Η ΙΔΕΟΛΗΨΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Του Ιωάννη Ασλανίδη *

Αφορμή του παρόντος κει­μένου είναι, το εφιαλτικό της κατακρη­μνίσεως του Σταυρού από αγνώστους στην θέση Απελή της Λέσβου, το θλι­βερό όμως για τον Ελληνικό Λαό είναι ότι, η Αστυνομία του νησιού, βέβαια κα­τόπιν εντολής εκ των άνω, οι άγνωστοι έμειναν ατιμώρητοι, αλλά η Αστυνομί­α συνέλαβε τα 33 άτομα, που αποκα­τέστησαν το Σύμβολο της Πίστεως μας, τον ως άνω Σταυρό. 
-Επειδή η παιδεία ενός Λαού είναι το θεμέλιο της υπάρξεως του, α­ξίζει τον κόπο εδώ, να τονίσουμε τον ρόλο του Υπουργείου Παιδείας και τον δεσμό Ελληνισμού και Ορθοδοξίας. Τα επαναλαμβάνουμε συχνά εκ της Ι­στορίας του Έθνους μας, μήπως το Υ­πουργείο Παιδείας καταλάβει κάπο­τε,το κακό που διαχρονικά κάνει στον Ελληνικό Έθνος και το μέλλων του. -Με νέα εγκύκλιο του Υπουργείου Παι­δείας σχεδόν επιδιώκεται η κατάργηση του Μαθήματος των Θρησκευτικών α­πό τα σχολεία. Μετά το θέμα των ταυ­τοτήτων, των Διαβατηρίων, του διαχω­ρισμού εκκλησίας και κράτους, έρχεται και νέο πλήγμα εξ ιδίων, στο βάθρο της μέχρι σήμερα επιβιώσεώς μας, στον Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό. 
- Δεν είναι η ανεξιθρησκία του Υ­πουργείου Παιδείας για την κατάργηση των Θρησκευτικών. Είναι το ανομολό­γητο μένος κατά της εκκλησίας της αρι­στερής διανόησης. Μένος το οποίο δεν τολμούν να εκφράσουν δημοσίως, διό­τι γνωρίζουν πόσο μεγάλο πολιτικό κό­στος θα έχει. 
-Το αδόκιμο και φθηνό αιτιολο­γικό του υπουργείου Παιδείας, είναι ό­τι «Έκανε λέει δεκτό, στο παρελθόν, το αίτημα του συνηγόρου το πολίτη ν’ αλ­λάξει το ισχύον καθεστώς στο μάθημα των Θρησκευτικών». Επειδή λέει μερι­κοί γονείς διαμαρτυρηθήκαν στο συνή­γορο του πολίτη, διότι με αυτή την δι­δασκαλία πλήττεται η προστασία των προσωπικών δεδομένων των τέκνων των κ.λπ. Και! αυτές οι νέες επιθέσεις στα βάθρα της ορθοδοξίας, δεν είναι βέβαια μόνο επιδιώξεις της σημερινής Κυβέρνησης, αλλά και άλλων προο­δευτικών Κυβερνήσεων του παρελθό­ντος, επηρεασμένες από την αριστε­ρή διανόηση, απώλεσαν τις αρχές και τις αξίες, επάνω στις οποίες οργανώθη­καν, ως εθνικό και πατριωτικό πολιτικό κόμμα.. 
-Ενθυμείται ο Ελληνικός λαός την προσπάθεια και το πείσμα ελαχί­στων αυτοαποκαλουμένων προοδευτι­κών κύκλων του πρόσφατου παρελθό­ντος, για την εξάλειψη του θρησκεύμα­τος από τις ταυτότητες, προς εξυπηρέ­τηση δήθεν κάποιων μειονοτήτων. Με την πρωτάκουστη δημοκρατική δήλω­ση του ανεκδιήγητου τότε Υπουργού (26-6-2000) ότι: «και 9 εκατομμύρια υ­πογραφές να φέρουν, θα υποστηρίξου­με τον ένα που δεν υπέγραψε». 
-Πρόσφατα ο Αρχιεπίσκοπος Ι­ερώνυμος είπε μία μεγάλη αλήθεια και έχουν σημασία τα λόγια αυτού του ι­εράρχη, διότι είναι χαμηλών τόνων: «Έχουμε και πρέπει να έχουμε Ελλη­νοχριστιανική παιδεία. Όχι διότι το επι­βάλλει το Σύνταγμα των Ελλήνων, αλ­λά διότι αυτή είναι η βούληση του Ελ­ληνικού Λαού στην συντριπτική πλειο­ψηφία του». 
-Το πρόβλημα που εγείρεται πάλι και σήμερα είναι, εάν πιστεύει ο υ­πουργός ότι υπηρετεί την Δημοκρατία, με αποφάσεις κόντρα στην θέληση της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, τό­τε, οφείλει, κατά την γνώμη μου να δώ­σει άλλον ορισμό, διαφορετικό από αυ­τόν που έδωσε ο Περικλής στον επιτά­φιο, για την Δημοκρατία. 
-Γνωρίζουμε από την Ιστορία μας, πόσο άρρηκτα είναι συνδεδεμένα, ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία. Επίσης γνωρίζουμε πολύ καλά, πόσο συνέβα­λε η εκκλησία μας, στην αναγέννηση του Ελληνικού έθνους και στην διατή­ρηση της εθνικής και πολιτιστικής ταυ­τότητας των Ελλήνων. Όσοι δεν γνω­ρίζουν να διαβάσουν ιστορία, όχι μόνο τα εξώφυλλα. 
-Όταν ο Απόστολος Παύλος ήρθε στην Ελλάδα και δίδαξε στο α­νήσυχο πνεύμα των Ελλήνων τον Χρι­στιανισμό εξέφρασε, αυτό που από μό­νοι τους επιθυμούσαν οι Έλληνες. Έ­τσι! Το Χριστιανικό στοιχείο αναμείχθη­κε με το Ελληνικό, που βρισκόταν τους τελευταίους προχριστιανικούς αιώνες σε παρακμή και έψαχνε για μία νέα ταυ­τότητα. 
