν να γίνουν «ΕΜΕΙΣ», μας φιλοδώρησαν με προστάτες, από τον ασφυκτικό ενα­γκαλισμό των οποίων, δεν έχουμε α­κόμη γλυτώσει και πολύ φοβούμαι δεν πρόκειται να γλυτώσουμε. 
β. Μετά την απελευθέρωση των Ι­ωαννίνων (21-2-1913) από τον Τουρ­κικό ζυγό, ο Ελληνικός Στρατός συνε­χίζει απελευθερώνοντας μία-μία και τις πόλεις της Βορείου Ηπείρου, μέχρι έξω από την Αυλώνα. 
- Στις 17 Δεκ. 1913 δυστυχώς, η Ι­ταλία και η Αυστροουγγαρία, εξυπη­ρετώντας δικά των συμφέροντα, με το αμαρτωλό πρωτόκολλο της Φλω­ρεντίας, δημιουργούν για πρώτη φο­ρά το Αλβανικό Κράτος, περιέχοντας στα όριά του και την Β. Ήπειρο. Μά­λιστα, με εκβιασμό προς την τότε Ελ­ληνική Κυβέρνηση, να διαλέξει μετα­ξύ των νησιών του Ανατολικού Αιγαί­ου και της Β. Ηπείρου. Το γεγονός αυ­τό ξεσήκωσε τους Έλληνες της Β. Η­πείρου, σε ένοπλη εξέγερση με απο­κορύφωμα να πετύχουν την αυτονο­μία της Β. Ηπείρου στις 17-2-1914, υ­ποχρεώνοντας τους Αλβανούς να υ­πογράψουν το Πρωτόκολλο της Κέρ­κυρας στις 17 Μαΐου 1914. Σύμφωνα με το Πρωτόκολλο αυτό, αναγνωρίζο­νταν το αυτόνομο και το αυτοδιοίκητο της Β. Ηπείρου. 
- Η έναρξη του Α΄ Π.Π. και η έκρυθ­μη κατάσταση στην Αλβανία, αναγκά­ζει τους Ευρωπαίους να επιτρέψουν την είσοδο του Ελληνικού Στρατού, για αποκατάσταση της τάξεως στην Β. Ήπειρο. Έτσι ο Ελληνικός Στρατός ε­λευθερώνει για 2η φορά την Β. Ήπει­ρο. Η Ένωση της Β. Ηπείρου με την Μητέρα Ελλάδα πραγματοποιήθηκε με την συμμετοχή 16 αντιπροσώπων στη Βουλή των Ελλήνων. Αυτά! όσο υπήρχε ομόνοια και συνεργασία κομ­μάτων στους πολιτικούς μας. 
- Δυστυχώς! μόλις άρχισε ο διχα­σμός και η έλλειψη ομοψυχίας στην Ελλάδα (Βενιζέλου- Β. Κωνσταντί­νου), έδωσαν την ευκαιρία στους Ευ­ρωπαίους προστάτες των Αλβανών, ν’ αποσπάσουν και πάλι την Β. Ήπειρο, από τον Εθνικό Κορμό την Ελλάδα. 
γ. Ακόμη! η Μικρασιατική Κατα­στροφή και ο εξανδραποδισμός και η καταστροφή των Ελλήνων της Μ. Ασί­ας, έχει τις βάσεις του στην διχόνοια, και στην Αντιπαλότητα των Κομμάτων της Βουλής των Ελλήνων, των οποίων το πάθος των, τους είχε τυφλώσει τό­σο πολύ που δεν εις ήσαν σε θέση ν’ αντιληφθούν ποιο ήταν το συμφέρον της Ελλάδος και τι πρέπει να γίνει την εποχή εκείνη και τι δεν πρέπει. 
δ. Στους ηρωικούς αγώνες των Ελ­λήνων, κατά τον Ελληνοϊταλικό και Ελληνογερμανικό Πόλεμο, οι Έλλη­νες που ήσαν ενωμένοι για ένα σκο­πό μεγαλούργησαν. Το μαρτυρούν πάμπολλες δηλώσεις των πρωτεργα­τών της εποχής εκείνης, από τις οποί­ες παραθέτω εδώ, δύο μόνο, για του λόγου το αληθές: 
(1) ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ, πρώτος Λόρδος του Βρετανικού Ναυαρχείου, στις 28/10/41 επισήμανε σε λόγο του «Δεν είναι υπερβολή να πούμε, ότι η Ελλά­δα ανέτρεψε το σύνολο των Σχεδίων της Γερμανίας, εξαναγκάσας αυτήν ν’ αναβάλλει για έξι (6) εβδομάδες την επίθεση κατά της Ρωσίας. Διερωτώμα­στε ποία θα ήταν η θέση της Σοβιετι­κής Ένωσης χωρίς την Ελλάδα». 
(2) ΦΡΑΓΚΛΙΝΟΣ ΡΟΥΣΒΕΛΤ, πρόε­δρος των Η.Π.Α. την εποχή του Β΄ Π.Π., δήλωσε: «Όταν και οι πλέον ατρόμη­τοι Άνδρες, έχουν χάσει κάθε ελπίδα, ο Ελληνικός Λαός ετόλμησε με υπε­ρηφάνεια ν’ αμφισβητήσει το αήττητο των Μηχανοκίνητου θηρίου του Γερ­μανικού Στρατού». 
- Μετά το τέλος του Β΄ Π.Π. η αν­θρωπότης ανέπνευσε, η ελευθερία και το δίκαιο επεκράτησαν και οι λα­οί πλέον ελεύθεροι, άρχισαν την ανα­στήλωση της χώρας των, μέσα από τα ερείπια του Β΄ Π.Π. Η Ελλάδα νικήτρι­α τότε και δοξασμένη, με πρωταρχικό ρόλο στην ήττα του φασισμού, αλλά ευρισκόμενη στο χείλος του αφανι­σμού, αντίκρισε με ελπίδα το φως της Ελευθερίας, μέσα από τα ερείπιά της. Όλοι οι Έλληνες ανέμεναν το θαύμα, ζούσαν με την Ελπίδα, ότι χάρις στην ζωτικότητα και το δημιουργικό πνεύ­μα της φυλής, θα βαδίζαμε ενωμένοι στην ανασυγκρότηση και προ παντός στην δικαίωση των Ελληνικών θυσιών και την ικανοποίηση επί τέλους των Ε­θνικών πόθων του Ελληνικού λαού. 
- Αλλά! οι ωραίες προσδοκίες και τα ωραία όνεια, για την δημιουργία μιας Μεγάλης Ελλάδος, αντάξιας των νικηφόρων αγώνων της διαλύθηκαν. Οι τότε πλανεμένοι Έλληνες, καθο­δηγούμενοι από τον διεθνή κομμουνι­σμό, εξαπέλυσαν το «Δεκεμβριανό κί­νημα», διότι οι τότε πολιτικοί μας δεν συμφώνησαν στην μοιρασιά της εξου­σίας. Μετά την καταστολή των Δεκεμ­βριανών 1944 και την συμφωνία της Βάρκιζας, δυστυχώς η προσφορά της εκατόμβης αίματος στο βωμό της ε­λευθερίας για τους Έλληνες δεν στα­ματά, και μάλιστα με καθαρά Ελληνι­κό πλέον αίμα. Ακολουθεί ο ύπουλος αδελφοκτόνος πόλεμος μεταξύ του Ελληνικού Στρατού και των στασια­στών κομμουνιστών, βοηθούμενων α­πό τον ακήρυκτο πόλεμο των ομόρων κρατών, ο οποίος άρχισε τον Οκτώβρι­ο 1947 και τελείωσε τον Αύγουστο του 1949. 
- Τότε συνέβη το χειρότερο, απώ­λειες σε νεκρούς και τραυματίες πολύ περισσότερους από το Β΄ Π.Π., διότι οι αντιμαχόμενοι ήσαν αμφότεροι Έλ­ληνες, η Ελλάδα χωρίστηκε στα δύ­ο και κατεστράφη ολοσχερώς και έτσι το όνειρο και η εθνική ευκαιρία χάθη­κε για πάντα. 
Ρωτάει και προβληματίζε­ται ο Έλλην πολίτης, με μια στοιχει­ώδη αναδρομή στην πρόσφατη ιστο­ρία του τόπου μας, παρατηρούμε πό­σα δεινά έχει υποστεί η Πατρίδα μας, εξ αιτίας του διχασμού και της έλλει­ψης συνεργασίας των κομμάτων, γιατί οι πολιτικοί Ηγέτες μας δεν παραδειγ­ματίζονται; 
- Πρέπει επιτέλους να κα­ταλάβουν κάποτε οι πολιτικοί μας, σε μια Δημοκρατία, μόνη η Κυβέρνηση χωρίς την συνεργασία της Αντιπολί­τευσης, δεν μπορεί να σώσει την χώ­ρα μας. Έλεος πλέον! 
- Ελπίζαμε με την είσοδο νέ­ων σε ηλικία ανθρώπων στην πολιτι­κή κονίστρα, θα άλλαζαν την παλαιο­κομματική άθλια νοοτροπία στην χώ­ρα μας, αντιλαμβανόμενοι τα κομμα­τικά λάθη του παρελθόντος (Διχόνοι­α και διαχωρισμός των Ελλήνων μέχρι μίσους μεταξύ των, «Εγώ» μόνο μπο­ρώ και κανένας άλλος), δυστυχώς και αυτοί ακολουθούν τα ίδια πατήματα, χωρίς καμία αλλαγή. Κρίμα. 
- Εάν κανείς ανοίξει την τη­λεόραση για να παρακολουθήσει συ­ζήτηση και δηλώσεις των αρχηγών κομμάτων, απογοητεύεται, θλίβεται και απελπίζεται, το μόνο που βγαί­νει έξω, είναι η προσπάθεια πώς ο έ­νας θα εκθέσει τον άλλο. Και ενώ γύ­ρω μας έχει ανάψει φωτιά, και τα διά­φορα προβλήματα, εθνικά, παιδείας, οικονομικά κ.λπ. πνίγουν τους Έλλη­νες, αυτοί δυστυχώς είναι πάντα στο ί­διο μοτίβο, ποιος θ’ ανέβει ή ποιος θα παραμείνει στην «καρέκλα». 
- Τέλος! Εάν αυτή η νοοτροπία των πολιτικών μας συνεχίσει έτσι, τότε η χώρα μας, αυτή η «Ζαφειρόπετρα στης γης στο δακτυλίδι», θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και ο αιώνιος «διχασμός» θα συνεχίζει το καταστρο­φικό έργο του με διάφορες μορφές (Μνημόνια, υποτακτικοί, αναρχία, α­νεργία, ανασφάλεια, ανύπαρκτη εξω­τερική πολιτική, συμβόλαια αντεθνι­κά δουλείας και υποταγής ως η Συν­θήκη των Πρεσπών κ.λπ.), με την ε­κτός ελέγχου φθηνή φενάκη ρητορι­κή πολιτική αντιπαράθεση, άνευ ουσί­ας και προ παντός με ψευδεπίγραφα διλήμματα. 
- Λέει ο ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ Ο ΤΥΑ­ΝΕΥΣ: «Εκείνοι που ξεχωρίζουν την πο­λιτική από την ηθική, ποτέ δεν θα κα­ταλάβουν ούτε την μία, ούτε την άλ­λη». 

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης 

Αντ/γος ε.α. 

Επίτιμος Δ/κτής της ΣΣΕ