ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ φ.1744
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Η κοινοπραξία Εκκλησίας και Πολιτείας, που ήθελαν να βεβηλώσουν την Ανάσταση του Κυρίου και να αλλοιώσουν, και στην ουσία να αμφισβητήσουν, το αποτύπωμα της τριημέρου ταφής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εις διήμερο, ώστε να επέλθει απαξίωση, αμφισβήτηση κ.τ.λ. που δεν θέλω να κατονομάσω.
Μπορεί να μας υποχρέωσαν και να μας φόρεσαν μπούργκες, τάχα για το καλό της υγείας μας, αλλά στην Άνοιξη, στην Ανάσταση των πάντων, δεν μπορούν να της φορέσουν ούτε φερετζέ ούτε μπούργκες.
Άνοιξη, φως, Ανάσταση, θείο Φως, όλη η φύση γιορτάζει, ανθίζει, βρίσκεται σε εγρήγορση, τα πάντα λειτουργούν, κινούνται, ζουν, λάμπουν στο φως του Ήλιου, λούζονται στο φως της Ανάστασης του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.
Η ψυχή λαχταρά, κατανοεί, βιώνει τη Θεία Ανάσταση στην καρδιά, τη θεία. Άνοιξη, τη Διάνοιξη των θείων Φωτεινών αγωγών, που ρέουν εις την γαίαν- η Ζωοδόχος Πηγή, η θεία Μητέρα ζωογονεί με θεία ζωή τον άνθρωπο.
Η ψυχή αναγεννάται στο θείο Φως της Αναστάσεως, μπορεί να μην κοινώνησε των αχράντων Μυστηρίων. Λάβετε, φάγετε, λάβετε και πίετε εξ αυτού πάντες, αλλά ζωογονείται από το Θείο Ύδωρ, της Θείας Πηγής, της Θείας Μητέρας, καθάρεται, λυτρώνεται, κατανοεί εσωτερικά το λόγο της ύπαρξης του, ως άνθρωπος. Ποιος είναι;
Πώς λειτουργεί: Το φως της Αναστάσεως; Και αν είμαστε σε σιωπή, πώς αυτό το φως εισχωρεί εντός μας, κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας, σε κάθε Υπόσταση και ανάβει μέσα μας σαν λαμπάδα, νιώθουμε τη ζέση από τη Φλόγα του και ενωνόμαστε όλοι οι Χριστιανοί μαζί, ενωμένες όλες οι καρδιές ως μία, φτιάχνουμε μια μεγαλύτερη^ Αναστάσιμη Φλόγα και τότε νιώθουμε πως ο Χριστός είναι εντός μας. στην Εκκλησία της καρδιά μας, τον δεχτήκαμε και συνλειτουργούμε μαζί του και αυθόρμητα όλοι μαζί ψάλλουμε το ΧριστόςΑνέστη. Νιώθουμε ότι ενωθήκαμε με το ΛόγοΧριστό-Άνθρωπο, δηλαδή ο Λόγος-Χριστός με το Λόγο-Άνθρωπο.
Τι εστί «Λόγος-ΧριστόςΆνθρωπος»; Είναι το κατ’ εικόνα αντίγραφο του Θεού-Δημιουργού, ως εκπρόσωπός του, ως Λόγος του στη γη, στα Σύμπαντα, στη Δημιουργίαδηλαδή αν παρομοιάσουμε το Θεό-Δημιουργό ως Ωκεανό και πούμε ότι περιόρισε τον εαυτό του σε μια δεξαμενή και εμείς είμαστε οι σταγόνες του, παύουμε να’μαστε Ωκεανός; Ή δεν είμαστε ¨ΕΝΑ¨ μαζί του; Ώστε, ο άνθρωπος είναι η εκδήλωση του θεού στην ύλη.
Αυτή η Αναστάσιμη Χριστιανική Φλόγα, μετά τη Σταύρωση Του, δείχνει όλη τη Δημιουργία, την οποία παραδίδει ο Χριστός-Λόγος στα πόδια του Πατέρα Δημιουργού, προς Χάριν του Ανθρώπου-Λόγου, για να βρει το δρόμο της επιστροφής του, στο καθ’ ομοίωσιν, να αναγνωρίσει τη Θεότητα του, καθώς μας ομολογεί «θεοί εστέ και υιοί Υψίστου πάντες. Ίνα εκπληρωθεί το Άγιον θέλημα Σου Πατέρα, το Άγιον Σχέδιο Σου και αυτή η πολύπαθη γαία να γίνει ένας Φωτεινός Ήλιος και οι Άνθρωποι Θεοί εν Θεώ.
*Ο κ. Παναγιώτης Καπνιστής , είναι Λογοτέχνης – Συγγραφέας, από το Λουτράκι
Τι σημαίνει η Ανάσταση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού;
 |
Άρθρο του
Παναγιώτη Καπνιστή* |
Μπορεί να μας υποχρέωσαν και να μας φόρεσαν μπούργκες, τάχα για το καλό της υγείας μας, αλλά στην Άνοιξη, στην Ανάσταση των πάντων, δεν μπορούν να της φορέσουν ούτε φερετζέ ούτε μπούργκες.
Άνοιξη, φως, Ανάσταση, θείο Φως, όλη η φύση γιορτάζει, ανθίζει, βρίσκεται σε εγρήγορση, τα πάντα λειτουργούν, κινούνται, ζουν, λάμπουν στο φως του Ήλιου, λούζονται στο φως της Ανάστασης του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.
Η ψυχή λαχταρά, κατανοεί, βιώνει τη Θεία Ανάσταση στην καρδιά, τη θεία. Άνοιξη, τη Διάνοιξη των θείων Φωτεινών αγωγών, που ρέουν εις την γαίαν- η Ζωοδόχος Πηγή, η θεία Μητέρα ζωογονεί με θεία ζωή τον άνθρωπο.
Η ψυχή αναγεννάται στο θείο Φως της Αναστάσεως, μπορεί να μην κοινώνησε των αχράντων Μυστηρίων. Λάβετε, φάγετε, λάβετε και πίετε εξ αυτού πάντες, αλλά ζωογονείται από το Θείο Ύδωρ, της Θείας Πηγής, της Θείας Μητέρας, καθάρεται, λυτρώνεται, κατανοεί εσωτερικά το λόγο της ύπαρξης του, ως άνθρωπος. Ποιος είναι;
Πώς λειτουργεί: Το φως της Αναστάσεως; Και αν είμαστε σε σιωπή, πώς αυτό το φως εισχωρεί εντός μας, κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας, σε κάθε Υπόσταση και ανάβει μέσα μας σαν λαμπάδα, νιώθουμε τη ζέση από τη Φλόγα του και ενωνόμαστε όλοι οι Χριστιανοί μαζί, ενωμένες όλες οι καρδιές ως μία, φτιάχνουμε μια μεγαλύτερη^ Αναστάσιμη Φλόγα και τότε νιώθουμε πως ο Χριστός είναι εντός μας. στην Εκκλησία της καρδιά μας, τον δεχτήκαμε και συνλειτουργούμε μαζί του και αυθόρμητα όλοι μαζί ψάλλουμε το ΧριστόςΑνέστη. Νιώθουμε ότι ενωθήκαμε με το ΛόγοΧριστό-Άνθρωπο, δηλαδή ο Λόγος-Χριστός με το Λόγο-Άνθρωπο.
Τι εστί «Λόγος-ΧριστόςΆνθρωπος»; Είναι το κατ’ εικόνα αντίγραφο του Θεού-Δημιουργού, ως εκπρόσωπός του, ως Λόγος του στη γη, στα Σύμπαντα, στη Δημιουργίαδηλαδή αν παρομοιάσουμε το Θεό-Δημιουργό ως Ωκεανό και πούμε ότι περιόρισε τον εαυτό του σε μια δεξαμενή και εμείς είμαστε οι σταγόνες του, παύουμε να’μαστε Ωκεανός; Ή δεν είμαστε ¨ΕΝΑ¨ μαζί του; Ώστε, ο άνθρωπος είναι η εκδήλωση του θεού στην ύλη.
Αυτή η Αναστάσιμη Χριστιανική Φλόγα, μετά τη Σταύρωση Του, δείχνει όλη τη Δημιουργία, την οποία παραδίδει ο Χριστός-Λόγος στα πόδια του Πατέρα Δημιουργού, προς Χάριν του Ανθρώπου-Λόγου, για να βρει το δρόμο της επιστροφής του, στο καθ’ ομοίωσιν, να αναγνωρίσει τη Θεότητα του, καθώς μας ομολογεί «θεοί εστέ και υιοί Υψίστου πάντες. Ίνα εκπληρωθεί το Άγιον θέλημα Σου Πατέρα, το Άγιον Σχέδιο Σου και αυτή η πολύπαθη γαία να γίνει ένας Φωτεινός Ήλιος και οι Άνθρωποι Θεοί εν Θεώ.
*Ο κ. Παναγιώτης Καπνιστής , είναι Λογοτέχνης – Συγγραφέας, από το Λουτράκι
Αφήστε ένα σχόλιο