-Ο καρπός της ζωογόνου αυ­τής ένωσης εδημιούργησε έναν πολιτι­σμό που συνεχίζεται μέχρι σήμερα και καλείται Ελληνοχριστιανικός Πολιτι­σμός. Ενώθηκε λοιπόν η αρχαιοελλη­νική σοφία του αρίστου και τελείου με την χριστιανική του εναρέτου και της α­γάπης. Ο Ε. Παπανούτσος ο παρεξηγη­μένος αυτός παιδαγωγός και φιλόσο­φος ομιλών στην Βουλή των Ελλήνων, ολίγον προ του θανάτου του, διακήρυ­ξε ότι, η ορθοδοξία και ο Ελληνισμός είναι μαζί ζυμωμένα. Αυτό σε καμία πε­ρίπτωση δεν σημαίνει ότι όσοι Έλλη­νες δεν είναι Χριστιανοί δεν είναι Έλ­ληνες αντιθέτως μπορεί και ετερόδο­ξος Έλλην να είναι καλύτερος από έ­ναν ορθόδοξο. Ο τέως υπουργός των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ, ο σύγχρονος Μέ­τερνιχ της Ευρώπης, ομιλών το 1994 στην Ουάσιγκτον, μεταξύ άλλων είπε (Σεπτ. 1994): «Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι’ αυτό πρέ­πει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτι­στικές του ρίζες: Εννοώ δηλαδή να του πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέμα­τα, ώστε να του εξουδετερώσουμε κά­θε δυνατότητα να αναπτυχθεί, να δια­κριθεί και να επικρατήσει στα Βαλκάνι­α και την ανατολική Μεσόγειο»!...Άρα! γινόμαστε άθελά μας όργανα των Αν­θελλήνων της παγκοσμιοποίησης. 
-Αφού λοιπόν από τα ανωτέ­ρω στοιχειώδη παραδείγματα εύκολα εξάγεται το συμπέρασμα ότι η ταύτισις του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, αποτελεί θετικό και ωφέλιμο στοιχεί­ο και κεντρικό άξονα πολιτιστικής, κοι­νωνικής και εθνικής κυρίως συνοχής, ε­γείρεται το ερώτημα: Πώς πρέπει να ε­νεργήσουμε; Να κατεδαφίσουμε, να α­ποσυνδεθούμε και να διαλύσουμε αυ­τόν τον εθνικό δεσμό, που αποδεικνύ­ει την εθνική μας ταυτότητα και τα ιδι­αίτερα χαρακτηριστικά του πολιτισμού μας; Ή αντιθέτως να ενισχύσουμε να τονώσουμε και να ενθαρρύνουμε τον υπάρχοντα αυτόν δεσμόν μεταξύ Ορ­θοδοξίας και Ελληνισμού; 
-Η πρόοδος των λαών δεν ε­πιτυγχάνεται, με καταστρατηγήσεις αρ­χών, δογμάτων και αξιών, αλλά με την στήριξη στις ιδέες και στις αρχές των προγόνων μας. 
-Σήμερα! Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, οι Πολιτικές μας ηγε­σίες πρέπει να προσέξουν διότι! Μέσα στις δύσκολες ώρες που περνάμε κα­θημερινά, το άτομο αναπτύσσεται λαν­θασμένα και γίνεται ένα ξεπερασμένο γρανάζι του απρόσωπου συστήματος που κανείς δεν ελέγχει. Ένας ολοκλη­ρωμένος αντιανθρωπισμός που συνθέ­τει και αντικειμενικοποιεί τον άνθρωπο, βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι υπάρχοντες υ­γιείς τύποι που υπηρετούν το καλό των πολλών, θεωρούνται ξεπερασμένοι ή συνθλίβονται από τους παθολογικούς που υπηρετούν τα συμφέροντα των ο­λίγων. 
-Πρέπει λοιπόν ο άνθρωπος να επανέλθει και να παραμείνει στις ρί­ζες του εάν θέλει να έχει μέλλον, στη γεμάτη αγάπη και πίστη θρησκεία του που επεξετάχθηκε όχι για να καταπι­έζει, αλλά το αντίθετο, γιατί στην αν­θρώπινη ελευθερία, αντέτεινε τη θεία, την απόλυτη Ελευθερία. 
-Το θλιβερό για το Υπουργεί­ο Παιδεία είναι, ότι! ενώ αδυνατεί να δι­ασώσει την παιδεία της χώρας μας, με­τά παρρησίας προβαίνει σε παρόμοι­ες πράξεις κατά αυτής της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. 
-«Ποτέ δεν σταθεροποιήθη­κε μία Δημοκρατία όταν εναντιώθηκε στους πόθους του λαού. Η προσήλω­ση στην λατρεία της Θεότητος της Δη­μοκρατίας είναι η εγγύηση του μεγα­λείου των Δημοκρατών. Η περιφρόνη­ση όμως της Θρησκείας είναι η αιτία και η πιο θετική της καταστροφή, διότι δεν υπάρχει ο φόβος του υπερτάτου όντος».

 (ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ ΝΙΚΟΛΟ) 

*Ο κ.Ιωάννης Μ. Ασλανίδης, είναι Αντ/γος ε.α., Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε. από την Δράμα διαμένων στην Αθήνα