ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΡΙΣΗ 12: ΘΡΥΛΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ (Φ.1830)
Η Αντίσταση στην Οθωμανική Περίοδο
Οι πρόμαχοι Κλέφτες και Αρματολοί
Πολλοί ήταν οι Έλληνες που αντιστάθηκαν στην οθωμανική κυριαρχία. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν οι Κλέφτες, που ζούσαν συνήθως στα βουνά. Αλλά και οι Αρματολοί, παρόλο που διορίζονταν από τους Τούρκους, συχνά βοηθούσαν τους κλέφτες.
Καθώς οι Οθωμανοί Τούρκοι επέκτειναν την κυριαρχία τους στη Βαλκανική Χερσόνησο, είχαν να αντιμετωπίσουν διάφορες εξεγέρσεις από ομάδες Ελλήνων που συνέχιζαν την παράδοση των πολεμιστών του Βυζαντίου.
Ένας από τους σημαντικότερους πολεμιστές ήταν ο Κροκόδειλος Κλαδάς, ο οποίος είχε για ορμητήριο του τη Μάνη, μια από τις λίγες περιοχές που δεν υποτάχθηκαν στους Τούρκους.
Οι Μανιάτες ήταν ορεσίβιοι,που «αγρυπνούν νύχτα μέρα για να διατηρήσουν την ελευθερία τους και δεν εννοούν να αναγνωρίσουν κανένα ηγεμόνα επί της γης», όπως τους περιέγραψε Γάλλος περιηγητής. Είναι η ηρωϊκή ράτσα της Πελοποννήσου, αντάξια εκείνων των 300 Σπαρτυατών που τα έβαλαν με τις εκατοντάδες χιλιάδες Πέρσες, «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι», στις Θερμοπύλες.
Άλλοι ένοπλοι Έλληνες κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ήταν οι Κλέφτες. Οι κλέφτες ζούσαν στην ύπαιθρο και είχαν τα λημέρια τους σε δύσβατα μέρη. Ήταν οργανωμένοι σε μικρές ομάδες, η καθεμιά με τον καπετάνιο της και το δικό της μπαϊράκι. Βασικό χαρακτηριστικό των κλεφτών ήταν ανυπότακτοι, ενώ διατηρούσαν αναμένη τη φλόγα της εχθρότητας που ένιωθαν για τους Τούρκους και γενικά για την εξουσία, στοιχείο που τους έκανε αγαπητούς στο λαό. Έτσι, οι κλέφτες έγιναν σύμβολο της αντίστασης των υπόδουλων Ελλήνων ενάντια στους κατακτητές.
Προκειμένου να αντιμετωπίσουν τους κλέφτες και να αποκαταστήσουν την ασφάλεια στην ύπαιθρο, οι Οθωμανοί Τούρκοι χρησιμοποιούσαν ένοπλους Έλληνες, πρώην κλέφτες, τους αρματολούς. Ωστόσο οι Αρματολοί, παρόλο που ήταν βοηθητικά στρατεύματα των Τούρκων, συνεργάζονταν συνήθως με τους κλέφτες. Παρατηρήθηκε έτσι το φαινόμενο, ιδιαίτερα κατά τους τελευταίους αιώνες της Τουρκοκρατίας, πολλοί αρματολοί να εγκαταλείπουν τις θέσεις τους και να προσχωρούν στις τάξεις των κλεφτών.
Φημισμένοι αρματολοί ήταν ο Γεώργιος Ανδρίτζος, ο Κατσαντώνης στη Ρούμελη, ο Νικοτσάρας στον Όλυμπο, οι Σουλιώτες Γεώργιος Μπότσαρης και Λάμπρος Τζαβέλλας και πολλοί άλλοι. Αρκετοί από τους γιους, τους συγγενείς ή τα πρωτοπαλίκαρα τους συμμετείχαν αργότερα στη Μεγάλη Επανάσταση του 1821.
Η Λαϊκή παράδοση με τις ιστορικές της διηγήσεις και τα δημοτικά τραγούδια έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτή τη συνεργασία της κλεφτουργιάς και των αρματολών, που ενώ αποτέλεσαν την απαρχή καιτο εναρκτήριο λάκτισμα εξέγερσης κατά του δυνάστη Τούρκου, μεγαλούργησαν αργότερα με την πλαισίωση της Μεγάλης Επανάστασης του Γένους το 1821, που απότοκον υπήρξε η ανασύσταση του Νεοελληνικού Έθνους..
Στο επόμενο τεύχος θα δημοσιεύσουμε την Ελληνική οικονομία στην Οθωμανική Περίοδο 1453 – 1821.
Πηγή: CNN Newsroom – CNN Greece, βιβλία ΟΣΚ και Στρατιωτική ιστορία.
Καθώς οι Οθωμανοί Τούρκοι επέκτειναν την κυριαρχία τους στη Βαλκανική Χερσόνησο, είχαν να αντιμετωπίσουν διάφορες εξεγέρσεις από ομάδες Ελλήνων που συνέχιζαν την παράδοση των πολεμιστών του Βυζαντίου.
Ένας από τους σημαντικότερους πολεμιστές ήταν ο Κροκόδειλος Κλαδάς, ο οποίος είχε για ορμητήριο του τη Μάνη, μια από τις λίγες περιοχές που δεν υποτάχθηκαν στους Τούρκους.
Οι Μανιάτες ήταν ορεσίβιοι,που «αγρυπνούν νύχτα μέρα για να διατηρήσουν την ελευθερία τους και δεν εννοούν να αναγνωρίσουν κανένα ηγεμόνα επί της γης», όπως τους περιέγραψε Γάλλος περιηγητής. Είναι η ηρωϊκή ράτσα της Πελοποννήσου, αντάξια εκείνων των 300 Σπαρτυατών που τα έβαλαν με τις εκατοντάδες χιλιάδες Πέρσες, «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι», στις Θερμοπύλες.
Άλλοι ένοπλοι Έλληνες κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ήταν οι Κλέφτες. Οι κλέφτες ζούσαν στην ύπαιθρο και είχαν τα λημέρια τους σε δύσβατα μέρη. Ήταν οργανωμένοι σε μικρές ομάδες, η καθεμιά με τον καπετάνιο της και το δικό της μπαϊράκι. Βασικό χαρακτηριστικό των κλεφτών ήταν ανυπότακτοι, ενώ διατηρούσαν αναμένη τη φλόγα της εχθρότητας που ένιωθαν για τους Τούρκους και γενικά για την εξουσία, στοιχείο που τους έκανε αγαπητούς στο λαό. Έτσι, οι κλέφτες έγιναν σύμβολο της αντίστασης των υπόδουλων Ελλήνων ενάντια στους κατακτητές.
Προκειμένου να αντιμετωπίσουν τους κλέφτες και να αποκαταστήσουν την ασφάλεια στην ύπαιθρο, οι Οθωμανοί Τούρκοι χρησιμοποιούσαν ένοπλους Έλληνες, πρώην κλέφτες, τους αρματολούς. Ωστόσο οι Αρματολοί, παρόλο που ήταν βοηθητικά στρατεύματα των Τούρκων, συνεργάζονταν συνήθως με τους κλέφτες. Παρατηρήθηκε έτσι το φαινόμενο, ιδιαίτερα κατά τους τελευταίους αιώνες της Τουρκοκρατίας, πολλοί αρματολοί να εγκαταλείπουν τις θέσεις τους και να προσχωρούν στις τάξεις των κλεφτών.
Φημισμένοι αρματολοί ήταν ο Γεώργιος Ανδρίτζος, ο Κατσαντώνης στη Ρούμελη, ο Νικοτσάρας στον Όλυμπο, οι Σουλιώτες Γεώργιος Μπότσαρης και Λάμπρος Τζαβέλλας και πολλοί άλλοι. Αρκετοί από τους γιους, τους συγγενείς ή τα πρωτοπαλίκαρα τους συμμετείχαν αργότερα στη Μεγάλη Επανάσταση του 1821.
Η Λαϊκή παράδοση με τις ιστορικές της διηγήσεις και τα δημοτικά τραγούδια έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτή τη συνεργασία της κλεφτουργιάς και των αρματολών, που ενώ αποτέλεσαν την απαρχή καιτο εναρκτήριο λάκτισμα εξέγερσης κατά του δυνάστη Τούρκου, μεγαλούργησαν αργότερα με την πλαισίωση της Μεγάλης Επανάστασης του Γένους το 1821, που απότοκον υπήρξε η ανασύσταση του Νεοελληνικού Έθνους..
Στο επόμενο τεύχος θα δημοσιεύσουμε την Ελληνική οικονομία στην Οθωμανική Περίοδο 1453 – 1821.
Πηγή: CNN Newsroom – CNN Greece, βιβλία ΟΣΚ και Στρατιωτική ιστορία.
Αφήστε ένα σχόλιο