Header Ads

Η αρθρογραφία του «Κορίνθιου» (Φ.1917)

 















 


Η Πολιτική και οι Πολιτικοί δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη

Με ρωτάνε κάποιοι φίλοι, τι έχεις πάθει και τα βάζεις συλλήβδην με τον πολιτικό κόσμο της  Ελλάδας και την πολιτική; Πολλές φορές αναφέρεσαι στους πολιτικούς και τους υποβαθμίζεις, ενώ οι πολιτικοί  προσπαθούν για το καλύτερο δυνατό προς τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού και πάει λέγοντας η συζήτηση. Ομολογώ εκ πρώτης όψεως πως δεν αντιλέγω στην άποψή τους, αλλά αναγκάζομαι να αιτιολογήσω τις απόψεις μου.

Κατ’΄ αρχάς δεν μέμφομαι όλους τους πολιτικούς, αλλά έχοντας υπόψη μου την ιστορική διαδρομή της πατρίδας μας διαπιστώνω ό,τι καλό ή κακό συμβαίνει στην Ελλάδα, οφείλεται κατά μεγάλο ποσοστό στους πολιτικούς και στην πολιτική τακτική που ακολουθούν διαχρονικά. Δεν έχω σκοπό να μακρηγορήσω στο παρόν άρθρο πάνω σαυτό το θέμα, αλλά δεν είναι δυνατό να παραλείψω να πω τις ενδόμυχες σκέψεις μου επί του προκειμένου.

Θα επικεντρώσω τη δικαιολόγηση των απόψεών μου στην κυρίαρχη αιτία που με φέρνει απολογούμενο στα ερωτήματα των φίλων. Ναι, δεν έχουν άδικο να μου λένε αυτά που λένε για την απέχθειά μου στους σημερινούς και ίσως σε λιγότερη μοίρα στους χθεσινούς πολιτικούς και την πολιτική. Δεν είμαι μόνος μου σ΄αυτή την έκφραση γνώμης. Δεν είναι τυχαίο που οι δημοσκοπήσεις συμφωνούν πως κάτι δεν πάει καλά με την πολιτική και τους πολιτικούς

Μόνο ως άκρως ανησυχητικά μπορούν να χαρακτηρισθούν τα ευρήματα έρευνας που διεξήχθη και αφορούσε στην εμπιστοσύνη των πολιτών σε κύριους θεσμούς του Ελληνικού κράτους. Μία έρευνα που κατέδειξε θετικό πρόσημο να έχουν πρωτιά μόνο οι Ένοπλες Δυνάμεις και ακολουθεί θετικά το ΕΣΥ, ενώ όλοι οι υπόλοιποι θεσμοί να παρουσιάζουν έλλειμμα εμπιστοσύνης με μπροστάρηδες τις ΜΚΟ, τα ΜΜΕ, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, τα πολιτικά κόμματα, τα Social media και τις δημόσιες υπηρεσίες, χωρίς να εξαιρούνται το κοινοβούλιο, η Εκκλησία, η δικαιοσύνη και το σύστημα εκπαίδευσης. 

Προσωπικά είμαι εναντίον της σημερινής πολιτικής, συγκριτικά με αυτήν που γνώριζα σε νεαρότερη ηλικία, όταν ήμουν και προσωπικά  δοσμένος ολόψυχα σε ιδεολογικές προκαταλήψεις. Σήμερα, έχοντας κατασταλαγμένες απόψεις τις υπερασπίζομαι και τις εκφράζω με το «θάρρος της γνώμης».

Δεν είναι μία ή δύο οι περιπτώσεις που θα μπορούσα να επικαλεστώ σε βάρος επώνυμων και ανώνυμων συνοδοιπόρων της πολιτικής. Ρίξτε μια ματιά στον χώρο των κομμάτων στη βουλή των Ελλήνων και απαντήστε μου, αν μεταξύ των τριακοσίων θα μπορούσατε με καθαρή καρδιά και σκέψη να ξεχωρίσετε, έστω και τριάντα «Έλληνες στην ψυχή και στην ελεύθερη βούληση»…

 Ο «ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ»