ΜΙΑ ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΣΙΜΟ ΝΕΡΟ (Φ. 1920)

ΜΙΑ ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΗ

ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΣΙΜΟ ΝΕΡΟ

Του Δήμου Κορινθίων σχετικά με το έργο επεξεργασίας του πόσιμου Νερού απαντά στα ερωτήματα: H επεξεργασία του πόσιμου νερού της Κορίνθου με κροκιδωτικά είναι ασφαλής; Τι είναι η κροκίδωση στο πόσιμο νερό;

Ο Δρ Δημήτριος Γκέλης, είχε το ενδιαφέρον να πει περισσότερα λόγια πάνω στο επίμαχο θέμα, που προβάλλεται από τον Δήμο, ως οικονομική επιτυχία. Λέγει τα πράγματα, όπως είναι μέσα από σωρεία 13 επιστημονικών πηγών, χωρίς πολιτική χροιά και προκατάληψη, αλλά ως υπεύθυνος Επιστήμων. Μοναδικός σκοπός της έρευνάς του είναι η μεταφορά γνώσης για την ασφάλεια της υγείας των Συμπολιτών του, όπως πριν από κάποια χρόνια είχε ο ίδιος ανακινήσει το θέμα της καρκινογένεσης από τους σωλήνες νερού εξ αμιάντου στα δικτυα ύδρευσης, που ξηλώθηκαν σε όλους τους Δήμους της Κορινθίας και όχι μόνο.

Σε εμπεριστατωμένο άρθρο, το οποίο έχει αναρτήσει στην ιστοσελίδα του ο Δρ Δημήτριος Ν. Γκέλης με τίτλο: H επεξεργασία του πόσιμου νερού της Κορίνθου με κροκιδωτικά είναι ασφαλής; Συλλέξαμε τις παρακάτω τεκμηριωμένες βιβλιογραφικά επιστημονικές πληροφορίες που αφορούν την ασφάλεια και καταλληλότητα του καθαρισμού του ποσίμου νερού με τη μέθοδο της κροκίδωσης.

Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΝΑ ΛΗΦΘΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΥΠΟΨΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΟ

Τι είναι η Κροκίδωση. Η κροκίδωση είναι μια διαδικασία επεξεργασίας του νερού όπου τα στερεά σχηματίζουν μεγαλύτερες συσσωρεύσεις ή κροκίδες, που πρέπει να αφαιρεθούν από το νερό . Αυτή η

διαδικασία μπορεί να συμβεί αυθόρμητα ή με τη βοήθεια χημικών παραγόντων. Είναι μια συνήθης μέθοδος επεξεργασίας όμβριων υδάτων, επεξεργασίας λυμάτων και καθαρισμού πόσιμου νερού.

Πλεονεκτήματα της κροκίδωσης: Χαρακτηρίζεται από απλότητα και οικονομική αποδοτικότητα. Διαχωρίζει πολλά είδη σωματιδίων από το νερό, βελτιώνει τη διαδικασία φιλτραρίσματος, χρησιμοποιεί άφθονα και χαμηλού κόστους υλικά.

Μειονεκτήματα της κροκίδωσης: Απαιτείται εισαγωγή χημικών ουσιών στο νερό, απαιτείται εξειδικευμένο προσωπικό για τον σχεδιασμό και τη λειτουργία της (π.χ. κατασκευή θαλάμων και δοσολογία χημικών) και συντήρηση του συστήματος. Μετατρέπει τοξικές ενώσεις σε στερεά φάση και δημιουργεί λάσπη, που πρέπει στη συνέχεια να υποστεί επεξεργασία. Είναι σχετικά χρονοβόρα διαδικασία[TRIPATHY, T. ; DE, B.R. (2006)].

Ο κύριος περιορισμός στη μέθοδο κροκίδωσης είναι ότι απαιτείται μεγάλη συγκέντρωση ανόργανων κροκιδωτών για την έναρξη του διαχωρισμού στερεού-υγρού και τελικά οδηγεί σε μεγάλη ποσότητα λάσπης . Εξάλλου, όταν χρησιμοποιούνται μεταλλικά άλατα ως κροκιδωτικά, το μέταλλο παραμένει στο υπόλειμμα μετά την εκχύλιση λιπιδίων [S. Chozhavendhan, et al, 2022].

Τι είναι τα κροκιδωτικά;

Τα χημικά κροκιδωτικά (ή απλώς κροκιδωτικά) είναι χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στη διαδικασία καθαρισμού νερού και λυμάτων για την απομάκρυνση αιωρούμενων στερεών και κολλοειδών σωματιδίων. Η βασική τους λειτουργία είναι να προκαλέσουν τη συσσωμάτωση (κροκίδωση) μικροσκοπικών σωματιδίων σε μεγαλύτερες μάζες, που ονομάζονται κροκίδες, οι οποίες μπορούν εύκολα να κατακαθίσουν ή να απομακρυνθούν με διήθηση [Maximova N, et al, 2006].

Πώς λειτουργούν τα χημικά κροκιδωτικά

Καταστολή ηλεκτρικού φορτίου: Πολλά από τα αιωρούμενα σωματίδια στο νερό φέρουν αρνητικό φορτίο, που τους εμποδίζει να ενωθούν λόγω της απώθησης μεταξύ τους.

Τα κροκιδωτικά εξουδετερώνουν αυτό το φορτίο, επιτρέποντας στα σωματίδια να έρθουν πιο κοντά.

Δημιουργία δεσμών: Τα χημικά κροκιδωτικά μπορούν να συνδέσουν τα σωματίδια μεταξύ τους σχηματίζοντας μεγαλύτερες δομές.

Αύξηση του μεγέθους των σωματιδίων: Μικρότερα σωματίδια συσσωματώνονται, δημιουργώντας μεγαλύτερες κροκίδες που κατακάθονται ή φιλτράρονται πιο εύκολα [Runkana V, et al, 2006].

Συνήθη Χημικά Κροκιδωτικά

1. Αργιλιούχα άλατα:

Θειικός αργίλιο [Al₂(SO₄)₃]: Ένα από τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα κροκιδωτικά.

Πολυαργιλικά άλατα (PAC): Υψηλής απόδοσης κροκιδωτικά, που χρησιμοποιούνται σε νερό με διαφορετική ποιότητα.

Το αργίλιο και άλλα άλατα μετάλλων είναι θετικά φορτισμένες χημικές ουσίες (όχι πολυμερή) που εξουδετερώνουν το αρνητικό φορτίο στα κολλοειδή σωματίδια και τους επιτρέπουν να καθιζάνουν αργά εκτός διαλύματος. Είναι συνήθως χαμηλού κόστους και δεν απαιτούν ανάμειξη όπως τα κροκιδωτικά πολυμερών. Ωστόσο, πολλά φέρουν μέτρια έως υψηλή τοξικότητα και δεν διασπώνται, επομένως υπάρχουν ανησυχίες για την περιβαλλοντική τύχη και συσσώρευση στο περιβάλλον – ιδιαίτερα στα ιζήματα[WHO, 1998].

Σιδηρούχα άλατα: Χλωριούχος σίδηρος (FeCl₃), Θειικός σίδηρος (FeSO₄).

Πολυμερή:Φυσικά (π.χ. γαργαμίνη), Συνθετικά (π.χ. πολυακρυλαμίδια).

Άλλα χημικά:Ασβέστιο (π.χ. ασβέστης): Βοηθά στη ρύθμιση του pH και στη βελτίωση της κροκίδωσης.

Διαδικασία της Κροκίδωσης

Προσθήκη του κροκιδωτικού: Το χημικό προστίθεται στο νερό και αναμειγνύεται για να διανεμηθεί ομοιόμορφα.

Σχηματισμός μικρών κροκίδων: Τα αιωρούμενα σωματίδια αρχίζουν να ενώνονται λόγω της δράσης του κροκιδωτικού.

Συγκέντρωση και αύξηση μεγέθους: Μέσω ήπιας ανάδευσης, οι κροκίδες μεγαλώνουν και γίνονται πιο βαριές.

