ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ : Βλάσιος Μπεχράκης, Ταξίαρχος ε.α. (Αποστρατευθείς τη αιτήσει του)
Βλάσιος Μπεχράκης
Ταξίαρχος ε.α.
(Αποστρατευθείς τη αιτήσει του)
Ο Βλάσης Μπεχράκης κατάγεται από τη Μάνη. Μέλος μιας μεγάλης στρατιωτικής οικογένειας (πατέρας, θείοι, εξάδελφοι, αδελφοί, επιφανείς Έλληνες Αξιωματικοί που έφθασαν στα ανώτατα αξιώματα της στρατιωτικής ιεραρχίας). Και ακολουθώντας τη παράδοσή της, έγινε στρατιωτικός της Υπηρεσίας της Στρατολογίας ακολουθώντας την τάξη 1954.
Το 1962 παντρεύτηκε την εκλεκτή της καρδιάς του Παυλίνα Χιώτη, δημιούργησαν μια πανέμορφη οικογένεια, που μετράει τρία παιδιά και επτά εγγόνια, που τον έκαναν υπερήφανο, και ευτυχισμένο.
Σαν Στρατολόγος, λόγω της ειδικής σχέσης με τους πολίτες, ενδιαφερόταν γι’ αυτούς, σαν άνθρωπος και ήταν πάντα με το μέρος τους. Άριστος Αξιωματικός, δίκαιος και αδέκαστος, αλλά παράλληλα ψάχνοντας για «παράθυρα» στους νόμους, που ερμήνευε λόγω βαθιάς γνώσης, βοηθούσε τα νέα παιδιά που είχαν προβλήματα στρατολογικής φύσεως, με αποτέλεσμα να έλθει πολλές φορές, σε ρήξη με τους ανωτέρους του.
Ήταν ένας ευλογημένος άνθρωπος, που αγαπήθηκε πολύ, από τη σύζυγό του, τα παιδιά του, τα εγγόνια του, τον κόσμο και έφυγε ευτυχισμένος, γαλήνιος, στον ύπνο του, αν και παρά τη θέλησή του, σαν Άγιος κατά πως γράφει η Παυλίνα του, στον λόγο που ακολουθεί. ‘Ενας λόγος αγάπης και θρήνου.
Η κηδεία του έγινε στη μητρική γη, στο Μελίσσι, όπως σίγουρα θα ήθελε μιας και εκεί βρίσκονται στον οίκο της οικογένειάς του οι φευγάτοι αγαπημένοι του, αλλά έζησε ευτυχισμένα καλοκαίρια, όπως θα διαβάσουν γιατί όσοι θα παρευρεθούν, για να τιμήσουν τη μνήμη του στις 22 Ιουλίου, στο Μνημόσυνο, θα τελεστεί στην Κόρινθο στον Ιερό Ναό του Αποστόλου Παύλου στην Κόρινθο, που την αγάπησε, όσο άντεξε η καρδιά του, αφού εδώ γνώρισε την απόλυτη αγάπη, εδώ δημιούργησε την οικογένειά του, εδώ σ’ αυτή τη πόλη ζούσε τα τελευταία χρόνια. Το βιβλίο της Παυλίνας του «ΤΟ ΠΑΛΙΚΑΡΑΚΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ» με ήρωα τον υπέροχο αυτόν άνθρωπο, που και από μικρό παιδάκι, έδειξε, ποιος θα ήταν ο πηγαιμός του σαν ενήλικας. Θα προσφερθεί «ΕΙΣ ΕΝΘΥΜΗΙΝ», που γράφτηκε όπως προείπαμε από την Παυλίνα, ένα ιστορικό, κοινωνικό, βιωματικό πεζογράφημα, με θέμα και περιεχόμενο τα μαύρα εκείνα χρόνια του πολέμου της κατοχής και του αδελφοσπαραγμού, που εκδόθηκε το 2015.
Καλό ταξίδι Συνάδελφε και αγαπητέ φίλε Βλάση
ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ
ΕΦΥΓΕΣ ΣΤΑ ΚΡΥΦΑ…
Τ’ απόβραδο κείνης της μέρας πούφυγες στα κρυφά μέσα στη νύχτα φύσηξε κρύος άνεμος και το δεντρί πούχες φυτέψει πριν από χρόνια στην αυλή, τίναξε όλα τα άνθια, όλα τα φύλλα, προμήνυμα του φοβερού μαντάτου, πούχε τον ήχο του απρόσμενου θανάτου.
Σαν άνοιξε η Αυγή τα βλέφαρά της, γερμένη πλάι σου, ένιωσα να κρυώνω. Άπλωσα τη παλάμη μου, να βρω το χέρι σου, για να το σφίξω, για να ζεσταθώ. Μα ήταν παγωμένο. Είναι το παραθύρι π’ έμεινε ανοιγμένο. Θα μου κρυώσει. Το έκλεισα κι ήλθα κοντά σου.
Άγγιξα τ’ όμορφο πρόσωπό σου που ο ζηλιάρης χρόνος το σεβάστηκε. Δεν το τυράννησε δεν το σημάδεψε, καθώς συνήθως κάνει. Ήσουν καλός, ευγενικός, γαλήνιος και φαίνεται σ’ αγάπησε, γίνηκε φίλος σου, φίλος σου καρδιακός. Μα ήταν παγωμένο. Ελούσθηκα στον πόνο.
Σε ικέτευσα σπαρακτικά, κοντά μου να γυρίσεις. Σούδινα την ανάσα μου μα ήταν πια αργά. Μούφυγες στα κρυφά. Όμως αγαπημένε μου δεν έφταιγες εσύ. Μου είχες ορκιστεί, να μ’ αγαπάς για πάντα στην υπαρκτή ζωή μας. Κι αν έλθει κείνη η ώρα να φύγουμε μαζί. Για να μ’ άφηνες δεν σου ήταν μπορετό, είμαι σίγουρη αγάπη μου γι’ αυτό.
Ήλθε ο Άγγελός σου απρόσκλητος κρυφά, μέσα στη νύχτα, άπλωσε τα φτερά του, τα ανάδεψε, σε άρπαξε. Δεν πρόλαβες χαρά μου το χέρι μου ν’ απλώσεις μαζί σου να με πάρεις. Την ώρα του αποχωρισμού, του σπαραγμού, χαμήλωσαν τα σύννεφα στη μητρική τη γη, και κρύφτηκε ο Ήλιος.
Κρύφθηκε ο ήλιος για να μη δει το τελευταίο αντίο, ενός ωραίου θνητού. Εδάκρυσε κι ο Ουρανός, για τον μεγάλο πόνο π’ άφησε το φευγιό σου, στους πολυαγαπημένους. Ο ήχος του απλώθηκε, σ’ όλη τη γύρω φύση στο όμορφο Μελίσσι που βρίσκεται ενωμένη η πατρική οικογένεια. Η μάνα, ο πατέρας, ο αδελφός, οι νύφες, και άνοιξαν τη πόρτα του, να σε υποδεχτούνε.
Με σπαραγμό 9 μέρες μετά
Η Παυλίνα σου
ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ
Θερμά Συλλυπητήρια σε όλη την Οικογένεια. Έφυγε ένας καλός Συνάδελφος εν Όπλοις, ένας Οικογενειάρχης λατρευτός, ένας συμπολίτης μας, που ήξερε να χαμογελά στον συνάνθρωπο, ένας αγαπητός φίλος μας, ένας υπεύθυνος και ένθερμος Πατριώτης, ένας Ανώτατος Αξιωματικός ε.α., που δούλεψε, ως ακάματος εργάτης στην Πατριωτική και Κοινωνική του Αποστολή, αλλά και ως εργάτης Γης μέχρι την τελευταία ώρα του Θεϊκού Προσκλητηρίου. Καλό Παράδεισο!..
Ελένη και Βαγγέλης Κόκκινος
Ο Βάκης συγκίνησε...
Αν ξαναζούσα τη ζωή μου από την αρχή..... Θα παίζαμε και θα γελάγαμε συνέχεια, θα ανεβαίναμε σε ψηλότερα βουνά , θα κολυμπούσαμε σε καινούργιες θάλασσες… θα κάναμε πολλά ταξίδια, θα πηγαίναμε συχνότερα για ψάρεμα, θα βλέπαμε μαζί περισσότερα ηλιοβασιλέματα !!!Αν μπορούσα να ξαναρχίσω τη ζωή από την αρχή... Θα σε αγκάλιαζα συχνότερα, Θα σε φιλούσα πιο πολλές φορές, το σε αγαπώ θα σου έλεγα συνέχεια.
Ζήσαμε μαζί υπέροχες στιγμές, αλλά θα ήθελα να ζήσω περισσότερες. Αν ξαναζούσα την ζωή μου από την αρχή …θα σε αγαπούσα ακόμα πιο πολύ!!!
Η Νάντυ συγκλόνισε...
Μπαμπά δεν θέλω να σου πω καλό ταξίδι δεν το πιστεύω, πρώτα πρέπει να με ακούσεις.Πιστεύω ότι απλά πήγες για λίγο κάπου και κάποια μέρα θα γυρίσεις όπως όταν ήμουν μικρή και σε έστελναν με το στρατό σε άλλη πόλη να υπηρετήσεις και πάντα γύριζες στην μαμά, σε μένα, στον Γιάννη και στον Βάκη.
Βλέπω το κρεββατάκι σου άδειο την καρέκλα, που καθόσουν άδεια δεν θέλω να πάω να κάτσω νομίζοντας ότι θα έρθεις και θα μου πεις όπως έλεγες σε όποιον κάθονταν σε αυτή: « οποίος είσαι ξένον ίππον ιππεύει μεσοστρατίς αφυπεύει» .
Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι «έφυγες» έτσι απλά ένα πρωινό χωρίς να προλάβεις να μας αποχαιρετήσεις και «έφυγες» από την αγκαλιά μας .
Και τι δεν θα έδινα για να σε δω πάλι στην πολυθρόνα σου να με κοιτάς όλο αγάπη και να με ρωτάς για τον Μιχαήλ και τον Παύλο , αν ο Ανδρέας είναι στην υπηρεσία και αν θα μείνω όλο το Σαββατοκύριακο στην Κόρινθο.
Άκουγες τα βαριά βήματα μου και μόλις άνοιγα την πόρτα φώναζες στην μαμά “ Παυλινα ήρθε η Ναντούλα “.
Σε αγαπάω μπαμπά πάντα το ήξερες ότι σε αγαπάγαμε όλοι τόσο πολύ . Θα μας λείψεις τόσο πολύ ...
Αφήστε ένα σχόλιο