Η αρθρογραφία του «Κορίνθιου» (Φ.1908)
![]() | |||||||||||||
Ανοίγει και άλλο Θέατρο Επιχειρήσεων στη Μ. Ανατολή
Το έχουμε διακηρύξει και επισημάνει πολλές φορές, ότι η εφημερίδα μας, ενώ θα μπορούσε να σταματήσει την παρουσία της, γιατί γέρασα, αφού σε τέσσερις μήνες θα διανύω το 92ο έτος της ζωής μου, θα προσπαθήσουμε να είμαστε κοντά σας σ΄αυτές τις δύσκολες ώρες που έρχονται στο προσκήνιο.
Το έχουμε επισημάνει προ πολλού για τις διεθνείς εξελίξεις, αλλά αυτά που βλέπουμε σήμερα να εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια μας, δημιουργούν την ανάγκην εγρήγορσης. Στην «Πολεμική Τέχνη» τα γεγονότα που συμβαίνουν και μάλιστα σε σύντονο ρυθμό, λέγονται « Προπαρασκευή προς Πόλεμο».
Έχουν πυκνώσει τα σύννεφα του πολέμου στη Μέση Ανατολή, χωρίς να υπάρξει σιγή στα τύμπανα του Πολέμου μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Μετά από την ρίψη εκατοντάδων πυραύλων από την Χεζμπολάχ του Λιβάνου κατά πόλεων του Ισραήλ, ο «Πολέμαρχος» του Ισραήλ ¨σήκωσε το γάντι αμυνόμενος.
Εξαπέλυσε απανωτά κτυπήματα σε 300 στόχους στο κράτος του Λιβάνου κατά της οργάνωσης Χεζμπολάχ. Μεταξύ των θυμάτων υπάρχουν και άμαχοι, αλλά αυτό έχει ξεπεραστεί, αφού οι Νόμοι που διέπουν τους πολέμους έχουν γίνει για τα μπάζα. Ο ΟΗΕ έχει αποδειχθεί ανίκανος να επιβάλλει φραγμούς στη χρήση αλόγιστης βίας και παραβατικότητας.
Είναι βέβαιο πλέον ότι βρίσκεται επί θύραις ένα ακόμη Θέατρο Επιχειρήσεων, που καλείται το Ισραήλ να ανοίξει και ασφαλώς θα προσπαθήσει να επαναλάβει τον νικητήριο Πόλεμο του 1967 έχοντας απέναντί του όλες τις γειτονικές του χώρες. Τα πράγματα όμως σήμερα είναι διαφορετικά. Οι άλλοτε νομάδες έχουν εξοπλιστεί και προαγάγει την Τέχνη του σύγχρονου Πολέμου, χωρίς βεβαίως να φτάσουν στο ύψος του Ισραήλ. Που αν και μικρό κράτος των 10 εκατομμυρίων, βασίζεται και στους απανταχού υπηκόους του, οι οποίοι βοήθησαν την Πατρίδα τους να γίνει νόμιμη Πυρηνική Δύναμη.
Ο «ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ»
Η άνοδος των Εθνικοδεξιών κομμάτων
Όπως, ίσως, θα έχετε ήδη διαπιστώσει, τα εθνικοδεξιά κόμματα κερδίζουν έδαφος σε πολλές χώρες της Ευρώπης σε βάρος άλλων κομμάτων. Αυτό το διαπιστώσαμε πολλές φορές τα τελευταία χρόνια και το ζήσαμε ζωντανά σε πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις στη Γαλλία, στην Ισπανία, ακόμα στην Γερμανία και αλλού. Ο Πρόεδρος Μακρόν της Γαλλίας δεινοπάθησε στον Β γύρο να εκλεγεί κάτω από την ανάσα της Λεπέν, ενώ ο Καγκελάριος Σουλτς εξελέγη στήθος με στήθος με το ακροδεξιό κόμμα και ο Ορμπάν της Ουγγαρίας παραμένει αμετακίνητος στην εξουσία επί δεκάδες χρόνια.
Για τους πολιτικούς παρατηρητές, η εκλογική αυτή εμφάνιση της Εθνικής Δεξιάς, αντικατοπτρίζει το αυξανόμενο κλίμα, που παρουσιάζουν οι δεξιοί στην Ευρώπη, οι οποίοι διαχωρίζουν την θέση τους από τα εθνικοσοσιαλιστικά κόμματα, τα οποία στα οικονομικά θέματα συγγενεύουν με τη διεθνιστική Αριστερά, γράφει ο Κίμωνας Χαραλάμπους στο el.gr και δεν έχει άδικο.
Σε προεκλογικές συνεντεύξεις του ο ηγέτης του κόμματος Vox Santiago Abascal, της Ισπανίας υποστήριξε πως τις απόψεις του συμμερίζονται εκατομμύρια Ισπανοί. Το εκλογικό αποτέλεσμα στην πολυπληθέστερη περιοχή της Ισπανίας, ήταν ισχυρή ένδειξη, είπε.
«Δεν θέλουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση της Άνγκελα Μέρκελ, που άνοιξε τις πόρτες στη μαζική μετανάστευση και που θα μετατρέψει την Ευρώπη σε κάτι άλλο», έχει δηλώσει χαρακτηριστικά ο επικεφαλής του Vox, Σαντιάγο Αμπασκάλ, τασσόμενος κατά της πολυπολιτισμικότητας με άρωμα Ισλάμ.
Καθώς η Εθνική Δεξιά στηρίζει ισχυρά έθνη-κράτη κόντρα στα σχέδια διαμελισμού τους σε περιφέρειες σύμφωνα με το ¨Μανιφέστο Καλλέργη», που εφαρμόζεται με τις ευλογίες του ΟΗΕ, πολλοί δεν κρύβουν την ιδεολογική τους προτίμηση. «Αυτά που αντιπροσωπεύει ο Τραμπ με όλες τις αποχρώσεις τους και όλα τα άλλα κινήματα που εμφανίζονται σε ολόκληρη την Ευρώπη θα παγιωθούν».
Ο φραγμός της ροής και η απέλαση των παράνομων μεταναστών, η αυστηροποίηση της νομοθεσίας για τις αμβλώσεις και η ποινικοποίηση των αποσχιστικών κομμάτων είναι αυτοσκοπός, γι΄ αυτά τα κόμματα.
Ωστόσο πρόκειται για εθνικοδεξιά κόμματα, όπως τα βλέπει Τραμπ, τα οποία θα υψώσουν με την σειρά τους εμπόδια στην «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση», στον δρόμο δηλαδή για ένα αριστερόστροφο πολυπολιτισμικό παγκόσμιο κράτος, με ένα κέντρο και έναν ηγέτη να το διοικεί; Ιδού το καυτό ερώτημα…Ο «ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ»