Επτά χρόνια από την εθνική τραγωδία στο Μάτι: Όταν το μεσημέρι του 2018 πάγωσε ο χρόνος (Φ. 1949)

Στις 23 Ιουλίου 2018, μέσα σε λίγες ώρες, μια ήσυχη καλοκαιρινή ημέρα μετατράπηκε σε εθνική τραγωδία.

Συμπληρώνονται σήμερα 7 χρόνια από την εθνική τραγωδία στο Μάτι όπου στέρησε τη ζωή από 104 συμπολίτες μας. Οι φλόγες που ξεκίνησαν από τον Νέο Βουτζά εξαπλώθηκαν με ασύλληπτη ταχύτητα προς το Μάτι και τον Κόκκινο Λιμανάκι, παγιδεύοντας εκατοντάδες ανθρώπους ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση, σπίτια, φραγμένους δρόμους και θάλασσα.

104 θύματα από την φονικότερη πυργαγιά που έχει σημειωθεί ποτέ στη χώρα μας, ανάμεσά τους και παιδιά. Ώρες αγωνίες, στιγμές τραγωδίας που σημάδεψαν και θα σημαδεύουν μία ολόκληρη χώρα. Δεκάδες τραυματίστηκαν. Χιλιάδες περιουσίες έγιναν στάχτη. Η χώρα συγκλονίστηκε. Το Μάτι άλλαξε για πάντα.

Οι εικόνες της καταστροφής και οι φωνές εκείνης της ημέρας στοιχειώνουν ακόμα όσους τις έζησαν. Όπως η μαρτυρία ενός άνδρα από εκείνη την ημέρα «Ευτυχώς πήγαμε στη θάλασσα, γιατί οι φλόγες μάς κυνηγούσαν μέχρι το νερό, έκαψαν τις πλάτες μας και βουτήξαμε στο νερό… Είπα, Θεέ μου, πρέπει να τρέξουμε για να σωθούμε” δήλωσε στο BBC.

«Είδα πτώματα, καμένα αυτοκίνητα. Αισθάνομαι τυχερή που είμαι ζωντανή» είπε άλλη κάτοικος και σημείωσε ότι “το Μάτι δεν υπάρχει πια».

Οι ευθύνες πολλές, οι παραλείψεις ακόμα περισσότερες. Δεν υπήρξε συντονισμός, έγκαιρη εκκένωση, σωστή καθοδήγηση. Ακόμα και σήμερα, πολλά ερωτήματα μένουν αναπάντητα.

Η αλληλεγγύη εκείνων των ημερών έχει μείνει στην ιστορία. Ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Βοήθεια, τρόφιμα, ρούχα συγκεντρώθηκαν σε χρόνο ρεκόρ. Πυρόπληκτοι φιλοξενήθηκαν από «άγνωστους» σε αυτούς ανθρώπους, ψυχολογική υποστήριξη και ιατρική βοήθεια για όσους το είχαν ανάγκη.

Η φονική αυτή φωτιά έβαλε απόδειξε με την σφοδρότητά της ότι οι πυρκαγιές δεν είναι απλά φυσικά φαινόμενα πέρα από τον έλεγχο. Πρέπει να προαμβάνονται με σχέδιο, εκπαίδευση, υποδομές και βούληση.

Το Μάτι είναι μία ανοιχτή πληγή που δεν θα κλείσει ποτέ. Πληγή που δεν θα κλείσει για κάθε περιουσία που χάθηκε, για κάθε γονιό που έχασε το παιδί του, για κάθε παιδί που δεν πρόλαβε να μεγαλώσει.