ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ : ΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΡΕΜΟΣΒΗΝΕΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ...

Του Ιωάννη Ασλανίδη * 

«Ειρήνη αν είναι δυνατόν, αλλά δι­καιοσύνη παντί τρόπω» (ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ) 

Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα αντι­μετωπίζει, έναν ουσιαστικά λίαν υ­παρκτό κίνδυνο Πτωχεύσεως, ο οποί­ος όχι μόνο δεν φαίνεται ν’ απομακρύ­νεται, παρά της επιβεβαιώσεις του κ. Πρωθυπουργού της χώρας, αλλά μέ­ρα με την μέρα και με την ανεπίτρε­πτη για την παρούσα κατάσταση, συ­μπεριφορά της Κυβερνήσεως ειδικό­τερα η πτώχευση είναι πλέον ορατή στο εγγύς μέλλον. Αυτό διεφάνη από την επίσκεψη του κ. Μοσκοβισί στην Ελλάδα, με τελείως διαφορετικές θέ­σεις και απόψεις, με αυτές της επισκέ­ψεως του για τα οικονομικά προβλή­ματα της Ελλάδος, με εκείνη την επί­σκεψη προ της απαράδεκτης συμφωνί­ας των Πρεσπών. 
- Είναι γνωστό και στον τελευταί­ο Έλληνα σκεπτόμενο, ότι οι συνεχείς απεργίες και η αποδιοργάνωση λει­τουργίας της πολιτείας και της κοινω­νίας,από ορισμένους κύκλους στο πα­ρελθόν, ακόμη δυστυχώς και σήμερα, το μόνο που επέτυχαν και επιτυγχά­νουν είναι, να επισπεύσουν την πτώ­χευση της χώρας και ακόμη την έξοδο σε άλλες χώρες των Ελληνικών ε­πιχειρήσεων. την συγκεκριμένη χρονι­κή περίοδο. Και! είναι γνωστό ότι από την πτώχευση της χώρας μας και την έξοδο των επιχειρήσεων σε άλλες χώ­ρες, εκείνοι που θα καταστραφούν και θα πεινάσουν είναι οι φτωχοί εργαζό­μενοι και οι συνταξιούχοι που δεν δι­αθέτουν άλλους πόρους, παρά μόνον το ημεροκάματο ή την σύνταξή των. Οι έχοντες και κατέχοντες δεν θ’ αντι­μετωπίσουν κανένα πρόβλημα επιβίω­σης. Αναφέρομαι για όλες τις Κυβερ­νήσεις,άλλες λίγο και άλλες πολύ, α­πο την μεταπολίτευση μέχρι και την σημερινή η οποία εξελίσσετε σε Αντι­δημοκρατική, με το “εγώ” μόνος παίρ­νω αποφάσεις, χωρίς την θέληση του Ελληνικού Λαού, ο οποίος την ανέβα­σε στην εξουσία. Και! το θλιβερό είναι ότι, να χαρακτηρίζει κάθε Έλληνα πα­τριώτη, που διαμαρτύρεται, διότι απε­μπολήσαμε την χρυση μας κληρονο­μιά, σε ακροδεξιό, φασίστα και αναρ­χικό. 
- Την περίοδο αυτή μεγάλη με­ρίδα πολιτικών έχουν επιλέξει το λει­τούργημα του πολιτευτή, ως βιοπορι­στικό επάγγελμα και όχι ως λειτούρ­γημα προσφοράς προς την πατρίδα και προς τους συμπολίτες των που εί­ναι η πεμπτουσία του βουλευτή. Τα ά­τομα αυτά είναι γεννημένα και μεγα­λωμένα μέσα στα κομματικά μαγειρεί­α, από τα φοιτητικά τους χρόνια και με δοτή ως επί το πλείστον την ιδεολο­γία του κόμματός των, χωρίς εμπειρί­α εις τον μόχθον της εργασίας, την δι­αχείριση οικονομικών, την διεύθυν­ση και Διοίκηση Επιχειρήσεων, ούτε α­κόμη στην Διοίκηση και διαχείριση αν­θρωπίνου Δυναμικού. 
- Ίσως και το βασικό, δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν οι Κυβερνώντες ότι ε­ξουσία ή ακόμη απλή Διοίκηση δεν μπορεί να ενασκηθεί εάν δεν υπάρχει το παράδειγμα, το οποίο λείπει από τις Κυβερνήσεις της χώρας μας. Και! εξη­γούμαι! Το ξέρει και ο τελευταίος σκε­πτόμενος Έλληνας ότι, εάν οι ηγεσίες της πατρίδος μας, μετά την μεταπολί­τευση και μέχρι σήμερα, είχαν στην ε­νάσκηση των καθηκόντων των, την βα­σική αρχή Ηγεσίας το “παράδειγμα”, η χώρα μας σήμερα θα ήταν παράδειγμα προς μίμηση και όχι προς αποφυγήν. 
-Μετά την μεταπολίτευση όλες οι Κυβερνήσεις, με αδικαιολόγητη, απε­ρίσκεπτη και σαρκαστική μανία διέλυ­σαν την ιεραρχία στο Κρατικό μηχανι­σμό και την αντικατέστησαν με κομ­ματικά άτομα κατά βάση μειωμένων ι­κανοτήτων και δυνατοτήτων, για να ε­ξυπηρετούνται κομματικά κελεύσματα των πατρόνων του Κόμματος και δυ­στυχώς τίποτε άλλο. Με την συμπερι­φορά αυτή των Κυβερνήσεων, έγινε έ­να τεράστιο έγκλημα στο Δημόσιο. Α­φαιρέθηκε από τον δημόσιο Υπάλλη­λο η φιλοδοξία και η δυνατότητα ν’ α­νέλθει στα ανώτατα αξιώματα Διοική­σεως και απολαβών, περιορισθείς ο υ­πάλληλος, χωρίς έλεγχο πλέον, εις την οικονομική του εξέλιξη δια των χρόνων παρουσίας του, στον αντίστοι­χο Δημόσιο χώρο. Έτσι! Η όλη εργασί­α στην ουσία στο δημόσιο να διεξάγε­ται, από το προσωπικό που διαθέτει α­κόμη φιλίτιμο. 
-Πρέπει να γίνει κατανοητό πλέον ότι, εις την ενάσκηση των καθηκόντων των εκάστοτε Κυβερνήσεων «το απο­φασίζουμε και διατάσσουμε» έστω και με δημοκρατικό ή σοσιαλιστικό μανδύ­α, έχει πλεόν εκλείψει, ο κόσμος έχει αλλάξει και όπως φαίνεται παγκοσμί­ως. Δεν μπορεί πλέον κυβέρνηση με οιονδήποτε Μανδύα να διοικήσει, εάν δεν εφαρμόζει κατά την ενάσκηση των καθηκόντων της, τις τρεις βασικές αρ­χές Διοικήσεως ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ, ΔΙΚΑΙΟ­ΣΥΝΗ και ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ, από όλους μηδενός εξαιρουμένου. Άλλως είναι ορατή πλέον η οχλοκρατία με τα γνωστά επακόλουθα. 
-Στην παρούσα κατάσταση, για να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε Ελληνι­κή Κυβέρνηση το τεράστιο πρόβλημα που δημιούργησαν οι Κυβερνήσεις, α­πό την μεταπολίτευση μέχρι και σήμε­ρα είναι μονόδρομος και ως εκ τούτου η εκάστοτε Κυβέρνηση, κατά την γνώ­μη μου, πρέπει να ενεργήσει ως κάτω­θι: 
α. Να εξαγγείλει η Κυβέρνηση στον Ελληνικό λαό ότι! από τις επόμενες ε­κλογές οι βουλευτές θα περιορισθούν 150 ή 200. Μπορεί μάλιστα να γίνει χωρίς συνταγματική αλλαγή. 
