Πρωτοσέλιδο άρθρο του «Κορίνθιου» Φ.1789
| ΜΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ |
 |
| Ο «Κορίνθιος» |
| Υπάρχει Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο; |
Τώρα που εργάζομαι από το σπίτι για να στηρίξω την εργώδη προσπάθεια του προσωπικού της εφημερίδας είπα ότι βρήκα λίγο ελεύθερο χρόνο να παρακολουθήσω τα προγράμματα των τηλεοπτικών Σταθμών της χώρας. Θεέ μου, τι ήταν αυτό που διαπίστωσα; Αυτά που είδα και άκουσα δεν είχαν καμία σχέση με το εγγύς δημοσιογραφικό παρελθόν. Είχαμε πολλές φορές από αυτήν εδώ τη στήλη καταγγείλει τον ξεπεσμό για τα «τηλεοπτικά σκουπίδια» των δελτίων ειδήσεων, αλλά υπήρχε κάπου κάπου και το μέτρο μεταξύ τούτων. Για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα στην Ελλάδα ήταν υπαρκτές και οι διαχωριστικές γραμμές, που τηρούσαν μερικοί τηλεοπτικοί Σταθμοί. Οι Ελληνοχριστιανικές Αξίες ήταν πάνω απ΄ όλα. Μόνο χυδαίοι καναλάρχες, ψευτοκουλτουριάρηδες και άθεοι επέτρεπαν αυτόν τον ορυμαγδό της κακώς νοουμένης ειδησεογραφίας.
Στις τελευταίες εβδομάδες και μάλιστα σε ημέρες των παθών και της Ανάστασης Του Κυρίου είδα πως στα δελτία ειδήσεων στα τηλεοπτικά κανάλια δεν υπήρχαν πρωτοσέλιδα και διαρκείας ειδήσεις παρά μόνο ενός θέματος. Κυριαρχούσαν σε όλα λες και είχαν τη «γραμμή του κακού» οι δολοφονίες συνανθρώπων μας. Είδα φευγαλέα τις δολοφονίες των γερόντων στα Χανιά της Κρήτης, τη δολοφονία του Άλκη στη Χαριλάου, τη δολοφονία ενός επτάχρονου παιδιού από τον αγαπημένο υποτίθεται της μητέρας του, την τραγωδία με τις δολοφονίες τριών παιδιών στην Πάτρα, ακόμα και τη δολοφονία ενός συγχωριανού από συμπατριώτη του στη Καβάλα, όλα για ασήμαντη διαφορά. Όλοι οι δημοσιογράφοι παρουσιαστές διαγωνίζονταν όχι για τη δημοσιογραφική δεοντολογία, που είναι κατά του εθισμού, αλλά για την τηλεθέαση.
Μετά από περίσκεψη και εκτίμηση της κατάστασης στον τομέα της ειδησεογραφίας σε σχέση με την εγκληματικότητα και το παρελθόν της θρησκευόμενης Ελλάδας, συμπέρανα πως κάτι δεν πάει καλά και ο Πανάγαθος Θεός, αν δεν το έχει κάνει ήδη θα μας βάλλει μυαλό με Επιτίμιο. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία συνηθισμένα επιτίμια είναι η εντατικότερη προσευχή, η μελέτη ψυχωφελών βιβλίων, η νηστεία, η αγαθοεργία, ενώ για σημαντικά παραπτώματα η αποχή για ορισμένο χρόνο από τη Θεία Ευχαριστία με σκοπό τη μετάνοια και συγχώρεση. Παράλληλα όμως αναρωτιέμαι. Δεν υπάρχει Ελληνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο να παρέμβει; Πρέπει να πιάσουμε πάτο; Οι πολιτικοί και οι Κυβερνήσεις δεν το βλέπουν πως δεν πάει άλλο; Μήπως φταίνε οι ενέργειές τους αφού θεωρούνται η αιτία κατεδάφισης θεσμών ασφαλείας κοινωνικής συνοχής, όπως η οικογένεια, τα σχολεία, η Εκκλησία κ.α.
Ο «ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ»
Στις τελευταίες εβδομάδες και μάλιστα σε ημέρες των παθών και της Ανάστασης Του Κυρίου είδα πως στα δελτία ειδήσεων στα τηλεοπτικά κανάλια δεν υπήρχαν πρωτοσέλιδα και διαρκείας ειδήσεις παρά μόνο ενός θέματος. Κυριαρχούσαν σε όλα λες και είχαν τη «γραμμή του κακού» οι δολοφονίες συνανθρώπων μας. Είδα φευγαλέα τις δολοφονίες των γερόντων στα Χανιά της Κρήτης, τη δολοφονία του Άλκη στη Χαριλάου, τη δολοφονία ενός επτάχρονου παιδιού από τον αγαπημένο υποτίθεται της μητέρας του, την τραγωδία με τις δολοφονίες τριών παιδιών στην Πάτρα, ακόμα και τη δολοφονία ενός συγχωριανού από συμπατριώτη του στη Καβάλα, όλα για ασήμαντη διαφορά. Όλοι οι δημοσιογράφοι παρουσιαστές διαγωνίζονταν όχι για τη δημοσιογραφική δεοντολογία, που είναι κατά του εθισμού, αλλά για την τηλεθέαση.
Μετά από περίσκεψη και εκτίμηση της κατάστασης στον τομέα της ειδησεογραφίας σε σχέση με την εγκληματικότητα και το παρελθόν της θρησκευόμενης Ελλάδας, συμπέρανα πως κάτι δεν πάει καλά και ο Πανάγαθος Θεός, αν δεν το έχει κάνει ήδη θα μας βάλλει μυαλό με Επιτίμιο. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία συνηθισμένα επιτίμια είναι η εντατικότερη προσευχή, η μελέτη ψυχωφελών βιβλίων, η νηστεία, η αγαθοεργία, ενώ για σημαντικά παραπτώματα η αποχή για ορισμένο χρόνο από τη Θεία Ευχαριστία με σκοπό τη μετάνοια και συγχώρεση. Παράλληλα όμως αναρωτιέμαι. Δεν υπάρχει Ελληνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο να παρέμβει; Πρέπει να πιάσουμε πάτο; Οι πολιτικοί και οι Κυβερνήσεις δεν το βλέπουν πως δεν πάει άλλο; Μήπως φταίνε οι ενέργειές τους αφού θεωρούνται η αιτία κατεδάφισης θεσμών ασφαλείας κοινωνικής συνοχής, όπως η οικογένεια, τα σχολεία, η Εκκλησία κ.α.
Ο «ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ»
Αφήστε ένα σχόλιο