Η Κοίμηση της Θεοτόκου…
Υπο Χρ. Φαραντάτου*
Μεγάλη Θεομητορική εορτή
πανηγυρίζει η Εκκλησία μας και σύμπας ο Ελληνισμός ανά την Υφύλιο, τη Κοίμηση
της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, της μητέρας του Θεού μας και
ολοκλήρου του κόσμου. Είναι το «μικρό Πάσχα»
του Καλοκαιριού, όπως αποκαλεί ο λαός μας το Δεκαπενταύγουστο, είναι μία θεία
κοινωνία μεταξύ της μητέρας του κόσμου και της ψυχής μας.Χίλιες εκκλησίες ανά την
επικράτεια είναι αφιερωμένες στη μνήμη Της, αλλά και χίλια ονόματα έχει δώσει ο
λαός μας στη χάρη Της. Επίκεντρα του εορτασμού
είναι η Τήνος, το ιερό νησί Της, που εφέτος συμπληρώνει 195 χρόνια από τον
πρώτο εκεί εορτασμό Της, είναι η Εκατονταπυλιανή της Πάρου, που ο ναός Της
κτίστηκε από την Αγίαν Ελένη το 326μ.Χ. και η Παναγία Σουμελά στις υπώρειες του
Βερμίου όρους Κοζάνης.Χιλιάδες λαού σε κάθε
εκκλησία, γονυκλινείς και ως ικέτες επικαλούνται την αρωγή και τη βοήθεια Της,
εκφράζουν τον πόνο και τις ευχαριστίες τους, αλλά ζητάνε και βάλσαμο και
κουράγιο από τη θεία μεσιτεία Της. «Την πάσαν ελπίδα μου
εις Σε ανατίθημι, μήτερ του Θεού - Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους Σου
Θεοτόκε» είναι οι ψαλμοί και οι ύμνοι που αναπέμπονται προς τη Μάνα του Κόσμου,
τη μεγάλη Μεσίτρια. Άνθος Αμάραντο,
Βρεφοκρατούσα, Γλυκοφιλούσα, Γρηγορούσα, Γοργοεπήκοο, Διακονούσα, Ελευθερώτρια,
Ηλιόκαλη, Θαλασσομάχισσα, Κιβωτός, Κυρά των Αγγέλων, Μεγαλόχαρη, Νύμφη
Ανύμφευτος, Παντάνασσα, Χρυσομαλλούσα, Υπέρμαχος στρατηγός του Γένους, αλλά και
προστάτις και σκέπη των Ενόπλων μας Δυνάμεων, οι οποίες την τιμούν ιδιαιτέρως
κατά την εορτή των, την ημέρα των Εισοδίων Της (21 Νοεμβρίου).Η Παναγία μας είναι η
μεγάλη Μάνα και η πονεμένη ύπαρξις, που ταιριάζει στη ψυχοσύνθεση του
βασανισμένου Ελληνισμού. Είναι η θρησκευτική συνείδησις, η τέχνη, η λαϊκή
ονειροπόλησις και η θεϊκή οντότης που αναφέρεται στους πιστούς Έλληνες
ορθόδοξους Χριστιανούς, είναι η «Υπέρμαχος Στρατηγός», που δίνει κουράγιο και
δύναμη στα στρατευμένα νιάτα μας και που προστατεύει την Ελλάδα μας. Σ' όλους
τους σκληρούς αγώνες του Έθνους ο κάθε
Έλλην μαχητής είχε κλείσει στην καρδιά του και μία Παναγία. Στην ημέρα της μνήμης
Της, το 1940 στις 8.25 το πρωί, ετορπιλλίσθη στο λιμάνι της Τήνου το ναυλοχούν
εκεί εύδρομον καταδρομικό μας «Έλλη» που μετείχε στον εορτασμό Της. Ήταν η
πρώτη ύπουλη και άνανδρη επίθεσις της φασιστικής Ιταλίας κατά της πατρίδος μας.
Τελείται λοιπόν κατ' έτος και επιμνημόσυνη δέηση στο Μαυσωλείο της νήσου υπέρ
των εννέα θυμάτων, όπου φυλάσσονται τα οστά των και ρίπτονται δάφνινα στεφάνια
στον υγρό τους τάφο. Επί δύο χιλιετίες το
σύμβολο της ουράνιας εκλογής για την ενανθρώπιση του Σωτήρος προσκυνείται με
ευλάβεια και σεβασμό από τους πιστούς όλων των χριστιανών. Το αγνό Της πρόσωπο,
η τρυφερή αγκαλιά Της που προστατεύει με στοργή «το γλυκύ Της έαρ» τα πονεμένα
μάτια Της, που είδε την φρικτή σταύρωση του μονογενούς Υιού Της, απεικονίζονται
θαυμασίως σε όλες τις άγιες εικόνες Της, που μας παρέδωσαν εις προσκύνηση οι
άξιοι αγιογράφοι μας, πρώτος των οποίων καταλέγεται ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Τι να αναφέρομε από την
θεσπέσια και χαρμόσυνη υμνολογία της; Ποία εγκώμια να ψάλλουμε προς το διάσωσμα
του κόσμου, προς το μήλον το εύοσμον και το οσφράδιο του πάντων Βασιλέως;Ουρανών υψηλοτέρα και
ηλιακών λαμπηδόνων λαμπρότερα, το άνθος της αφθαρσίας, το στέφος της εγκράτειας,
το αγλαόκαρπον δένδρον, από το οποίο τρέφονται οι πιστοί, αλλά και τροφή του
μάννα καθώς και η Γη της επαγγελίας από την οποία ρέει μέλι και γάλα. Η Υπεραγία Θεοτόκος
απεδείχθη τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξότερα ασυγκρίτως των Σεραμείμ,
αποτελούσα το φυλακτήριο και το χαράκωμα πάντων, αλλά και το κραταίωμα και το
ιερόν μας καταφύγιον. Είναι η ισχύς και το οχύρωμα των ανθρώπων, η χαρμονή των
Αγγέλων, ο έμψυχος παράδεισος, το αλατόμητον όρος, αλλά και το αμέτρητο βάθος. Δυστυχώς τελευταία στην
χριστιανική πατρίδα μας εμφανίσθηκαν λύκοι, άθεα και ανερμάτιστα πλάσματα,
εικονομάχοι κακόδοξοι και ριψάσπιδες, που χλευάζουν την πίστη και περιφρονούν
επιδεικτικά τα ήθη και έθη των ορθόδοξων Ελλήνων, αλλά ευτυχώς απαλλαγή ο τόπος
οριστικά από τους μαρξιστές αυτούς και ήδη επανευρίσκει τον παλαιό καλόν εαυτό
του. Η σύγχρονη γενιά χρειάζεται οδηγούς ή κατά τον Οδυσσέα Ελύτη «χρειάζεται
σηματορούς και κήρυκες, χρειάζεται αρχές και ιδέες. Όχι αντιφάσεις, δημαγωγίες
και ψεύδη». «Ποια είναι τούτη που
ανεβαίνει χρυσανθισμένη, που προβαίνει σαν αυγή, ωραία σαν φεγγάρι, λαμπερή σαν
ήλιος;». (Ιω. Δαμασκηνός - Γ. Σεφέρης). Ασφαλώς, είναι η Παναγία μας, η γέφυρα
η μετάγουσα τον ταλαίπωρο άνθρωπο από Γης στον Ουρανόν, στην αιώνια ζωή!Συμμετέχοντες και εμείς
οι θεόφρονες, με την αγαπητή "ΦΩΝΗ της ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ", στον πάνδημο
εορτασμό της Θεομήτορος, ως τέκνα του Θεού αγαπητά και πιστά στις αξίες και τα
πεπρωμένα του Ελληνισμού, ας απευθύνουμε με δέος και ταπείνωση προς τη Μάνα του
Κόσμου, το:«Χαίρε, Νύμφη
ανύμφευτε!»
*0 κ. Φαραντάτος είναι
Υποστράτηγος ε.α., απόφοιτος του Γυμνασίου
Αρρένων Κορίνθου,διαμένων
στην Αθήνα.
Σ.Σ
Το άρθρο παρελήφθη όταν ήδη είχε εκδοθεί το φύλλο 8.8.2019, ενώ ακολούθησε
Αργία και κανονική άδεια.
Αφήστε ένα σχόλιο