β. Για τα αναγκαία μέτρα ή τις αλ­λαγές, δικαιολογημένες που πρέπει να γίνουν, θα πρέπει η Κυβέρνηση προ­τού πάρει απόφαση, να καλεί τους α­ντίστοιχους φορείς, να τους θέτει το πρόβλημα-ανάγκη και με τεκμηριωμέ­νες δικαιολογητικές σκέψεις να κατα­λήγουν, οπωσδήποτε στην καλύτερη λύση του προβλήματος. Οι εκβιασμοί από όποια πλευρά και αν προέρχονται, δεν λύνουν προβλήματα, απλά τα επι­δεινώνουν. 
γ. Να μειώνονται οι μισθοί των πο­λιτικών, συμφωνα με τις μειώσεις των υπολοίπων Δημοσίων λειτουργών και οι επιχορηγήσεις των Κομμάτων σε πρώτη φάση να περιοριστούν στο ήμι­συ. Επίσης να μην καταργηθεί η βου­λευτική ασυλία. Αυτό είναι διοίκηση δια του παραδείγματος 
δ. Να περιορισθούν τα πάσης μορ­φής αυτοκίνητα μόνον στους Υπουρ­γούς και στους αντίστοιχους προϊστα­μένους των φορέων του λοιπού χώ­ρου του δημοσίου. Είναι πλέον πρό­κληση στην νέα κοινωνία που διαμορ­φώνεται. 
ε. Στο Δημόσιο να συνταχθούν πί­νακες οργανώσεως προσωπικού και υ­λικού και να διοικούνται οι δημόσιες υπηρεσίες από την Ιεραρχία των που θα προέρχεται από τον ίδιο τον χώ­ρο με την αξιολόγηση με αντικειμενι­κά κριτήρια ικανοτήτων και γνώσεων. Να επανέλθουν οι Επιθεωρητές και οι πραγματικοί Διευθυντές με δικαιώμα­τα και υποχρεώσεις, που θα προέρχο­νται από τον ίδιο χώρο και όχι κομματι­κοί εγκάθετοι. 
στ. Πρέπει πάραυτα να ληφθούν α­ποφάσεις για: 
(1) τον χειρισμό των λαθρομετανα­στών. Όχι! ξέφραγκο αμπέλι η χώρα μας, που διαθέτει νόμους και έχει ακό­μη και θεό της φιλοξενίας. 
(2) Την ουσιαστική και οριστική φύ­λαξη των συνόρων μας δια των ορ­γάνων εσωτερικής Ασφαλείας και ιδι­ωτών στις περιοχές των συνόρων υ­πό τύπου πολιτοφυλακής με χρηματο­δότηση της Ε.Ε. Η εικόνα και ο τρόπος ζωής των λαθρομεταναστών στη χώρα μας, αυξάνουν μεταξύ άλλων και την εγκληματικότητα. 
θ. Τέλος! στις δύσκολες αυτές στιγ­μές τι πρέπει να κάνουν τα εθνικά κόμ­ματα και η Κυβέρνηση; Ρωτήστε έναν απλό σκεπτόμενο Έλληνα πολίτη, αυ­τού που σας ψηφίζει για να βρίσκεστε εκεί, η απάντησή του θα είναι: εθνική ομοψυχία και ειλικρινή συνεργασία χω­ρίς το «ΕΓΩ», για την λύση των προβλη­μάτων της χώρας μας. Αυτό θα σας πει. Ήδη! η άγονη αυτή λειτουργία των Κυ­βερνήσεως της χώρας μας, έφερε το πρώτο μεγάλο εθνικό λάθος. Απεμπο­λήσαμε με το “έτσι θέλω”, την Εθνι­κή, ιστορική, πολιτισμική και γλωσσική κληρονομιά μας και μάλιστα χωρίς να ενημερώσουμε τον Ελληνικό Λαό. 
Εάν τα παραπάνω άμεσα δεν δρο­μολογηθούν, τότε το φως στο Λυχνάρι της ύπαρξης του Έθνους μας και του λαού μας, που ήδη τρεμοσβήνει επι­κίνδυνα, πιθανόν να σβήσει. 

* Ο κ. Ιωάννης Μ. Ασλανίδης, εί­ναι Αντιστράτηγος ε.α., Επίτιμος Διοι­κητής της Σ.Σ.Ε. από τη Δράμα, διαμέ­νων στην Αθήνα.