Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ φ.1763
Ανοίγει ο ασκός του Αιόλου! Μ.Ρούμπιν:
“Η Τουρκία απειλεί την συνθήκη της Λωζάνης και την Κύπρο”
“Η Τουρκία απειλεί την συνθήκη της Λωζάνης και την Κύπρο”
Πηγή: 5ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ
Newsroom Μετρημένες οι μέρες της «Μεγάλης» Τουρκίας του Ερντογάν στην διεθνή σκηνή αφού έρχονται ραγδαίες εξελίξεις Ογνωστός Αμερικανός αναλυτής και πρώην αξιωματούχος του Πενταγώνου Μ. Ρούμπιν, ξεστόμισε δημόσια, αυτό που συζητούν στο παρασκήνιο, όλοι οι ηγέτες των μεγάλων χωρών της δύσης για την Τουρκία, ότι δηλαδή η χώρα αυτή θα πρέπει να περιοριστεί πάση θυσία. Το πως μπορεί να γίνει αυτό είναι γνωστό και αφορά την δημιουργία κράτους των Κούρδων, στο οποίο θα συμπεριλαμβάνονται και τουρκικά εδάφη. Άλλωστε το δίκαιο είναι με το μέρος των Κούρδων και όχι των Τούρκων.
“Είναι καιρός να ελέγξουμε τη δύναμη που επιδιώκει να ασκήσει η Τουρκία στην παγκόσμια σκηνή, διπλωματικά, οικονομικά και, όταν οι πληρεξούσιοί της λειτουργούν εκτός των αναγνωρισμένων συνόρων της Τουρκίας, στρατιωτικά”, δηλώνει ο Μ.Ρούμπιν που γνωρίζει σαφώς τι ακριβώς λέει.
Ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει ένα σχέδιο. Δεκαοκτώ χρόνια στην κυριαρχία του, μετέτρεψε την Τουρκία σε μια χώρα εισβολέα στην περιοχή. Η φιλοδοξία του Ερντογάν είναι μεγαλύτερη από το να αναβιώσει απλώς την οθωμανική αυτοκρατορία και να κάνει την Τουρκία περιφερειακό παίκτη. Αντίθετα, επιδιώκει να αναδιαμορφώσει ολόκληρη την φιλελεύθερη τάξη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Ερντογάν δεν κρύβει μυστικά και το σύνθημά του «ο κόσμος είναι μεγαλύτερος από πέντε δυνάμεις» είναι η απόρριψη της εξουσίας που κατέχουν τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ο Σάμι Κοέν, ο οποίος για έξι δεκαετίες παρακολουθεί την Τουρκία, έγραψε ότι «η προτεραιότητα του Ερντογάν είναι η δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας τάξης».
“Για να γίνει αυτό, ο Ερντογάν απορρίπτει τη διπλωματία, χτυπά πρώτος και υπολογίζει στην δυτική αδράνεια για να ξεφύγει.Αμφισβητεί, για παράδειγμα, τη νομιμότητα της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923 που καθορίζει τα σύνορα της Τουρκίας. Οι σύμβουλοι του δημοσιεύουν χάρτες που ενσωματώνουν το έδαφος των γειτονικών χωρών (Ελλάδα, Βουλγαρία, Ιράκ, Συρία) σε μια «Μεγάλη» Τουρκία.
Επίσης, ενώ ο Ερντογάν δικαίωσε την επέμβαση της Τουρκίας στη Συρία ως δήθεν αντιτρομοκρατική επιχείρηση, αλλά οι δυνάμεις του στη συνέχεια προχώρησαν σε εθνοτικές εκκαθαρίσεις στις κουρδικές συνοικίες, άνοιξαν τουρκικά ταχυδρομεία και μάλιστα εξέδωσαν τουρκικές ταυτότητες σε όσους βρίσκονταν υπό την κατοχή της. Το ίδιο ισχύει και για το Ιράκ. Ο Ερντογάν όχι μόνο έχει βάλει στο μάτι τη Μοσούλη και το πλούσιο σε πετρέλαιο Κιρκούκ, αλλά έχει αναπτύξει 1.150 στρατιώτες στο ιρακινό έδαφος. Οι εισβολές είναι συχνές.
Η πολεμική της Τουρκίας θέτει το Αιγαίο και τη Μεσόγειο στα όρια ( πιθανής σύγκρουσης).
Οι τουρκικές δυνάμεις απειλούν τα ελληνικά νησιά και “οριοθετούν” αποκλειστικές οικονομικές ζώνες στη Μεσόγειο ( Γαλάζια Πατρίδα και Τουρκολιβυκό μνημόνιο), καθώς η τουρκική κατοχή στη βόρεια Κύπρο μετρά μισό αιώνα, ο Ερντογάν τεμαχίζει το status quo του νησιού. Αρχικά η Άγκυρα «μετακόμισε» στα Βαρώσια αψηφώντας τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και μετέτρεψε το κατεχόμενο αεροδρόμιο του Λευκόνοικου σε βάση μη επανδρωμένων αεροσκαφών στοχοποιώντας την Ανατολική Μεσόγειο και μεγάλο μέρος της Βόρειας Αφρικής.
Τα drones και η τζιχάντ προωθεί τώρα την ατζέντα του Τούρκου προέδρου. Τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πληρεξούσιες πολιτοφυλακές που στρατολογήθηκαν στη Συρία έσωσαν τον ισλαμιστή ηγέτη της Λιβύης από τον στρατηγό Χαφτάρ που υποστηρίζεται από την Αίγυπτο. Η τουρκική αεροπορία και οι ίδιοι τζιχαντιστές υποστήριξαν την αιφνιδιαστική επίθεση του Αζερμπαϊτζάν στο κατοικημένο από Αρμένιους Ναγκόρνο Καραμπάχ στην εκατοστή επέτειο της παρουσίας των Οθωμανών στην Αρμενία. Ο Ερντογάν κατέλαβε επίσης σχολεία που ανήκαν στον αντίπαλο του Φετουλάχ Γκιουλέν και τα μετέτρεψε σε θερμοκοιτίδες για πιο ριζοσπαστικούς Ιμάμηδες, ενώ οι στρατιωτικές βάσεις στο Κατάρ και την Σομαλία καθιστούν την Τουρκία πραγματική περιφερειακή δύναμη.
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν έχει αξιολογήσει σωστά την πολιτική του Ερντογάν στην Τουρκία. Ωστόσο, η άρνηση της πραγματικότητας είναι επικίνδυνη και η Τουρκία έχει αλλάξει.
Έχοντας κυβερνήσει για σχεδόν δύο δεκαετίες, ο Ερντογάν δημιούργησε έναν νέο τουρκικό στρατό, και το να πιστεύει κανείς ότι η χώρα αυτή θα επιστρέψει στο status quo ante μετά τον θάνατο του Τούρκου προέδρου είναι τουλάχιστον αφελές.
Ο Τούρκος πρόεδρος έχει επίσης πάνω από τριάντα εκατομμύρια φανατικούς οπαδούς από τότε που έγινε πρωθυπουργός το 2001. Η Τουρκία δεν είναι σύμμαχος μας και δεν θα γίνει ποτέ ξανά. Είναι καιρός να ελέγξουμε τη δύναμη που επιδιώκει να ασκήσει στην παγκόσμια σκηνή, διπλωματικά, οικονομικά και, όταν οι πληρεξούσιοί της λειτουργούν εκτός των αναγνωρισμένων συνόρων της Τουρκίας, και στρατιωτικά», καταλήγει ο ίδιος.
Πολλοί ειδικοί και έγκυρα ινστιτούτα εκτιμούν ότι η Τουρκία διεξάγει μια πορεία προς την καταστροφή αφού είναι ένα πολυεθνικό κράτος, με μια αυταρχική κυβέρνηση που το μόνο που ξέρει να κάνει καλά είναι να απειλεί τους γείτονες της, όχι όμως για πολύ ακόμη.
“Είναι καιρός να ελέγξουμε τη δύναμη που επιδιώκει να ασκήσει η Τουρκία στην παγκόσμια σκηνή, διπλωματικά, οικονομικά και, όταν οι πληρεξούσιοί της λειτουργούν εκτός των αναγνωρισμένων συνόρων της Τουρκίας, στρατιωτικά”, δηλώνει ο Μ.Ρούμπιν που γνωρίζει σαφώς τι ακριβώς λέει.
Ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει ένα σχέδιο. Δεκαοκτώ χρόνια στην κυριαρχία του, μετέτρεψε την Τουρκία σε μια χώρα εισβολέα στην περιοχή. Η φιλοδοξία του Ερντογάν είναι μεγαλύτερη από το να αναβιώσει απλώς την οθωμανική αυτοκρατορία και να κάνει την Τουρκία περιφερειακό παίκτη. Αντίθετα, επιδιώκει να αναδιαμορφώσει ολόκληρη την φιλελεύθερη τάξη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Ερντογάν δεν κρύβει μυστικά και το σύνθημά του «ο κόσμος είναι μεγαλύτερος από πέντε δυνάμεις» είναι η απόρριψη της εξουσίας που κατέχουν τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ο Σάμι Κοέν, ο οποίος για έξι δεκαετίες παρακολουθεί την Τουρκία, έγραψε ότι «η προτεραιότητα του Ερντογάν είναι η δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας τάξης».
“Για να γίνει αυτό, ο Ερντογάν απορρίπτει τη διπλωματία, χτυπά πρώτος και υπολογίζει στην δυτική αδράνεια για να ξεφύγει.Αμφισβητεί, για παράδειγμα, τη νομιμότητα της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923 που καθορίζει τα σύνορα της Τουρκίας. Οι σύμβουλοι του δημοσιεύουν χάρτες που ενσωματώνουν το έδαφος των γειτονικών χωρών (Ελλάδα, Βουλγαρία, Ιράκ, Συρία) σε μια «Μεγάλη» Τουρκία.
Επίσης, ενώ ο Ερντογάν δικαίωσε την επέμβαση της Τουρκίας στη Συρία ως δήθεν αντιτρομοκρατική επιχείρηση, αλλά οι δυνάμεις του στη συνέχεια προχώρησαν σε εθνοτικές εκκαθαρίσεις στις κουρδικές συνοικίες, άνοιξαν τουρκικά ταχυδρομεία και μάλιστα εξέδωσαν τουρκικές ταυτότητες σε όσους βρίσκονταν υπό την κατοχή της. Το ίδιο ισχύει και για το Ιράκ. Ο Ερντογάν όχι μόνο έχει βάλει στο μάτι τη Μοσούλη και το πλούσιο σε πετρέλαιο Κιρκούκ, αλλά έχει αναπτύξει 1.150 στρατιώτες στο ιρακινό έδαφος. Οι εισβολές είναι συχνές.
Η πολεμική της Τουρκίας θέτει το Αιγαίο και τη Μεσόγειο στα όρια ( πιθανής σύγκρουσης).
Οι τουρκικές δυνάμεις απειλούν τα ελληνικά νησιά και “οριοθετούν” αποκλειστικές οικονομικές ζώνες στη Μεσόγειο ( Γαλάζια Πατρίδα και Τουρκολιβυκό μνημόνιο), καθώς η τουρκική κατοχή στη βόρεια Κύπρο μετρά μισό αιώνα, ο Ερντογάν τεμαχίζει το status quo του νησιού. Αρχικά η Άγκυρα «μετακόμισε» στα Βαρώσια αψηφώντας τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και μετέτρεψε το κατεχόμενο αεροδρόμιο του Λευκόνοικου σε βάση μη επανδρωμένων αεροσκαφών στοχοποιώντας την Ανατολική Μεσόγειο και μεγάλο μέρος της Βόρειας Αφρικής.
Τα drones και η τζιχάντ προωθεί τώρα την ατζέντα του Τούρκου προέδρου. Τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πληρεξούσιες πολιτοφυλακές που στρατολογήθηκαν στη Συρία έσωσαν τον ισλαμιστή ηγέτη της Λιβύης από τον στρατηγό Χαφτάρ που υποστηρίζεται από την Αίγυπτο. Η τουρκική αεροπορία και οι ίδιοι τζιχαντιστές υποστήριξαν την αιφνιδιαστική επίθεση του Αζερμπαϊτζάν στο κατοικημένο από Αρμένιους Ναγκόρνο Καραμπάχ στην εκατοστή επέτειο της παρουσίας των Οθωμανών στην Αρμενία. Ο Ερντογάν κατέλαβε επίσης σχολεία που ανήκαν στον αντίπαλο του Φετουλάχ Γκιουλέν και τα μετέτρεψε σε θερμοκοιτίδες για πιο ριζοσπαστικούς Ιμάμηδες, ενώ οι στρατιωτικές βάσεις στο Κατάρ και την Σομαλία καθιστούν την Τουρκία πραγματική περιφερειακή δύναμη.
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν έχει αξιολογήσει σωστά την πολιτική του Ερντογάν στην Τουρκία. Ωστόσο, η άρνηση της πραγματικότητας είναι επικίνδυνη και η Τουρκία έχει αλλάξει.
Έχοντας κυβερνήσει για σχεδόν δύο δεκαετίες, ο Ερντογάν δημιούργησε έναν νέο τουρκικό στρατό, και το να πιστεύει κανείς ότι η χώρα αυτή θα επιστρέψει στο status quo ante μετά τον θάνατο του Τούρκου προέδρου είναι τουλάχιστον αφελές.
Ο Τούρκος πρόεδρος έχει επίσης πάνω από τριάντα εκατομμύρια φανατικούς οπαδούς από τότε που έγινε πρωθυπουργός το 2001. Η Τουρκία δεν είναι σύμμαχος μας και δεν θα γίνει ποτέ ξανά. Είναι καιρός να ελέγξουμε τη δύναμη που επιδιώκει να ασκήσει στην παγκόσμια σκηνή, διπλωματικά, οικονομικά και, όταν οι πληρεξούσιοί της λειτουργούν εκτός των αναγνωρισμένων συνόρων της Τουρκίας, και στρατιωτικά», καταλήγει ο ίδιος.
Πολλοί ειδικοί και έγκυρα ινστιτούτα εκτιμούν ότι η Τουρκία διεξάγει μια πορεία προς την καταστροφή αφού είναι ένα πολυεθνικό κράτος, με μια αυταρχική κυβέρνηση που το μόνο που ξέρει να κάνει καλά είναι να απειλεί τους γείτονες της, όχι όμως για πολύ ακόμη.
Αφήστε ένα σχόλιο