Η ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ (Φ.1818)
Γράφει η Μπεχράκη Παυλιάνα *
Ή ΣΥΓΧΡΟΝΗ Κοινωνία των Πολιτών, φίλε αναγνώστη, βασίζεται στο αίσθημα ευθύνης, για τις πράξεις μας, και τις συνέπειές τους. Όσο η ευθύνη μας, περιορίζεται στους συγγενείς και τους φίλους, τόσο η κοινωνική συνοχή, χρειάζεται όσο το δυνατόν ισχυρούς νόμους ,όπου από τη μιά, η Πολιτεία καταφεύγει για να λειτουργήσει, και από την άλλη, οι ανεύθυνοι Πολίτες ,τους καταπατούν. Προϋπόθεση, της Δημοκρατίας, και της Ελευθερίας, η ευθύνη απέναντι σε όλους, και όλα, και λιγότερο η πάταξη της παρανομίας, με ό,τι αυτό σημαίνει, έτσι που τόσο η ευθύνη, όσο και η ανευθυνότητα, συνδέονται με τις αξίες, που αναγνωρίζουμε, λιγότερο ή περισσότερο.
-ΟΣΟ για παράδειγμα, δίνουμε, μεγαλύτερη αξία στο φυσικό περιβάλλον, και στην ανθρώπινη υπόσταση, δίχως εξαιρέσεις και κατ’επιλογή, τόσο ,το αίσθημα ευθύνης πλαταίνει τη σκέψη μας, ομορφαίνει τη ψυχή μας, και δικαιούμαστε να είμαστε Άνθρωποι! Όταν αντίθετα, ενδιαφερόμαστε μόνο για όσους κλείνει η πόρτα μας, ,αξίζουν για μας, μόνο οι δικοί μας και τα δικά μας, και πιστεύουμε πώς μόνο αυτά ευθυνόμαστε, και πρέπει να αγαπάμε, να φροντίζουμε, να προστατεύουμε, γινόμαστε ανεύθυνοι ,και για να ισορροπήσουν τα πράγματα, αναπόφευκτα η ανεύθυνη κοινωνία καταφεύγει, στη καταπάτηση των κανόνων, της Νομικής Δικαιοσύνης. όπως προείπαμε. Ή ανευθυνότητα, με την αδιαφορία, φανερώνουν πάντοτε, όχι μόνο έκπτωση των αξιών, αλλά ακόμα και τη καταστροφή τους, έτσι που η εσωτερική φτώχεια, είναι αναπόφευκτη χρεοκοπία, της ανθρώπινης υπόστασης, κακά τα ψέματα.
_ΔΥΣΤΥΧΩΣ, αυτή η φτώχεια, τον τελευταίο καιρό, για εμάς τους Έλληνες έχει μετρηθεί, με επίσημα Ευρωπαϊκά πορίσματα ,για τις ανθρώπινες σχέσεις, και βεβαιώνουν μια πραγματικότητα, που δεν είναι καθόλου αισιόδοξη. Βέβαια όλοι εμείς, οι σκεπτόμενοι, αναρωτιόμαστε, συχνά πυκνά, για την αλλαγή προς το χειρότερο, της Ελληνικής κοινωνίας, και τα κακά σημάδια μέρα τη μέρα μεγαλώνουν και μας πληγώνουν. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Λένε λοιπόν αυτά τα πορίσματα, πως εμείς οι Έλληνες, ενώ με τον φίλο, τον γείτονα, το στενό περιβάλλον ,έχουμε αγαπητικιές σχέσεις, ,μετέχουμε σε γλέντια, και συντροφιές, όμως, συμμετέχουμε λιγότερο, σε κοινωνικές δραστηριότητες, σε, οργανώσεις, οι δε εθελοντικές πρωτοβουλίες είναι μηδαμηνές. Υπάρχουν όμως και άλλα χειρότερα σημάδια που είναι πολύ ανησυχητικά, και, ενισχύουν την πεποίθηση, ότι εμείς οι νεόκοποι Έλληνες έχουμε, αν όχι μεταλλαχθεί, ολοκληρωτικά, όμως έχουμε αλλάξει, δεν έχουμε καμία σχέση με τους κοντινούς προγόνους μας, με τη παράδοσή ως προς τις αξίες. Κάποιοι ,αυτή την αλλαγή το λένε εκσυγχρονισμό.
_ΟΙ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ μας, και είναι αυτό ένα ηχηρό παράδειγμα, προκειμένου, να υποστηρίξουμε του λόγου το αληθές φίλε αναγνώστη, κατά πως μας πληροφορεί, το πόρισμα των ερευνών, για τη κοινωνική κατάσταση των Ευρωπαϊκών Κοινωνιών, νιώθουν απέραντη μοναξιά, πως η κατάθλιψη, έχει κτυπήσει κόκκινο στις μέρες μας. Οί δε αυτοκτονίες στη Πατρίδα μας, ανθρώπων, της τρίτης ηλικίας, βάσει της έρευνας, είναι τριπλάσιο, από εκείνο που <δικαιολογείται> σε σύγκριση με τον πληθυσμό, μιας μικρής χώρας, και μάλιστα, ηλιόχαρης, μιας χώρας της ωραιότητας, όπως είναι η Ελλάδα μας. Σημαίνει δηλαδή, πως τα τελευταία χρόνια, ίσως βυθισμένοι στα προβλήματα, φροντίζουμε λιγότερο από τους άλλους Ευρωπαίους, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας,ή δεν φροντίζουμε να τους δείχνουμε, πόσο τους νοιαζόμαστε και τους αγαπάμε. Ίσως η αντίθεση του χθές με το σήμερα, στη δομή και λειτουργία της οικογένειας, να έχει παίξει μεγάλο ρόλο. Στα κοντινά χρόνια του χθές, οι μεγαλύτεροι το ζήσαμε, αναστηθήκαμε, και ευτυχήσαμε σαν παιδιά με της γιαγιάς τα νανουρίσματα, και τα παραμύθια, σε αντίθεση με το σήμερα, που στη καλύτερη περίπτωση, οι ηλικιωμένοι μένουν μόνοι τους συνήθως, αποδεχόμενοι, αυτή την ιδιότυπη, σκληρή μοναξιά, μακριά από τα παιδιά τους, που τους έδωσαν τα πάντα τη ψυχή τους ολόκληρη.
_Η ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ως βαθύ αίσθημα κοινωνικότητας, δίνει τη ταυτότητα του σύγχρονου ,Ελεύθερου ανθρώπου, σε χώρες με δημοκρατική λειτουργία και συνείδηση. Οί Αρχαίοι Σοφοί μας, πραγματικά ελεύθερο θεωρούσαν τον υπεύθυνο άνθρωπο..Αυτό στους τωρινούς χαλεπούς καιρούς, η Παιδεία είναι αυτή που θα διδάξει, και θα κάνει, τα Ελληνόπουλα υπεύθυνους ,ενήλικες, κακά τα ψέματα. Το κάνει όμως αυτό το εκπαιδευτικό μα ς σύστημα? Επιτελεί τον προορισμό της? Εκτελεί τις εντολές του Συντάγματός μας, που αναθέτει στην Παιδεία, να κάνει τα παιδιά μας, υπεύθυνους πολίτες? Γιατί φίλε αναγνώστη όπως ξέρουμε, ο νομοθέτης, ζητάει από τη Παιδεία,πέρα από τη γνώση, να διδάξει τις ανώτατες αρετές, θεμελιώνουν το υψηλό οικοδόμημα του Πολιτισμού μας, Ή ευθύνη, είναι και αυτή υπέρτατη αξία, που κτίζει τη προσωπικότητα, ευγενίζει τον άνθρωπο, τον κάνει ικανό και άξιο για τον ίδιο και τους άλλους. Αν λείπει αυτή η αξία, τότε η χρεοκοπία της ανθρώπινης ύπαρξης, είναι αναπόφευκτη, έτσι που την ευτελίζει, την υποδουλώνει. Ή ανευθυνότητα, είναι η απόλυτη δουλεία. Αυτός που δεν είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του, είναι ανεπαρκής, και υποβιβάζεται, σε Όν, κατώτερο, ακόμα και από μερικά περήφανα ζώα.
_ΤΕΛΕΙΩΝΟΝΤΑΣ θα πούμε, πως οι νέες γεννιές, γιατί αυτό είναι το ζητούμενο, να παιδευτούν σωστά, να διδάσκονται εκτός από τις γνώσεις για να εξασφαλίσουν μιά θέση κάτω από τον ήλιο, να γίνουν πολίτες υπεύθυνοι, να σέβονται τον εαυτό τους και τους άλλους με αυτοπεποίθηση, και υψηλούς στόχους αλλά κι για το καλό του. <Όλου>. Να κτίσουν μια νέα Ελλάδα, συμμετέχοντας στά Κοινά! Νέοι Επιστήμονες, Καλλιτέχνες, Λογοτέχνες, Επιχειρηματίες, να αγωνίζονται με υπευθυνότητα, με εφόδια πνευματικά, και ψυχικά, να πάρουν το τιμόνι του Τόπου μας, υπεύθυνα Είναι σπουδαία η νεολαία μας αν και ταλαιπωρημένη τον τελευταίο καιρό, από την απειλή της ανασφάλειας και του φόβου, για το αύριο. Το σύστημα της εκπαίδευσης, Χρειάζεται διδάσκοντες σε όλες τις βαθμίδες, μετεκπαιδευμένους, με όραμα, μπροστάρηδες, και όχι, απαξιωμένους φτωχούς βιοπαλεστές, όπως η Εξουσία τους θέλει,για τους δικούς της λόγους....Έχει μεγάλες πνευματικές δυνάμεις η Πατρίδα μας αναξιοποίητες. Γιά να κερδίσει η Ελλάδα μας, αξιοκρατικά, κατά πως της πρέπει, στη νέα εποχή, μια θέση που της πρέπει, θέλει, δημιουργική αξιακή συμμετοχή, και δουλειά σκληρή, με υπευθυνότητα, και επιμονή, από όλους, από τον καθένα χωριστά. Γιατί η έλειψη, αξιών ή εσωτερική φτώχεια κυρίως, είναι ή ή καταστροφική, πραγματική χρεοκοπία της ανθρώπινης ύπαρξης, , και όχι η Οικονομική, όπως νομίζουμε.
*Η Παυλίνα Μπεχράκη είναι Εικαστικός, Συγγραφέας Ποιήτρια από τη Κόρινθο.
-ΟΣΟ για παράδειγμα, δίνουμε, μεγαλύτερη αξία στο φυσικό περιβάλλον, και στην ανθρώπινη υπόσταση, δίχως εξαιρέσεις και κατ’επιλογή, τόσο ,το αίσθημα ευθύνης πλαταίνει τη σκέψη μας, ομορφαίνει τη ψυχή μας, και δικαιούμαστε να είμαστε Άνθρωποι! Όταν αντίθετα, ενδιαφερόμαστε μόνο για όσους κλείνει η πόρτα μας, ,αξίζουν για μας, μόνο οι δικοί μας και τα δικά μας, και πιστεύουμε πώς μόνο αυτά ευθυνόμαστε, και πρέπει να αγαπάμε, να φροντίζουμε, να προστατεύουμε, γινόμαστε ανεύθυνοι ,και για να ισορροπήσουν τα πράγματα, αναπόφευκτα η ανεύθυνη κοινωνία καταφεύγει, στη καταπάτηση των κανόνων, της Νομικής Δικαιοσύνης. όπως προείπαμε. Ή ανευθυνότητα, με την αδιαφορία, φανερώνουν πάντοτε, όχι μόνο έκπτωση των αξιών, αλλά ακόμα και τη καταστροφή τους, έτσι που η εσωτερική φτώχεια, είναι αναπόφευκτη χρεοκοπία, της ανθρώπινης υπόστασης, κακά τα ψέματα.
_ΔΥΣΤΥΧΩΣ, αυτή η φτώχεια, τον τελευταίο καιρό, για εμάς τους Έλληνες έχει μετρηθεί, με επίσημα Ευρωπαϊκά πορίσματα ,για τις ανθρώπινες σχέσεις, και βεβαιώνουν μια πραγματικότητα, που δεν είναι καθόλου αισιόδοξη. Βέβαια όλοι εμείς, οι σκεπτόμενοι, αναρωτιόμαστε, συχνά πυκνά, για την αλλαγή προς το χειρότερο, της Ελληνικής κοινωνίας, και τα κακά σημάδια μέρα τη μέρα μεγαλώνουν και μας πληγώνουν. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Λένε λοιπόν αυτά τα πορίσματα, πως εμείς οι Έλληνες, ενώ με τον φίλο, τον γείτονα, το στενό περιβάλλον ,έχουμε αγαπητικιές σχέσεις, ,μετέχουμε σε γλέντια, και συντροφιές, όμως, συμμετέχουμε λιγότερο, σε κοινωνικές δραστηριότητες, σε, οργανώσεις, οι δε εθελοντικές πρωτοβουλίες είναι μηδαμηνές. Υπάρχουν όμως και άλλα χειρότερα σημάδια που είναι πολύ ανησυχητικά, και, ενισχύουν την πεποίθηση, ότι εμείς οι νεόκοποι Έλληνες έχουμε, αν όχι μεταλλαχθεί, ολοκληρωτικά, όμως έχουμε αλλάξει, δεν έχουμε καμία σχέση με τους κοντινούς προγόνους μας, με τη παράδοσή ως προς τις αξίες. Κάποιοι ,αυτή την αλλαγή το λένε εκσυγχρονισμό.
_ΟΙ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ μας, και είναι αυτό ένα ηχηρό παράδειγμα, προκειμένου, να υποστηρίξουμε του λόγου το αληθές φίλε αναγνώστη, κατά πως μας πληροφορεί, το πόρισμα των ερευνών, για τη κοινωνική κατάσταση των Ευρωπαϊκών Κοινωνιών, νιώθουν απέραντη μοναξιά, πως η κατάθλιψη, έχει κτυπήσει κόκκινο στις μέρες μας. Οί δε αυτοκτονίες στη Πατρίδα μας, ανθρώπων, της τρίτης ηλικίας, βάσει της έρευνας, είναι τριπλάσιο, από εκείνο που <δικαιολογείται> σε σύγκριση με τον πληθυσμό, μιας μικρής χώρας, και μάλιστα, ηλιόχαρης, μιας χώρας της ωραιότητας, όπως είναι η Ελλάδα μας. Σημαίνει δηλαδή, πως τα τελευταία χρόνια, ίσως βυθισμένοι στα προβλήματα, φροντίζουμε λιγότερο από τους άλλους Ευρωπαίους, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας,ή δεν φροντίζουμε να τους δείχνουμε, πόσο τους νοιαζόμαστε και τους αγαπάμε. Ίσως η αντίθεση του χθές με το σήμερα, στη δομή και λειτουργία της οικογένειας, να έχει παίξει μεγάλο ρόλο. Στα κοντινά χρόνια του χθές, οι μεγαλύτεροι το ζήσαμε, αναστηθήκαμε, και ευτυχήσαμε σαν παιδιά με της γιαγιάς τα νανουρίσματα, και τα παραμύθια, σε αντίθεση με το σήμερα, που στη καλύτερη περίπτωση, οι ηλικιωμένοι μένουν μόνοι τους συνήθως, αποδεχόμενοι, αυτή την ιδιότυπη, σκληρή μοναξιά, μακριά από τα παιδιά τους, που τους έδωσαν τα πάντα τη ψυχή τους ολόκληρη.
_Η ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ως βαθύ αίσθημα κοινωνικότητας, δίνει τη ταυτότητα του σύγχρονου ,Ελεύθερου ανθρώπου, σε χώρες με δημοκρατική λειτουργία και συνείδηση. Οί Αρχαίοι Σοφοί μας, πραγματικά ελεύθερο θεωρούσαν τον υπεύθυνο άνθρωπο..Αυτό στους τωρινούς χαλεπούς καιρούς, η Παιδεία είναι αυτή που θα διδάξει, και θα κάνει, τα Ελληνόπουλα υπεύθυνους ,ενήλικες, κακά τα ψέματα. Το κάνει όμως αυτό το εκπαιδευτικό μα ς σύστημα? Επιτελεί τον προορισμό της? Εκτελεί τις εντολές του Συντάγματός μας, που αναθέτει στην Παιδεία, να κάνει τα παιδιά μας, υπεύθυνους πολίτες? Γιατί φίλε αναγνώστη όπως ξέρουμε, ο νομοθέτης, ζητάει από τη Παιδεία,πέρα από τη γνώση, να διδάξει τις ανώτατες αρετές, θεμελιώνουν το υψηλό οικοδόμημα του Πολιτισμού μας, Ή ευθύνη, είναι και αυτή υπέρτατη αξία, που κτίζει τη προσωπικότητα, ευγενίζει τον άνθρωπο, τον κάνει ικανό και άξιο για τον ίδιο και τους άλλους. Αν λείπει αυτή η αξία, τότε η χρεοκοπία της ανθρώπινης ύπαρξης, είναι αναπόφευκτη, έτσι που την ευτελίζει, την υποδουλώνει. Ή ανευθυνότητα, είναι η απόλυτη δουλεία. Αυτός που δεν είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του, είναι ανεπαρκής, και υποβιβάζεται, σε Όν, κατώτερο, ακόμα και από μερικά περήφανα ζώα.
_ΤΕΛΕΙΩΝΟΝΤΑΣ θα πούμε, πως οι νέες γεννιές, γιατί αυτό είναι το ζητούμενο, να παιδευτούν σωστά, να διδάσκονται εκτός από τις γνώσεις για να εξασφαλίσουν μιά θέση κάτω από τον ήλιο, να γίνουν πολίτες υπεύθυνοι, να σέβονται τον εαυτό τους και τους άλλους με αυτοπεποίθηση, και υψηλούς στόχους αλλά κι για το καλό του. <Όλου>. Να κτίσουν μια νέα Ελλάδα, συμμετέχοντας στά Κοινά! Νέοι Επιστήμονες, Καλλιτέχνες, Λογοτέχνες, Επιχειρηματίες, να αγωνίζονται με υπευθυνότητα, με εφόδια πνευματικά, και ψυχικά, να πάρουν το τιμόνι του Τόπου μας, υπεύθυνα Είναι σπουδαία η νεολαία μας αν και ταλαιπωρημένη τον τελευταίο καιρό, από την απειλή της ανασφάλειας και του φόβου, για το αύριο. Το σύστημα της εκπαίδευσης, Χρειάζεται διδάσκοντες σε όλες τις βαθμίδες, μετεκπαιδευμένους, με όραμα, μπροστάρηδες, και όχι, απαξιωμένους φτωχούς βιοπαλεστές, όπως η Εξουσία τους θέλει,για τους δικούς της λόγους....Έχει μεγάλες πνευματικές δυνάμεις η Πατρίδα μας αναξιοποίητες. Γιά να κερδίσει η Ελλάδα μας, αξιοκρατικά, κατά πως της πρέπει, στη νέα εποχή, μια θέση που της πρέπει, θέλει, δημιουργική αξιακή συμμετοχή, και δουλειά σκληρή, με υπευθυνότητα, και επιμονή, από όλους, από τον καθένα χωριστά. Γιατί η έλειψη, αξιών ή εσωτερική φτώχεια κυρίως, είναι ή ή καταστροφική, πραγματική χρεοκοπία της ανθρώπινης ύπαρξης, , και όχι η Οικονομική, όπως νομίζουμε.
*Η Παυλίνα Μπεχράκη είναι Εικαστικός, Συγγραφέας Ποιήτρια από τη Κόρινθο.
Αφήστε ένα σχόλιο