Header Ads

Η Lviv (Λβιβ) το τελευταίο καταφύγιο των κατατρεγμένων Ουκρανών! Φ.1783

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΙΑΚΗ ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ

Η Lviv (Λβιβ) το τελευταίο καταφύγιο 
των κατατρεγμένων Ουκρανών!



Γράφει - Επιμελείται
Εύη Κοκκίνου - Κελλάρη*


Θα σωθεί ο πολιτισμός από τον πόλεμο;


Το πληκτρολόγιο έμεινε βουβό για ώρα…

Τι να γράψω για τα πολιτιστικά, όταν μία από τις πιο όμορφες χώρες της Ευρώπης με μεγάλη ιστορία και πολιτισμό, που βρίθει από έργα πολιτιστικής κληρονομιάς, βομβαρδίζεται ανελέητα;

…, όταν ο Ουκρανικός λαός ζει καθημερινά τη φρίκη του πολέμου;

…, όταν αυτός ο όμορφος, υπερήφανος, φιλόξενος, χαρούμενος, γλετζές –αν και ταλαιπωρημένος από την Ιστορία λαός ζει και πάλι σκηνές βίας, απληστίας, εκμετάλλευσης, εκδίωξης από τα πατρογονικά εδάφη του, από τα σπίτια του, όταν χάνονται αθώες ζωές, όταν σκοτώνονται παιδιά και άμαχοι, όταν βομβαρδίζονται εκκλησίες και νοσοκομεία χωρίς τον φόβο της Θείας Δίκης;

Και όλα αυτά στην καρδιά της πολιτισμένης Ευρώπης!

Τι να γράψω βλέποντας και ακούγοντας τον κόσμο, ακόμη και στην Ελλάδα, Έλληνες, Ουκρανούς και Ρώσους, για άλλη μία φορά να διχάζονται για το ποιος έχει δίκιο, για το εάν η Ρωσία είχε ή δεν είχε περιθώριο επιλογής να ξεκινήσει τον πόλεμο, για το εάν προκάλεσε η Ουκρανία τη Ρωσία, για το υπαίτιο ΝΑΤΟ, τον ανύπαρκτο ΟΗΕ και την αδύναμη Εκκλησία…

Ο πόλεμος παραμένει πόλεμος! Ένας εφιάλτης που πρέπει να τελειώσει γρήγορα και αυτό θα έπρεπε να είναι το μέλημα τουλάχιστον ημών των απλών πολιτών... Αυτός είναι πολιτισμός και τώρα ήρθε η ώρα να αποδείξει η ανθρωπότητα εάν ωρίμασε, εάν έμαθα από τα λάθη του παρελθόντος, εάν έχει ιστορική μνήμη … Οι Λαοί μπορούν να ζουν μονιασμένοι και να δημιουργούν! Αυτό θα έπρεπε να επιθυμούμε … εμείς…

Η όμορφη Ουκρανία καταστρέφεται και ο λαός της πεθαίνει.
 
Και η μνήμη ανατρέχει στο 2018 , όταν είχα τη χαρά να ζήσω από κοντά τη ζωή των Ουκρανών αδελφών μας –αυτός ήταν ο στόχος, στο φιλόξενο σπίτι των φίλων μας, στη μοναδική Λβιβ…
   

-Στη Λβιβ, στη Λεοντόπολη , κατά το αρχικό ελληνικό της όνομα προς τιμή του υιού του ιδρυτή της πρίγκιπα Ντανίλο της Γαλικίας, Lev (Λέων). Μία πόλη στολίδι αρχιτεκτονικό του 13ου αιώνα, που βρίσκεται σε κομβική γεωγραφική θέση δυτικά της σημερινής Ουκρανίας, πολύ κοντά στα σύνορα με την Πολωνία, μία πόλη που ελέγχει τη διαδρομή ανατολής-δύσης και τα περάσματα στα Καρπάθια Όρη και η οποία σήμερα αγωνιά, με τις σειρήνες του πολέμου να ακούγονται συνεχώς, αφού στα περίχωρα βομβαρδίζονται από τους Ρώσους στρατιωτικοί και όχι μόνον στόχοι.

-Στη Λβιβ, της οποίας το ιστορικό κέντρο έχει χαρακτηρισθεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 1998 , αφού ήκμασε ως διοικητικό, θρησκευτικό και εμπορικό κέντρο για αρκετούς αιώνες και διατηρεί τον μεσαιωνικό χαρακτήρα, την αστική τοπογραφία και τα ιδιαίτερα στοιχεία –αρχιτεκτονικής και εθίμων- των διαφορετικών εθνοτικών κοινοτήτων που έζησαν ανά τους αιώνες. Αυτό το ιστορικό κέντρο σήμερα έχει κατακλυσθεί από χιλιάδες άστεγους Ουκρανούς που προσέφυγαν από την ανατολική πλευρά της χώρας στο τελευταίο προς τη δύση καταφύγιο με την ελπίδα ότι οι Ρώσοι θα σεβαστούν την Ιστορία και τον Πολιτισμό της πόλης…

-Στη Λβιβ, όπου κατά τον 16ο και 17ο αιώνα λόγω της μεγάλης της εμπορικής δύναμης αναπτύχθηκε ισχυρή ελληνική εμπορική παροικία κυρίως από Κρητικούς, η οποία άφησε το αρχιτεκτονικό της αποτύπωμα στην πόλη.

Κατά την μακραίωνη ιστορία της, η Λβιβ έζησε πολλά. Κατακτήθηκε από τους Πολωνούς (1349), για λίγο από τους Κοζάκους (1648) και τους Σουηδούς το 1704, δόθηκε στην Αυστρία κατά την πρώτη διχοτόμηση της Πολωνίας το 1772 οπότε με την ονομασία Lemberg έγινε η πρωτεύουσα του Βασιλείου Galicia & Lodomeria, ενώ καταλήφθηκε από τη Ρωσία το 1914–15 και ανακαταλήφθηκε από την Αυστρο-Ουγγαρία τον Ιούνιο του επόμενου έτους. Η κυβέρνηση της βραχύβιας Δυτικής Ουκρανικής Εθνικής Δημοκρατίας (Transilvania) εμφανίστηκε στο Lviv το 1918, αλλά οι Πολωνοί έδιωξαν τα ουκρανικά στρατεύματα από την πόλη και ανέκτησαν τον έλεγχο. Με την κατάρρευση της αυτοκρατορίας των Αψβούργων, στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Lviv έγινε μια αρένα συγκρούσεων μεταξύ Ουκρανίας και Πολωνίας. Στο διάστημα μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων ήταν η τρίτη μεγαλύτερη Πολωνική πόλη (μετά τη Βαρσοβία και το Łódź), καθώς και η έδρα της διοικητικής περιοχής Lwów Voivodeship. Η πόλη και ο πληθυσμός της υπέφεραν πολύ από τους δύο παγκόσμιους πολέμους και το Ολοκαύτωμα (Πηγή: https://www.britannica.com).

Ας μην μιλήσουμε, όμως, μόνον για την ιστορία της Λβιβ, αλλά και για το –πριν τη λαίλαπα του πολέμου- παρόν της. Η Λβιβ παραμένει κέντρο πολιτισμού της Ουκρανίας, μία φοιτητούπολη με πολλά πανεπιστήμια, όπου πάνε φοιτητές ακόμη και από το εξωτερικό, είναι μία ζωντανή, νεανική πόλη, με μπαρ, εστιατόρια και καφέ, ενώ διαθέτει φιλαρμονική ορχήστρα, Θέατρο Όπερας και Μπαλέτου. Παρά την εγκατάλειψη που βίωσε κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής Ένωσης, η πόλη τις τελευταίες δεκαετίες κατάφερε να ανακάμψει οικονομικά και τουριστικά.

Τώρα γίνεται αγώνας από τους ντόπιους να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους και με υπομονή και αυταπάρνηση να βοηθήσουν όχι μόνον τους εαυτούς τους, αλλά και τις χιλιάδες αδελφούς τους που συρρέουν στην πόλη τους από την ανατολή. Θα τα καταφέρουν; Θα τους αφήσουν; Θα επικρατήσει η λογική σε έναν –ούτως ή άλλως- άλογο πόλεμο;

Θα σωθεί ο πολιτισμός από τον πόλεμο;



* Η Εύη Κοκκίνου 
είναι Δικηγόρος 
Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια 
Msc Διοίκηση Τουρ/κών Επιχειρήσεων 
 Δ/νση: Απ. Παύλου 40-Κόρινθος 20131 
Τηλ.: 2741084568 & 6944964225 

Δεν υπάρχουν σχόλια