ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ (Φ. 1888)

 

«Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω»

 

      Αυτές τις ημέρες τις τόσο σημαντικές, που μας παραπέμπουν στην Αποκάλυψη του Ιωάννου και τις εσχατολογικές ημέρες προβληματίζομαι τακτικά και αναπολώ με δέος τα χρόνια που πέρασαν. Αισθάνομαι πολύ πτωχός στον πνευματικό τομέα. Προσπαθώ να βρω άκρη σε βασικά ερωτήματα που με απασχολούν και δύσκολα καταλήγω σε κάποιο συμπέρασμα. Αισθάνομαι βαριά τη σκιά της βασικής φράσης  «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω». 

     Είναι μία από τις γνωστότερες φράσεις της Αγίας Γραφής και της διδασκαλίας του Κυρίου, που βρίσκεται στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο και αφορά τη γυναίκα, που ήθελαν να λιθοβολήσουν για λόγους μοιχείας κάτοικοι της Ιουδαίας. Είναι μία φράση που χρησιμοποιείται ευρέως θέλοντας να αναδείξει το γεγονός πως κανένας μας δεν έχει την ηθική τελειότητα για να καταδικάσει κάποιον. Είναι και μία φράση όμως που επιδέχεται στην ερώτηση την απάντηση  ένοιωθαν όλοι πως δεν είναι άξιοι που έδωσαν οι επικριτές στην μοιχαλίδα γυναίκα πετώντας τις πέτρες στο έδαφος γιατί δεν ένοιωθαν άξιοι της τιμής του τίμιου ανθρώπου.

     Ποιος είμαι εγώ που θα κατηγορήσω τον οποιονδήποτε συνάνθρωπό μου; Και τότε αναζητώ τη λύση και εξιλέωση, Μου έρχονται στη σκέψη τα λόγια του Ιησού Χριστού: « Εγώ είμαι η οδός» και οι Πράξεις των Αποστόλων: « Πίστεψε στον Κύριον Ιησού Χριστό και θα σωθείς…».

     Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο! Ο Χριστός και η Πίστη μας σ΄αυτόν, τον Θεάνθρωπο και Κύριον ημών, είναι η μόνη οδός που μας φέρνει κοντά στον Τριαδικό Θεό. Αυτές τις δύσκολες στιγμές, Αυτή την οδό της σωτηρίας οφείλουμε εμείς οι άνθρωποι του πρόσκαιρο κόσμου να ακολουθήσουμε.

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν μας… 

 Β.Δ.Κ.