ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ (Φ. 1928)

 

Σὲ διωγμὸ οἱ Χριστιανοὶ τῆς Συρίας

 

 

13 Φεβρουαρίου, 2025

Δὲν ἄργησαν νὰ δείξουν τὸ ἀληθινὸ πρόσωπό τους οἱ ἰσλαμιστὲς ποὺ κατέλαβαν τὴν Κυβέρνηση στὴ Συρία κατὰ τοὺς τελευταίους μῆνες. Ἐνῶ ἀρχικὰ ἐπέδειξαν κάποια μετριοπαθὴ στάση, ἤδη ἀποκαλύπουν τὰ πραγματικά τους αἰσθήματα πρὸς τὶς ἑκατοντάδες χιλιάδες τῶν πιστῶν ποὺ κατοικοῦν στὴν ἀρχέγονη αὐτὴ κοιτίδα τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἡ σχετικὴ εἴδηση εἶναι ἀποκαλυπτική:
«Ἡ φτώχια εἶναι ἴδια γιὰ ὅλους (σ.σ. τοὺς κατοίκους τῆς Συρίας), ὅμως οἱ Χριστιανοὶ ἔχουν νὰ ἀντιμετωπίσουν ἐπιπλέον καὶ τὶς διώξεις, ἀφοῦ μπῆκαν στὸ στόχαστρο ἀπὸ τὴν ὁμάδα τῶν “Ἀδελφῶν Μουσουλμάνων” λίγο μετὰ τὴν ἀνατολὴ τῆς νέας Κυβέρνησης. Στελέχη τῆς νέας ἡγεσίας ἐκβιάζουν οἰκογένειες Χριστιανῶν, ὑποδεικνύοντας στὶς γυναῖκες νὰ φορέσουν μαντῆλες καὶ νὰ ἀλλάξουν τὶς ἐνδυμασίες τους. (…) Τὴν ἴδια ὥρα πολλοὶ ἀπὸ αὐτούς (τοὺς Χριστιανούς) προωθοῦνται στὴ Βηρυττὸ γιὰ νὰ ἀποφύγουν τοὺς ἐκβιασμοὺς τῶν παραδοσιακὰ σκληρῶν ἰσλαμιστῶν, ποὺ ἤδη ἔχουν κάνει τὴν ἐμφάνισή τους σὲ πόλεις καὶ χωριὰ προσπαθώντας νὰ ἐπιβάλουν τὴ σκληροπυρηνικὴ στάση ζωῆς τους στὴν καθημερινότητα τῶν Χριστιανῶν. (…) Μεγάλη προπαγάνδα γίνεται στὰ ἰδιωτικὰ πανεπιστήμια, ὅπου μπαίνουν ὁμάδες τῶν “Ἀδελφῶν Μουσουλμάνων” καὶ προσπαθοῦν νὰ ἐξισλαμίσουν τοὺς φοιτητές, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τοὺς πιέζουν κατάφωρα (…). Στὴν πόλη Λαοδίκεια τὰ πράγματα εἶναι δυσκολότερα, ἀφοῦ ἀσκοῦν ἀκόμα μεγαλύτερη πίεση, διώχνοντας ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς ὑπαλλήλους ἀπὸ τὶς δημόσιες ὑπηρεσίες, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ δημιουργοῦνται ἐπιπλέον δυσκολίες στὴν οἰκονομικὴ κατάσταση τῶν οἰκογενειῶν. Στὶς θέσεις αὐτές, μάλιστα, τοποθετοῦν δικούς τους, ὥστε νὰ ἐλέγχουν τὴν Τοπικὴ Αὐτοδιοίκηση. Οἱ Χριστιανοὶ δὲν κυκλοφοροῦν στοὺς δρόμους, γιὰ νὰ ἀποφεύγουν τὶς συγκρούσεις, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ προστατεύουν τὰ σπίτια τους, ἀφοῦ καθημερινὰ καταγράφονται περιστατικὰ κλοπῶν ἀπὸ ὁμάδες ποὺ εἰσβάλλουν σ’ αὐτά» («Παραπολιτικὰ» 25-1-’25).
Γιὰ ἄλλη μία φορὰ ἡ πολύπαθη Ἐκκλησία τῆς Συρίας μὲ τὸ πρεσβυγενὲς Πατριαρχεῖο τῆς Ἀντιοχείας βρίσκεται σὲ κλίμα διωγμοῦ καὶ κατάσταση ἐπείγουσας ἀνάγκης. Ἂς θυμηθοῦμε τὴ μόλις πρὸ ὀλίγων ἐτῶν μυστηριώδη ἀπαγωγὴ καὶ ἐξαφάνιση τοῦ Μητροπολίτου Χαλεπίου Παύλου, πάλι ἀπὸ σκληροπυρηνικοὺς ἰσλαμιστές. Καὶ βέβαια δὲν πρέπει ποτὲ νὰ ξεχνοῦμε τὸν ἱστορικὸ ρόλο γιὰ τὴν ἐξάπλωση τοῦ Χριστιανισμοῦ ποὺ ἔπαιξε ἡ κάποτε μεγάλη καὶ ἐπιφανὴς πόλη τῆς Ἀντιόχειας τῆς Συρίας, καθὼς καὶ τὸ πόσοι Ἅγιοι ἀναδείχθηκαν στὰ ἐδάφη αὐτά, τὰ ὁποῖα πρῶτα δέχθηκαν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὸ θεοκίνητο στόμα τοῦ «Ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν» Παύλου.
Ἡ σχέση ἐπίσης τοῦ Ἑλληνισμοῦ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Συρία εἶναι βαθιὰ καὶ ἱστορική. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση ὀφείλει μὲ κάθε τρόπο νὰ στηρίξει τὸ χειμαζόμενο Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας καὶ τοὺς ἐμπερίστατους ἐκεῖ Χριστιανούς. Ἤδη πληροφορούμαστε ὅτι ἔχει ἐπιδείξει ἐνδιαφέρον μὲ συγκεκριμένες ἐνέργειες, στὶς ὁποῖες προέβη. Ἐπειδὴ ὅμως τὸ γεγονὸς ἀφορᾶ στὴν καταπάτηση ἀνθρώπινων δικαιωμάτων καὶ συνιστᾶ μισαλλοδοξία, φρονοῦμε ὅτι πρέπει νὰ κινήσει σὲ παγκόσμια εὐαισθητοποίηση καὶ ἀνάληψη συγκεκριμένων μέτρων καὶ ἐνεργειῶν γιὰ τὴν ἀποσόβηση αὐτῶν τῶν ἀπάνθρωπων τακτικῶν ἐκ μέρους τῶν φανατικῶν μουσουλμάνων. Ἀλλὰ καὶ ὅλοι καλούμαστε νὰ ἔχουμε στὸν νοῦ μας τοὺς ἐν Χριστῷ ἀδελφοὺς τῆς Συρίας καὶ νὰ προσευχόμαστε γι᾿ αὐτούς, ὁ Κύριος νὰ τοὺς ἐξαγάγει σὲ ἄνεση καὶ ἡσυχία, ὥστε ἀνεμπόδιστα νὰ μποροῦν νὰ Τὸν λατρεύουν στὶς ἐκκλησίες καὶ νὰ συνεχίσουν νὰ ζοῦν εἰρηνικὰ στὶς προγονικές τους ἑστίες.