ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ (Φ. 1917)

 Επτὰ φράσεις είπε ο Κύριος πάνω στὸν σταυρό του Γολγοθά

 

      

Πρώτη:  «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς˙ οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λουκ. 23, 34). Με αυτὰ τα λόγια ο Χριστὸς έδειξε το έλεός του απέναντι στους εκτελεστές Του. Επίσης διακήρυξε απὸ την κορυφὴ του Γολγοθᾶ µία αλήθεια, ότι αυτοὶ που πράττουν το κακὸ ποτὲ δεν ξέρουν τι κάνουν.

 Δεύτερη: «Ἀµὴν λέγω σοι, σήµερον µετ’ ἐµοῦ ἔση ἐν τῷ παραδείσῳ» (Λουκ. 23, 43). Αυτὸς ο λόγος απευθύνεται στον µετανιωµένο ληστὴ στον σταυρό. Πολὺ παρήγορος λόγος για τους αµαρτωλούς, οι οποῖοι τουλάχιστον την τελευταία στιγµὴ µετανοοῦν. Το έλεος του Θεού είναι απερίγραπτα µεγάλο.

Τρίτη: «Γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου» (Ιωάν. 19, 26). Έτσι είπε ο Κύριος στην Αγία Μητέρα Του, που στεκόταν κάτω απὸ τον σταυρὸ το μαρτυρίου. Και στον απόστολο Ιωάννη λέγει: «Ἰδοὺ ἡ µήτηρ σου» (Ἰωάν. 19, 27). Αυτὸς ο λόγος δείχνει τη φροντίδα, που ο καθένας χρωστά στούς γονεῖς του. Εκείνος που έδωσε εντολὴ στους ανθρώπους: «Τίµα τὸν πατέρα σου και την µητέρα σου» (Ἐξ. 20, 12)

Τέταρτη: «Θεέ µου, Θεέ µου, ἱνα τί µὲ ἐγκατέλιπες;» (Ματθ. 27, 46). Αυτὲς οι λέξεις δείχνουν, τόσο την αδύναµη ανθρώπινη φύση, όσο και την προορατικότητα του Κυρίου. Ο  άνθρωπος πάσχει, αλλά κάτω απὸ τον ανθρώπινο πόνο υπάρχει ένα µυστήριο. Ο Υιός του Θεού γι’ αυτὸ και ενσαρκώθηκε, ώστε όταν έλθει η στιγµὴ να πάσχει και να πεθάνει, ως άνθρωπος γι΄αυτούς.

Ἡ πέµπτη: «Διψώ» (Ιωάν 19,28). Το αίµα Του έρρεε. Γι’ αυτὸ και διψούσε. Ο ήλιος ήταν κατὰ τὴ δύση του, ήδη Του χτυπούσε το πρόσωπο και µαζί µε τα άλλα βασανιστήρια καιγόταν πολύ. Φυσικό ήταν να διψά. Αλλά, Κύριε, διψούσες ὄντως γιὰ νερὸ ή γιὰ ἀγάπη;

Η έκτη: «Πάτερ, εις χείρας σου παρατίθεµαι το πνεύµα µου» (Λουκ. 23, 46). Που σηµαίνει ότι ο Υιός παραδίδει το πνεύµα Του στα χέρια του Πατρός Του. Για να γίνει γνωστό, ότι απὸ τον Πατέρα ήρθε και όχι αυτεξουσίως, όπως Τον κατηγορούσαν οι Εβραῖοι.

Η έβδοµη: «Τετέλεσται» (Ιωάν.19, 30). Αυτὸ δεν σηµαίνει ότι τελειώνει η ζωή. Αλλά ότι τελειώνει η αποστολὴ η επικεντρωµένη στη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Τελείωσε, και ἐπισφραγίσθηκε µε το αίµα και τον επίγειο θάνατο, το θεῖο έργο του µοναδικού αληθινοῦ Μεσσία των ανθρώπων…

Τελείωσε η τραγωδία,  αλλά όχι και το δράµα. Στη σειρὰ έπεται, τὸ µεγαλειώδες αξίωµα: Νίκη πάνω στὸν θάνατο. ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΥΡΙΟΥ!

ΒΙΒΛΟΣ - ΒΔΚ