Καθίζηση ή απομάκρυνση:Οι κροκίδες είτε κατακάθονται στον πυθμένα (μέσω καθίζησης) είτε απομακρύνονται με διήθηση[Sharma BR, et al, 2006)].

Εφαρμογές των Χημικών Κροκιδωτικών

Επεξεργασία πόσιμου νερού: Αφαίρεση θολερότητας, αιωρούμενων στερεών και οργανικών υλών.

Επεξεργασία λυμάτων: Μείωση οργανικών και ανόργανων ρύπων.

Βιομηχανική χρήση: Καθαρισμός αποβλήτων από εργοστάσια (π.χ. χαρτοβιομηχανία, μεταλλουργία)[
[TRIPATHY, T. ; DE, B.R. (2006)].

Οφέλη

Βελτιώνουν την ποιότητα του νερού.

Μειώνουν τη θολερότητα και τους ρύπους του νερού.

Αυξάνουν την αποτελεσματικότητα των φίλτρων και άλλων μεθόδων καθαρισμού.

Προφυλάξεις

Η σωστή δοσολογία είναι κρίσιμη. Υπερβολική χρήση μπορεί να προκαλέσει ανεπιθύμητες επιπτώσεις (π.χ. αλλαγές στο pH).

Κάποια χημικά, όπως τα πολυμερή, απαιτούν έλεγχο για την τοξικότητά τους.

Η επιλογή του κατάλληλου κροκιδωτικού εξαρτάται από την ποιότητα του νερού, το είδος των ρύπων και τη χρήση του καθαρισμένου νερού.

Είναι το κροκιδωτικό ασφαλές για πόσιμο νερό;

Η κροκίδωση είναι μια αποτελεσματική και οικονομικά αποδοτική μέθοδος για την επεξεργασία του πόσιμου νερού και των λυμάτων και παίζει σημαντικό ρόλο στην τύχη των τοξικών ρύπων στο νερό. Xωρίς καθίζηση αυτά τα επικίνδυνα σωματίδια παραμένουν διαλυμένα στο νερό. Σύμφωνα με τη χημική σύνθεση, τα κροκιδωτικά μπορεί να χωριστούν σε ανόργανα πηκτικά και οργανικά κροκιδωτικά. Τα ανόργανα πηκτικά, όπως τα άλατα σιδήρου και τα άλατα αργιλίου, έχουν χαμηλό κόστος, αλλά η δράση τους εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη θερμοκρασία, το pH και άλλες συνθήκες. Εξάλλου, για την κροκίδωση με βάση ανόργανα πηκτικά, η δοσολογία είναι μεγάλη και οι κατάλληλοι τύποι λυμάτων είναι λίγοι [Sharma BR, et al, 2006)].

Επιπλέον, μπορεί να προκαλέσει το φαινόμενο της υψηλής συγκέντρωσης μετάλλων[Renault F, et al, 2009] στο επεξεργασμένο υδάτινο σώμα και στη συνέχεια να απειλήσει την ανθρώπινη υγεία. Επιπλέον, τα οργανικά κροκιδωτικά μπορούν να χωριστούν σε συνθετικά οργανικά κροκιδωτικά και κροκιδωτικά με βάση βιοπολυμερή. Τα συνθετικά οργανικά κροκιδωτικά μπορούν να φτάσουν σε καλή απόδοση σε χαμηλή δόση, αλλά έχουν τον κίνδυνο δύσκολης βιοδιασπασιμότητας [Chen X, et al, 8] και τοξικότητας[Lu L, et al, 2014].

Είναι τα κροκιδωτικά βλαβερά για το περιβάλλον;

Τα φυσικά και συνθετικά κατιονικά κροκιδωτικά είναι αποτελεσματικά για την επεξεργασία του νερού, αλλά έχουν υψηλή τοξικότητα στους υδρόβιους οργανισμούς[Liber, K., et al, 2005, WA DOE, 2019].

Είναι επικίνδυνο το κροκιδωτικό;

To κροκιδωτικό είναι διαβρωτικό προϊόν. Η επαφή του με τα μάτια ή το δέρμα μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό ή και εγκαύματα. Η κατάποση ή η εισπνοή μπορεί να προκαλέσει εσωτερική βλάβη ( ερεθισμός και διάβρωση του βλεννογόνου του οισοφάγου, του στομάχου και εντέρου) [Flocculant Version , 2014].

Η παρατεταμένη έκθεση σε χαμηλά επίπεδα αργιλίου οδηγεί σε αλλαγές που σχετίζονται με τη γήρανση του εγκεφάλου και τον νευροεκφυλισμό

Το αργίλιο είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα μεταλλικά στοιχεία στον φλοιό της γης. Δεν είναι απαραίτητο στοιχείο για τη ζωή και συνήθως θεωρείται ως ένα μάλλον αδρανές και αδιάλυτο ορυκτό. Ως εκ τούτου, είχε συχνά θεωρηθεί ότι δεν αποτελεί σημαντικό κίνδυνο για την υγεία. Κατά συνέπεια, οι παράγοντες που περιέχουν αλουμίνιο χρησιμοποιούνται σε πολλά στάδια επεξεργασίας τροφίμων και επίσης στην απομάκρυνση με κροκίδωση σωματιδιακής οργανικής ύλης από το νερό. Τα τελευταία χρόνια, η όξινη βροχή έχει την τάση να κινητοποιεί ορυκτά που περιέχουν αργίλιο σε μια πιο διαλυτή μορφή, το ιοντικό Al(3+), το οποίο έχει βρει το δρόμο του σε πολλές δεξαμενές που αποτελούν οικιακούς πόρους πόσιμου νερού. Ως αποτέλεσμα, η επιβάρυνση του ανθρώπινου σώματος από αργίλιο έχει αυξηθεί. Επιδημιολογικές μελέτες υποδεικνύουν ότι το αργίλιο μπορεί να μην είναι τόσο αβλαβές, όσο πιστευόταν παλαιότερα και ότι το αργίλιο μπορεί να προάγει ενεργά την εμφάνιση και την εξέλιξη της νόσου του Αλτσχάιμερ.

Τα επιδημιολογικά δεδομένα ενισχύονται από πειραματικές ενδείξεις έκθεσης σε αργίλιο που οδηγεί σε υπερβολική φλεγμονώδη δραστηριότητα στον εγκέφαλο. Μια τέτοια φαινομενικά άσχετη ανοσολογική δραστηριότητα που δεν προκαλείται από έναν εξωγενή μολυσματικό παράγοντα χαρακτηρίζει τον γερασμένο εγκέφαλο και είναι ακόμη πιο έντονη σε αρκετές νευροεκφυλιστικές ασθένειες.

Η αιτία των περισσότερων από αυτές τις νευρολογικές διαταραχές που σχετίζονται με την ηλικία δεν είναι κατανοητή, αλλά επειδή γενικά δεν είναι γενετικές, πρέπει να υποθέσει κανείς ότι η ανάπτυξή τους βασίζεται σε άγνωστους περιβαλλοντικούς παράγοντες. Υπάρχει ένα αυξανόμενο και συνεκτικό σύνολο στοιχείων που εμπλέκουν το αλουμίνιο ως έναν τόσο σημαντικό παράγοντα. Περιγράφονται στοιχεία που υποστηρίζουν την ιδέα της συμμετοχής του αλουμινίου στην επίσπευση της γήρανσης του εγκεφάλου. Αυτή η επιτάχυνση θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε αυξημένη συχνότητα εμφάνισης συγκεκριμένων νευρολογικών παθήσεων που σχετίζονται με την ηλικία [Stephen C Bondy 2014].

Βιβλιογραφική Τεκμηρίωση, σε 13 πηγές, που αναφέρονται στην ανωτέρω μελέτη, αλλά δεν δημοσιεύονται εδώ, λόγω όγκου της ύλης.

Ο αναγνώστης μπορεί να μελετήσει το εκτενές άρθρο του Δρ Γκέλη στην ιστοσελίδα: www.gelis.gr στο άρθρο: