Ευλογιά αιγοπροβάτων: Τι ισχύει για τους παραγωγούς σε κάθε ζώνη (Φ. 1955)
Ποιες είναι οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των παραγωγών ανά ζώνη;
Η ευλογιά των αιγοπροβάτων συνεχίζει να δοκιμάζει τις αντοχές της ελληνικής κτηνοτροφίας. Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έχει θεσπίσει συγκεκριμένα μέτρα που εφαρμόζονται ανάλογα με την κατηγορία ζώνης στην οποία βρίσκεται κάθε εκτροφή. Οι παραγωγοί καλούνται να προσαρμόσουν την καθημερινή τους δραστηριότητα, με υποχρεώσεις που διαφέρουν σημαντικά από περιοχή σε περιοχή. Τα παρακάτω στοιχεία προκύπτουν από εγκυκλίους του ΥΠΑΑΤ και αποφάσεις της Ε.Ε.
Ζώνες Προστασίας – Καραντίνα στις εστίες
Στις ζώνες προστασίας, που εκτείνονται σε ακτίνα πέντε χιλιομέτρων γύρω από κάθε μολυσμένη εκτροφή, ισχύει πλήρης καραντίνα. Οι μετακινήσεις ζώων απαγορεύονται απολύτως και δεν επιτρέπεται καμία πώληση ή αγορά αιγοπροβάτων. Το ίδιο ισχύει και για το γάλα ή τα προϊόντα που προέρχονται από αυτά, εκτός αν υπάρχει ειδική άδεια από τις κτηνιατρικές υπηρεσίες.
Οι μονάδες τίθενται υπό καθημερινή κλινική παρακολούθηση, ενώ διενεργούνται συνεχείς δειγματοληψίες. Παράλληλα, οι παραγωγοί υποχρεούνται να τηρούν αυστηρά μέτρα βιοασφάλειας, με απολυμάνσεις και περιορισμό πρόσβασης τρίτων στις εγκαταστάσεις τους.
Από την αυστηρή αυτή καραντίνα περνάμε στις περιοχές γύρω από την εστία, όπου η επιτήρηση είναι εξίσου κρίσιμη, αλλά με ελαφρώς διαφοροποιημένους όρους.
Ζώνες Επιτήρησης – Στενή παρακολούθηση σε ακτίνα 20 χιλιομέτρων
Οι ζώνες επιτήρησης δημιουργούνται σε ακτίνα είκοσι χιλιομέτρων γύρω από τις εστίες. Εκεί δεν έχουν εντοπιστεί κρούσματα στις εκτροφές, ωστόσο ο κίνδυνος θεωρείται αυξημένος.
Οι μετακινήσεις ζώων επιτρέπονται μόνο με ειδική άδεια και σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται η συμμετοχή τους σε αγορές ή εκθέσεις. Ιδιαίτερη σημασία δίνεται στη διατροφή των ζώων, καθώς οι κτηνοτρόφοι υποχρεούνται να υποβάλλουν υπεύθυνες δηλώσεις για τη χρήση αραβοσίτου, ώστε να περιοριστεί η πιθανότητα μετάδοσης μέσω ζωοτροφών. Οι έλεγχοι των κτηνιατρικών υπηρεσιών είναι τακτικοί, με έμφαση στην τήρηση των κανόνων βιοασφάλειας.
Όταν όμως τα κρούσματα πολλαπλασιάζονται και η νόσος επεκτείνεται σε μεγαλύτερη κλίμακα, τότε εφαρμόζονται ακόμη πιο αυστηροί περιορισμοί σε ολόκληρες περιοχές.
Ζώνες αυξημένων περιορισμών (ή αλλιώς «ζώνες απαγόρευσης») – Όταν η επιζωοτία εξαπλώνεται
Σε ορισμένες Περιφερειακές Ενότητες όπου τα κρούσματα είναι πολλά και διάσπαρτα, εφαρμόζονται μέτρα που ισοδυναμούν με καθεστώς καθολικών περιορισμών. Ο όρος «ζώνες απαγόρευσης» δεν χρησιμοποιείται επίσημα στις εγκυκλίους, αλλά έχει επικρατήσει περιγραφικά για να αποδώσει την αυστηρότητα των μέτρων.
Εκεί τα ζώα δεν μπορούν να εξέλθουν από την περιοχή και οι πωλήσεις ή οι σφαγές παγώνουν έως ότου δοθεί το «πράσινο φως». Οι εκτροφές λειτουργούν σε καθεστώς αυστηρότατης βιοασφάλειας, με απολυμαντικά περάσματα, περιορισμό προσωπικού και εντατική εποπτεία. Για τους παραγωγούς, η καθημερινότητα γίνεται ακόμη πιο δύσκολη, καθώς η εμπορική δραστηριότητα μηδενίζεται μέχρι να υπάρξει άρση των μέτρων.
Ελεύθερες Ζώνες – Το στοίχημα της πρόληψης
Στις περιοχές όπου δεν έχουν καταγραφεί κρούσματα, οι εκτροφές παραμένουν σε καθεστώς ελευθερίας. Οι παραγωγοί συνεχίζουν κανονικά τη δραστηριότητά τους, με την υποχρέωση να τηρούν βασικά μέτρα βιοασφάλειας.
Δεν επιτρέπεται η εισαγωγή ζώων από πληγείσες περιοχές, ενώ ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στον έλεγχο των μετακινήσεων, ώστε η νόσος να μην περάσει σε μέχρι σήμερα «καθαρές» ζώνες. Για πολλούς κτηνοτρόφους, το στοίχημα είναι να κρατήσουν ανέπαφες τις εκτροφές τους, γνωρίζοντας ότι ένα μόνο κρούσμα μπορεί να ανατρέψει την καθημερινότητά τους.
Διάρκεια και άρση μέτρων
Σημαντικό για τους κτηνοτρόφους είναι ότι τα μέτρα αυτά δεν ισχύουν επ’ αόριστον. Κάθε ζώνη διατηρείται για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, που στις περισσότερες περιπτώσεις φτάνει τις τουλάχιστον 21 ημέρες για τις ζώνες προστασίας και τις τουλάχιστον 30 ημέρες για τις ζώνες επιτήρησης, από την ημερομηνία του τελευταίου επιβεβαιωμένου κρούσματος.
Η άρση ή η παράταση των περιορισμών αποφασίζεται έπειτα από νέους ελέγχους και δειγματοληψίες, ώστε να διασφαλιστεί ότι η νόσος έχει πράγματι περιοριστεί. Τους ελέγχους αυτούς πραγματοποιούν οι κατά τόπους κτηνιατρικές υπηρεσίες (ΔΑΟΚ), οι οποίες έχουν την ευθύνη για την εφαρμογή των μέτρων στο πεδίο. Αυτό σημαίνει ότι ένας παραγωγός μπορεί να επιστρέψει σταδιακά σε κανονική δραστηριότητα, μόνο εφόσον αποδειχθεί ότι η περιοχή του παραμένει «καθαρή» για το προβλεπόμενο διάστημα.
Ο παραγωγός στο επίκεντρο
Πίσω από τις εγκυκλίους και τα επίσημα μέτρα βρίσκονται οι άνθρωποι της υπαίθρου, που παλεύουν να προστατεύσουν τα κοπάδια τους. Στις εστίες της νόσου, οι εκτροφές είναι δεμένες με αυστηρούς περιορισμούς, ενώ αλλού οι κτηνοτρόφοι ζουν με την αγωνία μήπως βρεθούν αύριο σε καθεστώς αυξημένων περιορισμών. Η μάχη με την ευλογιά δεν είναι μόνο υγειονομική, αλλά και ψυχολογική, με τους παραγωγούς να σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος της κρίσης.
Αφήστε ένα σχόλιο