ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ : Ένας χαιρετισμός που «πνίγηκε» στα χημικά

ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΩΣΤΑΡΑ* 

Το ογκώδες συλλαλητήριο για την Μακεδονία, που πραγ­ματοποιηθηκε στο Σύνταγμα την περασμένη Κυριακή, ση­μαδεύτηκε από δυο γεγονό­τα: Αφ’ ενός μεν από την προ­βοκατόρικη δράση άναρχο- φασιστικών στοιχείων, που ή­θελαν να διαλύσουν την συ­γκέντρωση. Και αφ’ ετέρου α­πό την επιχειρησιακά άστο­χη αντίδραση της Αστυνομίας, η οποία, αντί να εξουδετερώ­σει με άλλο τρόπο τις λίγες δε­κάδες των κουκουλοφόρων, ε­ξυπηρέτησε τελικά τα σχέδι­ά τους ρίχνοντας σωρεία δα­κρυγόνων εναντίον των διαδη­λωτών, που αποτελούντο, με­ταξύ άλλων, από παιδιά, ηλι­κιωμέ-νους και κληρικούς ! Έ­τσι, για να σκοτώσει η Αστυνο­μία τους «ψύλλους», έκαψε την «καλύβα» ! Άξιος λοιπόν ο μι­σθός και της επιχειρησιακής ο­μάδας των Αστυνομικών, αλλά και των προϊσταμένων τους, που τους έδωσαν την σχετική εντολή. 
Στο συλλαλητήριο αυτό ε­πρόκειτο να αναγνωσθεί, ύστε­ρα από συνεννόηση με τους δι­οργανωτές του, ένας χαιρετι­σμός μου, που δεν διαβάστη­κε τελικά, διότι «πνίγηκε» και αυτός μέσα στην ατμόσφαιρα των δακρυγόνων. Αντί άλλου σχολιασμού των αιτημάτων του συλλαλητηρίου παραθέτω εν συνεχεία αυτούσιο το κείμε­νο του σχετικού χαιρετισμού: 
«Μαζευτήκαμε πάλι σήμερα εδώ, φίλες και φίλοι, για να υ­περασπιστούμε ειρηνικά ακόμη μια φορά την ιστορική αλήθεια ότι η Μακεδονία είναι μια και είναι ελληνική. 
Συγκεντρωθήκαμε όμως επί πλέον και για ένα άλλο λόγο: Για να εκφράσουμε την δια­μαρτυρία μας προς την Κυβέρ­νηση, για τον αντισυνταγματι­κό τρόπο, με τον οποίο επιδιώ­κει να καταστήσει τους Σκοπια­νούς συνδικαιούχους της πολι­τιστικής μας ταυτότητας. Στην ουσία, για να τους παραχωρή­σει, ερήμην του Λαού, την μα­κεδονική μας ταυτότητα. 
Εμείς, οι παραδοσιακοί Κα­θηγητές Πανεπιστημίου, τους οποίους έχω την τιμή να εκ­προσωπώ, μέσα από το Κίνημα Εθνικής Αναδόμησης, συμπα­ρατασσόμαστε με τον Ελληνι­κό Λαό. Και απαιτούμε εν ονό­ματι αυτού από την Κυβέρνηση και τους «προθύμους», που την στηρίζουν στο «κοινοβουλευτι­κό της πραξικόπημα», να σεβα­στούν, επί τέλους, την συνταγ­ματική νομιμότητα, τουλάχι­στον στην διαδικασία κύρωσης από την Βουλή της Συμφωνί­ας των Πρεσπών. Γνωρίζουν α­σφαλώς οι κυβερνώντες και οι «συνοδοιπόροι» τους ότι το Σύ­νταγμα για την κύρωση μιας τέ­τοιας μείζονος εθνικής σημασί­ας Συμφωνίας «χαράσσει» δυο δρόμους: Είτε την διενέργεια Δημοψηφίσματος, σύμφωνα με το άρ. 44 παρ. 2 Συν, για να α­ποφασίσει ο Λαός. Είτε την κύ­ρωση της σχετικής Συμφωνίας με την αυξημένη πλειοψηφία των 315 των Βουλευτών, δηλ. από 180 Βουλευτές, όπως προ­κύπτει από την διασταλτική ερ­μηνεία ή την επιτρεπτή αναλο­γική εφαρμογή του άρ. 28 παρ. 2 του Συντάγματος. Μόνο μέσα από τους δυο αυτούς δρόμους γίνεται σεβαστή η αρχή της λα­ϊκής κυριαρχίας, την οποία κα­τοχυρώνει το άρθρο 1 του Συ­ντάγματος. Όλοι οι άλλοι «πα­ράδρομοι», που ακολουθούν η Κυβέρνηση και τα «δεκανίκια» της, για την κύρωση της Συμ­φωνίας των Πρεσπών από 151 Βουλευτές είναι συνταγματικά «αδιάβατοι» και οδηγούν στον «στραγγαλισμό» της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας. 
