ΜΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ : Οι Πυλώνες του Ελληνοχριστιανισμού!...

Η φράση, που ελέχθη από τον Ιστορικό και Συγγραφέα του Πελοποννησιακού Πολέμου, Θουκυδίδη (460 -394 π.Χ., “Οι καιροί ου μενετοί...”, μετά από 2.500 χρόνια παραμένει επίκαιρη για τη σημερινή Ελληνική πραγματικότητα. Όλοι οι Έλληνες πολίτες το κατανοούν αυτό, ως αναγκαίο, γιατί δεν υπάρχει πλέον διαθέσιμος χρόνος. Οι ευκαιρίες για Εθνική Ομοψυχία έρχονται και παρέρχονται ανεκμετάλλευτες. Ειδικά αυτή την τρέχουσα χρονική περίοδο ό,που όλα γύρο μας έχουν πάρει τον κατήφορο, η Ελλάδα έχει ανάγκη εκτός από την παραπάνω ενότητα και από την παρουσία Πολιτικής, Θρησκευτικής και Στρατιωτικής Ηγεσίας, που να εμπνέει.
Υπάρχουν Έλληνες μορφωμένοι, έξυπνοι, που κατέχουν τις ικανότητες του διοικείν και της Οργάνωσης, αλλά ΄’όπως δείχνουν τα γεγονότα είναι χειροπόδαρα αλωμένοι από το ¨Σύστημα της Παγκόσμιας Συμφοράς ¨και αντί να σκέπτονται και ενεργούν Ελληνικά, για πολύ ασήμαντους προσωπικούς λόγους και αιτίες ακολουθούν ανθελληνική πολιτική ή λουφάζουν στον βολικό καναπέ της αδράνειας και της σιωπής Έχουν έλθει τα πάνω κάτω τα τελευταία χρόνια. Ο Ελληνικός Λαός αναζητάει επί ματέω έναν «Χριστόδουλο» ή έναν «Κολοκοτρώνη» της εποχής μας.
Τα παλαιότερα χρόνια, οι πολίτες είχαν μεγάλη εμπιστοσύνη στις Αρχές και τις δομές της Εκκλησίας, των Ενόπλων Δυνάμεων και της Δικαιοσύνης γι΄ αυτό και τις κατέτασσαν στην κορυφή των προτιμήσεών τους. Με την πάροδο του χρόνου όμως, ειδικότερα μετά τη μεταπολίτευση της δεκαετίας του “70”, με τη σύμπραξη των ΜΜΕ και αιχμή του δόρατος την τηλεόραση, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι Πολιτικοί και η Πολιτική ευθυνόμενη για τα δεινά της Ελληνικής Κοινωνίας έχουν χάσει την ανοχή των Πολιτών. Η λειψανδρία Πιστών Ηγετών στις Ελληνοχριστιανικές Αρχές και Παραδόσεις είναι φανερή. Το επικρατούν “Σύστημα” σήμερα τείνει να διαβρώσει ακόμα και τους άλλους τρεις πυλώνες της Πατρίδας μας.Το είδαμε, μας πλήγωσε η αφωνία και σύμπραξη του Ιερώνυμου στο θέμα του Μακεδονικού, το διακρίναμε στην εφήμερη συμπεριφορά του Αποστολάκη, που προτίμησε την υπουργοποίηση αντί άλλης απάντησης στην χρησιμοποίησή του από τον Τσίπρα, ενώ προκαλεί εύλογες απορίες το πρόσφατο Πόρισμα της Δικαιοσύνης για την εκατόμβη που βρίσκει το στυγερό έγκλημα, ως αμελητέο στη διαβάθμιση ευθύνης αρμοδίων, που δεν βρίσκεται κανένας ακόμη στη φυλακή.
Ο κομματισμός και η “καχυποψία” των Πολιτικών έναντι των Στρατιωτικών και των Σωμάτων Ασφαλείας, έχει οδηγήσει τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων στο όριο αντοχής τους από τα σκληρά οικονομικά μέτρα, που έχουν πάρει οι Κυβερνήσεις των τελευταίων 30 ετών. Παρόλα αυτά, υπάρχει ακόμη βάση Εθνικής Παρακαταθήκης στην “Ψυχοσύνθεση του Στρατιωτικού”, υπάρχει Ελπίδα στο βάθος γιατί υπεράνω όλων βάζει την Πατρίδα, τουλάχιστον στα πέραν κάποιων εξαιρ’εσεων, όπως προαέφερα. Δυστυχώς, από την άλλη πλευρά όπως φαίνεται, η σημερινή διοικούσα Ελληνική Εκκλησία με την ανοχή της μετατρέπεται σε κατασταλτικό και δικτατορικό φορέα εναντίον όσων τολμούν να αμφισβητήσουν δημόσια την θρησκευτική αποστασία και να αντιταχθούν στην λαίλαπα του Οικουμενισμού.
Πρόσφατα τραγικά παραδείγμα έχουμε πολλά, όπως είναι η απαγόρευση της προαναγγελθείσας ομιλίας ενός γνωστού Αγιορείτη στο Ρεντζίκι της Θεσσαλονίκης, από τον τοπικό μητροπολίτη Νεαπολέως και Σταυρουπόλεως, ο οποίος θεωρείται από τους πλέον ένθερμους υποστηρικτές του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, που είναι γνωστός Οικουμενιστής. Η μη αντίδραση της Εκκλησίας στους θρησκευτικούς διωγμούς των Χριστιανών έναντι των αλλοθρήσκων ή της καλλοίωσης του Συντάγματος στο θρήσκευμα των Ελλήνων. Προκαλεί μεγάλη θλίψη η αναγκαιότητα να αναφερθούμε σε τέτοιες καταστάσεις, αλλά αυτή την εποχή η Εκκλησία οφείλει να είναι στο πλευρό του χειμαζομένου Χριστεπώνυμου πλήθους, των Μοναχών και Ιερέων, που διώκονται και σφαγιάζονται από τα όργανα του διαβόλου. Δεν είδαμε καταγγελίες για τις πράξεις αυτές, ούτε για την αντιμετώπιση της κάρτας του Πολίτη, ούτε διεθνή καταγγελία για τις καταστροφές Χριστιανικών Ιερών Ναών και καθηλώσεις Ιερών Συμβόλων, που συμβαίνουν παντού
Τα ό,σα θλιβερά διαδραματίζονται τα τελευταία χρόνια στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν έχουν ανάγκη από Ηγεσίες, που “στρουθοκαμηλίζουν”, αλλά. έχουν οπωσδήποτε ανάγκη από Έναν “Χριστόδουλο”, έτοιμο να θυσιαστεί για το Ποίμνιό του, την Πίστη του και την Πατρίδα!... 

Ο «Κορίνθιος»