ΜΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ (Φ. 1925)

 

 

Εκδήμησε εις Κύριον ο Αναστάσιος

 

Η εβδομάδα που πέρασε σημαδεύτηκε από ένα βαρύτατο Εθνικοθρησκευτικό βαρύτατο πένθος. Ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας, Αναστάσιος, πέθανε έπειτα από πολυήμερη νοσηλεία στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όπου είχε μεταφερθεί εσπευσμένα από τα Τίρανα στις 3 Ιανουαρίου. Η σορός του αρχιεπισκόπου τις προηγούμενες ημέρες τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στη Μητρόπολη Αθηνών.

«Ο δικός μας Αναστάσιος», κατά τον Μίκη Θεοδωράκη, ο παπά Αναστάσης των κατηχητικών σχολείων, ο Αναστημένος, ο Kariuki του Ναιρόμπι και της Αντις Αμπέμπα, ο Αναστάς της Αλβανίας, ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας…», είναι πλέον στη χώρα των Ζώντων. Οι ασθένειες, ο θάνατος και το θαύμα πάντα συνόδευαν την ζωή του.

Πιστοί κάθε ηλικίας, από την Ελλάδα αλλά και την Αλβανία, κατέφθαναν στον Ι.Ν. του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, όταν εκτέθηκε το σκήνωμά του, για να τον αποχαιρετίσουν και να αποτίσουν φόρο τιμής σε Λαϊκό προσκύνημα στον Πρωθιεράρχη που τίμησε τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία με σεμνότητα. ο σκήνωμα του μακαριστού Αρχιεπισκόπου διακομίστηκε από τον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αθηνών , την Δευτέρα το πρωί υπό τους ήχους της μπάντας του Πολεμικού Ναυτικού και από την Ελλάδα μεταφέρθηκε στην Αλβανία, οδικώς, μέσω του συνοριακού σταθμού της Κακαβιάς, όπου του απέδωσε τιμές τιμητικό άγημα.

΄Ήταν δική του η επιθυμία, εν ζωή, να ταφεί στην Αλβανία ό,που ολοκληρώθηκε το ιερατικό του έργο.

Είναι γνωστό ότι επί Κομμουνισμού η Θρησκεία ήταν απαγορευμένη και ο Εμβέρ Χοτζας είχε επιβάλλει το άθεο Κράτος/ Στους πολίτες του «Κομμουνιστικού παραδείσου» απαγορεύονταν όχι μόνο η δημόσια εκδήλωση θρησκευτικού αισθήματος, αλλά και η ιδιωτική προσευχή, η ανάρτηση εικόνων, συμβόλων κλπ. Μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, ο Αναστασιος, ευρισκόμενος στο Αποστολικό του έργο σε χώρες της Αφρικής εξελέγη από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης Αρχιεπίσκοπος Τυράννων και πάσης Αλβανίας, στις 2 Αυγούστου 1992.

      Το Αποστολικό του έργο, ήταν σύμφωνο με το « Είπεν ο Κύριος… Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα Έθνη…».¨Ο ίδιος πίστευε ότι, ¨Η Ιεραποστολική δραστηριότητα δεν είναι απλώς κάτι χρήσιμο ή κάτι ωραίο, αλλά είναι μια υποχρέωσή μας προς Τον Κύριο…

      Ο Πιστός Αυτός Στρατιώτης της Εκκλησίας έκανε θαύματα με το έργο του και ο σεμνός Ιεράρχης, που αποδήμησε εις Κύριον, προβάλλεται σαν παράδειγμα προς μίμηση! Αποτελεί παράδειγμα στις δύσκολες εποχές που ζούμε, όπου τα πάντα αμφισβητούνται!... Ο Θεός να τον εντάξει μεταξύ των δικαίων…

Ο «ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ»