Header Ads

ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ (Φ. 1923)

 



Πέρασαν λίγες μέρες από την έλευση του καινούργιου χρόνου και προσπάθησα να επαναφέρω στο νου μου όλη εκείνη τη φαντασμαγορική εικόνα από κάθε γωνιά του πλανήτη που στήθηκε για την υποδοχή του. Αναρίθμητα πολύχρωμα λαμπιόνια, άπειρα απίστευτα σε έμπνευση και δημιουργία πυροτεχνήματα με νέες τεχνολογίες που αυξάνουν τον εντυπωσιασμό και πυροδοτούν τον ενθουσιασμό μικρών και μεγάλων, ζητωκραυγές, παραλήρημα .

Προετοιμασία εβδομάδων , μηνών ή περισσότερο, για ένα φευγαλέο πρόσκαιρο αποτέλεσμα, για λίγες στιγμές χαράς , ψευδαίσθησης, διαφυγής από την πραγματικότητα. Αυτήν που καθημερινά βιώνει ο μέσος πολίτης τούτου του κόσμου στην πάλη του για τη ζωή, το μεγάλωμα των παιδιών, την εξασφάλιση των στοιχειωδών προϋποθέσεων αξιοπρεπούς διαβίωσης και γιατί όχι της ίδιας της ύπαρξής του. Ναι γι΄ αυτήν που τίθεται εν αμφιβόλω , όταν καθημερινά γύρω του ηχούν σειρήνες ,όχι απλά επικείμενων αλλά υπαρκτών πολέμων, που οι νέες τεχνικές τους τρομοκρατούν σπέρνοντας πανικό και ανασφάλεια σε εμπλεκόμενους και μη. Πολέμων που λιγότερο οι επίγειες μάχες και περισσότερο τ΄ αόρατα drones, οι προηγμένες βόμβες, οι σφοδρές αεροπορικές επιδρομές, οι πύραυλοι μικρού, μέσου ή μεγάλου βεληνεκούς με πολλαπλές κεφαλές σκορπίζουν τρόμο και θάνατο σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις αλλά και σε κατοικημένες περιοχές, με θύματα άμαχο πληθυσμό και παιδιά. Κι ακόμα εκρηκτικοί μηχανισμοί υπερσύγχρονης τεχνολογίας που εκτός από αεροδρόμια, υπόγεια εργαστήρια πολεμικού υλικού κλπ, προγραμματίζονται να εκρήγνυνται ταυτόχρονα σε διάσπαρτα σημεία μιας ευρύτερης ζώνης, διαμελίζοντας αυτοστιγμεί ανθρώπινες υπάρξεις σαν να πρόκειται για άψυχα κατασκευάσματα και όχι για θεϊκής προέλευσης έμψυχα όντα.

Έρχονται λοιπόν τα πυροτεχνήματα και όλο τούτο το πάρτι των εντυπώσεων, να διασκεδάσουν για λίγο την αμηχανία, την ανησυχία και τις φοβίες που προκαλούν όσα παραπάνω περιγράφονται. Θαρρείς, όπως νομίζουν κάποιοι, πως είναι μια οπιούχα ένεση που εύκολα θα βυθίσει σε νιρβάνα τους δεινοπαθούντες λαούς, θα σβήσει στον απόηχο του θορύβου των εντυπωσιακών λαμπυριζόντων συνθέσεων την ψυχρή κλαγγή των όπλων, θα μετριάσει τον τρόμο των βομβικών και πυραυλικών εκρήξεων, τον εκκωφαντικό απαίσιο ήχο των κατεδαφιζομένων κτιρίων, θα σκεπάσει τις πονεμένες κραυγές των μισοπεθαμένων ή ακρωτηριασμένων θυμάτων του παραλογισμού.

Όμως στο καλωσόρισμα του νέου χρόνου, την πανδαισία χρωμάτων, λαμπιονιών και όσων στην αρχή περιγράψαμε, ακολουθούν από όλους τους ηγέτες του κόσμου παραδοσιακά καλομελετημένες ευχές, πύρινοι λόγοι, μεγαλόστομες υποσχέσεις για ειρήνη, αγάπη, ισότητα, ευημερία, ελευθερία κλπ. Καλλωπισμένες εκφράσεις κενές ουσιαστικού περιεχομένου, λεκτικές ενέσεις καταστολής, καταπραϋντικοί οροί προσδοκιών και επιθυμιών, καλοστημένες ονειροπαγίδες , αραχνούφαντοι ιστοί αιχμαλωσίας της σκέψης, ρητορικά λογύδρια ικανά του «μετεωρίζειν τον δήμον ταις ελπίσι» κατά την αρχαία ρήση , που εν τέλει δεν είναι κι αυτά παρά φαντασμαγορικά, εκτυφλωτικά, αποπροσανατολιστικά…. ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ. Ενώ τα προβλήματα παραμένουν άλυτα, η αγωνία για το αβέβαιο μέλλον θεριεύει, τα πολεμικά πεδία πολλαπλασιάζονται, απαγορευμένα καταστροφικά όπλα επιστρατεύονται, οι διεθνείς ειρηνευτικοί οργανισμοί αδυνατούν να παρέμβουν ουσιαστικά και ο κόσμος παρακολουθεί αμήχανος, μη μπορώντας να πιστέψει τα όσα συμβαίνουν γύρω του.

Αλλά μήπως έτσι δεν πορεύεται ο κόσμος εδώ και αιώνες τώρα; Όπως ακριβώς πολύ εύγλωττα εκφράζεται τούτη η αλήθεια στους δύο τελευταίους στίχους του τραγουδιού του Μάνου Χατζιδάκι « η ιστορία του Κεμάλ» που λέει: ¨ νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί, με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί¨.

Περικλής Καπνιστής





Δεν υπάρχουν σχόλια