UNICS LEGAL SERVICES : Προσκυνηματική ολονύκτια πνευματική πεζοπορία στη μνήμη του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου - Κάθε φυσική δραστηριότητα που δοκιμάζει τα όρια του καθενός, αποκτά άλλη διάσταση όταν συνδέεται με πνευματικές αναφορές!
Η πεζοπορία αυτή αποτέλεσε πνευματικό άθλημα εν κινήσει, όσων επιθυμούν να αφιερώσουν χρόνο και ψυχοπνευματικό δυναμικό στην αναζήτηση του Κυρίου των Δυνάμεων και τελέστηκε εν σιωπή και προσευχή, μαζί με πολλούς άλλους αδελφούς, κυριολεκτικά εκατοντάδες, που μέσα στη νύχτα, το πραγματοποίησαν επίσης - πολλοί το κάνουν κάθε χρόνο - την παραμονή της εορτής του Αγίου!
Η πορεία δύσκολη και προκλητική καθώς διασχίζει τις κεντρικές οροσειρές της Εύβοιας, μέσα από μία διαδρομή όμως εκπληκτικής φυσικής ομορφιάς, με δάση, νερά, σε πολλά σημεία δίπλα από το ποτάμι του Κηρέα, μέσα από το κατάφυτο φαράγγι του, παρέα με τους συνοδοιπόρους προσκυνητές, το σκοτάδι, που φώτιζε ο λαμπερός γαλαξίας και τους μαγευτικούς ήχους της φύσης. Υπήρξε μία πορεία προσευχής και διαρκούς «διαλογισμού», ενός ιδιαίτερου διαλόγου που αναπτύσσει φυσικά ο άνθρωπος με τον εαυτό του και το Δημιουργό του, τις ώρες εκείνες, που η ψυχή του κενώνεται από το εγώ της και ξεχειλίζει με τη απροϋπόθετη χαρά του δώρου της Ζωής και την όλα συνέχουσα Αγάπη, στην πορεία του Σύμπαντος Κόσμου προς την των Πάντων Ενότητα!
Ιδιαίτερη εντύπωση μου προκάλεσε το μεγάλο πλήθος των παιδιών και νέων, που έκαναν το προσκύνημα, ακόμη και κοριτσιών, που περπατούσαν μόνα τους μέσα στη νύχτα, χωρίς καμμία όμως αίσθηση φόβου, καθώς όλη η διαδρομή καλυπτόταν από μία Ουράνια προστασία, που δεν επέτρεπε σε κοσμικές ανησυχίες να μειώσουν την ανάγκη διασύνδεσης όλων με τον Κύριο και τα θαυμαστά του πλάσματα, το στρατό των Αγίων Του, που μας διδάσκουν έμπρακτα τι σημαίνει να ΖΕΙΣ ως Άνθρωπος! Πολύ πικράθηκα με την αποκάλυψη στη διαδρομή της πραγματικής συνθήκης του ωκεανού πλάνης και αδυναμίας όλων μας, ταυτόχρονα με την έμφυτη ανάγκη μας επιστροφής και βίωσης των δωρεών της Ζωής, καθώς στην πορεία «κοινώνησα» των λαϊκών ασμάτων, που συνόδευαν κάποιους που αδυνατούν να εκτιμήσουν τη μελωδία της σιωπής, τα μόνιμα αναμμένα τσιγάρα στα χέρια των νέων παιδιών, που σχιζοφρενικά λιβάνιζαν το χώρο με θάνατο, ακόμη και μία ύβρη από μία νεαρή προσκυνήτρια, που τόσο παράταιρα με το προσκύνημά της, τόλμησε να υβρίσει τον Κύριό μας, με αυτή τη φρικιαστική βλασφημία, που είναι αδιανόητο το πώς μπόρεσε να προκύψει μέσα από το λαό των Ελλήνων. Έσκισε τη νύχτα και καρφώθηκε στην καρδιά μου. Αμέσως όμως οι φίλοι της την επανέφεραν! Πόσο σημαντικό είναι η φιλία να τιμά τη φύση της! Αλλά δεν είναι αρκετό, αν ο καθένας δεν κάνει πορεία ενδοσκόπησης και πνευματικής μεταβολής και μετάνοιας, ως αποτέλεσμα εσωτερικής του ανάγκης. Αυτή είναι η κατάστασή μας φίλοι μου, μέσα σε μία χαοτική ανισορροπία διψούμε για το Ύδωρ της Ζωής , αλλά ξεδιψούμε με βούρκο! Γνωρίζουμε το καλό, το επιζητούμε, αλλά ταυτόχρονα παρασυρόμαστε στο να επιλέγουμε και να κάνουμε τα αντίθετα και έτσι μέσα από τις δικές μας επιλογές διαχωρίζεται ο Κόσμος και από κόσμημα εκπίπτει σε ένα άθλιο κολαστήριο!
Η άφιξή μας στο Προκόπι τα ξημερώματα, είχε μία απρόσμενη συνάντηση με το φίλο μου τον Παναγιώτη, έναν άνθρωπο της προσφοράς, που επί τρεις ημέρες προσέφερε αφιλοκερδώς στην κοινότητα τις υπηρεσίες του κι αποτελεί μία ακόμη ελπίδα ότι ο κόσμος μας έχει τρόπους να διασωθεί!
Περάσαμε από την πλατεία του χωριού, κατειλημμένη από δεκάδες σκηνές και πολλούς Ρομά, που κοιμόνταν υπαίθρια, καθώς έχουν αποκτήσει μία ιδιαίτερη διασύνδεση με τον Άγιο Ιωάννη κι αυτό αποτελεί επίσης μία ελπιδοφόρα δυνατότητα. Η πανηγυρική θεία Λειτουργία υπήρξε θεσπέσια, αν και η κούραση ήταν μεγάλη , με έντονη την παρουσία πολλών μητροπολιτών από όλη την Ελλάδα και χιλιάδων προσκυνητών από όλη την Ελλάδα , την Ουκρανία, απ’ όπου καταγόταν ο Άγιος και τη Ρωσία. Η Λιτάνευση του άφθαρτου λειψάνου του Αγίου μία μίξη πνευματικότητας, με μία άθλια εμπορευματοποίηση της πνευματικής ανάγκης! Σουβλάκια να ψήνονται στις 11.00, την ώρα της λιτανείας και το λιβάνι να πνίγεται από ένα σύννεφο τσίκνας! Δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο εύγλωττη η εικόνα της εσωτερικής μας κατάστασης, ως ατόμων και κοινωνίας! Η δύναμη της πνευματικής μας ανάγκης για ΖΩΗ νικιέται από τα πλέον χαμηλά βιολογικά ένστικτα, που γεννούν πάθη και αδυναμίες, οδηγούν σε εξαρτήσεις και αρρώστιες, σε μία αέναη ανακύκλωση ζωής και θανάτου!
Κι ενώ εκεί μπροστά μας είναι το θαύμα της υπερνίκησης του θανάτου, εμείς εξακολουθούμε να κινούμαστε εθελότυφλοι στην αυτοκαταστροφή μας.
Η ανάλωση των χιλιάδων σουβλακιών με το «καλημέρα» σας και η εικόνα βομβαρδισμένου τοπίου μιας σκουπιδοπλατείας με το πέρας της λιτανείας, μου άφησε μία πικρή γεύση…
Δεν κυριαρχεί όμως αυτή!
Κυριαρχεί αυτό που εγώ θέλω να συγκρατήσω μέσα μου ως τη δωρεά του προσκυνήματος, τη μαγική βραδιά, την υπέροχη φύση, τη θαυμάσια μυσταγωγία, τους καλούς ανθρώπους που όλοι τους αναζητούν απαντήσεις και διεξόδους, τις απαντήσεις που τριακόσια χρόνια πριν έδωσε ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος, εξαγιάζοντας την πεπτωκία φύση ακολουθώντας με πίστη, ταπεινότητα και δύναμη το Θείο Θυσιαστικό Υπόδειγμα!
Κυριάκος Κόκκινος – Δικηγόρος – Πρόεδρος Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ
Λίγα λόγια για το βίο του Αγίου:
Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος: Ο Θαυματουργός πολύπαθος άνθρωπος του Θεού
Του Λάμπρου Κ. Σκόντζου Θεολόγου – Καθηγητού | Romfea.gr
Η εμφάνιση αγίων στην Εκκλησία μας σε κάθε εποχή είναι το μόνιμο θαύμα. Ουδέποτε υπήρξε εποχή στη δισχιλιόχρονη πορεία της Εκκλησίας μας που να μην έχει εμφανιστεί άγιος.
Όπως σε κάθε εποχή, έτσι και στους νεώτερους και σύγχρονους καιρούς αναδεικνύει ο Θεός αγίους για τη δόξα τη δική Του και τον αγιασμό και την αρωγή των πιστών.
Ένας από τους νέους λαοφιλείς αγίους της Εκκλησίας μας είναι και ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος.
Ήταν Ρώσσος στην καταγωγή και είχε γεννηθεί στη Ν. Ρωσία, τη σημερινή Ουκρανία, στα 1690 από ευσεβή οικογένεια. Κατατάχτηκε στον ρωσικό στρατό να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, όταν η πατρίδα του βρισκόταν σε πόλεμο με την Τουρκία (1711-1718).
Ο νεαρός Ιωάννης πολεμούσε με ηρωισμό στον αυτοκρατορικό στρατό, ο οποίος είχε υποστεί ταπεινωτικές ήττες από τα ακατάβλητα τουρκικά στρατεύματα.
Στη μάχη ανακατάληψης του Αζώφ πιάστηκε αιχμάλωτος, μαζί με χιλιάδες άλλους συμμαχητές του και οδηγήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, εν μέσω εξευτελισμών.
Από εκεί προωθήθηκε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας, στο χωριό Προκόπιο, όπου δόθηκε στην κατοχή ενός Αγά, ο οποίος ηγείτο στρατοπέδου Γενιτσάρων.
Εν μέσω πρωτοφανών εξευτελισμών και σκληρών βασανιστηρίων του ανατέθηκε να περιποιείται τα ζώα και να μένει μαζί τους στους βρώμικους από τις κοπριές στάβλους.
Ο ίδιος, έχοντας ακράδαντη πίστη στο Χριστό, θεωρούσε την παραμονή του στο στάβλο ως ευλογία, θυμίζοντάς του ότι και ο Λυτρωτής μας γεννήθηκε σε στάβλο.
Επίσης δεχόταν με πλήρη ανεξικακία τις ταπεινώσεις και τα βασανιστήρια των βαρβάρων αλλοθρήσκων. Πρότυπό του ο Χριστός, ο οποίος συγχώρησε τους σταυρωτές Του!
Όταν τον ξυλοκοπούσαν, τον άφηναν νηστικό για μέρες και τον ταπείνωναν, ψιθύριζε τον λόγο του αποστόλου Παύλου: «ποιος μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη του Χριστού μου; Θλίψις ή στενοχώρια ή διωγμός ή γυμνότης ή αιχμαλωσία;» (Ρωμ.8,35).
Εκτελούσε με πρωτοφανή προθυμία τις αγγαρείες που τον υπέβαλλαν οι απάνθρωποι άνθρωποι του Αγά. Απορούσαν με την υπομονή, την καλοσύνη και την ανεξικακία του και γι’ αυτό άρχισαν να μαλακώνουν την θηριωδία τους, να του δείχνουν μια κάποια συμπάθεια και να τον αποκαλούν «βελή», δηλαδή άγιο!
Μάλιστα επέτρεψε ο Θεός να δείξει την εύνοιά Του προς τον ευσεβή Ιωάννη με ένα ασυνήθιστο θαύμα.
Κάποτε ο Αγάς αφέντης του είχε ταξιδέψει στην Μέκκα της Αραβίας για προσκύνημα. Εκεί έλαβε ανεξήγητα ένα πιάτο ζεστό φαγητό, σε πιάτο που έφερε το οικόσημό του.
Όταν επέστρεψε στο Προκόπιο εξέτασε την υπόθεση και αποκαλύφτηκε ότι του το έστειλε θαυματουργικά ο Ιωάννης! Από τότε σταμάτησαν τα βασανιστήρια.
Του προτάθηκε να φύγει από το στάβλο, αλλά εκείνος αρνήθηκε και παρέμεινε εκεί προσευχόμενος μέρα και νύχτα. Ζητούσε κρυφά και κοινωνούσε των Αχράντων Μυστηρίων.
Στις 27 Μαΐου του 1730 έστειλε μήνυμα στον ιερέα του χωριού να τον κοινωνήσει. Ο ιερέας του έστειλε τη Θεία Κοινωνία κρυμμένη σε ένα μήλο, που είχε κουφώσει, φοβούμενος τους Τούρκους.
Κοινώνησε και παρέδωσε ήρεμα το πνεύμα του στο Χριστό, που τόσο είχε αγαπήσει και μιμηθεί στη σύντομη ζωή του.
Οι Χριστιανοί του Προκοπίου ζήτησαν το σώμα του αγίου και το έθαψαν με μεγάλες τιμές. Στην κηδεία του έλαβαν μέρος και πολλοί Αρμένιοι και Τούρκοι, οι οποίοι είχαν μάθει για την αγία ζωή του.
Το 1733 ο ευλαβής ιερέας που κοινωνούσε τον άγιο Ιωάννη και ήξερε για τα μαρτύριά του, τον είδε στον ύπνο του, ο οποίος του αποκάλυψε πως το σώμα του δεν υπέστη φθορά και του ζήτησε να κάνουν εκταφή και να το έχουν μαζί τους στους αιώνες για ευλογία και προστασία.
Ο ιερέας δίστασε και τότε ένα ουράνιο φως είχε καλύψει τον τάφο και μια πύρινη στήλη ανέβαινε στον ουρανό.
Οι πιστοί άνοιξαν τον τάφο και βρήκαν όντως απόλυτα άφθορο το σώμα του Ιωάννη, αν και είχαν περάσει τριάμισι χρόνια από την ταφή του, να ευωδιάζει!
Το μετέφεραν με ευλάβεια και τιμές στο ναό τους χωριού, όπου άρχισαν νε επιτελούνται θαύματα σε Χριστιανούς και αλλοθρήσκους.
Λίγο αργότερα σε σύρραξη του σουλτάνου με τον πασά της Αιγύπτου Ιμπραήμ, ο απεσταλμένος του σουλτάνου πασάς Οσμάν έδωσε διαταγή να καεί το ιερό λείψανο.
Οι πιστοί με δάκρυα στα μάτια έβλεπαν να κατατρώνε οι φλόγες το θεοφόρο σώμα.
Αλλά την άλλη μέρα, και ενώ είχε «χωνέψει» η φωτιά, βρήκαν το τίμιο λείψανο και πάλι άφθορο, απλά μαυρισμένο! Οι φλόγες το σεβάστηκαν!
Το τοποθέτησαν σε αργυρή λάρνακα και εκείνο άρχισε και πάλι να κάνει θαύματα σε χριστιανούς και μουσουλμάνους!
Κατά τη μικρασιατική καταστροφή του 1922 οι ευσεβείς κάτοικοι του Προκοπίου πήραν μαζί τους το ιερό λείψανο και το μετέφεραν με μύριους κινδύνους και περιπέτειες στην Ελλάδα.
Από το λιμάνι της Μερσίνας μεταφέρθηκε στη Χαλκίδα, με έξοδα της ευσεβούς οικογένειας Παπαδόπουλου. Έμεινε εκεί ως το 1925, οπότε μεταφέρθηκε οριστικά στο Νέο Προκόπιο της Εύβοιας.
Το 1930 θεμελιώθηκε περικαλλής ναός προς τιμή του. Εκεί παραμένει το τίμιο σκήνωμά του μέχρι σήμερα, σε βαρύτιμη λάρνακα και μαρμάρινη περίτεχνη θολωτή βάση.
Το Νέο Προκόπιο Ευβοίας είναι ένα από τους πλέον δημοφιλείς προορισμούς χιλιάδων πιστών από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, κι αυτό διότι μαρτυρούνται άπειρα θαύματα από τον άγιο Ιωάννη.
Καραβάνια προσκυνητών καταφθάνουν καθημερινά, να περάσουν μπροστά από τη λάρνακα του αγίου. Να τον προσκυνήσουν.
Να τον παρακαλέσουν για τα προβλήματά τους ή να τον ευχαριστήσουν για τα επιτελούμενα θαύματά του!
Αφήστε ένα σχόλιο