Για αυτόν τον λόγο όσοι προτίθενται να γίνουν άθλια α­ριθμητικά συμπληρώματα της Κυβέρνησης προσφέροντάς της το «σχοινί», για να «στραγ­γαλίσει» με την πλασματική πλειψηφία των 151 Βουλευτών την αρχή της λαϊκής κυριαρχί­ας, ας έχουν υπ’ όψη τους ό­τι η ιστορία έχει επιφυλάξει για αυτούς τις πιο μαύρες σελίδες της. Θα τους καταχωρίσει εκεί, όπου έχει εντάξει όλους τους Εφιάλτες. Ας πάψουν λοιπόν οι «πρόθυμοι» να παριστάνουν τους δημοκράτες και να δια­μαρτύρονται ότι άδικα τους α­ποκαλούν «προδότες», επειδή έτσι απαξιώνται η προσωπική τους άποψη για την Συμφωνία των Πρεσπών. Δεν χαρακτηρί­ζονται προδότες, επειδή έχουν αντίθετη άποψη για την Συμφω­νία των Πρεσπών. Είναι προδό­τες, επειδή περιφρονούν τον Λαό. Στην Δημοκρατία τις δια­φωνίες δεν τις λύνουν οι ποικι­λώνυμοι «πρόθυμοι» και τα διά­φορα πολιτικά «ρετάλια» του Κοινοβουλίου, αλλά ο κυρίαρ­χος Λαός. Και, όποιος εναντιώ­νεται στην Βούληση του Λαού, είναι Εφιάλτης της Δημοκρατί­ας. Ας το ακούσουν αυτό καλά όλοι οι «συνοδοιπόροι» της Κυ­βέρνησης στις Πρέσπες, για να συνειδητοποιήσουν το μέγε­θος του εγκλήματος σε βάρος του Λαού, στο οποίο ενσυνεί­δητα συμπράττουν. 
Είναι ντροπή, ένα «καυτό» εθνικό θέμα, που επί 75 χρό­νια το υπερασπίστηκαν σθε­ναρά όλες ανεξαιρέτως οι ελ­ληνικές Κυβερνήσεις, να έρχε­ται σήμερα μια τυχάρπαστη Κυ­βέρνηση της «αριστεράς του τί­ποτα» και να θέλει να το «ρευ­στοποιήσει» πραξικοπηματικά υπογράφοντας την Συμφωνί­α των Πρεσπών στην «πλάτη» του Ελληνικού Λαού και όχι δι­α χειρός αυτού. Μάλιστα αυ­τή η Κυβέρνηση των εθνομη­δενιστών έφτασε στο σημείο να κατηγορεί ως ακραίους «ε­θνικιστές» και ως «πατριδοκά­πηλους» την συντριπτική πλει­οψηφία των Ελλήνων, που α­ντιστέκονται στην κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών. Αυ­τό συμβαίνει, δυστυχώς, όταν οι λέξεις χάνουν τα νοήματά τους ή οι άνθρωποι τα λογικά τους. Αληθινοί πατριώτες δεν είναι τότε αυτοί που προασπί­ζονται το συμφέρον του Ελλη­νικού Λαού και αξιώνουν την ε­φαρμογή του Συντάγματος για την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, αλλά μόνον εκείνοι, οι οποίοι «παρελαύνουν» στον «βηματισμό», που «παιανίζει» η «φιλαρμονική» του Σόρος και της Μέρκελ υπό τις επευφημί­ες του Ζάεφ, του Νίμιτς και των άλλων παράφορων «εραστών» της Ελλάδος και της Ελληνικής Ιστορίας ! Δεν υπάρχει μεγαλύ­τερη κατάντια από αυτήν για μια Ελληνική Κυβέρνηση και για τους αχρείους ή τα πολιτι­κά «ρετάλια» του Κοινοβουλί­ου, που στηρίζουν τις πραξικο­πηματικές επιλογές της. 
Τέλος απευθυνόμενοι στα κόμματα της μείζονος αντιπο­λίτευσης θα θέλαμε να τους προτείνουμε να πάψουν επί τέ­λους να σύρονται πίσω από τις μεθοδεύσεις της Κυβέρνησης των εθνομηδενιστών και να α­παιτήσουν την εφαρμογή του Συντάγματος για την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών κατά τα προαναφερθέντα. Αλ­λιώς, εάν επιμείνει η Κυβέρνη­ση στην δική της πραξικοπημα­τική διαδικασία, ας φροντίσουν τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου να συνεννοηθούν μετα­ξύ τους, ώστε να αποχωρήσουν όλοι από την συζήτηση ή από την ψηφοφορία στη Βουλή α­φήνοντας τους «τζογαδόρους» της Μακεδονίας να καταμε­τρήσουν τα οφέλη τους ενώπι­ον της Ιστορίας. Θυμίζουμε: Ο αείμνηστος «γέρος της Δημο­κρατίας» τον Ιούλιο του 1965 σε ένα ανάλογο «κοινοβουλευ­τικό πραξικόπημα» της εποχής κήρυξε ανένδοτο αγώνα μέχρι να μιλήσει ο Λαός. Ας πράξουν το ίδιο σήμερα και οι δυνάμεις της μείζονος δημοκρατικής α­ντιπολίτευσης. Όταν το παι­χνίδι γίνεται με «σημαδεμένη τράπουλα», όποιος συμμετέχει σε αυτό γνωρίζοντας την «ζα­βολιά» του «χαρτοκλέφτη», το μόνο που καταφέρνει είναι να νομιμοποιήσει ένα κοινό απα­τεώνα». 

*Του Αλεξάνδρου Π. Κωστά­ρα, Ομότιμου Καθηγητή Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης